การกลับมาของบันทึกที่หายไปจากร่องรอยแห่งชีวิต

วันหยุดที่ผ่านมา สายลมได้เดินทางกลับไปบ้านที่หนองคายเพื่อปฏิบัติภาระกิจตามที่ได้รับปากไว้กับญาติผู้ใหญ่ที่บ้าน  และการกลับบ้านครั้งนี้ก็มีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นกับตัวผมเอง

จู่ ๆ ผมก็ไปพบสิ่ง ๆ หนึ่งที่ในชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะเจอมันอีก " ใช่ครับ " มันเป็นสมุดบันทึกแห่งความทรงจำของผมเองในเกือบสิบปีที่ผ่านมา  สมุดบันทึกพร้อมด้วยกระดาษอีกปึกเล็ก ๆ นี้ทำให้ประกายในดวงตาของผมต้องลุกวาวจนอยากจะร้องว่า   " ให้ตายเถอะโรบิ้น  เจ้าไปอยู่ไหนมา "



นับจากวันที่ย้ายบ้านจากหลังเล็ก ๆ ไปอยู่บ้านหลังที่มีขนาดใหญ่ขึ้น เจ้าสมุดบันทึกเล่มนี้ก็ได้หายไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้ให้ตามหา  กระผมใช้เวลาตามหามาตลอดเกือบสิบปีในทุก ๆ ครั้งที่กลับบ้าน

แล้ววันนี้เจ้าสมุดบันทึกเล่มนี้ก็ได้ปรากฎตัวขึ้นอีกครัง  ในความรู้สึกของผมรู้สึกว่า " ริ้วรอยแห่งการเวลา ไม่สามารถทำให้ความเป็นสมุดบันทึกนี้ได้เลือนลางจางลงได้  เหมือนกับว่า ความคิดและความรู้สึกที่บรรจุอยู่ภายในนั้นไม่เคยเลือนหายไปกับกาลเวลาแต่กลับเด่นชัดเจนในความรู้สึกในทุกห้วงแห่งความคิดถึง "

หลังจากที่ได้เจอในทันที  ผมเริ่มอ่านทบทวนความทรงจำตั้งแต่หน้าปกซึ่งผมเขียนชื่อบันทึกว่า  " ดนตรีที่ไร้ทำนอง "  ใช้ชื่อนามปากกาว่า " น้ำตา ณ จันทร์ "  โอ้... อ่าน ๆ ๆ  ๆและ อ่าน จนถึงบรรทัดสุดท้ายของหน้าสุดท้าย   สายลมได้พัดพาเอาความทรงจำต่าง ๆ ที่ถูกกระแสคลื่นแห่งกาลเวลาพัดพาหายไปกลับมาอีกครั้ง ผมรู้สึกดี รู้สึกดีจริง ๆ

ถึงแม้ว่าบางหน้าจะถูกเขียนขึ้นมาจากความคับแค้น ความยากลำบาก ความอดทนทรหดอย่างสาหัสสากรรจ์  แต่ก็จะถูกลบล้างด้วยบันทึกแห่งความงดงามในท่วงทำนองของบทกวีที่ไพเราะเข้ามาแทนที่

ณ  ปัจจุบัน จุดที่ผมได้ยืนอยู่ตอนนี้ เมื่อมองกลับไปในอดีตแล้ว  ผมต้องขอก้มกราบขอบพระคุณกับหลาย ๆ สิ่ง หลาย ๆ อย่าง ที่ได้ผ่านเข้ามาในชีวิตจนทำให้ผมได้เป็นคนอย่างครบขั้นตอนของความเป็นคน ไม่ว่าจะเป็นมุมที่ดำมืดและด้านที่สว่างเจิดจ้า   ชีวิตแห่งการแสวงหาความหมายของชีวิตและการเก็บเกี่ยวผลิตผลจากไร่นาแห่งความรู้สึก  บันทึกเล่มนี้ของผมเล่มนี้จึงถือได้ว่าเป็นหลักศิลาจารึกความรู้สึกของตัวผมเองอีกแท่งหนึ่งที่สำคัญเลยก็ว่าได้



บันทึกนี้เท่าที่จำได้จะเป็นบันทึกที่ผมเขียนขึ้นเองจากความคิด  ความรู้สึก และเก็บเอาบทกวีที่ชื่นชอบมาไว้อ่านเพื่อให้กำลังใจตอนเองในยามที่ท้อแท้ สิ้นหวัง จนกระทั่งถึงห้วงแห่งความสุขและความรัก สารภาพตรง ๆ เลยว่าจำได้ไม่หมดว่าตรงไหนเราเขียนเองบ้างและตรงไหนที่เราชื่นชอบนำมาจดลงไว้ในบันทึกบ้าง

ขอบใจเจ้ามากเจ้าบันทึกเล่มน้อยที่กลับมาอยู่เคียงข้างกันอีกครั้ง  สัญญาว่า ต่อแต่นี้ไปจะไม่ปล่อยให้เจ้าต้องร่อนเร่หายไปไหนอีก  สัญญาจะดูแลเจ้าอย่างดี อย่างที่ผมดูแดดวงดาวดวงนั้น

"  หวังว่าระยะเวลาเกือบสิบปีที่เจ้าพเนจรอยู่ในที่ต่าง ๆ เจ้าจะเก็บเอาเรื่องราวที่พานพบมาเล่า มาแบ่งปันให้กันและกันฟังบ้าง ตัวเราเองก็มีเรื่องมากมายจะเล่าให้เจ้าฟังเหมือนกันกับการใช้ชีวิตตลอดเวลาที่เราห่างกัน    เออ..เกือบลืม ..เดี๋ยวเราจะแนะนำให้เจ้ารู้จักกับสมุดบันทึกรุ่นน้องของเจ้านะ   เออ ..เล่มนี้ชื่อว่า ............................  "

ของคุณจากหัวใจ

น้ำตา   ณ   จันทร์
ชายสะพายย่าม
สายลมอิสระ
นายสายลม  อักษรสุนทรีย์

........................................................

[แผ่นดิน]

สวัสดีน้องรัก

พี่เพิ่งกลับมาถึงบ้านก่อนเที่ยงของวันนี้

และความเหนื่อยล้าก็ยังเกาะกุมอยู่อย่างสนิทแน่น

....

ดีใจที่ได้เจอบันทึกที่มีชีวิตของตนเองอีกครั้ง   และนั่นคือร่องรอยการเดินทางที่มีค่าของเจ้าของบันทึก

อ่าน .. และรำลึกวันเวลาที่ล่วงมาอีกครั้ง   แล้วจะรู้สึกว่าบางเรื่อง ณ วันนี้เราอาจจะมีมุมมองที่ต่างไปจากเดิม  เสมือนนกที่บินสูงขึ้นและมองได้กว้างและไกลจากเดิม, นั่นเอง

ไม่มีอะไรกลับมาฝาก...นอกเสียจาก "ความคิดถึง" ....

.....

 

[นายสายลม อักษรสุนทรีย์]

สวัสดีครับพี่แผ่นดิน  

" ความคิดถึง " ผมได้รับแล้วครับ  ขอบคุณมาก ๆ ครับ  อิ่มแปร้เลยครับ
..........

สมุดบันทึก กับตัวผมถือได้ว่าขาดกันไม่ได้จริง ๆ ครับ
ในตอนแรกไม่เคยคิดจะเขียนบันทึกลงในบล็อกเลย แต่ก็นะ ...เลยลองดูครับ และการลองเพียงครั้งเดียวก็สามารถทำให้เกิดอาการติดบล็อก จนถึงขั้นลงแดงเลยครับ
............

สารภาพตามตรงครับว่า เรื่องบางเรื่องของผมก็ไม่สามารถนำมาบันทึกลงบล็อกได้  เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลาและต้องรอให้เวลาผ่านไป  ๆ 

[pa_daeng]

• สวัสดีค่ะ คุณนายสายลม
• ป้าแดงอ่านบันทึกของคุณที่ไร เหมือนหนึ่งว่าได้เดินไปท้องทุ่งอันงดงามไปด้วยอักษรอันสุนทรีย์ มันทำให้รู้สึกว่าได้จับต้องคำคมคำคนที่นุ่มละมุล
• ยิ่งได้มาอ่านคอมเม้นท์ของคุณแผ่นดิน ก็ยิ่งเหมือนว่า อักษรอันสุนทรีย์นั้น เกิดขึ้นมาอีกมากมาย จนรู้สึกคล้ายจะสำลัก คลื่นแห่งอักษรที่พริ้วผ่านไปมา
• ชอบเหลือเกิน นามแฝง ณ จันทร์ ดูมันคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก

[@.rak-na.@]

• สวัสดีค่ะน้องสายลม
• เวลาพี่กลับบ้านก็จะชอบไปรื้อหาบันทึกหรือข้อมูลเก่า ๆ มาอ่าน
• เป็นการทบทวนความจำบางเรื่องที่เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ประทับใจหรือเพื่อนบางคน...
• ขอบคุณค่ะ

[นายสายลม อักษรสุนทรีย์]

สวัสดีครับป้าแดง  

ขอบพระคุณครับที่ติดตามอ่านบันทึกของผม
ในความเป็นตัวผมนั้น  ผมเองชื่นชอบที่จะอ่านและจัดเรียงตัวอักษรให้มีความนุ่มละมุลในถ้อยคำภาษา เพราะผมมีความเชื่อครับว่า  " ภาษา สามารถขัดเกลาจิตใจของตัวผู้เขียนเองรวมถึงตัวผู้อ่านตัวอักษรนั้นได้ครับ
..................

ปล..อิอิ ป้าแดงครับ  วันเสาร์ที่ผ่านมาผมไปเจอใครก็ไม่รู้ หน้าตาหล่อ ๆ คม ๆ เข้ม ๆ ร้องเพลงก็เพราะที่งานแต่งงานของพี่สาวผมครับ อิอิ  เค้าเป็นใครน้อ   อิอิ

[นายสายลม อักษรสุนทรีย์]

สวัสดีครับพี่รักษ์  

ที่บ้านของผมนั้น ผมไม่มีห้องนอนเป็นของตัวเองเลยครับ  คือว่า จะนอนที่ไหนก็นอนได้ และจะรื้อตรงไหนก็รื้อได้  ที่รื้อบ่อย ๆ คือ ที่ตู้หนังสือของผมเองครับ ทั้งรื้อทั้งซื้อ  จนแม่ผมบ่นว่า " นี่ตกลงจะแต่งงานกับหนังสือรึไงเนี่ย "  55555555