ช่องไฟแห่งความอดทน: บทเรียนที่ได้เลื่อนชั้น
สืบเนื่องจาก อ.ขจิตถามฉันว่า รู้จักพี่เอกได้ยังไง...
เลยกลายเป็นที่มาของบันทึกนี้คะ
พี่ชาย...อ้ายเอก
อ้ายเอก พี่ชายใจดีของน้องพิมพ์ เรารู้จักกันในสถานการณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไร...มีจุดร่วมที่โหดร้าย
เมื่อต้นปีที่ผ่านมา ว่าที่เจ้านายใหม่ของอ้ายเอก คือ เจ้านายของฉัน เราเกือบจะได้ทำงานร่วมกันในองค์การมหาชนแห่งหนึ่ง
แต่...ด้วยความต่างของแนวคิด ไม่ว่าจะเป็นการทำงาน การใช้ชีวิต และการมองคน
ซึ่งอ้ายเอกสามารถสัมผัสได้ไม่ยากจากว่าที่เจ้านายใหม่ ซึ่งก็คือเจ้านายของฉันในขณะนั้น อ้ายเอกรีบปฏิเสธงานทันทีทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เริ่มงาน มีหลายอย่างที่รับไม่ได้...
และอีกไม่นานฉันก็ตามอ้ายเอกออกมา ยอมว่างงานดีกว่าอยู่กับเจ้านายที่ไม่เคยเชื่อใจเราเลย ทั้งๆ ที่บอกว่าเรา คือ "ทีม"
ทุกคนเรียกเจ้านายว่า "อาจารย์" รวมทั้งฉันด้วย แต่ในความรู้สึกแบบนี้ไม่ใช่อาจารย์
อาจารย์ คือ ผู้ให้ ถ่ายทอด รับฟัง ให้เกียรติ และสอน...แต่ทุกอย่างตรงกันข้ามทั้งหมด
ฉันไม่เคยรู้สึกว่าไม่สนุกกับการไปทำงาน ไม่เคยรู้สึกไม่อยากตื่นเพื่อไปทำงาน ไม่เคยต้องมานั่งคิดหาข้ออ้างว่าจะทำไงไม่ต้องไปทำงาน ตลอดเวลาที่ผ่านมาในชีวิต ทุกอย่างที่เลือกทำจะทำด้วยความสนุกและมีความสุขเสมอ แต่คราวนี้ไม่ใช่
สุดท้าย...ถึงกับต้องเสียน้ำตากับแนวคิดและความไม่เชื่อว่าใครจะทำอะไรได้ดีกว่าตัวเองของเจ้านาย
จะร้องไห้เมื่อข้างในตัวเราสั่งให้ร้องเท่านั้น ตลอดชีวิตคิดแบบนี้มาเสมอ
ถ้าใครบังอาจมาทำให้ฉันร้องไห้โดยที่ฉันไม่เต็มใจ มันจะไม่มีครั้งที่สองอีก...รวมทั้งเจ้านายคนนี้ด้วย
น้ำตาในครั้งนั้นเหมือนเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่บอกว่า คุณอดทนมามากพอแล้ว และไม่มีความจำเป็นต้องทนอีกต่อไป
ฟังดูเหมือนเด็กงอแงไม่รู้จักปรับตัวเลยนะคะ หลายคนที่มองจากข้างนอกคิดแบบนั้น เพราะเพิ่งทำงานได้ไม่ถึงสามเดือน แถมเงินเดือนก็มากเมื่อเทียบกับที่อื่นๆ
แต่คนสำคัญของฉัน..คุณแม่ ไม่ว่าอะไร สุดท้ายก็ให้ฉันตัดสินใจเอง เพราะแม่ก็ไม่อยากเห็นลูกสาวทำงานด้วยความไม่สนุก ไม่มีความสุข ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีเรื่องมาเล่า...ทั้งที่เมื่อก่อนฉันงานด้วยความสนุก มีความสุข มีเรื่องมาเล่าด้วยรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะเสมอ
แล้วอ้ายเอกก็เป็นคนแรกๆ ที่ฉันเลือกที่จะปรึกษา อ้ายเอกบอกว่า
"เราไม่จำเป็นต้องทน ยังมีอะไรมากมายที่เราทำได้ อย่าให้ความอดทนมาทำลายความเป็นตัวเรา"
อ้ายเอกเป็นคนที่เชื่อเสมอว่าฉันมีความสามารถ และเชื่อว่าฉันทำได้
"ก้าวที่กล้า...คนกล้าต่อการเปลี่ยนแปลงเท่านั้น จะได้พบกับความยิ่งใหญ่"
การก้าวออกมาจากกรงแห่งความอดทนจึงเกิดขึ้น ท่ามกลางความแปลกใจของคนรอบข้างที่ไม่ได้มองเห็นอะไรนอกจากเงินเดือนที่เยอะจัง และท่ามกลางความยินดีของเพื่อนร่วมงานที่เห็นด้วยอย่างยิ่งพร้อมกับคำถามว่าทนได้ไงตั้งสามเดือน...ทุกวันนี้กับเพื่อนร่วมงานเรายังคุยกันเหมือนเดิม
นับแต่นั้นมาอ้ายเอกกลายเป็นพี่ชายใจดี ที่คอยให้คำปรึกษา และให้กำลังใจฉันเสมอ ถึงแม้ว่าแกจะยุ่งมาก แต่ก็พอมีเวลาแบ่งปันความเข้มแข็งให้เสมอ และเมื่อไม่นานมานี้ก็มีโอกาสได้เขียนงานเล็กๆ ด้วยกัน ซึ่งน่าจะเป็นจุดเริ่มต้นของการทำงานร่วมกันในอนาคตอันใกล้
แล้วก็อ้ายเอกนี่แหละที่เป็นคนแนะนำให้ฉันเขียนบันทึกใน G2K
อ้ายเอกบอกว่าทำอะไรมาเยอะ คิดอะไร รู้อะไร ก็น่าจะจัดการเก็บไว้ รวมทั้งแบ่งปันให้คนอื่นด้วย
แล้วก็ทำให้เราได้เจอกันตอนนี้ไงละ
อยากเห็นหน้าพี่ชายฉันไหม...อย่าบอกนะว่าไม่รู้จัก
ขอบคุณภาพประกอบบันทึกจากเจ้าของภาพคะ ---^.^---
ความเห็น (19)
สวัสดีครับน้องพิมพ์
- สบายดีนะครับ
- เป็นประสบการณ์ที่ดีนะครับ พี่คิดว่าน่าจะประสบการณ์ที่ดีนะครับ ไม่น่าจะโหดร้าย
- การได้เจอประสบการณ์ที่ใจเราคิดว่าโหดร้าย สมองเราจะบอกว่าดี พูดแบบนี้งงไหมครับ
- สมองจะบอกว่าดี ก็เพราะว่านั่นคืออาหารสมองไงครับ อาหารสมองนั้นจะทำให้สมองไม่ฝ่อ สมองมีอาหารให้คิดตลอด คิดให้รอบคอบ คิดให้ดี คิดอย่างไตร่ตรอง เพื่อกลั่นเป็นประสบการณ์เอาไว้ใช้ในโอกาสต่อไปอย่างชาญฉลาด และดึงมาใช้ได้ง่าย
- บทพิสูจน์ถึงสำคัญมากกว่า บทคำตอบ เพราะบทพิสูจน์นั้นเส้นทางมันเต็มไปด้วยอาหารสมอง
- เื่มื่อสมองได้อาหาร ใจก็จะได้ัรับผลสืบเนื่องในทางที่ดีด้วยเช่นกัน เื่มื่อผ่านกระบวนการคิด
- ขอให้น้องพิมส์สนุกในการทำงานครับ
สวัสดีครับ ... คุณ พิมพ์ดีด
- ขอบคุณที่ใช้กระดาษแผ่นนี้ เป็นที่ระบายความรู้สึกที่อัดอั้นตันใจ
- ในฐานะผมเป็นครู ... ถ้าผมเจอ "อาจารย์" ที่หัวใจไม่ใช่อาจารย์แบบนั้น ผมไม่เคารพ และผมนิสัยไม่ดีพอที่จะไม่ "ไหว้" เพราะไหว้ไม่ลง
- อย่าขาย "ความดี" ในตัวของเราเอง ให้กับ "คนเลว" ที่คุณเรียกว่า "อาจารย์"
- จงเชื่อมั่นในความดีที่มีอยู่ในตัวของคุณ จงยึดมั่นในอุดมการณ์และความถูกต้อง จงสู้ด้วยเหตุผล ไม่ยอมศิโรราบกับคนไม่ดี ที่หาประโยชน์ใส่ตน
แวะมาให้กำลังใจ ... ทั้งคุณพิมพ์ดีดและพี่ชายของคุณ "คุณเอก"
:) ยิ้ม ๆ ครับ
- ดีใจที่ได้อ่านบันทึกนี้อีกครั้งแล้วไม่ผิดหวัง
- ก่อนหน้านี้นานมาแล้ว
- น้องเอกบอกว่าให้มาทักทายใครบางคน
- ที่ผมหาไม่พบ
- แต่จนแล้วจนรอด ใช้ความพยายามและความอดทนก็หาจนพบแล้วไม่ผิดหวังที่พบบันทึกน้อง ตามที่พี่เอกแนะนำ
- ดีใจที่ได้พบบันทึกดีๆๆ
- คนเป็นอาจาย์นั้นควรเป็นทั้งจิตวิญญาณและจรรยาบรรณ
- ด้วยความเคารพในการตัดสินใจที่ถูกต้องครับผม
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ
เพราะความบังเอิญก็เป็นได้ครับ ที่ผมมีโอกาสได้เจอพิม เป็นความบังเอิญที่ได้ร่วมกันเรียนรู้ตัวเองไปพร้อมๆกัน
ผมเชื่อมั่นในศักยภาพของตนเอง พอๆกับการที่ผมต้องเรียนรู้สม่ำเสมอเพื่อให้เท่าทันความรู้ที่เป็นพลวัตร ผมเห็นสิ่งเข้ามา "กระแทก" มากมายหลายปัจจัย ผมก็พยายามต่อสู้กับมันด้วยกำลังสติปัญญาที่มีอยู่
ผมได้รู้จักน้องพิม ผมเห็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่มีความคิดเป้นตัวของตัวเอง มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีเยี่ยม IQ ดี EQ -MQ เด่น นั่นเองเป็นคุณลักษณะของน้องพิมที่ผมไม่ได้กล่าวเกินจริง
สภาพที่เห็นกับที่น้องพิมทำงานที่เดิม ผมรู้สึกเสียดายความสามารถ และศักยภาพที่ล้นเหลือ ต้องถูกจำกัดด้วยอัตตาของคนที่ครอบอยู่ การปิดโอกาสการเรียนรู้ของคนนั้น ผมถือว่า โหดร้ายที่สุด ยอมไม่ได้
เมื่อเชื่อตัวเองมีพลัง ก็จงใช้พลังนั้นออกมาเต็มที่ให้ประจักษ์ ไม่หยิ่งผยอง แต่ทว่า เรียนรู้ อ่อนน้อม ยอมรับ และเปิดใจ และน้องพิมเองก็มีคุณสมบัติดังกล่าวเต็มเปี่ยมครับ
ผมเห็นพลังความคิด และมุมมองที่ดีงามของน้องพิม เวลาที่พูดคุยกัน เคยคิดเล่นๆว่า ผู้หญิงคนนี้สมาร์ทดีจัง หากวัดกันด้วย "วิธีคิด" นะครับ
ต้องขอบคุณครับ ที่นำเรื่องราวของผมออกมาเขียนเป็นบันทึก ...
ทางเดินของเรายังอีกยาวไกลครับ เราจะยิ่งใหญ่หรือไม่อยู่ที่ความคิดเราเอง การเปลี่ยนตัวเองก็เริมจากควมคิดนี่เอง ชนะตัวเอง เราก็จะชนะทุกสิ่ง
หากไม่กล้า เราก็จะไม่ก้าว ครั้นไม่ก้าวเราก็อยู่ที่เดิม หากหยุดเราก็อาจถอยหลังได้ในทันที
ให้กำลังใจครับ...ชีวิตไม่ได้เครียดหรอก ด้วยมุมมองที่เป็นมิตร มุมมองที่เป็นบวกของน้องพิมมี ทำให้โลกนี้สดใสเสมอครับ
ผมเชื่อมั่นเป็นอย่างยิ่งว่า วันหนึ่งจะเห็นน้องพิมประสบความสำเร็จตามที่ตั้งใจปรารถนา
น้องเห็นความสำเร็จที่อยู่ไกลๆนั่นมั้ยครับ ขอให้เดินต่อไปอย่างเชื่อมั่น และมีสุขครับ
ระยะทางอีกไม่ไกลครับ!!!
ให้กำลังใจครับ
พี่เอก--
- เห็นด้วยกับคำนิยามของคำว่าอาจารย์ ในความเห็นของพิมพ์ค่ะ
- ทุกคนมีความแตกต่างและความคิดเห็นที่ไม่เหมือนกัน จะคาดหวังให้ใครเป็นดั่งใจของเราคงไมได้ ก็ได้แต่ทำตัวเองให้ดีที่สุด
- มนุษย์ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเลือกทางเดินของตนเองค่ะ การเปลี่ยนแปลงก็อาจจะเป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่จะทำให้ได้เจอกับสิ่งใหม่ๆที่ดีกว่าได้ค่ะ .....
- ดีใจที่เพื่อนได้รู้จักกับพี่ชายใจดีคนนี้ และดีใจที่เพื่อนได้แนะนำให้เราเองก็ได้มารู้จักที่แห่งนี้ด้วยค่ะ...
สวัสดีคะพี่เม้ง
- น้องพิมพ์สบายดีคะ และหวังว่าคงสบายดีเช่นกันนะคะ
- พอมองย้อนกลับไปจากเรื่องราวที่คิดว่าโหดร้ายในวันนั้นก็เหมือนกับอยู่ท่ามกลางพายุที่พัดแรง แต่โชคดีที่ไม่ได้อยู่คนเดียว แต่มองในอีกมุมหนึ่งก็เป็นอาหารสมองที่ทำให้เราต้องขบคิดและหาทางออก เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีกในชีวิต กระบวนการคิดก็ฉายซ้ำอีกครั้งให้ผ่านพายุลูกใหม่ไปได้คะ...แต่อาหารสมองจานนี้ออกแนวรสจัดไปหน่อยนะคะ...
- การเดินทางเพื่อค้นหาชีวิต จุดหมายอาจไม่ได้อยู่ที่ปลายทาง แต่อยู่ระหว่างทางต่างหาก
- สนุกกับการใช้ชีวิตทุกวันคะ...ขอบคุณมากคะ และขอให้พี่มีความสุขและสนุกกับการทำงานเช่นกันนะคะ
- และขอบคุณอีกครั้งที่แวะมาทักทายคะ
---^.^---
ใบไม้สีแดง กับหนุ่มแจ็กเกตดำช่างเข้ากันเหลือเกินคะพี่
สวัสดีคะ 
- ขอบคุณมากคะที่มาให้กำลังใจ
- พิมพ์ชื่นชมทุกคนที่เป็นอาจารย์...เป็นอาจารย์จากข้างใน มีจิตอาสาที่จะถ่ายทอดความรู้ที่ตัวเองมีกับทุกคน และมีจิตอารีที่จะรับฟังความคิดของทุกคนเพื่อพัฒนาความรู้ให้เติบโตมากขึ้น...และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าตัวเองจะได้มีโอกาสเป็นและพบเจอกับอาจารย์ที่ดีตามภาพฝันนี้คะ
- ทำทุกวันให้มีความสุข บนความคิดของตัวเอง ที่ไม่ทำให้โลกและมนุษย์โลกเดือนร้อน...
- ขอบคุณอีกครั้งคะ...
---^.^---
มายิ้ม ยิ้ม เช่นกันคะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอนะคะคุณพี่
- แต่เราก็หากันจนเจอ....อิอิ
- อยากให้มีอาจารย์ใจดี ใจอารี และใจแบ่งปัน แบบพี่เยอะๆ สังคมไทยคงสวยงามขึ้นมากคะ
- การตัดสินใจช่างยากเย็น แต่ผลการตัดสินใจช่างหอมหวานและท้าทาย...
- ขอบคุณมาก มาก คะ
---^.^---
สวัสดีคะ อ้ายเอก 
คนต้นเรื่อง
ดีใจที่บนโลกนี้มีความบังเอิญ...
...มากกว่าคำขอบคุณคะ...
เรียนรู้ อ่อนน้อม ยอมรับ และเปิดใจ...ขอเก็บไว้เป็นวลีเตือนใจในการดำเนินชีวิตนะคะ
ระยะทางไม่ไกลเกินการก้าวเดินแน่นอนคะ และขอบคุณสำหรับกำลังใจ ณ วันนี้ และวันหน้า จนกว่าจะฝ่าฟันไปถึงฝันคะ
---^.^---
Good advice is beyond price.
สวัสดี อ.เออ
หวังว่าเพื่อนจะกลับมาเป็น "อาจารย์ที่ดี" ในเร็ววันนะ
ความต่าง เมื่อมาเจอกับความใจกว้าง การเรียนรู้และพัฒนาจะเกิดขึ้น...
ทุกคนมีสิทธิ์เลือกทางของตัวเองนอกเสียจากว่าคุณเป็นขอทาน...Beggers can't be choosers.
ดีใจที่นำพาเพื่อนมาสู่โลกแห่งการเรียนรู้อีกมุมหนึ่งของชีวิต
---^.^---
- ตามมาอ่านอีกรอบ
- มาทวงเรื่องใหม่ๆๆ
- อิอิอิๆ
- อยากอ่านเรื่องที่บอกว่าจะเขียนให้อ่าน
- รออ่านนะเนี่ย
- วันนี้มาดึกจัง
- ไปนอนดีกว่า
- อิอิอิๆๆ
- ไปนอนได้แล้ว
- พรุ่งนี้จะได้ทำการบ้าน
- ส่งพ่อครูบา
- อิอิอิๆๆ
- ว่าแต่เค้านะพี่...ตัวเองก็ไม่เห็นนอนเลย
- ไหนว่าไม่รีบ ทวงจัง กดดันนะเนี้ยะ
สวัสดีครับคุณพิมพ์ดีด
สบายดีไหมครับ
อ่านบันทึกนี้แล้วทำให้ผมนึกถึงตัวเองเหมือนกันครับ ยอมทิ้งเงินจำนวนหนึ่งและความก้าวหน้า เพื่อแลกกับอะไรหลายๆอย่าง ถึงแม้เงินเป็นสิ่งสำคัญในการดำรงชีวิต แต่เงินไม่ใช่คำตอบสุดท้ายสำหรับผม
คนเป็นนายหลายคนยังมองเห็นคนไม่เป็นคน ก็เลยไม่เชื่อใจคนทำงาน ไม่เคารพความเป็นปัจเจก ไม่เข้าใจคำว่าคุณค่าของการมีกันและกัน
ยินดีด้วยครับที่ไล่นายแบบนี้ออกไปจากชีวิต อิอิ
สวัสดีคะ คุณข้ามสีทันดร
สบายดีคะ และหวังว่าคงสบายดีเช่นกันนะคะ...ช่วงนี้อากาศเริ่มเย็น รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ได้ไล่นายออกไปจากชีวิต...ชอบจังเลยคะ
---^.^---
วันก่อนดูรายการของ สวทช. เกี่ยวกับนักปรับปรุงพันธุ์ นึกถึง "คนทำพันธุ์" ขึ้นมาทันทีเลยคะ...เค้าว่าไว้ว่าเป็นงานหนักและต้องใช้ความอดทนกว่าจะได้แต่ละพันธุ์ที่ตรงตามความต้องการ..ชื่นชม ชื่นชม
- ตามน้องกบมาไล่นายออกจากชีวิต
- เอ้ยไม่ใช่
- ตามมากดดันๆๆๆ
- อิอิอิอิๆ
- อดอ่านแน่ๆๆคืนนี้
- อิอิอิๆๆ
ยินดีที่ได้รู้จักน้องที่น่ารักอีก 1 คนค่ะ
ขอให้มีความสุขในชีวิตนะคะ
ขอบคุณมากคะ "พี่อุบล"
ยินดีเช่นกันคะ
---^.^---