ผิดประเพณี
วันนี้เป็นวันทำบุญตักบาตรเทโว บางครั้งชาวบ้านก็เรียก ตักบาตรข้าวต้มหาง ผู้เขียนถูกจองตัว ตั้งแต่วันทำประชาคมหมู่ที่ 10 คงจำกันได้ ที่ผู้เขียนต้องขอบิณฑบาตรให้ชาวบ้านเกิดความสงบ ก็ตั้งใจตั้งแต่บัดนั้นว่า จะไปใส่บาตรร่วมกับเขาตามสัญญา แต่ด้วยภารกิจ ติดอบรมที่จันทบุรี 3 วัน และกลับมาบ้านวันที่ 26 ต.ค.50 ซึ่งเย็นมากแล้ว การเดินทางเหน็ดเหนื่อยพอสมควร จึงคิดว่าถ้าต้องมาเตรียมขาวของใส่บาตร ในวันรุ่งขึ้น คงจะไม่สะดวก จึงใช้วิธีโทรหาป้าแป้น อสม.หมู่10 ช่วยเตรียมของแห้ง ข้าวต้ม ไว้เผื่อด้วย จะนำเงินไปร่วมทีหลัง
เช้านี้ จึงทำให้ผู้เขียน ได้รับโทรศัพท์ แจ้งว่าให้รีบมาใส่บาตรแต่เช้า ข้าวของเตรียมไว้แล้ว ต้องขอบคุณการอำนวยความสะดวกของป้าแป้น ลืมเล่าไป ผู้เขียนได้วางแผนการไว้อีกเรื่องหนึ่งคือ เมื่อชาวบ้านมาทำบุญกันมากๆ ก็จะถือโอกาส แจ้งและชักชวน อาสาสมัครธนาคารเลือดเสียเลย และได้นำป้ายผ้าเขียนประชาสัมพันธ์โครงการไปติดด้วย
ผู้เขียนคิดตามประสาที่เคยพบเห็น เมื่อถวายภัตตาหารเรียบร้อย ระหว่างพระฉันข้าว เราก็จะได้ประชาสัมพันธ์งาน ซึ่งมีเวลาเหลือเฟือ กว่าพระท่านจะฉันเสร็จ
ผู้เขียนตักบาตรเสร็จก็ขึ้นศาลา เตรียมงาน ระหว่างที่ชาวบ้านกำลังประเคนอาหารถวายพระ ที่นี่แปลกนะ เขาเอาโต๊ะญี่ปุ่น ใส่ล้อเลื่อน สำหรับให้ชาวบ้านวางอาหาร(มีโต๊ะเป็นสิบตัว) จากนั้นก็เลื่อนผ่านหน้าพระเณร ท่านก็จะตักอาหารใส่บาตร จนเพียงพอ แล้วโต๊ะเลื่อนได้นี้ ก็เลื่อนต่อไป จนหมดแถว เจ้าของอาหารก็จะมารับปิ่นโต โถ ชามกลับไป เป็นรูปแบบที่ดี มาก
ในระหว่างเตรียมตัว ผู้เขียนก็ประสบปัญหาจนได้ เนื่องจากศาลาไม่มีเครื่องขยายเสียง คนเป็นร้อยจะพูดอย่างไร จึงกราบเรียนพระอาจารย์ท่านว่า เดี๋ยวจะมีช่วงหนึ่งที่เขาเงียบจะประชาสัมพันธ์ให้ แต่วันนี้ น่าจะเงียบยาก ปรึกษากับผู้ใหญ่บ้าน จึงบอกว่า จะไปเอาเครื่องเสียงในโบสถ์มา ว่าแล้วก็เกณฑ์เด็กหนุ่มไ ไปยกของ
เมื่อเครื่องเสียงมาขณะที่จะประชาสัมพันธ์ ก็มีคนมาบอกให้หยุดก่อน พระจะสวดให้พร ผู้เขียนก็ยังนึกว่า เอาเถอะ รอประเดี๋ยวพระสวดเสร็จ ยังมีเวลาเหลือเฟือตามที่คิด พูดขณะเขากินข้าวก็ได้ ดีเสียอีก จะได้มีการซักถามกัน ผู้เขียนนึกวาดภาพไป
เมื่อเสียงพระให้พรเสร็จแล้วท่านจึงจะลงมือฉัน ผู้เขียนก็ให้คนประชาสัมพันธ์โครงการ แต่พอผู้พูดได้ไม่ถึงห้านาที ผู้เขียนก็เห็นคนทะยอย ลงศาลา กันไปเรื่อย ๆไม่นานทั้งศาลาก็หมดญาติโยม ไม่มีใครอยู่ฟังเรื่องราวเลย ทุกคนเหมือนรีบเร่งกลับบ้าน ผู้เขียนเองก็รู้สึกผิดคาดหมาย เพิ่งมารู้ทีหลังว่า หมู่บ้านนี้(หมู่บ้านเดียว) เขาไม่อยู่กินข้าวกัน ใส่บาตรเสร็จก็กลับ
ผู้เขียนรับรู้ถึงความผิดพลาดในครั้งนี้ เพราะตนเองไม่ศึกษาชุมชนให้ดี คิดแต่ว่าที่ไหนก็คงปฏิบัติเหมือนกัน เป็นประสบการณ์แห่งการเรียนรู้ที่มีคุณค่าจริงๆ ทำให้เตือนตัวเองว่าคราวหน้าคราวหลังต้องเตรียมตัวให้ดี ศึกษาประเพณีท้องถิ่นให้ดี อย่าคาดเดาเอาเอง
เมื่อสั่งสอนตัวเองเสร็จ ผู้เขียนก็เดินไปหยิบไม้กวาด แล้วก็เริ่มลงมือกวาดศาลาอย่างตั้งใจ ในเมื่อทำอะไรไม่ได้เรื่องก็เอาบุญกวาดศาลาให้ได้บุญสักอย่างก็แล้วกัน ผู้เขียนกวาดกับชาวบ้านสูงอายุอีก สี่ห้าคน ไม่นานศาลาก็สะอาด ขณะนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผู้เขียน มองยิ้มๆ คงนึกสงสารกับแผนงานที่ล้มเหลว แล้วเขาก็เอ่ยว่า หมอครับ ถ้าเป็นวันอื่นให้คนเขาสมัครได้ไหมครับ วันนี้ชาวบ้านคงรีบกัน ผู้เขียนยิ้มแป้นแล้วว่า ได้ซิคะ การรับอาสาสมัครบริจาคเลือดนี้ เราจะสรุปผลจำนวนกันราวๆกลางเดือน พ.ย. จะได้จัดวันรับบริจาคเดือนธันวา เขาพยักหน้าและว่า โครงการนี้ดีมีประโยชน์มาก ไม่ยากหรอกครับ ผมจะช่วยหาคนเอง เมื่อผู้เขียนสอบถามจึงทราบว่าเขาเป็นผู้นำชุมชนคนใหม่ และพระอาจารย์ก็ยังย้ำว่า ท่านผู้นำท่านรับปากไม่ต้องห่วง และวันที่4พ.ย.50 นี้หมอมาใหม่นะ เป็นวันกฐินชาวบ้านก็คงมามากเหมือนกัน ก่อนเที่ยงนะ
วันนี้ผู้เขียนเกิดการเรียนรู้หลายอย่าง อย่างน้อยก็ประเพณีไม่กินข้าววัด ของที่นี่ ทำให้กลับมาตั้งต้นใหม่ว่า อยู่ที่ไหน เจ้าจงศึกษา ประเพณีวัฒนธรรมเขาให้ดี จะได้ไม่แห้วผิดประเพณีเขาอีก ยังดีนะ บุญแห่งการกวาดศาลาวัด ทำให้มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วย....
ที่สุด ก็ยังได้บุญมาหลายอย่างและขอนำมาฝากชาวGotoknow ในเทศกาลออกพรรษา ปีนี้ที่หมู่บ้านพันเสด็จนอกที่มีประเพณีไม่เหมือนใครค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ
ความเห็น (23)
พ่อครูบาฯ บอกว่า "เรียนรู้จากความไม่พร้อม" ...
และเห็นด้วยกับความคิดแห่งการเรียนรู้เนื้อแท้ของวัฒนธรรมพื้นถิ่นนั้น ๆ .. ไม่แปลกแยกและไม่แตกต่าง แต่ก็ไม่สูญเสียความเป็นตัวของตนเอง
ผมต้องไปราชการยาวนานหลายวัน ..คงไม่ได้มาทักอีกนานเช่นกัน
....
เป็นกำลังใจให้เสมอ... นะครับ
- สวัสดีครับ หมอ
- มันก็เป็นอย่านี้แหละ
- ที่ยะลาประมาณ 50%ตักอาหารไว้แล้วกลับ
- 50%รอพระฉันเสร็จรับปิ่นโตกลับ
- ประสบการณ์ จะสอนเราเอง
- ขอบคุณมากที่นำมาแบ่งบัน
- สวัสดีค่ะคุณหมอคนเก่ง
- มาเรียนรู้เพื่อปรับตัวด้วยคนค่ะ
- ผลบุญแห่งการกวาดลานวัดมาถึงไวนะคะ
- เป็นกำลังใจให้ค่ะ
- ...
- พึ่งทราบเหมือนกันค่ะว่า มีบางหมู่บ้านไม่ทานข้าววัด เพราะส่วนมากไม่ว่าที่ไหนก็ทานกันทั้งนั้น
- เป็นความรู้ใหม่ที่ถ้าไปร่วมงานบุญต่างจังหวัดต้องศึกษาให้ดีเช่นกันค่ะ
- ขนาดวันหยุด คุณหมอยังทำงานเลยนะค่ะ ยังไงก็รักษาสุขภาพตัวเองบ้าง
สวัสดีครับคุณตันติราพันธ์
ความดีไม่มีที่สิ้นสุด ไม่มีขอบเขตครับ
ขอสาธุสำหรับบุญที่นำมาฝาก และขอนำส่วนที่ผมทำบุญเมื่อวานฝากกลับคุณไปด้วย สาธุ
สวัสดีค่ะคุณพี่..
- เรียกว่าต่อไปคงต้องจัดการกับความไม่รู้ใช่หรือเปล่า
- อานิสงส์จาการกวาดศาลา ทำให้ได้บุญ ทันตาเห็นเลย เพราะยังมีคนเห็นความสำคัญของโครงการดีๆจะประสานงานให้ ในวันต่อไปใช่ไหมคะ
- นกเอาใจช่วยค่ะ ...กำลังใจ..กำลังใจ
สวัสดีค่ะคุณรุ่ง อ่านบันทึกนี้คิดถึงพรุ่งนี้แล้วที่พี่จะส่งลูกจากอกตัวเอง สู่อ้อมกอดของครูพี่เลี้ยงพาลงพื้นที่เพื่อเรียนรู้จากประสบการณ์จริงของชุมชน เขาจะได้เห็นได้รู้ในสิ่งที่เขาควรจะรู้ และต้องรู้ เมื่อสำเร็จการศึกษาเขาจะสามารถนำทฤษฎีที่เรียนในห้องเรียนโดยครู และประสบการณ์จริงที่เขาได้รับ ไปพัฒนาเพื่อสร้างความดีงามในสังคมต่อไป
ขอบคุณคะคุณรุ่ง
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
ขอบคุณมากค่ะ ที่นำข้อคิดของ ท่านครูบาฯมาฝาก การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด ทั้งเราและเขา ขอเพียงอดทน เราก็จะสามารถอยู่กับเขาอย่างกลมกลืนได้
ไปนานขนาดไหนคะ คงคิดถึงเช่นเคย ก็เราคนทำงาน ชีวิตก็เป็นเช่นนี้ ถ้ามีโอกาส ก็หาวิธีการส่งข่าวกันบ้าง หายไปนาน รู้สึกเหงาๆค่ะ
สวัสดีค่ะพี่เกษตรยะลา
บางอย่างของประสบการณ์ ก็ถ่ายทอดกันได้ไม่หมด เหมือนที่ได้พบเจอมา นึกว่าเองทำไมไม่มีใครบอกเรา ก็มันเป็นเรื่องปกติของเขา เราเป็นสิ่งแปลกปลอมเองนี่นา ขำๆ ตัวเอง กวาดศาลาไป ก็ขำไป อย่างนี้เรียกว่า น้องหมอหน้าแตกได้ไหมคะ
สวัสดีค่ะคุณครูGutjang
คิดว่าท่านผู้นำแหละหลวงพ่อ คงรู้สึกสงสารมากกว่า ยังไม่ทันพูดสักคำ ชาวบ้านหนีหมดแล้ว แต่ท่านพระอาจารย์ก็ยังเมตตาถามว่า หมู่บ้านเรานี่ ควรมีอาสาสักเท่าไหร่ดีนะ ก็เลยบอกว่า หมู่อื่นเขาตั้งเป้า100 คนค่ะ และท่านจะช่วยประชาสัมพันธ์ให้
สิ่งเล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้เราเกิดความตระหนักได้ ศึกษาให้ดีๆๆๆๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะ
คุณwantana
ตั้งแต่ไปรับราชการที่เขาคันทรง รู้สึกว่าจะจำวันหยุดไม่ได้ ส่วนมากเขาว่าง เสาร์ อาทิตย์กัน ข้าราชการควรมีการยีดหยุ่นไปกับเขาค่ะ อีกอย่างวันธรรมดาก็มีแต่ราชการประชุม อบรม เกือบทั้งสัปดาห์
เห็นด้วยกับคุณwantana การศึกษาประเพณีท้องถิ่น จะทำให้เราไม่อึดอัด ประหลาดใจ แต่ถ้าเป็นเรื่องยุ่งยากเกินไป มาเจอประสบการณ์จริง ก็สนุกไปอีกแบบค่ะ
ที่กวาดศาลาน่ะ คิดว่า ไหนๆ ก็งานที่คาดไว้ไม่ได้ทำแล้ว เอาบุญที่ไม่ค่อยได้ทำบ้าง จะได้เรียนรู้ด้วยว่า การที่เรากลับบ้านโดยทิ้งภาระกวาดศาลาขนาดใหญ่ให้ทางวัดจัดการน่ะ เหนื่อยพอแรงเลยค่ะ
เอาบุญมาฝากทุกคนค่ะ
สวัสดีค่ะคุณคำสุวรรณ์
สาธุ สาธุ สาธุ กับบุญที่ส่งมาค่ะ
การได้ทำสิ่งดีๆ ทำให้เรา ลืมเหนื่อย ลืมยากไปเลยค่ะ ไม่ได้ทำสิ่งนี้ ทำสิ่งโน้นก็ได้ คงตามที่คุณคำสุวรรณ์ บอกมา ความดีไม่มีที่สิ้นสุด ไม่มีขอบเขต ค่ะจะจำไว้ จะจำไว้ ขอบคุณค่ะ
รู้สึกดี ที่มีเพื่อนร่วมทางทำความดีตลอดมา
สวัสดีค่ะคุณ
จุฑารัตน์
ที่จริงไม่นึกเหมือนกัน ว่าจะมีผู้สนใจโครงการเรา ก็ยังไม่ทันประชาสัมพันธ์เลย ให้คนในท้องที่พูด ก็ยังไม่ทันรู้เรื่องหรอกค่ะ
เขาเรียกว่า ถ้าเราทำอะไร มักจะอยู่ในสายตาใครบางคนเสมอ อย่างนี้หรือเปล่าคะ
ขอบคุณกับกำลัง และแวะรับบุญที่นำมาฝากด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะ อ.Moo
ดีใจกับอาจารย์ค่ะ ที่ผลงานกำลังจะออกสู่พื้นที่ ในชีวิตแห่งการเป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุข ใช้ประสบการณ์ที่พบเจอมาทำงานสูงมาก จำได้ว่าสมัยเรียน ผดุงครรภ์อนามัย แพทย์เขาไม่ให้ทำคลอดในรายผิดปกติ เช่น เอาก้นออก ฝาแฝด เพียงแต่ทำให้ดู แต่ในชีวิตจริง เมื่อเจอกรณ์ที่ต้องห้าม ก็ต้องรับผิดชอบทำหมด ได้แต่หลับตาทบทวน ตอนอาจารย์หมอสอน จึงทำให้ช่วยเหลือคนไข้ได้สำเร็จ
ฝากอาจารย์อีกเรื่อง อยากให้ลูกศิษย์เขาได้มีประสบการณ์ทำคลอดด้วยมือจริงๆบ้าง เพราะชีวิตชนบทหนีไม่พ้นค่ะ เวลาอยู่ปฏิบัติงาน เขาไม่ทราบหรอกค่ะว่าเราทำได้หรือไม่
ขอบคุณมากๆค่ะ อนุญาตให้นำเรื่องที่เขียนมานี้ทุกเรื่อง ไปเล่าเป็นประสบการณ์ให้น้องฟังได้ค่ะ
คุณรุ่งค่ะ เคยจัดประชุมสถานีอนามัยต่าง ๆ ปัญหา
ผิดจังหวะไปคะ ขอโทษด้วย ขอบคุณมากคุณรุ่งสำหรับคำแนะนำ ขอเป็นพี่หมูนะค่ะ พี่เองก็มีความเห็นเช่นเดียวกับคุณรุ่งในเรื่องนี้ และพี่ถือว่าเป็นศักยภาพอันพิเศษมากในเรื่องการทำคลอด
มีอาจารย์ทำวิจัยเรื่องสมรรถนะของเจ้าหน้าที่ในสอ.ว่าควรจะมีสมรรถนะอะไรบ้าง จากการจัดประชุมและได้มีโอกาสคุยกับเจ้าหน้าที่ที่อยู่สอ.ส่วนใหญ่แทบจะทั้งหมดจะไม่ค่อยเน้นมาก ใช้ระบบReferกัน
ขอบคุณอย่างที่สุดที่คุณรุ่งถอดบทเรียนอันมีค่ามาแบ่งปัน
อาจารย์
สถานีอนามัยปัจจุบัน บางส่วนอาจไม่ได้ทำคลอดแล้ว ยกเว้นในชนบท เช่นที่ดิฉันอยู่ ยังมีคนที่ไม่มีรถ คนต่างด้าว คนงาน คนยากจน มาคลอดอยู่ และด้วยความห่างไกลโรงพยาบาล ทำให้พบบ่อยคือ คลอดบนรถ ไป รพ.ไม่ทัน แต่ไม่มาก เดือนหนึ่งแค่ คน สองคน แต่จำเป็นมาก กับการอยู่เวรคนเดียว แล้วต้องแก้ปัญหาให้ได้ เพราะคนไข้อยู่ในมือ
อีกอย่างการสอบถามวิจัยมักจะโยนไปให้นักวิชาการกัน แต่ผู้ปฏิบัติจริงจะไม่ค่อยมีโอกาสให้ข้อมูลค่ะ
ถือเป็นการแลกเปลียนสำหรับบางส่วนของสถานีอนามัยที่เป็นอยู่ ไม่ใช่ภาพของสอ.ทั้งหมดค่ะ ยินดีแลกเปลี่ยนต่อไป
มาร่วมอนุโมทนาสิ่งดีๆที่คุณบุญรุ่งได้สร้างกุศลอย่างเป็นประจำ สม่ำเสมอ สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ
สิ่งหนึ่งที่พี่รู้สึกเสมอเวลามาอ่านบันทึกของคุณบุญรุ่งคือ ความมีเมตตาสูงมาก และมีหัวใจที่เปิดกว้างต่อการเรียนรู้ ไม่มองข้ามสิ่งเล็กน้อย คนเราเรียนรู้จากความผิดพลาดได้มากพอๆกับจากความสำเร็จ สิ่งที่คุณบุญรุ่งมีในตัวเช่นนี้เป็นกุศลยิ่งที่ทำให้การทำงานเต็มไปด้วยความสุข
สวัสดีค่ะพี่นุช
พี่นุชมาชื่นชมแบบนี้ ต้องกำหนดปิติหนอๆๆๆ ตามที่พี่โยคี พระพลเดช ท่านสอนแล้วค่ะ
อยากเรียนรู้ เปิดใจให้กว้าง เท่าที่จะทำได้ และจะนำความผิดพลาดมาป็นครู มีสิ่งหนึ่งที่ชอบทำ คือชอบบอกต่อ ไม่อายค่ะ แล้วก็จะอินกับสิ่งที่คนทำดีได้ง่าย มันปลื้มๆไปกับเขา
เหมือนบทความของพี่นุช ก็จะมีลักษณะอบอุ่น เอื้ออารีย์ อ่านแล้วเหมือนเป็นบ้านญาติ รับรู้ทุกข์ สุขกับพี่ นีก็ถือเป็นการถ่ายทอดบทความด้วยการใส่ใจลงมาด้วย สำผัสกันได้ค่ะพี่นุช
ขอบคุณหนอ ขอบคุณหนอ ขอบคุณหนอ
- มาทักทายและให้กำลังใจค่ะ
- การทำความดีไม่มีวันสาย
- วันพรุ่งนี้ยังมีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ
กำลังใจแบบนี้กำลังเป็นที่ต้องการในสังคมโลกมนุษย์นี้ บางคนท้อถอยกับความดี เพียงถูกคนทักว่าคนดีจริงไม่มีในโลก หรืออย่าสร้างภาพตัวเอง แล้วบังเกิดความอาย ครูรักษ์คะ ทำให้มองเห็นว่า การส่งเสริมกำลังใจใครสักคน(ไม่ได้หมายถึงดิฉัน) เป็นสิ่งจำเป็น ช่วยกันสร้างสรรค์สังคมแห่งการทำสิ่งดีๆ ให้คงอยู่ต่อไป ไม่เคยเชื่อเลยว่า ความชั่ว ทำให้สังคมอยู่อย่างยั่งยืนค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณรุ่ง
- เข้ามาชื่นชมกับบุคคลผู้เรียนรู้กับความผิดพลาดและกล้านำมาบอกเล่าให้เพื่อนๆทราบด้วย..ชื่นชมจริงๆและอนุโมทนา สาธุกับผลบุญที่ทำค่ะ
- ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ
กฤษณา
อยากถ่ายทอดเรื่องราวทั้งสำเร็จ และผิดพลาด เพื่อเป็นประโยชน์แก่ใครได้บ้าง ไม่อายด้วยค่ะ ได้แต่ขำๆตัวเอง ไม่รอบครอบค่ะ
ขอให้ได้บุญทุกส่วนที่ทำนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ