เขาบอกรักเรา เขายังมาเปลี่ยนใจ เขาไปมีคนรักใหม่ เป็นไปได้หรือนี่


สังเกต สัญญาณบ่งบอกว่า เขากำลังเปลี่ยนใจ นอกใจเรา

1.อันคนเราหญิงชายทั้งหลายแหล่ ต่างมีดี มีแย่ อยู่พอๆกัน  คู่รักบางคู่  รักกันแต่ยังไม่สามารถที่จะแต่งงานกันได้ อยู่ในขั้นดูใจ  บางคู่ดูกันมาหลายปี ก็ยังแต่งกันไม่ได้ เพราะเรียนยังไม่จบ  จบแล้วก็ยังไม่มีงานทำตอนแรกก็คลุกคลี อยู่ใกล้กัน  วันไหนไม่ได้เห็นหน้ากินข้าวไม่ลง ติดกันปานตังเม  เธออยู่ไหน  ฉันก็อยู่ที่นั่นด้วย ขาดกันไม่ได้  แต่พอคิดจะมาแต่งงานกันจริงๆ มันไม่ใช่เฮื่อ ไม่ใช่ไม่ใช่  คิดว่าไปกันไม่ได้ เป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้น 

2.ด้วยเห็นหน้ากันทุกวัน คลุกคลี ด้วยกัน ไม่กล้าหักหาญนำใจกัน ไม่กล้าพูดความจริง  เลยตัดสินใจว่า  เราห่างๆกันซักพัก  ให้โอกาสตนเองได้คบกับคนอื่นซะบ้าง ทดสอบจิตรใจกันดู  ว่ามันอะไรกันแน่  ก็ไม่กล้าพูด ต่างก็ลองห่างๆกันดู พอห่างกันแล้ว เริ่มรู้จิตรใจที่แท้จริง สิ่งตนเองต้องการ เริ่มไขว่คว้า มันจะมีสัญญาณ ที่ไม่ดีให้กัน อย่างเช่น

3.เริ่ม ไม่แคร์ความรู้สึกของกันและกัน  เริ่มพูดจาไม่สุภาพ กูมึง ไม่เคยพูดก็พูด  ไม่มีการรักษานำใจกัน  ทนได้ทนไป  บางครั้งก็หยามนำใจเราไปเที่ยวกับคนอื่นโดยไม่เอาเราไปด้วย เหมือนทุกครั้ง แล้วก็เริ่มทำบ่อยขึ้น แล้วก็ตีตัวออกห่าง ไม่มาคลุกคลี

4.เวลานัดก็ไม่สนใจมาตามนัด  ทีแต่ก่อนไม่นัด ก็มา  ถ้านัดก็มาก่อนเวลาเสียอีก เปลี่ยนไปมาก  ถ้าเรานัดอีก ก็อ้างว่าไม่ว่าง ไม่ว่าง

5.เริ่มเป็นคนเจ้าอารมณ์  หงุดหงิด  ไม่รับฟังเวลาเราพูดอะไรให้ฟัง ทีแต่ครั้งก่อน  มีอะไรก็มาพูดแต่ให้เราฟังเรื่องตนเอง  มานั่งปรับทุกข์ มาให้เราโอ๋  ปลอบอยู่บ่อยๆ ต่างคนต่างดูแลใจกัน  แต่มาถึงคราวนี้ เรากลายเป็นกระโถนท้องพระโรง รองรับอารมณ์เขาไปซะ  ทำอะไรก็ไม่ถูกหูถูกตา    ขวางเราไปหมด

6.เริ่มออกลาย  ออกลายมาเลย  เปิดเผยธาตุแท้  แต่ก่อนคบหาแต่เรา มองแต่เรา  เทคแคร์แต่เรา ตลอด เวลา  แต่มาบัดนี้  เธอเปลี่ยนไป แต่ก่อนไปไหนไปด้วยกันเลือดสุพรรณของเรานี่เอย  แต่มาบัดนี้ ไม่เดินใกล้เรา  แขนที่เคยจูงเวลาข้ามถนน ก็ไม่ทำ คล้ายๆว่าเซ็ง ถ้าอยู่ใกล้เรา   แต่ก่อนเวลาไปเที่ยวไหนจะจูงแขนเกี่ยวก้อย  ไหนจะนั่งมองหน้ากัน  แต่เดี๋ยวนี้ไม่  สายตาก็ไม่แล  กลับไปอ่านกินหญิงอื่นต่อหน้าต่อตา แสวงหาสีสรรใหม่ๆ เดี๋ยวเถอะ(มึง)

7.เวลามาหากันพบแต่ความอึมครึม  จืดชืด ไม่สดใสซาบซ่าเหมือนเคย มึความรู้สึกเหมือนไม่คุ้นเคยกันมาก่อน  แต่พอได้ห่างกันรู้สึกสบายใจกว่า เอ๋า  ความรู้สึกเริ่มแยกแยะออกแล้ว

8.สังเกตความสัมพันธ์รัก หรือความผูกพัน  ต้องมีนำหนักต่อกัน อย่างน้อยก็  50  50 เปอร์เซ็นต์  ซึ่งต่างคนก็ต้องต่างรัก หวง ห่วงใยกัน แต่ปรากฎว่ามีแต่เราฝ่ายเดียว  ที่ต้องประคับประครองรักถึง  80  ซึ่งจะคอยเป็นฝ่ายให้  และตามใจเขาตลอด  โดยฝ่ายเขาไม่ตามใจเราบ้างเลย  ทั้งที่แต่ก่อน คอยพะเน้าพะนอเราตลอด   เอาใจเรามากมายเลย เรานึกว่าเราโชคดีแล้ว แต่ไม่ใช่  วันเวลามันก็ทำให้คนจิตรใจเปลี่ยนแปลงได้เนาะ

9.คือวัดจากความรู้สึกแล้วเราเป็นฝ่ายให้ตลอด  แล้วเขาให้เรากลับคืนมาน้อยลง  น้อยลง   แต่พอเราเปลี่ยนให้เขาน้อยลง ลดโปรโมชั่นลงบ้าง  เขากลับดูยิ่งห่างจากเราไปทุกที  ซึ่งเหมือนความรักที่เห็นแก่ตัว ถ้าไม่มีอะไรให้ก็ไม่มีอะไรตอบแทนคืนมาเลย กว่าจะรู้สึกตัว  ดีที่ยังพอตั้งสติได้

10.ซึ่งต่างจากความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูก ทำอะไรให้ ไม่หวังผลตอบแทนจากลูกเลยมีแต่ให้ กับให้  มีพ่อแม่เท่านนั้นที่รักเราจริงๆ และเสียสละเพื่อเราจริง คนอื่นอย่าไปเชื่อ

11.แบบนี้คงจะต้องมานั่งจับเข่าคุยกัน  เพราะมันคบกันไปก็เสียเวลาเปล่า  จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่เสียที   พอมานั่งจับเข่าคุยกัน  ดันมาพูดว่า  เราดีเกินไป ไม่เหมาะกับเขา  นั่นแปลว่าคุณไม่ดีพอสำหรับเขาแล้ว  จงรีบตัดสินใจ ตัดใจจากเขา อย่ารั้งเขาไว้

12.และที่เคยสัญญากันว่า  จะตั้งใจทำงานเก็บเงินแต่งงาน  จะซื้อบ้าน  จะซื้อรถมาคอยรับส่งกัน จะได้ไม่ลำบาก  คบกันมาตั้งนานนมแล้ว สัญญาที่ว่าไว้ ไม่ได้ซักสัญญา   สัญญาว่าสิ้นปีนี้จะให้พ่อแม่มาสู่ขอ  สิ้นปีแล้วสิ้นปีเล่า ลืมสัญญาหมด  ไม่เห็นความสำคัญที่เราเฝ้าคอยมาตั้งนาน อยู่ๆก็มาทำเฉยๆ  ไม่รู้ร้อน ไม่รู้หนาว  ไม่ห็นความสำคัญของเราไป เบื่อแล้ว เซ็งจัง

13.คำชื่นชมที่เคยชื่นชมเรา  เคยแสดงกับเรา ห่างเหินไป  แสดงออกทางคำพูดและการกระทำ  ทั้งที่บางครั้งเราก็ทำตัวเสมอต้นเสมอปลาย ปกติ แต่ก่อนบอกว่าชอบที่เราเป็นคนเรียบร้อย น่ารัก มีความสุขถ้าได้อยู่ใกล้  แต่ตอนนี้มาบอกเราว่า เชย จืดชืดเกินไป  เดี๋ยวแม่ใส่สายเดี่ยวเสียวหลุดซะเลย

14.ปล่อยตัวปล่อยใจ  แต่ก่อนมาหาเรา ดูเนียบ ดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า ต้องหล่อ ต้องเท่ห์เข้าไว้ ตอนนี้ไม่แคร์เราเลย ไม่มีสร้างความสนใจให้เราเหมือนเคย แต่กลับคนอื่น จะต้องหล่อเข้าไว้ เท่ห์เข้าไว้  ดันไปแคร์คนอื่นมากกว่าเราเสียอีก

15.ไม่ว่างให้เราเลย  พยายามตีตัวออกห่าง ไม่โทรศัพท์  หายหน้าไปหลายวัน  ไปดื้อๆไม่บอกไม่กล่าว หายไปเฉยๆก็มี ไปสร้างวีรกรรมที่ไหนหนอ  ชักสงสัย  ไม่เหมือนเมื่อก่อน

16.มิตรรักโกโตโนทุกท่านคะ  นี่แหละคะ ความจริงของชีวิต ซึ่งอาจจะเกิดได้กับทุกคน  ฉะนั้นจะรักใครก็อย่าพี่งทุ่มเท เผื่อใจ เผื่อความผิดหวังไว้บ้าง ความรักทำให้คนตาบอด  เมื่อได้อ่านนี้แล้ว คงจะหายบอดกันนะคะ   โดยเฉพาะลูกผู้หญิงถ้าไม่มั่นใจ  จงรักษาพรหมจรรย์  ดุจเกลือรักษาความเค็มคะ  หวังว่าบทความนี้คงจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้ที่ได้อ่านทุกๆท่านนะคะ

ด้วยความปรารถนาดี จากเจ้าของบล็อค โชคดี

หมายเลขบันทึก: 142481เขียนเมื่อ 27 ตุลาคม 2007 22:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 21:14 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)
  • มันคงไม่ง่ายเท่าไรนักที่จะรักใครสักคน และไม่ยากเท่าไรนักที่คนจะเลิกรักกัน   นี่ก็เป็นมุมหนึ่งของชีวิต
  • ในโลกนี้ไม่มีอะที่แน่นอน แม่กระทั่งของที่เรารัก
  • รักนั้นมีหลายอย่าง ต่างมีดี มีแย้ อยู่พอๆ กัน ไม่ว่าหญิง และชาย
  • อันคนเราทั้งหลายแหล่ ให้รองคิด ดูดีดี
  • ขอบคุณครับผม

สมัยก่อน อาจจะใช่จะรักใครซักคน อาจจะไม่ง่าย ที่จะได้รักกัน บางคู่ฝ่าฟัน กับทางญาติกีดกันบ้าง พอได้รักกันกว่าจะเข้าใจกัน  บางคู่ก็แทบกระอัก ในความพยายามฝ่าฟันอุปสรรคแห่งรักทั้งปวง เพื่อที่จะให้ได้รัก และปกป้องคุ้มครองครอบครัว สู้ตายมาด้วยกัน จากที่ไม่มีอะไรเลย สามารถสร้างเนื้อสร้างตัวได้ ต่างก็เป็นกำลังใจให้กันและกัน  แต่บางคู่อยู่ด้วยกัน สร้างเนื้อสร้างตัวด้วยกัน  พอมีฐานะดีขึ้นหน่อย กลับลืมคนที่เป็นคู่ทุกข์คู่ยากด้วยกันมาก่อนก็มี  สำหรับดิฉันที่เขียนนี้ไม่มีปัญหาครอบครัว  แต่ด้วยที่เกิดนาน  จึงมองโลก ในแง่ลบไว้เพื่อป้องกันตัว  เป็นภูมิคุ้มกันแห่งชีวิต  ถ้าหากว่าเรารู้ทันแล้ว  อะไรมันจะเกิด  ดิฉันก็เตรียมรับไว้ทุกสถานะการ คือมีความสามารถเลี้ยงตนเองได้  แม้ไม่มีเขา ดิฉันจึงอยากจะเขียนไว้เป็นแนวทาง  เพราะมันคือมหาวิทยาลัยชีวิตที่ไม่มีปิดทำการ ไม่มีปิดเทอม สำหรับหนุ่มสาว  หรือไม่หนุ่มไม่สาวทั้งหลาย มันจะได้เป็นภูมิคุ้มกันทางปัญหาครอบครัว  และเป็นการสร้างภูมิคุ้มกันที่ดีในการใช้ชีวิต

ของพระคุณ ผอ. เม็กดำมากนะคะ ที่เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นอย่างน้อย ก็ไม่ปลงเสียก่อน ที่จะมีคู่กัน

ขอบคุณ คุณรักชาติ  ท.บ. พลทหาร ที่เข้ามาเยี่ยมแสดงความคิดเห็นนะคะ  ก็คงจะเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยชีวิต พยัคฆ์ภูมิพิสัยเช่นกัน กับเม็กดำ 9 และคนเดินดิน  แต่อยู่คนละกลุ่มใช่ไหมคะ  ถ้าหากว่าเป็นนักศึกษาเช่นกัน  ก็ขอให้กำลังใจด้วยนะคะ  ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจอยู่  และมีโอกาศได้ศึกษาเพิ่มเติม เพื่อเสริมบารมีชีวิต และศักดฺศรีของเรา  ก็จงตั้งใจไปเถิด ในโลกนี้เมื่อรู้อยู่แล้วว่าไม่มีอะไรที่แน่นอน  มีแน่นอนอยู่สิ่งเดียว คือทุกคนต้อง ตาย  แต่ในขณะที่เรายังไม่ตายนี้ สิ่งที่ทำให้ชีวิตของเรามีเกรด มีดีกรีขึ้น ก็คือการศึกษา  แน่นอนอยู่แล้ว ขอแต่ว่ามีการศึกษาสูง จิตรใจขอให้สูงด้วย ก็ถือว่า แน่ อยู่แล้ว ยังไม่นอน ขอบคุณมากนะคะ เดี๋ยวจะเข้าไปเยี่ยที่บล็อคท่านคะ ขอบคุณคะ สวัสดีคะ

สวัสดีค่ะคุณเล็ก

มาให้กำลังใจกันค่ะ........

สวัสดีครับพี่เล็ก เอ่อ..คือว่า..ความรัก ก็เหมือนกรงกรรมกรงเกวียน เคยทำบุญทำกรรมมาด้วยกัน คนรักจะตายกลับไม่ได้ คนไม่รักกลับได้มาง่ายๆ คู่กรรมกันจริงๆ มันท้อแต้...ฮาฮา

ท่าน ประธานฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย  ชมรมคานทองนิเวศน์ ขอบคุณนะคะที่เข้ามาให้กำลังใจ  รูปที่มีมาของหญ้าบัว น่ารักจังเลย  ส่งจูบด้วยหัวใจตั้ง 3 ดวง  ให้ใครบ้างหละคะ ช่างไปสรรหามานะ  ไปเอามาจากไหน ทำอย่างไรน้อ  ถึงจะทำเป็นบ้าง  บอกหน่อยนะ น่ารักจริงๆ  เหมือนคนส่งมาเลย บ้ายบายคะ ช่วงนี้ปิดเทอม  เลยสนุกกันใหญ่นะคะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท