รางวัลสุดคะนึง....เป็นบุคคลสาธารณะ


คนที่ได้รับรางวัลคือผู้ที่มีคุณสมบัติตรงตามหลักเกณฑ์และกติกาที่ได้ตั้งไว้ แต่..มีคนแอบมองหรือตั้งใจมองเราอยู่ว่า คุณสมบัตินั้นๆ ยังครบถ้วนหรือเปล่า

รางวัลสุดคะนึง  บางท่านยังไม่รู้จัก  จึงได้ถามครูอ้อย เมื่อได้รู้ว่า ครูอ้อยได้รับรางวัล  ตัวครูอ้อยเอง จะมารู้หลักเกณฑ์ และรู้ตัวว่ามีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์  ก็คือ เมื่อถึงวันประกาศผล..เชื่อได้

เกณฑ์การตัดสินมีหลายข้อ....แล้วจะไปพูดถึงทำไมนะ...ก็มีคนถามล่ะสิ....หลายคนด้วย... คนที่ถาม  อาจจะเป็นสมาชิกใหม่ที่ไม่รู้ หรืออาจจะอยากรู้ว่า...ครูอ้อย  ได้รางวัลนี้ได้มาอย่างไร..ก็คงยังไม่รู้เกณฑ์  หรือ ไม่รู้ว่าครูอ้อย...มีคุณสมบัติอย่างไร....ว้า สุดจะคาดเดาได้

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่จะเขียนในวันนี้  บันทึกนี้

จะเขียนว่า...รางวัลสุดคะนึง....เป็นบุคคลสาธารณะ

หมายถึง..จะต้องเขียนเพื่อสาธารณะ ณ ที่แห่งนี้  เพื่อเจตนารมณ์ของคณะกรรมการ  โปรดอย่าทำให้เสียหน้า  เราเลือกท่านแล้ว  หรืออย่างไร

แต่หลายๆครั้งที่ครูอ้อยเขียนบันทึกพาดพิงถึง  รางวัลสุดคะนึง  จะมีท่านหนึ่ง   เขียนว่า  ก็ทำตามใจของตนเองที่อยากจะทำ 

และมีหลายท่าน เมื่ออ่านบันทึกของครูอ้อยแล้ว มักจะแสดงความคิดเห็นว่า " รู้สึกครูอ้อยเครียดนะคะ"  ครูอ้อยไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย 

แต่.....

ครูอ้อย  และท่านอื่นๆก็คงจะเข้าใจว่า  เกิดอาการอย่างหนึ่ง  ที่เรียกว่า  หัวโขน..แต่ครูอ้อยไม่รู้สึกนะ  เพราะหัวโขนที่มีอยู่ก็มากมายแล้ว  มีอีกสักหัวหนึ่ง ก็ไม่หนักหนาอะไร

แต่อย่าลืมความเป็น  มานุษยวิทยา  ที่ศักยภาพของคนแตกต่างกัน  หลายพ่อพันแม่  ในทางความรู้สึก และการเลี้ยงดู  จิตใต้สำนึก  และสติปัญญา  แตกต่างกัน

มีหลายข่าวในหนังสือพิมพ์หรือสื่อต่างๆ  ที่ระบุ  พาดพิงถึง บุคคลที่เป็นสาธารณะ  ทำตัวไม่เหมาะสม ตามที่เป็นข่าวออกมานั้น

เรื่องนั้น น่าจะไม่เกี่ยวกับรางวัลสุดคะนึง  แต่เกี่ยวกับบุคคลสาธารณะ

รางวัลสุดคะนึง  .....  มีคุณสมบัติครบถ้วนตามเกณฑ์ที่ตั้งไว้

บุคคลสาธารณะ.....  มีคุณสมบัติครบถ้วนตามที่สังคมแห่งนั้นกำหนด

โอ้โฮ..มากมายเสียเหลือเกิน  การเป็นผู้ที่รับรางวัลสุดคะนึง ยังคงรับไว้  เพราะชอบและรักการเขียนอยู่แล้ว

แต่บุคคลสาธารณะ.....คงไม่ครบถ้วน  เพราะยังต้องมีภารกิจหลายๆอย่าง......ไม่ได้นั่งเขียนบันทึกอย่างเดียว 

บุคคลสาธารณะใน GotoKnow  คือ  เขียนบันทึกและมีผู้อ่าน  อ่านและประทับใจ ในเรื่องราวสาระน่ารู้  เป็นหลักการปฏิบัติ  นำไปประยุกต์ใช้ในการเรียนการสอน หรือประยุกต์ใช้ในการดำเนินชีวิต หรือ  เป็นคติเตือนใจ  เรียนรู้ประสบการณ์ซึ่งกันและกัน นำส่วนที่ตกตะกอนของกันและกัน  ต่อยอดให้กัน เกิดเป็นความรู้ที่สมบูรณ์ควรค่าแห่งการอ่าน  และจดจำ  อ่านแล้ว  ได้มีอารมณ์อ่อนไหว  ซึมซับความสุขเมื่อได้อ่าน และช่วยเหลือเมื่อผู้อ่านต้องการให้ช่วยเหลือ

ทั้งหมดนี้...คือ....สิ่งที่บุคคลสาธารณะควรปฏิบัติ

รางวัลสุดคะนึงล่ะ  ..... สุดแล้วแต่ใจ  หรืออย่างไร  ครูอ้อย  รู้สึกว่า ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นสาธารณะ......นอกจากเขียนบันทึกอย่างเดียว

แล้วรางวัล  สุดคะนึง  จะเป็นบุคคลสาธารณะครบถ้วนหรือ

รู้สึกจะเป็นครูอ้อยคนเดียวนะ ที่ไม่ได้ไปงาน KM  ทั้งที่ได้รับรางวัลสุดคะนึง  

และก็ รางวัลสุดคะนึง..ก็ไม่ใช่บุคคลสาธารณะด้วย

หมายเลขบันทึก: 66597เขียนเมื่อ 12 ธันวาคม 2006 07:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม 2014 15:23 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)
  • สวัสดีครับครูอ้อย
  • ขอบพระคุณมากครับ...อ่านแล้วทำให้รู้สึกว่าผมต้องตระหนักและทำอะไรเพื่อสาธารณะให้มากกว่านี้
  • เส้นทางการ ลปรร.ยังอีกยาวไกล โอกาสต่อไปพวกเราคงต้องออกแรงกายและแรงใจเพื่อร่วมกันขับเคลื่อน KM ของบ้านเรา จากสังคมใกล้ตัว-สู่ไกลตัวมากยิ่งๆ ขึ้นครับ
  • ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ

สวัสดีคะครูอ้อย...

แวะมาทักทายคะ....(^______^)....

เราเกิดมาเพื่อเป็นอยู่..และเป็นไปนะคะ...

เป็นกำลังใจให้นะคะ...

(^__^)

กะปุ๋ม

 

ขอแสดงความยินดีกับครูด้วยนะครับ
  • สวัสดีครับครูอ้อย
  • ครูอ้อยมิใช่เป็นคนเดียวที่ไม่ได้ไปหรอกครับ ผมก็มิได้ไปเช่นกันครับ
  • ความเป็นสาธารณะก็เปรียบเสมือนการเป็นตัวอย่าง และตัวอย่างที่จะมีประโยชน์ก็จะเป็นตัวอย่างที่ดี ซึ่งตัวอย่างที่ดีในสมัยนี้ก็จะต้องเน้นความพอเพียง ความพอประมาณ รู้จักตนเองครับ
  • เพราะการจัดการความรู้ทำให้เรารู้จักตนเอง รู้ว่าเราเป็นเราอย่างไรบ้าง
  • ความสุขใจเริ่มต้นที่ตัวเราครับ
สรุปว่า บันทึกนี้คือคำชี้แจงที่ไม่ได้ไปร่วมงานนี่เอง

สวัสดีค่ะน้อง..... สิงห์ป่าสัก ...P

  • ครูอ้อยพยายามอยู่ทุกวันค่ะ  ที่จะนำสิ่งที่ดีมาเขียน  ให้ได้บันทึกเก็บไว้  ไม่มีประโยชน์  แต่ก็เป็นเครื่องเตืนใจได้ว่า..ทำดี  ไม่ได้หายใจทิ้งไปวันหนึ่งค่ะ

ขอบคุณค่ะน้องชาย

บันทึกนี้นานมาก  ไม่ได้ตอบเลย  แย่จริง

สวัสดีค่ะลูกกะปุ๋ม...Ka-Poom ..

  • เราเกิดมาเพื่ออยู่..เป็นไป..ต๊กกะใจ
  • เป็นไปอย่างยุติธรรมก็จะดี  เรียกร้องหายุติธรรม..คงยาก
  • ต้องจัดการให้ตัวเอง..จะดีกว่า..ทันใจดีค่ะ

ขอบคุณค่ะ...คิดถึงจังเลยค่ะ

สวัสดีค่ะน้องแจ๊ด...กัมปนาท อาชา (แจ๊ค)

  • ครูอ้อย ไม่ได้ตอบบันทึกนี้มานานแสนนาน
  • ต้องขออภัยด้วยนะคะ
  • ขอบคุณค่ะที่เป็นกำลังใจให้เสมอมา
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท