ด้านในพระราชวังเขมรมีศาลาเล็กๆ หลังหนึ่ง มีแผนที่อาณาจักรขอม (เขมร) ติดไว้ที่ข้างฝา...

• ผู้เขียนถ่ายรูปเก็บไว้ และนำมาขยายดูในภายหลัง พบว่า อาณาจักรขอม (เขมร) ยิ่งใหญ่กว่าที่คิดไว้มากทีเดียว

ภาพที่ 1: อาณาจักรขอม (เขมร)

    เชิญชมภาพใหญ่...

• โปรดเลือกดาวน์โหลดตามความเร็วของอินเตอร์เน็ตที่ท่านผู้อ่านใช้

1. ภาพขนาด 50KB สำหรับอินเตอร์เน็ตความเร็วต่ำ
   [          คลิก - Click          ]
2. ภาพขนาด 100KB สำหรับอินเตอร์เน็ตความเร็วปานกลาง
   [          คลิก - Click          ]
3. ภาพขนาด 151KB สำหรับอินเตอร์เน็ตความเร็วสูง
   [          คลิก - Click          ]

เดิมผู้เขียนคิดว่า อาณาจักรขอมคงจะรวมภาคกลาง ภาคอีสานของไทย และกัมพูชา (เขมร) ปัจจุบัน

• ทว่า... เมื่อนำแผนที่มาขยายดู พบว่า อาณาจักรขอม (เขมร) แผ่ไปกว้างใหญ่ไพศาลอย่างนี้...

1. ทิศตะวันตก...
   รวมเชียงแสน เชียงราย พม่า (เขตกะเหรี่ยง และมอญทางตะวันตกของกาญจนบุรีไปจนเกือบถึงมอลัมไย / Moulmein ของพม่า)
   
2. ทิศเหนือ...
   รวมลาว (หลวงพระบาง เวียงจันทน์) ไปจรดจีน
   
3. ทิศตะวันออก...
   รวมพื้นที่เกือบครึ่งหนึ่งของเวียดนาม โดยเฉพาะเวียดนามใต้นั้นคิดเป็นพื้นที่มากกว่า 3 ใน 4 รวมพื้นที่ปากแม่น้ำโขง (หรืออาณาจักรจาม - ปัจจุบันเป็นพื้นที่ "แขมร์กรอม" หรือชนกลุ่มน้อยชาวเขมรในเวียดนาม) และประมาณ 1 ใน 3 ของเวียดนามเหนือ...
   
   ถ้าจะเปรียบกับแผนที่เวียดนามปัจจุบันก็อาจกล่าวได้ว่า เวียดนามนั้นเดิมเป็น "เวียดนามผอม" หรือมีลักษณะยาวเรียวไปตามแนวเหนือ-ใต้ ปัจจุบันเป็น "เวียดนามอ้วน" เพราะรุกเข้ามาทางตะวันตกได้มาก ทำให้พื้นที่ประเทศเพิ่มขึ้นในแนวกว้าง
   
4. ทิศใต้...
   รวมพื้นที่ภาคใต้ของไทยจนถึงพัทลุง
   

โจทย์คือ อะไรเป็นเหตุ เป็นปัจจัย ทำให้อาณาจักรขอมเสื่อม... ผู้เขียนขอเสนอสมมติฐานแห่งความเสื่อมของอาณาจักรขอมดังต่อไปนี้

1. การปกครอง...
   อาณาจักรขอมได้รับอิทธิพลจากศาสนาพราหมณ์ (ฮินดู) มานานก่อนจะรับพระพุทธศาสนาแบบมหายาน (น่าจะมาจากการค้าขายกับจีน) และพระพุทธศาสนาแบบเถรวาท (น่าจะมาจากไทย)
   
   การปกครองแบบพราหมณ์เน้น "พระเดช (อำนาจ)" ไม่เน้น "พระคุณ (ทศพิธราชธรรม)"... เปรียบได้กับ "ของร้อน"... ถ้าไม่มีทางเลือก หรือไม่มีคู่แข่งก็คงไม่เป็นไร แต่ถ้ามีทางเลือกเมื่อไหร่... คนเราย่อมหนีของร้อนไปหาความร่มเย็นเสมอ 
   
   
2. การรวมชาติไทยและเวียดนาม...
   พ่อขุนรามคำแหงมหาราชทรงประกาศรวมชาติไทย รับพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ และปกครองแบบ "พ่อปกครองลูก" มีพระคุณ (ความดี - ทศพิธราชธรรม) นำพระเดช"
   
   พระคุณของผู้ปกครองนั้นร่มเย็น... เปรียบได้กับร่มเงาของไม้ใหญ่ และแอ่งน้ำ ทำให้คนหมู่มากหนีของร้อน(อาณาจักรขอม)ไปหาความร่มเย็นใต้พระบรมโพธิสมภาร
   
   ขณะที่ไทยรวมชาติได้... อีกฟากหนึ่งของอาณาจักรขอมคือ เวียดนามก็รวมชาติได้ และเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งแม้กองเรือจีนในยุคนั้นก็รบแพ้เวียดนาม
   
3. การสร้างปราสาท...
   การสร้างปราสาทหินขนาดยักษ์จำนวนมาก... คงจะเปรียบได้กับโครงการเงิน(หมื่นหรือแสน)ล้าน หรือ "เมกะโปรเจคท์ (megaproject)" ของไทย...
   
   ขอมลงทุนสร้างปราสาทหิน ซึ่งใช้ทรัพยากรมากเกิน ทำให้ผลิตภัณฑ์มวลรวม (gross domestic product / GDP) หรือผลผลิตของชาติที่เป็นหมาก เป็นผลกลับไปสู่ประชาชนลดลง
   
   ถ้าจะเปรียบคงจะคล้ายการเศรษฐกิจ "ฟองสบู่" ของไทย... เป็นการลงทุนที่ไม่ก่อให้เกิดผลผลิต (nonperforming investment) ในยุคนั้น ทำให้ชาติอ่อนแอลงไปเรื่อยๆ
   
   ชาติที่ลงทุนเกินตัว (overinvest) มักจะถดถอย และอาจเสื่อมสูญ เช่น อียิปต์สร้างปิระมิดมากเกิน เจงกิสข่านขยายอาณาจักรไกลเกิน ฯลฯ... ตรงกันข้ามชาติที่ "รู้จักพอ และรู้จักพอดี" มักจะอยู่ได้ยั่งยืน
   
   นอกจากนั้นชาติที่ลงทุนทางด้านการศึกษา... เริ่มจากการพัฒนาภาษาเขียน ส่งเสริมให้ประชาชนอ่านออกเขียนได้ ส่งเสริมการอ่าน-การบันทึกมักจะเจริญก้าวหน้าไปไกล
   
   
4. การเป็นเมืองขึ้น...
   การตกเป็นเมืองขึ้นนานๆ มีส่วนทำให้ชาติอ่อนแอลง โดยเฉพาะฝรั่งยุคอาณานิคมนี่... ท่านว่า เป็นนัก "แบ่งแยกแล้วปกครอง (divide and rule)"
   
   ฝรั่งยุคอาณานิคมเก่งทางส่อเสียด (ปิสุณวาท) หรือการยุยงคนให้แตกกัน แถมยังทิ้งระเบิดเวลาทางสังคมไว้มากมาย เช่น ปาดแผ่นดินของชาตินี้ให้ชาติโน้น สัญญากับชนกลุ่มน้อยว่าจะให้เอกราช ใช้คนกลุ่มน้อยเป็นทหารปกครองคนกลุ่มใหญ่ ฯลฯ
   
   
5. ความเหลื่อมล้ำต่ำสูง...
   สังคมขอมไม่มุ่งแก้ไขความเหลื่อมล่ำต่ำสูง... ทำให้ช่องว่างระหว่างคนรวย-คนจนห่างขึ้นเรื่อยๆ
   
   การมีเจ้านายเล่นการเมืองหลังได้รับเอกราช และการที่คนชั้นล่างถือว่า มีความบริสุทธิ์ทางเชื้อชาติมากกว่า เนื่องจากคนชั้นสูงแต่งงานกับคนต่างชาติมากกว่าคนชั้นล่างมานานนับร้อยๆ ปี...
   
   ทั้งหมดนี้ (ความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ โอกาสในสังคม และความบริสุทธิ์ทางเผ่าพันธุ์) เป็นเงื่อนไขทำให้เขมรแดงเข้ายึดครองประเทศได้ง่าย และตามมาด้วยการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์กันเองจนเลือดนองแผ่นดินในที่สุด
   

วันที่ไทยเปิดสนามบินสุวรรณภูมิ...

• ท่านอาจารย์ดอกเตอร์มิเชล ทราเน ผู้เชี่ยวชาญสาขาประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมเขมร เขียนเรื่องตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์รัศมีกัมพูชา ทักท้วงว่า ไทยเอาชื่อ "สุวรรณภูมิ" ไปใช้ประเทศเดียวได้อย่างไร

จักรภพนครพนมของเขมรในศตวรรษที่ 1-6 ครอบครองแผ่นดินกว้างขวาง มีทองคำมากมาย ค้าขายไปทั่ว เจริญรุ่งเรืองที่สุดในอินโดจีน

อาจารย์ท่านว่า การที่เขมรจะเจริญได้จะต้องมุ่งไปทางสันติเภียพ (= สันติภาพ) ไม่รบพุ่งกับใคร เขมรจึงจะเจริญก้าวหน้าต่อไป

• ทุกวันนี้น่ายินดีที่เรามีโอกาสเห็นภาพพระบาทสมเด็จพระบรมนาถนโรดมสีหมุนี พระเจ้าอยู่หัวเขมรเสด็จเยี่ยมเยียนประชาชน ทรงบำเพ็ญทศพิธราชธรรม เห็นคนเขมรจำนวนมากช่วยกันฟื้นฟู พลิกฟื้นแผ่นดินให้อุดมสมบูรณ์...
• ขอเขมรพึงมีสันติเภียพ (= สันติภาพ)... ขออย่าได้มีสงเครียม (= สงคราม) กันอีกเลย...

    แนะนำให้อ่าน:

• โปรดคลิกที่นี่ เพื่ออ่าน "จุมเรียบซัว(สวัสดี)กัมพูชา ตอนที่ ๑"
• [ Click - โปรดคลิก - Click ]
• โปรดคลิกที่นี่ เพื่ออ่าน "จุมเรียบซัว(สวัสดี)กัมพูชา ตอนต่อไป"
• [ Click - โปรดคลิก - Click ]

    ขอขอบพระคุณ:

• ท่านอาจารย์กิเลน ประลองเชิง. ที่ไหน? สุวรรณภูมิ. กิเลนประลองเชิง ชักธงรบ. ไทยรัฐ. 3 กุมภาพันธ์ 2550. หน้า 3.