เรื่องบังเอิญ เรื่องแรกก็มีอยู่ว่าบ่ายของ
วันศุกร์ที่ 26 มกราคม 2550 ได้รับคำสั่ง
<p align="justify"></p>สายฟ้าแลบ จากท่านเม็กดำ1 “ช่วยไปคุยเรื่องการจัดแคมป์ กับ อ. ขจิตหน่อย” รีบตกลงด้วยความเต็มใจ (ก็รู้นี่น่าว่าจะเจอใคร) ดีใจได้ซักพัก ก็ต้องเศร้า จะไปเล่าได้อย่างไร ในเมื่อเป็นโครงการ EC ของ อ.ทะเลใจ แต่ ..ด้วยระบบการทำงานของเม็กดำ ที่ทำงานเป็นทีม จึงพอจะรู้อยู่บ้าง แล้วก็แว้บเข้ามาในสมอง “เด็กไง…เด็กที่เรียกร้องอยากมี EC เสร็จเราเลย เอาเด็กไปด้วยดีกว่า”
เรื่องบังเอิญ เรื่องที่ 2 เมื่อเดินทางไปสวนป่า ท่านครูบา ต้องแปลกใจ (มาผิดงาน (อีกแล้ว) ผิดหรือเปล่า น้อ! ) ก็เจอนักเรียนและคุณครูที่มาจากการอาชีพชุมพวง โคราช ท่านครูบาก็เตรียมสถานที่ไว้อย่างดี นั่งทักทายพันธมิตรใหม่ สรุปว่า มาคนละเรื่องเดียวกัน (เขามาศึกษาประวัติครูบา เกี่ยวกับการอยู่อย่างพอเพียง) ส่วนเรารึ จะมาขอให้ อ.ขจิต ผู้ใจดี ให้คำแนะนำเรื่องของ EC
<div style="text-align: center"></div> สุดท้ายเรื่องของความบังเอิญ…ที่ลงตัว ก็จบอย่าง แฮปปี้ เมื่อ เจ้าชายประจำบล็อก (ขอตั้งให้เลย) อย่าง อ. ขจิต ได้ละลายพฤติกรรม ของครู นักเรียนจากชุมพวง และเม็กดำ นำมาหลอม ซะเป็นหนึ่งเดียว ทุกคนเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ไม่มีเขิน ไม่กลัวผิด ที่สำคัญไม่กลัวโดนหักคะแนน จากอาจารย์ ทุกคนได้ความรู้ ได้เพื่อนใหม่ เสียดายอย่างที่ท่านครูบา บอกว่า “อาจารย์เอาเด็กมาน้อยจัง” ก็อย่างว่าแหละค่ะ มันเป็นความบังเอิญจริงๆ แต่เป็นความบังเอิญที่วิเศษที่สุด
สุดท้ายขอขอบพระคุณท่านครูบา อ.ขจิต นักศึกษาพัฒนบูรณาการศาสตร์ และท่านผอ.เม็กดำ ที่ทำเรื่องบังเอิญ ให้ลงตัวได้ สุดยอดจริงๆ ๆ ขอบคุณค่ะ
<div style="text-align: center"></div>
ขอบคุณค่ะที่แวะมา
เรื่องนี้ไม่ได้บังเอิญ แต่เป็นบุญที่ครูสะสมไว้ แล้วมันปรากฏเอาตอนนี้ ขอให้ตั้งใจดี ทำดี อย่างมีความสุขตลอดไป
โดยธรรมชาติจะลงตัวนั้น จะมีความบังเอิญมากกว่าความตั้งใจ
การลงตัวที่ตั้งใจแม้จะดีแต่เหนื่อยครับ และต้องลุ้นมากครับ
บังเอิญดีกว่าครับ