คนกับความรัก คู่กัน
ความรักกับคน ปนกัน
คนกับคน รักกัน
ความรัก อยู่บนพื้นฐานแห่งความเข้าใจกันและกัน
.....
กัลยาณมิตรจากโพ้นทะเลท่านหนึ่งกล่าวกับผมด้วยอารมณ์อันเป็นมิตรว่า “ชีวิตในแต่วันของผมดูจะมีเพียงสองคำคือ เหนื่อย..กับ..เหนื่อยมาก” -
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมเองก็อดคิดใคร่ครวญในคำเปรยกล่าวเหล่านั้นไม่ได้ แต่เมื่อนั่งสนทนากับตัวเองอย่างเป็นกันเอง ก็เห็นคล้อยกับข้อสังเกตของมิ่งมิตรท่านนั้นอย่างกังขา เพราะวิถีชีวิตแต่ละวันก็วนเวียนอยู่กับโลกแห่งการงานอย่างแทบไม่น่าเชื่อ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ในรอบสัปดาห์ผมจมจ่อมอยู่ในห้องประชุม.. แทบจะเรียกว่าทานกาแฟแทนข้าวเช้าและข้าวเที่ยง แฟ้มหลายชุดลำเลียงเข้าออกในห้องประชุม หรือไม่ก็ต้องเซ็นบนโต๊ะภายใต้กรอบเวลาอันแสนจะจำกัด </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>และนั่นคือ เหตุผลอันสำคัญที่ทำให้ผมหายเงียบไปจาก G2K อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ซึ่งเมื่อวานก็เช่นเดียวกัน กว่าจะพาตนเองออกมาพบปะกับมิ่งมิตรชาวบล็อกอย่าง “ครูเสือ – น้องสายลม – คุณออต” ก็ล่วงเข้าเกือบ 2 ทุ่มไปแล้ว ! </p><p></p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="justify">วันนี้ผมมีพันธกิจที่เป็นหน้าที่และสัมพันธภาพทางใจกับกิจกรรมถึง 4 อย่าง จนต้องตื่นนอนเช้าตรู่, หอบหิ้วตนเองมาตั้งหลักที่ทำงาน ปล่อยให้ “คนของความรัก” ทั้งหมดใช้ชีวิตอยู่ในห้องหับอันแสนจะคุ้นชินตลอดทั้งวัน</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>ภาคเช้าของวันนี้, ผมเป็นวิทยากรบรรยายให้กับคณะกรรมการบริหารองค์การนิสิตเนื่องในการสัมมนาสรุปงานครึ่งปีการศึกษา 2550 .. </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">งานนี้ผมรับปากน้องนิสิตทั้งหน้าที่และหัวใจที่ผูกพันกับพวกเขา ซึ่งก่อนนั้นผมได้เปรยแล้วว่า การบรรยายครั้งนี้ขอให้ผมได้เป็น “ตัวของตัวเอง” ให้มากที่สุด ! สามารถวิพากษ์วิจารณ์การทำงานของพวกเขาได้อย่างตรงไปตรงมาโดยปราศจากการบิดเบือนและฉาบแต่งด้วยมายาคติ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เพราะนั่นคือวิธีที่จะช่วยให้เขาได้รับประโยชน์มากที่สุดอีกวิธีหนึ่ง “ผมจะพูดด้วยใจ และขอให้เขาได้ฟังด้วยใจ” และนี่คือการยืนยันถึงความเป็นมิตรที่เรามีต่อกัน ..</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> </p><p></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ภาคบ่ายผมมีบรรยายอีกเวทีหนึ่ง, เป็นการเชิญของสโมสรนิสิตคณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม ซึ่งเน้นประเด็นเกี่ยวกับเทคนิคการเขียนโครงการและการเบิกจ่ายงบประมาณเกี่ยวกับการดำเนินงานกิจกรรมนิสิต </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">และเวทีนี้ใช้เวลาร่วม 3 ชั่วโมงเศษ ทำเอาผมมึน ๆ งง ๆ อยู่บ้าง แต่ทุกอย่างก็ราบรื่นและคึกคักเกินกว่าที่ผมคาดไว้</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>ถัดจากนั้น, ผมก็ต้องรีบตะบึงรถเก๋งคันโทรมออกหมู่บ้านเพื่อไปให้กำลังใจแก่น้องนิสิตชมรมรัฐศาสตร์สัมพันธ์ที่กำลังออกค่ายสร้างศาลาริมน้ำและกิจกรรมอื่น ๆ ในบ้านดอนนา ต.ขามเรียง อ.กันทรวิชัย จ.มหาสารคาม ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเท่าใดนัก </p><p> </p><p>แต่เป็นที่น่าเสียดายว่า วันเวลาของวันนี้วิ่งเร็วราวกับติดปีก … จนผมไม่อาจเดินหน้าไปสู่อีกชุมชนหนึ่งได้ดังที่ใจวาดหวัง </p><p> </p><p>ชุมชนดังกล่าวนั้นคือโรงเรียนบ้านส้มโฮง ต.เขวาใหญ่ อ.กันทรวิชัย จ.มหาสารคาม ซึ่งโรงเรียนดังกล่าวเป็นสถานศึกษาที่ผมลงทุนไปสำรวจมาด้วยตาของตนเอง จากนั้นก็นำมาบอกกล่าวเล่าความต่อมวลนิสิต เพื่อให้พวกเขาได้ลงไปช่วยเหลือน้องนักเรียนตาดำ ๆ และเรื่องนี้ผมก็เคยเขียนถึงแล้วในบันทึกหนึ่งของผม – </p><p></p><p>ผมรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้างที่ไม่สามารถสัญจรไปให้กำลังใจแก่น้องนิสิตได้ครบทุกค่าย แต่ก็เชื่อว่าพวกเขาจะเข้าใจในข้อจำกัดแห่งวันเวลาที่พักหลังดูจะไม่ค่อยเป็นมิตรกับผมเอาเสียเลย </p><p></p><p> </p><p></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">อย่างไรก็ตาม –</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">วันนี้, … ผมรู้สึกมีความสุขอย่างล้นใจ ถามว่าเหนื่อยไหม ?… ผมก็ไม่ลังเลที่จะตอบอย่างฉะฉานว่า “เหนื่อย..และอ่อนล้าบ้างตามประสาคนเดินทาง” …. แต่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับวันนี้ก็คือ การได้ให้เวลากับสังคมอย่างเต็มที่ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">มันเป็นความสุขที่กระโดดโลดเต้นอยู่เหนือความเหนื่อยล้าของชีวิต …</p><p> </p><p>ผมไม่รู้ว่า “คนของความรัก” มีความสุขกับวันเวลาที่พรากผมไปจากพวกเขาหรือไม่ ? … แต่ตอนนี้พวกเขาหอบหิ้วกันไปข้างนอก ทิ้งให้ผมอยู่กับตัวเองอีกครั้ง </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมควรจะบอก “คนของความรัก” อย่างไรดีว่า … ผมขอโทษและพร้อมที่จะแบ่งปันความสุขนั้นให้กับพวกเขา </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p></p><p> </p><p>……</p><p>8 กันยายน..</p><p>วันที่ห้องแอร์ร้อน ..</p><p>แต่ท้ายหมู่บ้านชื่น, เย็น.. </p><p> </p>
สำหรับคนทำงานด้วยใจ และด้วยเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ เพื่อสังคมที่ดีงาม
" ความเหนื่อยยาก กับ ความทุกข์ มิใช่เรื่องเดียวกัน "
เหนื่อยอย่างมีความสุข เกิดขึ้นได้เสมอครับ .. และผมมั่นใจว่า “คนของความรัก” จะต้องตระหนักในคุณค่า และร่วมรับความสุขจากความเหนื่อยยากที่ยิ่งใหญ่ของเราด้วยเป็นแน่แท้ ไม่ช้าก็เร็ว
ขอเป็นกำลังใจให้ตลอดไปครับ
ขอบคุณครับ
น้องชาย
คนของความรัก ต้องการความรักเสมอ
เพียงแต่เธอเข้าใจว่า คนที่เธอรัก รักอะไร เธอจึงรักและยอมสละซึ่งความสุขที่เธอควรจะได้ เพียงให้คนที่เธอรักมีความสุขในสิ่งที่ทำ
หาเวลาเติมเต็มความสุขกับคนของความรักด้วยนะคะ
ส่งใจมาและถามหาคนของความรักที่สูงวัยอีกสองคนค่ะ
คนกับความรัก คู่กัน
ความรักกับคน ปนกัน
คนกับคน รักกัน
ความรัก อยู่บนพื้นฐานแห่งความเข้าใจกันและกัน
คำขอโทษ อาจจะน้อยไป ต่อการทอดทิ้งพวกเขา
แต่ การแสดงออกถึงความเสียใจ ด้วยการกระทำ คำสัญญา อาจเป็นโอกาสหนึ่งที่จะ ทำให้เขาเข้าใจ
คนรัก ไม่ต้องการสิ่งใด มากไปกว่า เวลา ที่ได้อยู่ร่วมกัน อย่าปล่อยให้ เวลา แห่งความสุข ในคนรัก ต้องผ่านไป โดยไร้ความหมาย
หากเมื่อใด ความไม่เข้าใจ เกิดขึ้นแล้ว เวลา แห่งความสุข จะหมดไป และ ไม่สามารถนำหวนคืนกลับมาได้อีก
รัก สิ่งหนึ่ง ช่วยเหลือ สิ่งหนึ่ง เข้าใจ สิ่งหนึ่ง น้อยใจ สิ่งหนึ่ง แตกต่างกันนะ อาจารย์
แบ่งเวลาให้เป็น แบ่งเวลาให้ถูก มิดีกว่าหรือ?
ด้วยความห่วงใย
สุข สงบ เย็น
rainalone
สวัสดีครับ
ผมขอหอบเอาความฉ่ำเย็นของกำลังใจมาฝาก
วิถีของผมและคุณพนัสไม่ต่างกันเรื่องงานที่มันดูรัดตัว แต่มักจะมีการเดินทางไปด้วย ดังนั้นการเดินทางก็ทำให้หมดเวลาไปเยอะ
นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาหรอก เป็นการเรียนรู้ตลอดเวลา
ผมรู้ดีว่า มันก็เหนื่อยนะ นั่งลงบนเก้าอี้พร้อมกับหายใจยาวๆ เอาออกซิเจนมาเลี้ยงสมองให้หายมึนแล้วลุยต่อในทันที
ให้กำลังใจครับ อยากเขียนมากกว่านี้แต่เอาไว้นั่งคุยกันดีกว่านะ
คุณแผ่นดินคะ..แนะนำว่าให้บอกคนของความรักด้วยกลอนเลยดีกว่าค่ะ..เขียนให้อ่านนี่..รับรอง..ว่าใจอ่อน..ทุกรายแน่นอน
วันนี้..ร้อนกาย..แต่เย็นใจค่ะ.หุหุ
สวัสดีค่ะ
เข้ามาให้กำลังใจ คนทำงานเหมือนเดิม อย่าทิ้งพวกเราไปนานนักนะคะ
สวัสดีครับ
ปล.เจ้าตัวเล็กของพี่ทั้งสองคนน่ารักและขี้ดื้อมาก ชอบ ๆ สงสัยยังไม่ลึ้งกันกับผม 55555
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
ดิฉันนั่งยิ้มชอบใจประโยคสุดท้ายของบันทึกนี้ของคุณแผ่นดิน เอาใจช่วยให้มีวันที่ได้กลับบ้านเร็ว อย่างน้อยสามวัน ในหนึ่งสัปดาห์นะคะ : )
สวัสดีค่ะ
ขอพูดสั้นๆ
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ขับรถระวังนะคะ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกเวลาค่ะ
พักผ่อนบ้างค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
สวัสดีครับ พี่สมนึก...
ขอบคุณมากนะครับ
สวัสดีครับ พี่อึ่งอ๊อบ
คนของความรัก ต้องการความรักเสมอ
เพียงแต่เธอเข้าใจว่า คนที่เธอรัก รักอะไร เธอจึงรักและยอมสละซึ่งความสุขที่เธอควรจะได้ เพียงให้คนที่เธอรักมีความสุขในสิ่งที่ทำ
......
ฟังแล้วอบอุ่น, รู้สึกดี, และได้แง่คิดที่ดีต่อชีวิตอย่างมหาศาล ... และวันนี้ผมก็เลยตัดสินใจหิ้วเจ้าตัวเล็กทั้งสองลงพื้นที่ได้วยเลย
เด็กทั้งสองวิ่งเล่นและช่วยพี่นิสิตทำงานอย่างมีความสุข... ชวนกลับก็ไม่ยอมกลับ ..
ส่วนพ่อและแม่ทางบ้านนั้น , ช่วงนี้ผมยังไม่ได้กลับไปหาท่านเลย ได้แต่โทรไปทักทาย ถามสารทุกข์สุขดิบ .. ทั้งสองท่านสบายและยังแข็งแรง
...
ขอบพระคุณครับ
สวัสดีครับ
คนกับความรัก คู่กัน
ความรักกับคน ปนกัน
คนกับคน รักกัน
ความรัก อยู่บนพื้นฐานแห่งความเข้าใจกันและกัน
.....
ช่วงนี้ผมพยายามอย่างเหลือเกินในการบริหารจัดการเรื่องงานและเรื่องทางบ้าน แต่คิดว่าในเร็ววันนี้อะไรต่อมิอะไรน่าจะดีขึ้นบ้าง
ขอบพระคุณในทุกห้วงของคำแนะนำนะครับ
โลกกับความรักนั้น คล้ายคลึง
มีสุขบ้างคนจึง เกี่ยวข้อง
บางทีทุกข์ถามถึง คนเบื่อ
รัก, โลก ช่างสอดคล้อง คลับคล้ายครรลอง
อาจารย์แผ่นดินค่ะ ไปดูวันของความสุข ของบ้านพี่นะค่ะ
อาจารย์แผ่นดินค่ะ พี่จะบอกว่าพี่ทำลิงค์ยังไม่ถูก ก็เลยออกมาในรูปนี้คะ
อาจารย์รู้หรือเปล่าคะการที่เราอยู่ห่างจากคนที่เรารัก นกว่ามันทำให้ชีวิตรักของเรามันเหมือนสุขมากขึ้นสำหรับวิถีชีวิตของนก เพราะเมื่อเราเจอกันเหมือนว่าเวลาที่เราเจอกันมันมีน้อยเราก็จะมีแต่สิ่งดี ๆ ให้กัน นะคะ