เปลี่ยนกิน...ขยะ
ฉันเดินหิ้วถุงอาหารเย็นกลับห้องพัก และหิ้วของเหลือจากอาหารเย็นออกมาทิ้งหลังจากจัดการกับของกินได้ภายในหมดแล้ว…
การใช้ชีวิตในเมืองกรุงเพียงลำพัง หาอาหารกินพอสำหรับหนึ่งท้อง ไม่ว่าจะเป็นก๋วยเตี๋ยว ข้าวราดแกง หรืออาหารตามสั่ง ดูเหมือนเป็นชีวิตที่ง่ายๆ และสบายๆ ไม่เดือดร้อนใคร แต่...
ฉันนั่งมองขยะที่ถูกลำเลียงออกจากห้องของฉันทุกวันๆ แล้วหวนนึกถึงบ้านของฉัน
"บ้านสุขใจ" บ้านที่มีสมาชิก 5 คน ที่บางวันแทบไม่มีขยะเหลือทิ้งออกจากบ้านเลย สัปดาห์หนึ่งมีขยะถูกลำเลียงออกจากบ้านเพียงน้อยนิดเมื่อเทียบกับฉันที่อยู่คนเดียว...
อาหารเย็นที่บ้านสุขใจ ถูกปรุงแต่งด้วยฝีมือพ่อกับแม่ของฉันสลับกันไปตามแต่ความถนัด วัตถุดิบที่เป็นเนื้อสัตว์ต้องซื้อหาจากตลาด ซึ่งพ่อจะซื้อเก็บไว้เพียงพอสำหรับทำอาหาร 1 สัปดาห์..
ส่วนผักซึ่งเป็นอาหารหลักของบ้านแม่ฉันเดินรอบบ้านไม่ถึงสิบหน้าทีก็ได้อาหารจานเด็ดอย่างน้อยหนึ่งอย่างเสมอ...ประหยัด และปลอดภัย
แม่ของฉันปลูกผลไม้ที่ลูกๆ ชอบกินไว้รอบบ้าน ทำให้มีผลไ้ม้ตามฤดูกาลไว้กินล้างปากหลังอาหารเสมอ ไม่ต้องจับจ่ายซื้อหาจากตลาด นอกเสียจากโอกาสพิเศษที่อยากกินสิ่งที่ไม่ในบ้าน เช่น ทุเรียน ของโปรดของทุกคนในครอบครัว...
เศษอาหารที่เหลือจากอาหารเย็น ถูกเทใส่ถังสี (ที่ช่างทิ้งไว้หลังจากการสร้างบ้าน) ที่มีน้ำผสมกากน้ำตาลไว้แล้ว ทำเป็นน้ำหมักจากเศษขยะ เมื่อหอมได้ที่ พ่อก็จะกรองเอาน้ำออกมาเก็บไว้ฉีดผลหมากรากไ้ม้ให้พวกเราได้ิกินกัน ส่วนกากที่เหลือจับใส่ใ้ต้ต้นไม้พร้อมปักกิ่งไม้รอบล้อมกันพวกน้องหมาที่น่ารักไปคุ้ยเขี่ยเพราะความยั่วยวนของกลิ่น
อาหารเย็นสำหรับคน 5 คนที่บ้านสุขใจของฉันแทบไม่มีขยะที่ต้องจัดการส่งออกนอกบ้านเลย ในขณะที่ฉันซึ่งอยู่คนเดียว อาหารเย็นใส่กล่องจากปากซอย ... มีกล่องโฟม ถุงพริกน้ำปลา และถุงหิ้ว บางร้านใจดีใส่ช้อนมาให้โดยไม่ได้เอ๋ยปากขอ เมื่อจัดการกับอาหารเสร็จทุกอย่างที่พูดมากลายเป็นขยะ ...
ด้วยวิถีชีวิตที่ง่ายเกินไป ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองสร้างขยะมากเกินไป ถึงเวลาที่ต้อเปลี่ยน
ฉันเริ่มต้นด้วยการลดขยะจากการกิน ฉันเลี่ยงการกินไม่ได้ แต่ฉันเลือกที่จะปรับพฤติกรรมของฉันได้...
ที่บ้านสุขใจซื้อกับข้าวสำเร็จ (ที่เมืองเหนือเรียก กับข้าวสุก) มากินน้อยมาก ฉันจึงเลือกที่จะซื้อข้าวสาร ไข่ และผัก มาเ็ก็บไว้ ทำกินเอง ลดกล่องโฟมไปได้อย่างน้อยหนึ่ง แถมด้วยความภูมิใจในเมนูสร้างสรรค์ของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็น ไข่ตุ๋นหน่อไม้ฝรั่ง ไข่ตุ๋นน้ำพริกเผา ไข่ตุ๋นข้าว และอีกสารพัดตามแต่จินตนาการจะพาไป หากวันไหนหมดมุขหรือหมดแรง ฉันก็เลือกที่จะนั่งทานข้าวที่ร้านมากกว่าที่จะหิ้วขยะกลับมาที่ห้อง
ส่วนผลไม้และของใช้จำเป็นต่างๆ ที่ต้องจับจ่าย ฉันพกถุงผ้าใบเขื่องไปด้วยเสมอ คิดเงินเสร็จจับใส่ถุงให้ทันก่อนที่พนักงานจะคลี่ถุงพลาสติกแล้วโยนของๆ ฉันลงไป อย่างน้อยฉันก็ลดขยะถุงหิ้วลงได้บ้างแล้ว ถึงแม้ว่าจะแลกด้วยสายตางงระคนหมั่นไส้และแปลกใจของพนักงานขายของ...
นี่คือ การเริ่มต้นของฉัน เริ่มต้นเปลี่ยนที่อาหารมื้อเย็นตามสไตล์...
สาวนักหิ้วแบบเมืองกรุง เป็นสาวนักปรุงแบบเมืองเหนือ
สาวถุงหิ้วทันสมัย เป็นสาวถุงผ้าทันยุค
เิริ่มต้นตนด้วยการลด
อนาคตคนร่วมมือ
ลดถือลดหิ้วลดทิ้ง
เพิ่มคุ้มเพิ่มค่าเพิ่มคุณ
ขยะลดขยะหายสบายโลกา
---^.^---
ท่านใดมีข้อเสนอเกี่ยวกับการ เปลี่ยน มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันเผื่อให้ฉันเอาไปปรับได้อีก ขอคำชี้แนะด้วยนะคะ
เพราะฉันเชื่อว่า
"ด้วยสองมือของเรา สามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้"
ความเห็น (14)
- เยี่ยมเลยน้อง
- กำลังจะทำงาน
- บันทึกนี้มาพอดี
- ทุกครั้งที่ออกไปร้านสะดวกซื้อ จะพยายามไม่เอาถุงพลาสติก จนคนขาย งง
- ถ้าเอาถุงผ้าไปด้วยก็ดี
- ฟังน้องเล่าแล้วคิดถึงบ้าน
- ฮือๆๆๆ
สวัสดีคะ
มาช่วยกันทำให้คนขายของเลิกงงกันนะคะ...
บ้านคือวิมานของเรา
อีกไม่กี่วันก็จะได้กลับบ้าน ไปสูดไอดิน กลิ่นหมอก แล้วคะ...อิอิ
ขอให้งานเสร็จตามเป้าหมายที่วางไว้นะคะ
---^.^---
ประเด็นเขียนของน้องพิมพ์วันนี้น่าคิดมากครับ ทุกวันนี้เราสรางขยะกันมาก ซื้อของชิ้นหนึ่งใส่ถุงแล้ว ใส่อีก หลายชั้น พลาสติกทั้งนั้น และใช้ครู่เดียวก็แปรเป็นขยะทันที...
เรื่องถุงผ้า เม้งเขาก็เขียนไว้น่าสนใจ ตามอ่านได้ครับ
ผมไปแพร่มาได้ถุงผ้ามากว่า ๑๐ ถุง กะว่าจะนำไปแจกให้บรรดาแม่บ้านเอาไว้ใส่ของเวลาไปตลาด
เราอาจกำหนดสังคมใหญ่ๆลำบาก เราหันมาสร้างวินัยให้ตัวเองดีกว่าครับผม
อ้ายเอก
สวัสดีครับคุณพิมพ์ดีด
อ่านแล้วทึ่ง ทำได้เก่งครับ ใคร ๆ น่าเอาเป็นตัวอย่าง โลกเราคงโสภาน่าอยู่ขึ้นเยอะ ถ้าเราช่วยกัน
ทุกวันนี้ผมคดห่อมากินที่ทำงาน ประหยัดและไม่มีถุงพลาสติคให้แม่บ้านต้องเก็บทิ้งครับ
ขอบคุณแทนประเทศไทยที่มีความตั้งใจสูงครับ
โชคดีครับผม
- สวัสดีครับคุณพิมพ์ดีด
- ผมเคยบันทึกความคับข้องใจของผมเรื่องเกี่ยวกับถุงพลาสติกไว้ 1 บันทึกครับ ที่นี่
- อาจจะมีวิธีการปฏิบัติที่ต่างกันแต่มีแนวทางเดียวกันครับ
- ขอบคุณครับ
จิตสำนึกของคน เริ่มต้นที่ตัวเอง ... เสมอ
:) รักษ์โลก
- เริ่มจากที่ตัวเราก่อนครับ แล้วค่อยลามไปยังคนรอบข้าง
- อิอิ 555555
- สู้ ๆ ครับ
สวัสดีครับ
บล็อกนี้สีสันสดใจจังเลยครับ ;)
ถ้าซื้อของเล็กน้อยๆ ปกติผมก็ไม่รับถุงพลาสติก ยัดใส่กระเป๋าอเนกประสงค์ที่ใช้อยู่เกือบทุกวัน
เรื่องขยะ ถ้ามีที่ทิ้งขยะสำหรับหมักให้ประโยชน์คงจะดีไม่น้อย แต่ในเมือง อาจจะยาก ไม่ทราบจะหมักแล้วใช้อะไร เตาเผาขยะก็ไม่ work ต้องลดขยะลูกเดียว
วันก่อนซื้อกับข้าวมาทาน สองคน เอ ทำไมขยะเยอะจัง แกงสองอย่าง ก็สองถุง ข้าวอีกสองถุง ขนมอีก
ถ้ามีโอกาสทำกับข้าวเอง สะดวกที่สุด ถ้าจำเป็น ก็สร้างขยะให้น้อยที่สุดครับ
สวัสดีเจ้า
อ้ายเอก 
เริ่มต้นที่ตัวเองยอดเยี่ยมที่สุดเจ้าอ้าย...แล้วสักวันสังคมก็จะมองเห็นเรา...
งานยุ่งเหมือนเดิมเนาะอ้าย รักษาสุขภาพด้วยเน้อเจ้า
สวัสดีคะ นายช่างใหญ่
ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจที่เข้ามาเยี่ยมเยีอนกันคะ ห่อข้าว หิ้วปิ่นโต...อิ่ม อร่อย สะอาด ปลอดภัย และเจริญอาหารแม้อยู่นอกบ้านนะคะ
สวัสดีคะคุณสุดทางบูรพา
ตามไปอ่านบันทึกถึงถุงพลาสติกใส่ถุงน้ำแข็งของคุณสุดทางบูรพาแล้วคะ...ต่างวิธีแต่เป้าหมายเดียวกัน...มาช่วยลดขยะกันนะคะ
ขอบคุณที่แวะมาคะ
สวัสดีคะ
รักษ์โลก เช่นกันคะ
ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาให้กำลังใจ
สวัสดีคะนายสายลม
ขอให้ ลาม เร็วเหมือนไฟลามทุ่งเลยนะคะ
สู้ๆ เช่นกันคะ
ขอบคุณที่แวะมาคะ
---^.^---
สวัสดีคะ คุณ ธ วั ช ชั ย
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนคะ
ชีวิตเมืองกรุง วิธีที่ดีที่สุด ก็คือ ช่วยกันลด และสร้างให้น้อยที่สุด
มาช่วยกันนะคะ
---^.^----
สวัสดีครับคุณพิมพ์ดีด
น่าชื่นชมและดูเป็นแบบอย่างเรื่องจิตสาธารณะมากครับ เป็นเรื่องใกล้ตัวที่ทุกคนสามารถทำได้
ผมพยายามใส่ของรวมกันในถุงใบเดียวกันครับ
ใช้ถุงผ้าหน้าตาแบบไหนครับ ถ้าเห็นจะได้เข้าไปทักทายครับ อิอิ
สวัสดีคะ คุณข้ามสีทันดร
เรื่องใกล้ตัวที่พอจะทำได้ก็ช่วยกันนะคะ
ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาเยี่ยมกัน
ถุงผ้าที่น้องพิมพ์ใช้ ใบใหญ่เป็นผ้าดิบ สกรีนสีเขียวว่า "ฉันไม่ใช่ถุงพลาสติก" คะ ถ้าเจออย่าลืมมาทักทายกันนะคะ
---^.^---
สวัสดี อ.เออ
ขอบคุณมากที่แวะมาทั้งๆ ที่ยุ่งๆ
แล้วที่โน้น "ประเทศที่ปล่อยคาร์บอนเป็นอันดับหนึ่งของโลก" มีมาตรการอะไรที่โดนๆ มาเล่าให้ฟังบ้างสิจ๊ะ
---^.^---