(กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...)
ดูเถิดเพื่อนรัก
ดูเพื่อนของเราคนนั้นสิ !
แม้วันเวลาล่วงผ่านมายาวนานสักแค่ไหน
ในวิถีแห่งรักเขาก็ยังมั่นคงอย่างไม่เปลี่ยนแปลง
ทั้ง ๆ ที่เขาก็เรียนรู้และสัมผัสอย่างแจ่มชัดแล้วว่า ...
การหลงรักใครสักคนหนึ่งแต่เพียงฝ่ายเดียว
ล้วนเป็นความปวดร้าวอันแสนสาหัส
ขณะที่ใครคนที่เขากำลังหลงรัก
กลับมีความสุขกับกับภาวะของการ “ถูกรัก” เป็นไหน ๆ
(กาลครั้งนี้...)
ดูเถิดเพื่อนรัก
ดูใครคนนั้นสิ !
ใครผู้ซึ่งเรายังคงรักและนับถือเขาเป็นส่วนหนึ่งในคำว่า “เพื่อน” เสมอ
ยังคงมีความสุขกับการหลงรักฝ่ายเดียวอยู่อย่างเปลี่ยวเศร้า
โดยไม่พึงปรารถนาจะเป็นผู้ “ถูกรัก” อยู่อย่างไม่เปลี่ยนแปลง
หรือนี่ใช่ไหมที่เขาเรียกกันว่า ...
ยินดีที่จะ "รัก"
โดยไม่จำเป็นต้อง “ถูกรัก”
หมายเหตุแห่งอารมณ์....
คำสนทนาระหว่างข้าพเจ้ากับนิสิตท่านหนึ่งที่ยังมีความสุขบนห้วงทุกข์ของการรัก
แต่ไม่ปรารถนาเป็นผู้ถูกรัก...
สวัสดีค่ะ
รำพึงรำพัน ตามประสานักเขียนมือทองหรือคะ
พี่ไม่มีหัวเรื่องซึ้งๆแบบนี้เล๊ย....
ความสุขของเขา คือการได้รักมังค่ะ คงไม่เป็นทุกข์ เพราะถ้าทุกข์คงไม่รัก.....
ไม่ชมนะค่ะว่า ไพเพราะ ภาษาสวย เพราะมีหลายท่านชมแล้ว.....
แต่บางคนบอกว่า...รักเขาข้างเดียวเหมือนเกลียวเชือก นอนกลิ้งนอนเกลือกจนเหงื่อแห้ง.....ยิ้ม ยิ้ม
ความรักเปรียบเหมือนสิ่งสวยงาม แต่ไม่จำเป็นที่ทุกคนจะได้เข้าไปสู่ดินแดนแห่งความสวยงามเสมอค่ะ บางคนก็มีแค่จินตนาการเท่านั้น แค่นั้นก็สามารถเป็นน้ำหล่อเลี้ยงให้ตนเองมีความสุขได้
ความรักไม่จำเป็นต้องได้อยู่ด้วยกันเสมอไป ขอแค่ได้รัก รักที่จะให้และเห็นคนที่เรารักมีความสุข นั่นคือรักแท้
วันนี้คุณแผ่นดินอารมณ์ศิลปินจริง ๆค่ะ
ความรัก..บางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องได้ครอบครอง..
ไม่ทราบว่ายังจำเรื่องข้างหลังภาพได้มั๊ยคะ..คุณหญิงกีรติพูดกับนพพรว่า.."ถึงฉันจะตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน..แต่ฉันก็อิ่มใจที่ฉันมีคนที่ฉันรัก..
เป็นความรู้สึกที่งดงามมาก...แม้น่าเศร้าก็ตาม
สวัสดีครับคุณแผ่นดิน
รัก "เสมือนน้ำผึ้ง" ทุกคนมองดูผิวเผินน่าอร่อย น่ารับประทาน หรืออยากลิ้มลอง
รัก "เสมือนยาพิษ" เมื่อคนที่ได้สัมผัสแล้วผิดหวัง หรือถูกทอดทิ้ง ถูกสลัดรัก บางคนถึงกับแทบตายทั้งเป็น
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
อ่านแล้วซึ้งเลยนะคะ ถ้าคนนั้นเค้าพอใจเช่นนั้น ก้อน่าชื่นชมค่ะ ที่เค้ารักใครคนนึงโดยไม่หวังครอบครอง เพราะถ้าเค้าหวังครอบครองขึ้นมาอาจจะนำมาซึ่งปัญหาอื่นๆ ตามมาก็ได้ แต่ถ้าเค้าเป็นทุกข์อยู่เค้าก็น่าจะพิจารณาทางที่ควรกระทำที่เหมาะสมและดีที่สุดสำหรับชีวิตเค้าเองโดยไม่น่าจะยึดติดกับอดีตมากนัก มองไปข้างหน้าเพื่อจะได้เจอสิ่งดีๆ อีกมากมาย ใช่มั๊ยล่ะค่ะ
คุณครูนก |
ผมสัมผัสได้ว่า - ถึงแม้เขาจะรู้สึกปวดร้าวบ้าง แต่ก็มีความสุขที่ได้รักมากกว่าเป็นเท่าตัว...จึงยังคงดำเนินไปในวิถีนี้อย่างไม่รู้สึกเป็นทุกข์นัก...
ผมให้กำลังใจ...แต่ก็บอกว่า ดูแลวันนี้เผื่อวันข้างหน้าบ้าง...เพราะว่าไม่แน่วันข้างหน้าอาจมีใครกำลังเดินทางมาเยือนหัวใจของเขา..
ขอบคุณครับ
มีความฝันมากมายที่ผมยังไม่ได้ทำ...ล่าสุดมีอาจารย์แนะนำให้ลาออกไปเขียนหนังสือ ผมก็ตอบว่าจะให้ทิ้งคนที่บ้านไปได้ยังไง...ผมยังเป็นหนี้ชีวิตอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย...
ผมยังไม่ถึงขั้นมือทองหรอกนะครับ...แค่หัด ๆ เขียน ๆ เท่านั้นเอง
ขอบคุณครับ
การรักข้างเดียวก็เป็นความสุขได้เหมือนกัน แต่ต้องอยู่บนแนวคิดของการได้รักโดยไม่ครอบครอง..
ผมเข้าใจทำนองนั้นนะครับอาจารย์
แม๋อ้าย !!! จะยังไงผมก็ไม่ยอมรักใครฝ่ายเดียวหรอก...
ขอบคุณอาจารย์ ราณีที่กรุณาแวะเวียนมาเติมเต็มกำลังใจอย่างสม่ำเสมอและขอบคุณในทัศนะแนวคิดที่ฝากไว้ประดับบันทึกนี้ให้ดูงดงามและสมบูรณ์ขึ้นกว่าที่เป็นอยู่
ความรักไม่จำเป็นต้องได้อยู่ด้วยกันเสมอไป ขอแค่ได้รัก รักที่จะให้และเห็นคนที่เรารักมีความสุข นั่นคือรักแท้
ขอบคุณครับ
ข้างหลังภาพ...งานเขียนของศรีบูรพาเป็นนวนิยายที่ผมชื่นชอบเป็นอย่างมาก เสียดายนำมาสร้างภาพยนตร์ก็ไม่ถึงเปรี้ยงปร้างเหมือนหนังสือ..แต่ยังไงหนังสือนี้ก็เป็นหนังสือในดวงใจของผมโดยแท้...
คุณหญิงกีรติ ตายไปกับสังคมเก่า ขณะที่นพพรก็เติบโตขึ้นมากับสังคมใหม่
ขอบพระคุณครับ
ผมไม่รู้ว่าจะทำตัวลำบากหรือเปล่านะครับ สำหรับคนที่ถูกรักแต่ไม่อยากรับไว้
แต่ผมเชื่อว่าอย่างน้อยก็เป็นเรื่องที่ดีที่มีคนให้ความรู้สึกดีๆ กับเรา แล้วเรารู้ค่า คือรู้ว่าเขามารัก
จะรับหรือไม่รับ ก็ตอบกลับอย่างรักษาน้ำใจ ก็น่าจะพอ
ความรักมีอานุภาพเสมอใช่ไหมครับ..ความรักก็คงเป็นเหมือนเหรียญที่มีสองด้านเสมอ ซึ่งเราต้องเรียนรู้ที่จะเลือกหรืออยู่กับด้านนั้น ๆ แต่ก็ไม่จำเป็นว่าเราต้องเลือกสัมผัสแต่เพียงด้านเดียว...จะหวาน หรือข่มขื่นก็ล้วนเป็นรสชาติแห่งรักที่เราต้องสัมผัสในสักวัน
ขอบคุณครับ
lioness_ann |
ผมเห็นด้วยกับมุมมองของท่านทุกประการเลยนะครับ แต่บางทีก็อดคิดแบบขำ ๆ กับชีวิตเสมอว่า...มันก็ช่างประหลาดเหลือเกินจริงนะมนุษย์ รักทั้งที่รู้ว่าเขาไม่รักและรื่นรมย์กับภาวะเช่นนั้นอย่างไม่รู้สึกหม่นเศร้าและล้มเหลว...
สวัสดีครับ คุณ แผ่นดิน
แวะมาซึมซับ ข้อคิด คมคำ เกี่ยวกะ"ความรัก" ครับ
"การทำให้ผู้ที่เรารักมีความสุข เป็นความสุขอย่างหนึ่ง"
สวัสดีครับ คุณแว้บ
ช่วงนี้การงานแห่งชีวิตคงคลายตัวลงแล้วนะครับ ..
การถูกรักถือเป็นเกียรติหรือแม้แต่โอกาสอันดีที่เราได้รู้ว่ามีคนที่มีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเรา...ซึ่งผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง...หากไม่รักตอบ การปฏิเสธด้วยท่าทีที่สุภาพ - รักษาน้ำใจ...คือสิ่งสำคัญที่ควรตอบสนองไปอย่างมีสติ
ขอบคุณมากครับ และขอให้มีความสุขกับการใช้ชีวิตเสมอไป
โดยบุคลิก, อัธยาศัย และความตรงไปตรงมาที่มีเสน่ห์ของพี่เมตตา - ผมเชื่อว่า ต้องมีไม่น้อยล่ะที่ใครต่อใครก็แอบหลงรัก...
ขอบคุณนะครับ....ขอให้มีวันหยุดที่สุข สดชื่นทั้งครอบครัว
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
เวลามีลูกศิษย์ที่มีปัญหาหัวใจมาปรึกษา มักจะให้บทกลอนของคาลิล ยิบราน บทที่ว่า
ความรักไม่ให้สิ่งใด...นอกจากตนเอง
และไม่รับสิ่งใด...นอกจากตนเอง
ความรักไม่ครอบครอง... และไม่ยอมถูกครอบครอง
เพราะความรักนั้น...พอเพียงแล้ว
สำหรับตอบความรัก
ที่สำคัญคือ
โลกไม่เคยขาดคนที่รักคนเพียงคนเดียว
แต่โลก...ขาดคนที่รักคนทั้งโลก...
ผมต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งนะครับที่ตอบบันทึกล่าช้ามาก
ผมเป็นคนที่ชอบบทกวีของคาลิล ยิบรานมาก โดยเฉพาะชุด "ปรัชญาชีวิต" ซึ่งมีหลายบทที่งดงามทั้งคำและความหมาย โดยเฉพาะความหมายที่มีต่อโลกและชีวิตนั้นต้องถือได้ว่าให้สารัตถะต่อผู้อ่านอย่างมหาศาล
บทที่อาจารยือ้างถึงนั้น, ผมเองก็ชื่นชอบเป็นอันดับต้น ๆ เหมือนกัน และขออนุญาตกล่าวย้ำอีกครั้งนะครับ
ความรักไม่ให้สิ่งใด...นอกจากตนเอง
และไม่รับสิ่งใด...นอกจากตนเอง
ความรักไม่ครอบครอง... และไม่ยอมถูกครอบครอง
เพราะความรักนั้น...พอเพียงแล้ว
สำหรับตอบความรัก