ถ้าทำได้...จะขอลบคำผิด
ใครเคยใช้คำพูดนี้บ้างไหม ถ้ารู้อย่างนี้ เราจะไม่..........
เป็นอีกครั้งที่ผู้เขียนต้องมาใช้ประโยคนี้กับตัวเอง ด้วยความรู้สึกที่อยากตำหนิตนเอง เมื่อสามวันก่อน ผู้เขียนได้เขียนบันทึก ถึงความงอแง ไม่อยากไปประชุมที่จังหวัสุพรรณบุรี เหตุผลคือเบื่อการประชุม,อบรม เบื่อการเดินทาง และที่สำคัญทำให้ตัวเองไม่ได้มาพบปะ ชาวG2K เหมือนเคย ร้อยเหตุผลที่ผู้เขียนนำมาอ้างกับตนเอง เพื่อที่จะได้บอกใครๆว่า ไม่อยากไป ไม่อยากไป .......
แล้วเช้ามืดวันนั้น ก็เป็นอันต้องตื่นแต่ตีสีกว่า เพื่อเตรียมตัวเดินทาง โดยรถจากโรงพยาบาลอ่าวอุดมไปส่ง แต่กว่ารถจะมา ก็เกือบ เจ็ดโมงเช้า ขึ้นรถได้ไม่นาน ผู้เขียนก็มีอาการหลับๆตื่นๆ บางครั้งก็เรียกสติ คุยเป็นเพื่อนคนขับ บางครั้งก็หลับไปเลย ก็มันนอนดึก ตื่นเช้า อย่างไม่เต็มใจเสียด้วย
มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผู้เขียนตื่นขึ้นมา เห็นป้ายเขียนว่า บึงฉวาก พร้อมลูกศรเลี้ยวขวา ทำให้ผู้เขียน รีบทำตัวเป็นผู้ร่วมทางที่ดีทันที รีบบอกคนรถว่า บึงฉวากเลี้ยวขวานะ เสียงคนขับ หัวเราะหึๆ แล้วตอบว่า ครับ มันไม่มีแยกไปทางไหนเลยครับ ทำให้ผู้เขียนรู้สึกตัวว่า ไม่เป็นประโยชน์เลย เพราะมัวแต่หลับ ลืมตามาก็ไม่ได้ดูทาง ดูแต่ป้าย
การมาบึงฉวากคราวนี้ มีความสุขกว่าที่คิด แค่ได้พักบ้านทาร์ซานริมน้ำ ล่องเรือในบึง ยามเช้าได้เห็นฝูงนกหลากสีมาบินหาอาหาร บัวแดงออกดอกสลอน ก็ทำให้ใจที่คิดว่าไม่อยากมาลดไปครึ่งค่อน และกับหัวข้อประชุม ก็เป็นเรื่องทำงานเพื่อพัฒนาสถานีอนามัยให้มีความโดดเด่น ทุกๆด้าน เพื่อให้สมพระเกียรติ ก็ทำให้พอใจ พร้อมวิธีการประชุม ก็มีการดูงานนอกสถานที่ และพาเที่ยวชม บึงฉวากยามเย็นอีก
ผู้เขียนสามารถทำใจสบาย ไม่อคติกับงานนี้ ไปได้ด้วยดี แต่ทั้งหมด ก็ไม่ใช่เหตุการณ์นี้ที่จะทำให้ผู้เขียน รู้สึกเสียดาย ถ้าไม่ได้มา เพราะยังมีอีกเหตุการณ์หนึ่งที่นำความประทับใจมาให้ เป็นสุขไม่รู้ลืม และได้เห็นน้ำใจ ชาว G2K ที่มีให้แก่ผู้เขียนในคราวนี้อย่างยิ่ง
ค่ำของวันแรก ขณะที่เข้าห้องหลับไปได้สักพัก ก็มีโทรศัพท์ เข้ามา เบอร์ใครก็ไม่รู้จัก เมื่อทักทายสวัสดีกัน ก็ทราบว่าเธอเป็นผู้หญิง น้ำเสียงไพเราะมาก แล้วเธอก็ถามอย่างห่วงใยว่า เดินทางถึงสุพรรณเมื่อไหร่ เข้านอนแล้วหรือยัง ฯลฯ ผู้เขียนก็รู้สึกงุนงง และอาจเพราะรับโทรศัพท์ทั้งที่ ยังไม่รู้สึกตัวดี ก็เลยไม่ทราบว่า เธอบอกชื่อหรือยัง ก็เลยยอมเสียมารยาท สอบถามกลับไป พอได้ยินชื่อรู้สึก แปลกใจ และดีใจมาก เธอว่า เธอชื่อ อาจารย์หมู อ๋อ เพื่อนชาวบล็อกเราเอง ที่ใช้นามว่า MOO พูดคุยสักพัก ก่อนวางหู เธอว่าจะพาไปไหว้พระ หลังจบการประชุม "ต้องไปไหว้พระนะคะ แล้วเดี๋ยวจะขับรถไปส่งที่กรุงเทพเอง"
ผู้เขียนบังเกิดอาการ ปลาบปลื้มใจมาก เมื่อทราบว่า คุณMoo เธอขับรถ จากอำเภอเมือง มาอำเภอเดิมบางนางบวช ตั้งแต่เช้า และเฝ้ารอจนการประชุมเลิก เกือบบ่ายโมง พบกัน เรากอดกันอย่างอบอุ่น และเธอก็ได้มอบความอบอุ่นให้ผู้เขียนตลอดเวลา จนเราจากกัน
คุณMoo นำมาเที่ยวตลาดร้อยปี ให้ชมอาหาร ขนมโบราณๆ มากมาย แต่ที่สุด เราสองคน ก็ได้อาหารโปรดติดรถไปกิน คือ กล้วยหักมุขย่าง 2ผล กล้วยน้ำว้าย่าง 4 ลูก ชอบของกินเหมือนกัน ต่อจากนั้น ไปไหว้พระที่วัดป่าเลไลย์วรวิหาร ไปชมหอคอยเมืองสุพรรณ ไหว้ศาลเจ้าพ่อหลักเมือง และสุดท้ายกินอาหารเย็นร่วมกัน
ที่บอกว่าประทับใจมากนั้น คือคุณMoo เธอเล่าถึงการที่จะได้มาพบผู้เขียน ด้วยความพยายามอย่างยิ่ง เริ่มตั้งแต่ส่งเบอร์โทรศัพท์mail เพื่อให้ผู้เขียนติดต่อเมื่อไปถึงสุพรรณ แต่มันหลังจากผู้เขียนปิดComP ไปแล้วในคืนสุดท้าย เมื่อเธอเห็นเงียบหายไป จึงส่ง SMS ถึงอ.ขจิต ว่าทราบเบอร์ผู้เขียนบ้างไหม ซึ่งอ.ขจิตก็ได้กรุณาให้เบอร์มา และเธอยังเล่าว่า ครูรักษ์RAK-NA ก็ยังโพสกำชับให้เธอตามหาผู้เขียนให้พบ
ตลอดครึ่งวันผู้เขียนเหมือนได้พบญาติ ผู้เป็นกัลยาณมิตร มีน้ำใจไมตรี ให้เกียรติ พูดจาไพเราะ ดูแลอย่างดี เราคุยกันไม่รู้จักเบื่อ เดินจับมือกัน ถ่ายรูปด้วยกัน ไหว้พระขอพรให้พ่อครูบาสุทธินันท์ และชาวG2K มิตรภาพของเราเหมือนเป็นความเคยคุ้น แต่ก่อนเก่า เมื่อมาพบเจอกัน ก็ต่อความรู้สึก ครั้งสุดท้าย ที่ดีๆต่อกันได้ทันที เราแลกเปลียน กันมากมายหลายเรื่อง ทั้งบทความที่ชื่นชอบ การปฏิบัติธรรม และประสบการณ์การทำงานของเธอที่น่าประทับใจ ซึ่งผู้เขียนได้ทำการขู่เธอเรียบร้อยแล้ว ให้เล่าประสบการณ์เผยแพร่ มิฉะนั้น ผู้เขียนจะนำมาเขียน เอาความดีคืนให้เธอเอง
เคยได้ยินคนพูดว่า พวกเราG2K เป็นโลกเสมือน ไม่ใช่ความจริง เป็นการปิดบัง ตัวตน พูดแต่ดีด้านเดียว แต่วันนี้ ผู้เขียนขอยืนยัน ว่าความรู้สึก และตัวตน ที่ยามเรามาพบกัน ไม่ได้มีความแตกต่าง เราสามารถรักกันโดย ไม่มีข้อแม้ เงื่อนไข หรือมีม่านใดไมปิดบัง เป็นที่น่าอัศจรรย์ใจอย่างยิ่ง
ถ้าความในใจที่เราพูดออกไปแล้ว สามารถลบคำผิดได้เหมือนการเขียนหนังสือ ผู้เขียน ก็อยากจะลบคำ พูดที่กล่าวก่อนมาสุพรรณบุรีว่า ผู้เขียนไม่อยากไป ไม่อยากไป และเขียนใหม่ว่า อยากมา อยากมา เพื่อพบเพื่อน พบความสุขใจ ที่มีผู้ตั้งใจมามอบให้ผู้เขียนอย่างเกินความคาดหมาย ส่วนคำที่เขียน ต่อท้ายไว้ว่า งอแงๆๆๆๆ นั้นไม่ต้องลบทิ้งหรอก เพราะผู้เขียน อยากจะนำมาใช้อีกครั้งเมื่อต้องออกเดินทางจากสุพรรณบุรี ด้วยความรู้สึกว่า อยากอยู่ต่อ ยังไม่อยากกลับ งอแงๆๆๆๆๆๆ
ความเห็น (33)
- มายิ้มๆๆๆ
- มีสาวโทรมาหาตอนดึกตกใจเหมือนกัน
- ฮ่าๆๆๆ
- บอกพี่หมูว่าพี่จะไปสุพรรณ
- จำได้ว่าในบันทึกไหนไม่ทราบ
- แล้วก็ได้ SMS ดีใจที่พี่มีความสุข
- นี่คือพลังของ gotoknow ที่เชื่อมเราทั่วทั้งแผ่นดิน
- น้องชอบไปไหว้พระที่สุพรรณ
- ไปบึงฉวาก
- ลืมบอกไปว่า พี่ศน ปวีณา และใครอีกหลายๆคนอยู่ที่นั่นด้วยครับ
- ดีใจที่ทำให้พี่ๆพบกัน เป็นความสุขอย่างหนึ่งของผม
- ตรวจคำผิดครับ
- ไม่อัคติ
- เมื่อมมา
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ ที่ทำให้เราได้พบกัน เป็นการได้พบสมาชิกG2K ครั้งแรก เรานินทา เอ๊ย ชื่นชมถึงอาจารย์ตลอดเลย จามบ้างหรือเปล่าคะ
ไหว้พระ เอาบุญมาฝากด้วย
- รู้สึกอบอุ่นด้วยจริงๆ ค่ะ
- วันทนา เองก็พึ่งมาขยันเขียนบันทึกช่วงหลังนี่เอง ไม่รู้จะทันเป็นเพื่อนที่ดีใน G2K หรือเปล่า
- ที่คุณหมอไป วันทนา ยังไม่เคยเข้าไปเที่ยวเลยค่ะ ได้แต่ผ่าน แล้วบอกพรรคพวกว่า คราวหน้าฉันจะเข้าไป จนตอนนี้เพื่อนไปทำงานจังหวัดตาก แล้วค่ะ
- ปกติที่บ้านก็ชอบไปเที่ยวสุพรรณอยู่แล้วโดยเฉพาะวัดไผ่โรงวัว ชอบเข้าไปทำบุญ
- และคำพูดที่ว่า ถ้ารู้อย่างนี้ ฉันจะไม่ทำ วันทนา พูดบ่อยเลยค่ะ เพราะสิ่งที่คาดว่า กับสิ่งที่ได้พบเห็นมันตรงกันข้ามกัน จึงเป็นแบบคุณหมอที่ได้รับความประทับใจกลับมาจนต้องถอนคำพูดเหมือนกัน
สวัสดีค่ะคุณ
ความผูกพัน ไม่มีกาลเวลากำหนดค่ะ พวกเราล้วนมี สายใยติดตัวกันหมดทุกคน พอพบกัน ก็นำสายใยมาผูกต่อกันได้พอดี ไม่ติดหรือห่างเกินไปค่ะ
พรุ่งนี้จะเล่าบึงฉวากให้ทราบกันค่ะ
สวัสดีครับ
- อ่านเจอคำผิดก็ว่าจะแซวพอจบก็เจอหน้าคนข้างบน อ.ขจิต วีระบุรุษผู้ไปทุกบล๊อค
- พี่หมู(ประภาวัลย์ พิณราช)เป็นคนใจดีครับ ตอนนี้ผมกำลังอ่านหนังสืออัจฉริยสร้างได้ที่พี่หมูส่งมาให้อ่าน (อ่านจบสงสัยหาอัจฉริยยังไม่เจออีกเหมือนเดิม) หนูดีเขียนดีครับแต่ผมไม่เข้าใจเอง แง้ๆๆ
- ดึกแล้ว ดีใจที่คุณพยาบาลได้ไปไหว้พระ ดีใจที่ได้พบคนดี ดีใจที่ทุกคนใน G2Kนี้คือมิตรแท้ มิใช่มิตรปฏิรูป
- ขอให้มีความสุขกับงานในวันต่อไปเฉกเช่นวันนี้
- งั้นแก้อีกตัวคือ งอแงๆๆๆๆๆๆ สีไม่แดง คิคิ
สวัสดีครับคุณบุญรุ่ง
ไปสุพรรณไม่ผิดหวัง...ได้ทั้งงาน ทั้งบุญ ทั้งเพื่อน ทั้งเที่ยว สนุกไปเลยครับ
สวัสดีครับผม
สวัสดีค่ะอาจารย์
อาจารย์Moo ชื่นชมอาจารย์นะคะ มึตรภาพ แม้ไม่ได้พบตัวตน ก็ไม่มีปัญหา เพียงแต่ตัวตน ทำให้มนูษยืคิดว่า นี่คือความแท้จริงเท่านั้น มีความสุขจริงๆค่ะ ขอได้รับความสุขด้วยกันค่ะ
สวัสดีค่ะ
นายช่างใหญ่
เห็นถนนแล้ว รถน่าจะวิ่งได้ ๑๘๐ จริงๆ เพราะถนนดี กว้างมาก พรุ่งนี้ จะไปทอดกฐินที่เขาคันทรง จะนำบุญมาฝากนะคะ
สวัสดีครับคุณบุญร่ง
ผมบอกแล้วว่าวิ่งได้ ๑๘๐ จริงๆ สบายมาก พรุ่งนี้จะรอรับบุญครับ
สวัสดีครับผม
อบอุ่นอบอุ่น
- สังคม G2K ให้สิ่งดีดีเสมอนะคะ
- โดยเฉพาะ...มาด้วยกัน ไปด้วยกันฯ.....อิอิ
น้องรุ่งค่ะ หายเหนื่อยหรือยังค่ะ
ดีใจมากคะที่เราได้เจอกัน กอดกันอย่างมีความสุข เดินจูงมือกันดั่งสาวน้อยแรกแย้มเชียวนะค่ะ แบ่งกล้วยปิ้งกันกินอย่างอร่อย พี่ขับรถน้องยื่นของกินให้พี่ ไม่มีสักช่วงนะที่เราจะหยุดพักคุยกัน จนถึงกรุงเทพฯเมื่อไหร่ไม่รู้ตัว ยังดีที่ไม่หลงทาง เวลาผ่านล่วงเลยไปเร็วมาก โอกาสคือเวลา เวลาคือโชค เมื่อมีโอกาสและเวลาที่จะได้ดูแลซึ่งกันและกัน นั่นเป็นโชคดีสำหรับพี่ ขอบคุณความลับที่อยู่ไกลโพ้นที่ทำให้เราได้เจอกัน
สวัสดีครับ หมอ
- ในความสับสนมีสิ่งดีๆซ่อนอยู่เสมอ
- อยู่ที่ว่าเราจะค้นหามันเจอหรือไม่
- น่าอิฉาจริงๆ
- เขาเรียกว่าทำบุญร่วมกัน บุญจริงๆ
- ขอบคุณมาก
สวัสดีค่ะ
คุณconductor
คุณMoo เล่าให้ฟังว่า เธอมีความรู้สึกเองที่ต้องขอจากอาจารย์ขจิต เรื่องเบอร์โทร. ทั้งๆที่ไม่ทราบหรอกค่ะ ว่าอาจารย์ขจิตมีเบอร์ของดิฉัน ด้วยความตั้งใจมั่น จึงเกิดกระแสจิตที่นำไปสู่ทางที่ถูกต้อง ช่วยเชียร์ให้คุณmoo เล่าประสบการณ์พิเศษของเธอให้ฟังหน่อยนะคะ ประทับใจมากๆ
สวัสดีค่ะ
เตรียมกาย วาจา ใจ ให้พร้อม เพื่อเป็นภาชนะรองรับบุญ จะตั้งใจส่งบุญไปอย่างเรียบร้อยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ
คุณครูคะ ตอนนี้ เลยเกิดอาการอยากพบเจอ G2K มากๆ ไม่ทราบว่าจะจัดการตัวเองได้ไหม ที่จะไปตามคำชวน ของคุณMoo ที่ ดงหลวง แต่ถึงไม่ได้ไป ก็ตั้งใจจะส่งความสุขเล็กๆน้อยqไปให้ G2K แล้วละค่ะ
สวัสดีครับ คุณหมอรุ่งครับ
เมื่อวานดีใจครับ ที่ได้พูดคุยกับพี่สาวทั้งสองท่าน พี่หมู และ พี่รุ่ง ปลาบปลื้มด้วยคนนะครับ ขอให้อบรม เที่ยวให้มีความสุข เก็บเกี่ยวเรื่องราวมาเขียนในบันทึกด้วย
หนังสือของผมที่พี่หมูมอบให้ ผมยังไม่ได้เซ็น เอาไว้โอกาสดีๆ จะไปเซ็นให้ถึงที่เลยครับ
สวัสดีค่ะ
พี่สาวที่น่ารัก
เมื่อวานพี่จำได้ไหมว่าคุยกันกี่เรื่อง เราเอ่ยถึงคนที่เรารักกี่คน และเราคุยกันนานเท่าไหร่ น้องจำไม่ได้ ขอโทษที คือจะขอเก็บบันทึกไว้ค่ะ พี่Moo สมาธิดีๆ ช่วยจำหน่อยนะ แน่ะ อย่างอนนะ โธ่ใครจะจำได้ คุยตั้งแต่เมืองสุพรรณ จนถึงกรุงเทพ ใครช่วยคำนวนหน่อย นายช่างใหญ่ก็ได้ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
สวัสดีค่ะ
เมื่อวานพูดถึงพี่ ไม่น้อยกว่าร้อยคำ คุณmoo เธอหนักใจนะ อยากไปยะลา กลัวจะไม่สะดวก เอาเป็นพี่มาสุพรรณก่อนดีกว่า เธอพาเที่ยวสนุกมากๆ ไปกินต้มยำปลาม้าด้วย น้ำเสียงเธอนุ่มนวล น่าฟังมากๆ ใครได้รู้จักตัวจริง จะชื่นใจค่ะ
สวัสดีค่ะ
จะถือเป็นคำสัญญานะคะ สัญญาว่ามาต้องมา งั้นจะอ่านให้จบ รอคอยการส่งมอบจากเจ้าของค่ะ
เครือข่ายเป็นอย่างนี้นี่เอง จากหนึ่งไม่ใช่สอง แต่เป็น ห้า เป็นสิบ......
เมื่อวานเราตั้งใจไหว้พระ ขอพรให้สุขภาพพ่อครูบาสุทธินันท์ แข็งแรงไวๆ รับรองกระแสจิตที่ส่งไปนี้ พ่อครูต้องลุกวิ่งได้แน่ ให้คุณเอกได้บุญที่ช่วยสื่อสารมาให้ทราบ ว่าให้ช่วยกันดูแลพ่อครูค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ
คุณร่มไม้ใหญ่ใกล้ทาง คงรู้สึกอัศจรรย์กับพวกเรานะคะ อะไรจะตามหากันได้ขนาดนั้น ปลื้มๆๆค่ะ
ดีจังเลยค่ะที่เก็บเกี่ยวประสบการณ์มาฝากกัน เหมือนอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลย
- กลับมาแล้วววว เหรอคะ
- มาด้วยความอิ่มเอมใจ
- ดีใจด้วยนะคะที่ได้เจอพี่หมู
- รอดูอยู่นะคะได้อะไรมาฝาก g2k ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณจุฑารัตน์
จดจำทุกขั้นตอน ประทับใจค่ะ ไม่นึกฝัน ว่า G2K คนแรกที่จะได้พบคือคุณMoo เธอน่ารัก อบอุ่น เป็นพี่ที่ดูแลน้องดีมากๆเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ
เธอไปด้วยแรงบันดาลใจจากครูรักษ์ด้วยค่ะ เธอพูดถึงครูรักษ์ตลอด ทำไมถึงช่างมีแต่ คำกล่าวถึงคน ด้วยความชื่นชมตลอด ใจเธอคงเปรี่ยมไปด้วยเมตตา
เชิญครูรักษ์ ไปบันทึกหน้าเลยค่ะ ของฝากจากสุพรรณ
g2k สร้างความประทับใจให้กันและกันเสมอ จริงๆสุพรรณยังมีของดีอีกมาก ถ้าได้ไปคุยกับครูทองเหมาะแจ่มแจ้ง ปราชญ์ชาวบ้านอีกคนหนึ่งแห่งอำเภอศรีประจันต์ ที่เรียกว่าดอกเตอร์ยังต้องไหว้(ก็ลูกชายท่านไง)
สวัสดีค่ะ
คุณเอก
ขอบคุณที่แนะนำค่ะ ชอบคุยกับปราชญ์ชาวบ้าน คุยรู้เรื่องดี แบบว่า ตัวเองค่อนข้างโง่ ชอบภาษาบ้านๆ
คุณเอกนี่ ความรู้รอบตัวมากจริง นับได้ว่าเป็นปราชญ์ได้ท่านหนึ่งทีเดียว แล้วยังมีอารมณ์ขัน(ไม่ใช่ไก่นะคะ) อีกต่างหาก.....นับถือ นับถือ _/i\_
ขอบคุณครับ ผมยังเป็นปราชญ์ไม่ได้ดอกครับ คงเป็นได้แค่"ประหลาด" ฮิฮิ
- สวัสดีค่ะ พี่รุ่ง
- ตามมาดู สาเหต ที่หายงอแง
- อิอิอิ
- ได้ยาดี
- เป็น ยา G2K นี่เอง
สวัสดีค่ะ
ยาชนิดนี้ ชะงัดนัก
เราคุยกันถึงน้องกุ้งด้วย ว่าตามที่อ่านการเขียนบทความ น้องต้องน่ารักมาก มีอารมณ์สนุก ถ่ายทอดได้ดี เอ้ายิ้มอยู่นั่นแหละ นี่เรื่องจริงนะ
สวัสดีค่ะคุณจุฑารัตน์
เคยอ่าน เคยเห็นภาพที่ G2K เขาพบกัน ยังรู้สึกดี แต่พอเจอกับตัวเอง มันเกินคำบรรยาย อะไรหรือ ที่เราจะแสดงน้ำใจกันได้มากมายขนาดนี้ อ.MOO ขับรถกลับสุพรรณคนเดียว ดิฉันมองตามท้ายรถ ด้วยความเป็นห่วง และขอบคุณ ยังตอบไม่ได้ ว่าทำไมเธอถึงทำได้ขนาดนี้