ระบายความรู้สึกของการต้องลบบันทึกใน GotoKnow
ได้อ่านบันทึกของอาจารย์แหววแล้วรู้สึกขอบคุณอาจารย์ที่เขียนขึ้นมา จริง ๆ แล้วก็ยังมีอีกหลายท่านที่ต้องขอบคุณ เช่น คุณบอน พี่เล็ก กะปุ๋ม เป็นต้นค่ะ
ผู้ดูแลระบบอย่างดิฉันและอาจารย์ธวัชชัยลำบากใจมากที่สุดในสถานการณ์ ณ ขณะนี้ ด้วยว่าไม่เคยมีประสบการณ์ในลักษณะนี้มาก่อน
ตั้งแต่วันที่ 20 กย.49 ที่ดิฉันต้องนั่งเฝ้าลบบันทึก ลบไฟล์ ลบ comment ลบคำถามมากมาย ทั้งที่ไม่สมควรจะลบและสมควรลบ แล้วก็เขียนอีเมล์ไปขอโทษเจ้าของบล็อกโดยตรง
มือขวานั่งเลือกบันทึกแล้วอ่านไปเรื่อยๆ มือซ้ายกำหมัดแน่นโดยไม่รู้สึกตัว เพราะสิ่งที่ต้องทำมันขัดต่อความเชื่อในใจอย่างมาก เสรีภาพของคนทั้งหมดในเว็บไซต์ต้องมาถูกจำกัดโดยเรา มันแย่เหมือนเมื่อ 8 ปีที่แล้ว ตอนที่ดิฉันเดินอยู่แถวตึกรัฐสภาอเมริกันในวันชาติอเมริกาแล้วเห็นตำรวจจับหญิงชราคนหนึ่งที่เดินถือป้ายต่อต้านรัฐบาล เพราะดิฉันกำลังรู้สึกว่า ตนเองกำลังสวมบทบาทตำรวจคนนั้นอยู่ในขณะนี้
ดิฉันอ่านบันทึก ไฟล์ และ คำถาม แทบทั้งหมดในช่วงวันที่ 20-21 กย. 49 และเขียน ขอความร่วมมือ และ ข้อควรระวังในการใช้บล็อก และสุดท้ายก็มาสังเกตเห็นมือซ้ายที่กำหมัดแน่น แล้วก็รู้ว่าตนเองไม่ไหวแล้ว ไม่ใช่ความเหนื่อยล้าทางกาย แต่เป็นแรงต่อต้านทางใจ และในที่สุดก็เหมือนฟ้าประทาน เพราะอาจารย์หมอวิจารณ์เข้ามาช่วยเขียนให้เห็นเป็นตัวอย่าง แล้วดิฉันก็รีบบันทึกแจ้งข่าวนี้ให้ชาว GotoKnow ทราบ และบอกว่า ดิฉันดีใจที่ดิฉันไม่ต้องลบบันทึกของคนอื่นอีกต่อไป!
แต่แค่ข้ามวันผ่านไป ก็ทราบจากข่าวทีวีเรื่องการขอให้งดเขียนเรื่องการเมืองจากกระทรวงไอซีที ซึ่งรวมถึงการส่ง SMS และรายการดังๆ หลายรายการทางทีวีก็ต้องถูกระงับชั่วคราว (ส่วนข่าวการเคลื่อนไหวใน มธ. ดังที่อาจารย์แหววเขียนนั้น ดิฉันไม่มีโอกาสรับรู้ใดๆ เลย เพราะเปิดข่าวทางทีวีก็จะเจอแต่ข่าวดีๆ ทั้งนั้น)
ความหนักอกหนักใจกลับมาหาดิฉันอีกครั้งหนึ่งหลังจากทราบข่าวดังกล่าว เพราะดิฉันต้องโทรไปบอกทาง สคส. ว่า น่าจะปิดบล็อกการเมืองของอาจารย์หมอวิจารณ์ชั่วคราวก่อน (เพิ่งเห็นประโยชน์ที่เด่นชัดของความสามารถระบบในส่วนนี้ :))
ดิฉันไม่ได้ลบบันทึกใดๆ มาหลายวันแล้ว เพราะสมาชิก GotoKnow ให้ความร่วมมืออย่างมาก บ้างก็เขียนถึง แต่ดิฉันก็ไม่ลบอีกแล้ว แต่ก็มีบ้างที่ค่อนข้างล่อแหลมอย่างมาก แต่หลบไปเขียนไว้ใน ถาม-ตอบ ซึ่ง ถ้าใครได้อ่านก็คงรู้ว่า มี comment ที่สามารถทำลาย GotoKnow ได้อย่างแน่นอนค่ะ และนั่นก็เป็นข้อมูลสุดท้ายที่ดิฉันได้ลบออกไปค่ะ
วันนี้ได้อ่านบันทึกของอาจารย์แหวว มือซ้ายของดิฉันไม่ได้กำหมัดอีกต่อไป มือขวากดเลื่อนหน้าจออ่านไปเรื่อยๆ จนจบ เห็น comment ของกะปุ๋ม และของใครต่อใครอีกมากมาย เป็นบันทึกที่ดิฉันชื่นชอบ เป็นบันทึกที่เสนอให้คนไทยเขียนแสดงเสรีภาพทางความคิดอย่างสร้างสรรค์ เป็นบันทึกที่ช่วยลดความอึดอัดของการอยู่ร่วมกันใน GotoKnow ณ ขณะนี้
อ่านจบดิฉันก็รีบเขียนบันทึกนี้ของดิฉันขึ้นทันที รู้สึกถึงเสียงหัวใจที่ตีแรงขึ้นอย่างมีความสุขที่ในที่สุดดิฉันก็ได้ระบายความรู้สึกออกมาบ้าง
แต่ด้วยหน้าที่ที่มีอยู่ต่อ GotoKnow หากเจอบันทึกที่ไม่สร้างสรรค์ ดิฉันก็ต้องลบออกทันทีค่ะ แม้รู้อยู่โดยตลอดว่า GotoKnow อยู่ San Francisco อย่างไรก็ตาม ดิฉันคงไม่สามารถเป็นตำรวจที่ดิฉันเห็นในวันชาติอเมริกาอย่างแน่นอนค่ะ
ความเห็น (8)
ดร.จันทวรรณคะ
กะปุ๋มดีใจมากเลยคะที่เห็นบันทึกนี้ของอาจารย์...
...
...
ดร.จันทวรรณคะ...อารามด้วยความดีใจ...ที่ได้อ่านบันทึกนี้ของอาจารย์ทำให้มือพลาดไปกด enter ถึงสองครั้ง...กะปุ๋มเชื่ออย่างหนึ่งนะคะว่าเราทุกคนรักและผูกพันกับ GotoKnow.org พอๆ กับที่เรารักเมืองไทย ทันทีที่กะปุ๋มได้ทราบเหตุผลของอาจารย์เราพร้อมที่จะให้ความร่วมมือตอนนั้นคิดเหมือนกันว่า...อาจต้องกระทบความรู้สึกใครๆ หลายๆ คนแม้แต่กะปุ๋มเองก็รู้สึก แต่ด้วยเหตุและผลเราจำเป็นต้องเคารพ...และวันนี้มีบันทึกอาจารย์แหวว...ตีพิมพ์ขึ้นมายิ่งทำให้รู้สึกรัก GotoKnow.org มากขึ้น เพราะอะไรเหรอคะ...ก็เพราะเราต่างมีความต้องการให้บ้านหลังนี้...ดูดี สวยงาม สะอาด...และน่าอยู่ อยู่ด้วยความรักความอบอุ่น...ด้วยมิตรภาพ เจตนาของทุกคนต้องการรักษ-พิทักษ์บ้านหลังนี้ และรู้สึกมีส่วนร่วมอย่างมากที่จะดูแลให้บ้านเรานั้น...มีรูปร่างและทิศทางการปกครอบคนในบ้านให้ร่มเย็น...
อย่างน้อยบันทึกอาจารย์แหวว อาจารย์ธวัชชัย และของท่านเองก็ช่วยให้ตอกย้ำให้เรารักและหวงแหนบ้านหลังนี้...ให้ร่มเย็น...และช่วยกันขับเคลื่อนไปสู่สังคมภายนอก...แห่งความเป็นจริง จนเรื่อยไปจนถึงประเทศไทยเรา...
เราทุกคนห่วงใย...และให้กำลังใจ...เอาแรงใจช่วยผู้พัฒนาระบบ...เสมอ...กะปุ๋มดีใจที่ว่าสื่อเวทีเสมือนนี้หาใช่เป็นสื่อทางอเลิคทรอนิค...หรือเทคโนโลยี...อย่างเดียว หากแต่มีจิตวิญญาณของหลายๆ ท่านหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว...
ศรัทธาและศรัทธา...นะคะ
*^__^*
กะปุ๋ม
อ.จันทรวรรณที่นับถือ
รอคอยการตัดสินใจของอาจารย์มาทั้งวัน และของอีกท่านหนึ่ง ก็น่าจะได้แก่ ของท่าน อ.วิจารณ์
คิดมาหลายวัน และถกเถียงกับ "เหล่านักสิทธิเสรีภาพ" มาหลายวัน แม้กระทั่งในเรื่องของคนทุกข์ยาก สงครามของหลักการประชาธิปไตยก็เข้าไปมีบทบาท จนทำอะไรไม่ได้เลย จนมาถึงวันนี้ ป่วยเป็นหวัด เพราะโดนฝนเมื่อวาน นอนซมอยู่กับเตียงค่อนวัน คิดแต่สิ่งที่เราควรทำ เมื่อวานติดฝนอยู่กับ อ.สรรพสิทธิ์ คุมพ์ประพันธ์ ท่านเป็นเอนจีโอระดับครู ท่านสอนให้คิดหลายอย่าง พอเอามานั่งตรึกตรอง เลยคิดออกว่า เราน่าจะต้องมาแปลง "วิกฤต" ให้เป็น "โอกาส"
ในส่วนที่ตัดสินใจทำประการแรก ก็คือ การมาชวน "นักจัดการความรู้" ใน "ประชาคมโกทูโน" ให้มาระดมสมองเพื่อส่งต่อออกไปนอกอินเทอร์เน็ต มันสมองของนักวิชาการที่ใช้ภาษาไทยจากทั่วโลกน่าจะเป็นประโยชน์ต่อ "แผ่นดินไทย" และ "คนบนแผ่นดิน" นี้อย่างยิ่ง
แต่จะเอา "ความรับผิดชอบ" ทั้งหมดไว้แก่ อ.จันทรวรรณ ก็ไม่ถูก แต่คนที่ต้องรับผิดชอบคนแรก ก็หนีไม่พ้น อ.จันทรวรรณ ในฐานะเว็บมาสเตอร์ และคนต่อมา ก็คือ อ.วิจารณ์ ในฐานะ ผอ.สคส.
ถ้าจะมาระดมความคิดเพื่อผลิต "แนวคิดสำเร็จรูป" เพื่อส่งต่อออกไป ยัง "เวทีปฏิรูปการเมือง" ในประชาคมโกทูโน ก็ต้องมาหารือสมาชิกในประชาคมก่อน
แต่ย้ำนะคะ ขอเรียกแบบขำๆ ว่า "บันทึกประหาร" ให้ตรงกันข้ามกับคำว่า "รัฐประหาร" ก็ยังทำได้นะคะ แต่เราเองก็ต้องทำอย่างมีเหตุผล
ในระหว่างการระดมสมองเรื่องการปฏิรูปทางการเมืองในประชาคมโกทูโนนี้ เราทุกคน ก็ต้องมาช่วย อ.จันทรวรรณ ในการรักษาความเป็นประชาคมวิชาการของโกทูโน
โกทูโนต้องไม่ใช่ "เครื่องมือทางการเมือง" ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง แต่เป็นของทุกคน เป็น "กลไลของการเมืองภาคประชาชน"
ก็สบายใจแล้วค่ะว่า อ.จันทรวรรณเข้าใจในสิ่งที่พยายามบอก ไม่เข้าใจผิด
เรามานำเสนองานวิจัยเพื่อการพัฒนาการเมืองภาคประชาชนเถอะค่ะ ต่อไปนี้ คงเห็นบันทึกของ อ.แหววที่แขวนป้าย "ปฏิรูปทางการเมือง" ค่ะ
อ.แหววคะ...ทันทีที่อาจารย์ตีพิมพ์บันทึกเสร็จ...กะปุ๋มนิ่งอ่านและไม่รีรอที่จะกระโดดร่วมบนเส้นทางกับอาจารย์...และในขณะนั้นกะปุ๋มก็เชื่อว่า...ท่านผู้พัฒนาระบบจะเข้าใจในเจตนาที่ดีงาม...ภายใต้บันทึกที่อาจารย์กำลังสื่ออกมา..
555...กะว่าจะมาเขียนเรื่องอาจารย์ไม่สบาย...แต่กลับพูดเรื่องหนักๆคะ...
ขอให้อาจารย์แหววฟื้นจากไข้หวัดเร็วๆ นะคะ
ด้วยความห่วงใย
*^__^*
กะปุ๋ม
เป็นบันทึกที่มองเห็นภาพอันน่าเห็นใจของอ.จันทวรรณที่ชัดเจนมากเลยค่ะ อย่างน้อยบันทึกนี้ก็เป็นสิ่งทดแทน "บันทึกประวัติศาสตร์การเมืองไทย" ในวันที่ 19 กันยาที่ถูกลบทิ้งไปด้วยใจเจ็บปวดได้ค่ะ
เห็นด้วยกับอ.แหววว่า หาก GotoKnow ซึ่งเป็นคลังความรู้"ทุกเรื่อง" ของเมืองไทย หลีกเลี่ยงการบันทึกประวัติศาสตร์หน้านี้ของเมืองไทยโดย"ผู้รู้"และ"นักคิด"ไปแล้วละก็ คงจะเป็นที่น่าเสียดาย และดีใจที่ทั้งอ.แหวว และคุณกะปุ๋มมาเปิดศักราช "ถก"เรื่องนี้กันค่ะ เพราะรู้สึกหวาดเสียวแทนบันทึกจาก Perth เหล่านี้อยู่บ้างค่ะ
เห็นด้วยกับอาจารย์แหววที่ว่า
"โกทูโนต้องไม่ใช่ "เครื่องมือทางการเมือง" ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง แต่เป็นของทุกคน เป็น "กลไลของการเมืองภาคประชาชน""
ปล. ขออนุญาตหายหน้าไปวันนี้หนึ่งวันเต็มและพรุ่งนี้อีกครึ่งวันค่ะ เพราะต้องติดภาระงานประชุมแผน KM มอ. ค่ะ
แม้ว่าการเมืองจะเป็นเรื่องของนักปกครอง แต่นักปกครองก็ต้องฟังประชาชน และเสรีภาพเป็นสิ่งที่ประชาชนยอมสละให้ผู้ปกครองจำกัดได้ในบางประการ
แต่เสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นในเชิงสร้างสรรค์ไม่ได้ก่อความเดือดร้อนหรือทำให้เกิดความแตกแยก น่าจะเป็นเรื่องที่ชอบธรรมและควรจะทำได้
และเราย่อมไม่ตกเป็นเครื่องมือทางการเมือง ถ้าเราได้แสดงความเห็นบนพื้นฐานของความจริงและจริงใจที่จะนำเสนอ
ขอบคุณค่ะที่เสียงของนักวิชาการไม่ได้เงียบหายไป...ทำให้ทะเลยังคงความมีคลื่นลมอยู่