Tag คิดถึง: หาสมบัติใน GotoKnow
เฮ้อ... ลำบากใจทุกทีเวลาโดน tag แล้วต้องเลือกต่อครับ ผมถือว่าการได้รับการ tag ต้องถือว่าเป็นการให้เกียรติอย่างสูง ต้องขอขอบคุณพี่ศศินันท์ด้วยครับ ส่วนเส้นทางที่มา ก็เป็น อาจารย์เม้ง >> พี่ศศินันท์ >> ผม
แม้มีกติกาอยู่แล้วว่าให้ tag ต่อ 2-5 ราย แล้วให้บรรยายมาด้วยถึงบันทึกที่ชอบสัก 2-3 บันทึก แล้วอาจมีหลายรอบด้วย; ในเกมแบบนี้ เรามักได้ยิน "เหตุผล" บ่อยๆ ว่าต้องการเลือกมากกว่าที่กติกากำหนดแต่ไม่สามารถทำได้เพราะกติกากำหนดไว้อย่างนั้น
แต่เนื่องจากเกมนี้คือ "tag คิดถึง" แล้วจะทำอย่างไรดีถ้าผมรู้สึกว่าอยู่ท่ามกลางกัลยาณมิตรและไม่ได้รู้สึกว่าขาดอะไรไป ประกอบกับบล๊อกนี้ ชื่อ ตามใจฉัน ผมก็เลยนั่งวิเคราะห์ว่าผมไปแลกเปลี่ยนกับใครมากกว่าคนอื่น เอาข้อเท็จจริงมาพิจารณาก่อน โดยขอตัดท่านที่ในขณะนี้ถูก tag แล้วออกไป (แม้ว่ากติกาข้อ 6 ไม่ได้ห้ามไว้)
ผมคิดว่าอ่านบันทึกของสมาชิกมากมายทีเดียว มีเน็ตที่เร็ว และมีเครื่องมือที่ดี แต่ก็ไม่ได้แสดงความคิดเห็นไว้ในทุกบันทึกที่อ่าน ส่วนใหญ่กลับไม่ได้ทิ้งร่องรอยไว้เลยว่าแวะมาอ่าน เพราะว่าถ้าไม่มีประเด็นอะไรจะเพิ่มเติม ก็ไม่อยากพิมพ์ครับ นิ้วกับสมองมันไม่ค่อยสามัคคีกันเท่าไหร่ เวลาจะพิมพ์อะไร ก็ต้องใช้ความพยายามมากหน่อย
บล๊อกเกอร์ที่ผมฝากร่องรอยความคิดเห็นไว้ในบล๊อกด้วยมากที่สุดคือ...
...ตัวเองครับ
ไม่รู้ว่าท่านผู้อ่านรู้สึกหรือไม่ ว่านี่เป็นเหมือนการรักษาพื้นที่ นี่คือความเป็นเจ้าบ้าน แขกไปใครมาก็ต้องต้อนรับ มีปฏิสันถารด้วย แล้วไม่ควรเป็นเพียงการมีปฏิสันถารตามมารยาทด้วยครับ
เป็นธรรมเนียมของที่บ้านซึ่งพ่อแม่เป็นผู้ใหญ่แล้ว ใครมาหาก็มักจะหาของให้ติดไม้ติดมือกลับไป ดังนั้นเมื่อใครมาเยี่ยมบล๊อก เขาก็ควรได้ประเด็นอะไรเพิ่มเติมกลับไปด้วย นอกเหนือจากที่เขียนไว้ในบันทึก ส่วนให้ไปแล้ว เขาจะทำอย่างไรหลังจากนั้น ก็เป็นเรื่องของเขาแล้วครับ
แต่หากเราใช้เวลาอยู่ในบล๊อกของตัวเองมากเกินไป กลับเหมือนการปิดกั้นตัวเองจากการแลกเปลี่ยนกับบล๊อกเกอร์ท่านอื่น ตัวอย่างที่ดีที่ผมยกย่องเป็นอย่างมากคือพี่ศศินันท์ครับ แต่ผม tag ท่านไม่ได้เพราะผิดกติกาของอาจารย์เม้งในข้อ 6
บล๊อกเกอร์ที่ผมฝากความเห็นไว้ในบันทึกมากที่สุดคือ...
พระมหาชัยวุธ ฐานนุตฺตโมไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ข้ามากับพระ
พระอาจารย์ชัยวุธ เป็นเพื่อนคุยกันยามเช้า ยามสาย หลังเพล ยามบ่าย ยามเย็น ยามค่ำ ยามดึก ยามดึกสงัดซึ่งบางทีพระอาจารย์ก็ไม่จำวัด
ภาพพระอาจารย์นี้ผมเป็นคนถ่ายเอง เมื่อได้มีโอกาสพบพระอาจารย์ตอนที่ขึ้นมาสัมนาที่กรุงเทพ หากไม่นับ สคส. และอาจารย์ธวัชชัย ซึ่งเคยประชุมกันเรื่อง GotoKnow พระอาจารย์ก็เป็นบล๊อกเกอร์ที่ผมได้มีโอกาสพบปะเป็นท่านแรก และเป็น F2F ที่เกิดขึ้นโดยความตั้งใจไปพบด้วยครับ
แต่ผมไม่ tag พระอาจารย์หรอกครับ คิดว่าเกมนี้คงไม่สมควรที่จะชวนพระอาจารย์มาเล่น
บล๊อกเกอร์ท่านอื่นที่ผมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นด้วยมาก (แต่ยังไม่โดน tag) ก็มีอีกครับ
แต่ผมก็ไม่ tag ท่านเหล่านี้เช่นกันครับ แต่ละท่านคงมีภารกิจสำคัญมากมาย -- เขียนมาให้ดูเล่น เป็นประโยคบอกเล่าเฉยๆ
ที่จะ tag จริงๆ คือ
ผมคิดว่าบล๊อก ของขวัญจากวันวาน เป็นบล๊อกมหัศจรรย์ ที่ผู้แสวงหาแรงบันดาลใจไม่ควรพลาดครับ มีบันทึกที่สร้างแง่คิดมุมมอง(บวก)ใหม่ๆ เป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งบันทึกท้ายๆ ยิ่งมีแง่คิดมุมมองที่น่าสนใจยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
คุณเบิร์ดไม่ได้เขียนบล๊อกถี่นัก จับประเด็นเก่ง (ช่างสังเกต คงเป็นเพราะเป็นนักจิตวิทยา) ตอบคำถามด้วยคำถาม ให้เกียรติผู้ที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นเสมอ ไม่เขียนในลักษณะฟันธง หรือยัดเยียดความคิด ซึ่งผมชอบบันทึกในสไตล์นี้ครับ
ถ้าหากว่าจำนวนการอ่าน และจำนวนข้อคิดเห็นจะบอกอะไรได้บ้าง ก็ขอให้พิจารณาดูเองเถิดครับ
แต่ถ้าจำนวนไม่ได้บอกถึงคุณภาพ ผมแนะนำให้ลองอ่านบันทึก *และ* ความคิดเห็นในบันทึกนั้นทุกความเห็น เท่าที่อ่านไหว; ถ้าเป็นคอเดียวกันกับผม ผมเชื่อว่าท่านจะชอบบล๊อกนี้ครับ ไม่อยากแนะนำบันทึกใดเป็นพิเศษเพราะเสียดายบันทึกที่ไม่ได้แนะนำจริงๆ
อีกท่านหนึ่งที่อยาก tag คืออาจารย์มาโนชครับ พักหลังอาจารย์มาโนชไม่ค่อยเขียนบันทึกใหม่ แต่ผมก็ยังแอบอ่านแพลนเน็ตของอาจารย์สองอันคือ เรื่องนี้ทำให้มาโนชคิด กับ เรื่องนี้มาโนชชอบ ผมชอบวิธีที่อาจารย์มาโนชเลือกสรรบล๊อกเข้าแพลนเน็ตครับ
ผมชอบบล๊อก ห้วงความคิดคำนึง ครับ -- ไม่ยอมแนะรายบันทึกตามเคย เพราะว่าจำนวนมีไม่มาก ไล่อ่านได้หมดสบายๆ ครับ
ที่เลือกมาสองท่าน ทำงานด้านใจและความคิดของคนทั้งคู่ ทำไมเป็นอย่างนั้นก็ไม่รู้ครับ -- ไม่รู้จะเกี่ยวกันหรือเปล่า โดยพื้นฐานผมเรียนวิศวกรรมศาสตร์กับบริหารธุรกิจมา แต่วิชาที่ผมรู้สึกว่าตัวเองโง่มากและ "ได้วิชา" มามากที่สุดคือวิชาจิตวิทยาสังคม เป็นวิชา free elective ซึ่งไปเรียนจากคณะครุศาสตร์ ยังจำชื่ออาจารย์ที่สอนได้เลยนะครับ สำหรับผม วิชานี้เปลี่ยนวิธีมองโลกของผมไปเยอะทีเดียว เริ่มเข้าใจตัวตนและสังคมรอบข้างมากขึ้น
ถ้ามีท่านใด tag มาอีก ผมขออนุญาตผ่านนะครับ
กติกา tag คิดถึง: http://gotoknow.org/blog/mrschuai/140164
คำสำคัญ (Tags): #gotoknow.org#tag คิดถึง
หมายเลขบันทึก: 140693เขียนเมื่อ 22 ตุลาคม 2007 04:02 น. ()ความเห็น (18)
ขอบคุณค่ะที่ยังคิดถึงกันอยู่ (กลัวโดน tag จัง เพราะยุ่งตามที่เดาไว้ค่้ะ อาจจะขาดการต่อเนื่อง จนเหมือนไม่สนใจกิจกรรมชาว blogger กัน)
ช่วงนี้ เริ่มซาความยุ่งไปเล็กน้อย เลยกะว่าจะมาเล่าเรื่องที่ไปยุ่งๆ มาตลอดทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมาค่ะ สิ่งที่จะเล่านั้น ก็เป็นเรื่องที่ได้มีโอกาสไปอบรมมา สนุก เร้าใจ สุดยอด ในเรื่องของ Internet Crime ได้เจอคนเก่งๆ ได้เจอคนที่อยากสร้างสรรค์โลก online ให้เป็นโลกที่มีจริยธรรมสูงกว่านี้ จะค่อยๆ เขียนให้อ่านนะคะ
เข้ามาลงชื่อในฐานะที่ถูกพาดพิง....
ตามข้อความในบันทึกนี้ว่า ไม่รู้ว่าท่านผู้อ่านรู้สึกหรือไม่ ว่านี่เป็นเหมือนการรักษาพื้นที่ นี่คือความเป็นเจ้าบ้าน แขกไปใครมาก็ต้องต้อนรับ มีปฏิสันถารด้วย แล้วไม่ควรเป็นเพียงการมีปฏิสันถารตามมารยาทด้วยครับ
ต่างจากอาตมา หลายๆ ครั้ง ที่มีผู้เข้าไปทิ้งร่องรอยไว้ ก็จะได้รับคำตอบว่า เจริญพร เท่านั้น กระทั้งพักหลังนี้ กัลยาณมิตรบางท่านเริ่มแซวเรื่องนี้.....
ตามความเห็นส่วนตัว ข้อความที่มีผู้ทิ้งร่องรอยไว้ อาจจำแนกได้หลายนัย กล่าวคือ
- ทักทาย
- บอกเล่า
- ความเห็น
- คำถาม
- บ่น
ข้อความ ทักทาย อาตมาจะทักทายตอบตามสมควรขณะนั้นๆ.... ข้อความ บอกเล่า ก็เพียงรับรู้เท่านั้น... ที่เป็น ความเห็น บางครั้งก็เพียงรับรู้ หรืออาจเสนอความเห็นบ้างตามสมควร.... สำหรับ คำถาม ก็จะตอบตามสมควร แต่บางครั้งคำถามก็อาจไม่ตรงกับคำตอบ.... และในส่วนที่ บ่น ก็เพียงร่วมรับรู้เท่านั้น
ประการสำคัญ อาตมามักจะมีความเห็นแย้งหรือต่างจากคนอื่นเสมอ ดังนั้น เมื่อมีผู้มาเยี่ยมโดยทิ้งร่องรอยไว้ จึงไม่ค่อยจะมีความเห็นแย้งหรือต่างจากผู้มาเยี่ยมตามมรรยาทเจ้าบ้าน... ทำนองนี้
เจริญพร
ถ้าเกมนี้เปลี่ยนชื่อเป็น tag บันทึกประทับใจ (หรือ tag พาดพิง) ก็คงจะดีนะครับ
เมื่อเช้าวันอาทิตย์ตอน 04:21 อาจารย์เม้งบอกมาว่า จริงๆ Tag คิดถึงนั้น ก็แนวคิดจะช่วย บันทึกแนะนำพี่ในส่วนนั้นหล่ะครับ -- อ่านแล้วรู้สึกดีจังครับ ที่ไม่เพียงมีผู้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลง แต่ยังมีน้ำใจช่วยอนุเคราะห์หาวิธีการที่จะรีไซเคิลขุมสมบัติ GotoKnow ออกมาใช้อีกรอบหนึ่ง แล้วไม่ใช่เป็นการคิดและปรารถนาดีเฉยๆ แต่มีการกระทำจริงพ่วงท้ายมาด้วย
นี่คงจัดว่าเป็นประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมนะครับ ผมคิดว่าเป็นตัวอย่างที่ดีมากว่าเมื่อปรารถนาดีแล้ว มีช่องทางต่างๆ ที่จะกระทำให้เกิดผลได้โดยไม่ต้องตั้งเงื่อนไขอะไรไว้ (เช่นเขียนโปรแกรม หรือต้องเป็นผู้ดูแลระบบเสียก่อน)
วัตถุประสงค์ของเกมนี้คือหาบันทึกที่ดีออกมาแสดงให้ผู้ที่ไม่มีโอกาสได้ อ่านบันทึกนั้นได้อ่าน
สำหรับท่านที่ผมแตะมือไป ผมไม่ได้แนะนำบันทึกใดเป็นพิเศษ เพราะบางส่วนได้แนะนำไปแล้ว บางส่วนซุกไว้ในกระเป๋าเพื่อแนะนำในโอกาสต่อไปครับ ไม่ได้เจตนาจะโกงอีก แม้ว่าผมโกงมาสองครั้งแล้ว คราว blog-tag ก็ไม่ tag ต่อ ส่วนคราว บล๊อกเกอร์ในดวงใน เขาให้ tag บล๊อกเกอร์ ก็ไป tag แพลนเน็ตแทน
คราวนี้ เลยเขียนในบล๊อก "ตามใจฉัน" ชะเลยครับ
สวัสดีค่ะ
พอเห็นรายการ Tag คิดถึง ก็นึกทันทีว่า เป็นรายการ ร่วมด้วยช่วยกันกับ บันทึกแนะนำ ของคุณ Conductor
ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีค่ะ ที่คุณเม้งมีน้ำใจช่วยอนุเคราะห์หาวิธีการที่จะรีไซเคิลขุมสมบัติ GotoKnow ออกมาใช้อีกรอบหนึ่ง
แล้วไม่ใช่เป็นการคิดและปรารถนาดีเฉยๆ แต่มีการกระทำจริงพ่วงท้ายมาด้วย
ตัวดิฉันเองนั้น ถ้าจะContribute อะไรให้ได้ ก็ยินดีค่ะ ตามเวลาและโอกาสจะอำนวย
พอดี ช่วงนี้ เสร็จสิ้นภาระกิจบางอย่างด้วย เลยรีบเขียน
เรื่องบันทึกนี่ จริงๆอยากเขียนบ่อยกว่านี้ แต่ไม่ค่อยมีเวลา และติดที่ ต้องไปถ่ายรูปอีก เลยต้องเขียนตามแต่โอกาสไปเรื่อยๆค่ะ
ครั้งนี้ เป็นครั้งที่ 3 แล้วนะคะ ที่รับ tagแต่ก็ tag ต่อแล้ว ดีใจจังค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง...Conductor ...
- ครูอ้อยขอบคุณนะคะ ที่น้องกล่าวถึง..และนำรูปของครูอ้อยมาลงและเอ่ย...เป็นประโยคบอกเล่า..
- และก็จริงค่ะ..ที่ครูอ้อยมีภารกิจมากมายที่กำลังทำอยู่
- ประกอบกับ..มีความรู้สึกที่..เหมือน.....สนลู่ลมกับบันทึก.ฉลอง 2000 บันทึก..กันดีกว่า...เย้ ..
- แต่ครูอ้อยก็ยังมีปณิธานเหมือนเดิม ที่จะเขียนเพื่อจุดมุ่งหมายของตนเองที่ตั้งไว้..
- จนกระทั่ง..ท่านอัยการ...มา Tag คิดถึง..ครูอ้อยซะแล้วค่ะ
ครูอ้อยครับ ผม Tag แล้วนะครับ
สวัสดีค่ะคุณ Conductor
ขอบพระคุณสำหรับการ Tag และคำชมนะคะ ้ต่อจากนี้ไปเบิร์ดคงต้องเพิ่มความรับผิดชอบต่อการเขียนบันทึกให้มากกว่าเดิมอีกค่ะ แต่ตอนนี้มารายงานให้ทราบก่อนว่า เบิร์ดกำลังอยู่ในระหว่างการปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมายอยู่ค่ะ
ถ้าเรียบร้อยเมื่อใดจะแจ้งให้ทราบอีกทีนะคะ ^ ^
คุณศศินันท์: เรื่องบันทึกแนะนำ เป็นของทีม UsableLabs ครับ ผมเพียงแต่ไปช่วย(ยุ่ง)เท่านั้น ไม่สามารถฮุบเอาเป็นความชอบของตัวได้นะครับ; อยาก tag พี่กลับแต่เป็นข้อห้ามตามกติกา
ครูอ้อย: เรียกผมเป็นหลานก็ได้นะครับ กระชากวัยดี
ท่านอัยการบัณฑูร: มินิซีรี่ส์ของท่านเรื่องจันดารา จึ๊กกะดึ๋ยที่สุดเลยครับ ท่านน่าจะติดป้ายว่าเป็น "รายการเฉพาะ" นะครับ
คุณเบิร์ด: ผมเขียนไปตามที่เห็น เป็นไปตามสิทธิ์ที่โดน tag มาครับ จะรออ่านนะครับ
ปลื้มใจจังที่ได้รับ tag จาก conductor ซึ่งเป็น blogger ที่ผม respect (ขอโทษที่ใช้ภาษาอังกฤษ เพราะเรา respect คนที่อ่อนวัยกว่าเราก็ได้ใช่ไหมครับ ^__^)
และยิ่งปลื้มใจที่ได้เห็นชื่อคุณเบิร์ดด้วย คุณเบิร์ดเป็น blogger ในดวงใจของผมเลยล่ะ ผมตามอ่านตลอด อ่านจนเหนื่อย !! แต่ก็ยังอ่านแฮะ
แล้วจะทำการบ้านนะครับ ตอนนี้ขอเบี้ยวนิดหนึ่ง ขอฝากเพลงที่ผมชอบให้ฟังสมัยก่อนครับ ไม่ทราบว่า conductor จะฟังเพลงแบบผมหรือเปล่า
นางฟ้า
สวัสดีค่ะคุณ Conductor
ตาม อ.มาโนชมาเพื่อ ส่งการบ้าน ค่ะ และมาหัวเราะกับความเห็นของคุณ Conductor ที่ว่า อ่านบันทึก *และ* ความคิดเห็นในบันทึกนั้นทุกความเห็น เท่าที่อ่านไหว กับ อ.มาโนช ที่ว่า อ่านจนเหนื่อย แต่ก็ยังอ่าน ( แฮะ ) ค่ะ ^ ^
อ.มาโนชเป็นบล็อกเกอร์ในดวงใจที่เบิร์ดแวะเวียนเข้าไปอ่านเสมอถึงแม้พักหลังท่านจะไม่ค่อยได้เขียนก็ตาม..เบิร์ดเลยปลื้มนักที่คุณ Conductor tag เบิร์ดคู่กับท่าน ..และทำให้ Tag คิดถึงเป็น Tag ที่เบิร์ดสนุกสนานกับการพรวนดินมากเลยล่ะค่ะ ^ ^
อาจารย์มาโนช: คราวนี้อาจารย์มาดึกนะครับ เมื่อคืนผมนอนเร็วเพราะว่าวันนี้วันหยุด เป็นวันบริการพ่อแม่ครับ
ผมฟังเพลงหลากหลายครับ ตั้งแต่คลาสสิคไปยัน progressive rock เคยเป็นนักดนตรีฝีมือดี(มาก) ทฤษฎีดนตรีแม่น เป็นที่หนึ่งในชั้นเรียบเรียงเสียงประสาน แต่เลิกไปสามสิบปีแล้วครับ ของพวกนี้มันไม่ลืม แต่ไม่เหมือนเดิมเพราะว่าไม่ได้ซ้อมและร่างกายมีความเสื่อม
ยิินดีมากที่อาจารย์ตอบมาครับ นึกว่าอาจารย์จะไม่รับ tag เสียแล้วซิ
คุณเบิร์ด: เห็นบันทึกแล้วครับ ขอบคุณนะครับ ผมก็ตามอ่านของอาจารย์ phoenix และคุณคติมานานเหมือนกันครับ
สวัสดีค่ะ
เข้ามาอีกที เพราะเห็นที่เขียนค่ะ
วันนี้วันหยุด เป็นวันบริการพ่อแม่ครับ
เห็นใครดูแลพ่อแม่ไม่ได้ ต้องไปปลื้มกับเขา คนมีความกตัญญูรู้คุณ ไม่มีวันตกต่ำ เพราะนี่เป็นคุณธรรมสูงมากสำหรับคนธรรมดาที่ไม่ได้เป็นพระ
พี่ เป็นคนดูแลพ่อแม่มากตราบจนวาระสุดท้าย สมัยที่ต้องไปทำงานโรงงาน บางทีไม่มีวันหยุด ถ้าลูกค้ามา ยิ่งหนักใหญ่ บริการตลอด เรียกว่า ไม่มีทางจะให้ลูกค้าพ้นมือเราไปได้ กำไว้เป็นลูกไก่ในกำมือเลย พอคุณพ่อโทรมา ว่า คิดถึง เมื่อไรจะมาหาพ่อละลูก
ฟังแล้ว น้ำตาร่วงค่ะ เพราะรู้สึกเหมือนเรากำลังอกตัญญูมาก ไม่สนใจพ่อแม่ รีบบึ่งไปหาเลย
คนเราจะยุ่งยังไง ต้องมีวันเวลาให้พ่อแม่ค่ะ ไม่มีข้อแก้ตัว
พอมาถึงลูกตัวเอง เรียกว่า ความดีสนอง เพราะลุกกตัญญูเหมือนกัน เรื่องแบบนี้ คงอยู่ที่ต้นแบบชีวิตนะคะ
สวัสดีครับ
ขอบคุณครับกว่าจะมาถึงต้องขึ้นต้นไม้หาคลื่น เพราะไม่ "มีเน็ตที่เร็ว และมีเครื่องมือที่ดี " แต่ก็ไม่ได้ลดละความพยายามครับ
ผมพึ่งทราบว่าคุณ Conductor เป็นนักดนตรีด้วยครับ และเป็นนักดนตรีแบบ a trained musician ด้วยอีกต่างหาก
ตั้งแต่ได้ ลปรร. กับคุณ Conductor มานี่ ผมพบว่าคุณ Conductor เป็นบุคคลที่ลึกซึ้งจริงๆ ครับ มีแง่มุมใหม่ให้เรียนรู้ทุกวันเลยครับ
สำหรับผม คุณ Conductor นี่เป็นระดับ Jedi Master ครับ
(สำหรับ geeks แล้วตำแหน่ง Jedi Master นี่เป็นตำแหน่งสูงมากครับ)
คุณศศินันท์: บางทีประสบการณ์เฉียดตายก็เปลี่ยนคนได้บ้างนะครับพี่ (ถ้ามีเวลานอนคิดอย่างจริงจังแล้วไม่พยายามหลอกตัวเอง)
คนเราต่างก็มีดีกันคนละอย่างสองอย่าง บางคนมีโอกาสดีที่ได้ใช้จุดแข็งของตัวก็ "ประสบความสำเร็จ" มีคนยกย่องชื่นชม บางคนรวยแบบไม่เกรงใจใคร แต่สิ่งที่คนอื่นคิดต่อตัวเรานั้นกลับไม่สำคัญเท่ากับว่าจริงๆ แล้วเราเป็นอะไร ทำและให้อะไรที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองและคนรอบข้างได้บ้าง
เวลาจะตายนั้น สิ่งที่คิดว่ามีก็ไม่มี ที่คิดว่าเหนื่อยยากหามาได้แล้ว เอาเข้าจริงมันไม่เหลืออะไรเลยครับ ดังนั้นคุณค่าของคนไม่ได้อยู่ที่ว่าเขามีอะไรแค่ไหน แต่อยู่ที่เขาทำอะไรที่มีค่าต่อตัวเองและผู้อื่นมากแค่ไหนต่างหาก ในขณะที่ยังอยู่ จะทำอะไรก็รีบทำเข้าครับ; ทำแล้ว "มันมาเอง" ถ้าไม่ทำ ต่อให้อยากได้แค่ไหน ก็ไม่มา ใช่ไหมครับ
คุณคนเดินดิน: อมสะหายวะ อมสะหายเพิก น่าจะเขียนอีกบ่อยๆ นะครับ แม้เน็ตไม่เร็ว แต่ก็ใช้เครื่องมือที่ดีได้ แล้วการใช้เน็ตจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น ประหยัดขึ้น ได้ประโยชน์มากขึ้น
อาจารย์ธวัชชัย: ถ้าบอกว่า Great minds think alike ก็จะกลายเป็นการผลัดกันชม (แต่กัลยาณมิตรนั้นต้องแสวงหา+เลือกสรรเอาเองตามจริตของแต่ละคนครับ)
เอาเป็นว่าความละเอียดอ่อน ความละเมียดละไม น่าจะต้องสัมผัสด้วยจิตใจที่มีลักษณะแบบเดียวกันนะครับ มีตัวอย่างมากมายใน GotoKnow แห่งนี้ที่บันทึกที่ดีกลับไม่ค่อยมีคนอ่าน ไม่ค่อยมีความคิดเห็น น่าเสียดายครับ
คุณ conductor ครับ ชื่อนี้มีที่มาส่วนหนึ่งจากดนตรีหรือเปล่าครับ
ผมทำการบ้านแล้วนะครับที่ tag ความคิดถึง กับป้าเจี๊ยบ
ในใจรู้สึกว่ายังต้องทำการบ้านอีกเยอะ เพราะมีอีกหลายคน หลายเรื่องเลยที่ผมชอบ แต่ตอนี้ยังทำไม่ไหวครับ เลยขอส่งงานเบื้องต้นก่อนนะครับ
ขอบคุณอาจารย์มาโนชนะครับ ที่ tag ป้าเจี๊ยบต่อก็ถูกใจมากครับ
- แวะมาด้วยความคิดถึงคะ
- ได้ความรู้และแง่คิดดีๆจากคนที่คุณConductor เอ่ยถึงคะ
- G2K เป็นแหล่งเรียนรู้ที่ไม่รู้จบคะ..และไม่สามารถเรียนรู้ได้ทั้งหมด
- อยากให้ภาครัฐใส่ใจและให้การสนับสนุนชุมชนดีๆแบบนี้อย่างต่อเนื่องคะ