• เข้ามาอ่านบรรยากาศ
• ขอบคุณที่นำมาเล่าให้ฟังค่ะ ^^

สวัสดีค่ะคุณเมตตา

• น่าสนุกนะคะ  แบบนี้ blogger  มีความอบอุ่น  น่าจะมีบันทึกและบล็อกเกิดขึ้นมากมาย
• จะได้พบกับมิติใหม่กับ blogger ใหม่นะคะ

ขอบคุณค่ะ

คุณk-jira ครั้งหน้า น่าจะไม่พลาดนะคะ...เป็นบรรยากาศที่ประทับใจค่ะ....
ครูอ้อยคะ หวังเช่นนั้นค่ะ...ว่าน่าจะมีบันทึกตามมาต้องรอดูกันต่อไป....การเขียนนี่บังคับไม่ได้นะคะ..ขึ้นอยู่กับความชอบ...ความถนัด....

• เห็นด้วยกับครูอ้อยว่าน่าสนุก และอบอุ่น ครับ

• แบบนี้ถ้าเกิดก่อนนี้และเกิดกับครูอ้อย 
• ครูอ้อยคงจะเขียนด้วยความมมั่นใจและมีความสุขมากกว่านี้ค่ะ

ขอบคุณค่ะคุณเมตตา

• บล็อกเกอร์แต่ละคนที่เขียน จะมีพลังในตัวเองครับ จึงเป็นสิ่งที่น่าเสียดาย หากจะต้องทิ้งพลังบันทึกความรู้ไป โดยปล่อยบล็อกให้ร้าง ไร้การเหลียวแล มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ของพวกเราเป็นองค์กรขนาดใหญ่ มีบล็อกเกอร์ปัจจุบันเกือบร้อยชีวิต การรวมกลุ่มกันของบล็อกเกอร์ เพื่อให้เกิดความสัมพันธ์ที่มีชีวิตและจิตวิญญาน เป็นสิ่งที่พวกเราทุกคนพยายามทำกันอยู่ โดยมีความเชื่อว่า ความสัมพันธ์ระหว่างกัน สร้างสายใยเชื่อมถึงกันได้ เราจะเดินไปข้างหน้าด้วยกันครับ เราจะรวมพลังขับเคลื่อน share.psu ด้วยกัน ทั้งนี้เพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ครอบครัวที่เราจะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลังคนเดียวครับ

งั้นน่าจะจัดสถานที่ถาวรและกำหนดเวลาแบบแน่นอนไปเลยดีมั้ยคะ แทนที่จะจัดแบบสัญจรแบบนี้

ขอเสนอความเห็นนะคะ เผื่อว่าสมาชิกท่านใดจะมาต่อยอด นั่นคือ

1. หาสถานที่ ขึ้นใน มอ.  ที่แต่ละคนรู้จัก และเดินทางไปได้ง่าย ไม่ลี้ลับเกินไปอาจจะเป็นห้อง หรือลานที่ไหนสักแห่ง เช่น ใต้ตึกอาคารคณะแพทย์ (ตึกแดง) หรือ ของคณะวิทย์ หรือ คณะ วจก.

2. หาเวลาที่แน่นอน เช่น เย็นวันศุกร์ช่วงเลิกงาน หรือ ..ฯลฯ

3. เลือกประธาน  เลขาฯ เพื่อที่จะได้มีบุคคลมาเป็นตัวยืน เป็นจุดศูนย์รวม (แต่อาจจะมาร่วมเจอกันทุกครั้งหรือไม่ ก็ได้)

4. blogger มาพบปะกัน แลกเปลี่ยนความรู้ความคิดเห็น  หรือร่วมกิจกรรมกัน โดยจัดหัวข้อไว้ในแต่ละสัปดาห์  อาจจะแบ่งเป็นกลุ่มสี (แบบกีฬาสีเลย อิอิ) สัก 4 สี   มีสมุดลงทะเบียนสมาชิก พอลงทะเบียน ก็จับสลากเลย ว่าอยู่สีอะไร จากนั้นมอบหมายหน้าที่แต่ละสี คนละสัปดาห์สลับกันไป ที่จะนำหัวเรื่องที่น่าสนใจ มาถ่ายทอด แนะนำ หรือนำกลุ่มจัดกิจกรรมให้กับสมาชิกที่มา

5. อาหารว่าง แต่ละคนหิ้วขนม น้ำคนละถุง กาแฟกระป๋องกันมาเอง

6. พอรวมกลุ่มกันเข้มแข็ง ก็อาจจะจัดกิจกรรมเป็นงานเป็นการขึ้นมาสักครั้ง เช่น จัดประชุม จัดการนำเสนอ ฯลฯ หรือรวมตัวกันจัดกิจกรรมนอกสถานที่ ที่เยี่ยมชมดูงาน ทำบุญ  บำเพ็ญประโยชน์ ฯลฯ

ถ้านึกภาพไม่ออก ก็อาจจะนึกถึงกลุ่มชมรม หรือการรวมตัวขึ้นเพื่อกิจกรรมบางอย่าง เช่น ชมรมจักรยาน ชมรมแฮช (เรียกถูกไหมเนี่ย  คือจำได้ว่าเคยมีพี่ที่รู้จักกัน ชวนไปเข้าร่วมชมรมนี้ เป็นชมรมเดินค่ะ บางทีก็เดินขึ้นเขาคอหงส์  เขาจะนัดกันตอนนั้นเป็นบ่ายวันอาทิตย์ บางคนมากันเป็นครอบครัว ต่างหิ้วพาของกินมาด้วย พอเดินเสร็จก็มารวมกลุ่มกัน พูดคุย กินอาหารและเล่นกิจกรรมนิดๆหน่อยๆ ค่อยทะยอยกันกลับบ้าน นับเป็นการ relax ประการหนึ่ง หลังจากทำงานกันมาเครียดๆ

กลุ่ม blogger มอ. ก็อาจจะลองเอามาประยุกต์ใช้กับกิจกรรมกลุ่มของเราดู เพราะว่าการนัดจัดเจอกันนานๆครั้ง บางคนก็อาจจะมาไม่ได้ แต่ถ้ากำหนดเวลาสถานที่ เจอกันทุกสัปดาห์ มันจะสามารถต่อสานกิจกรรมได้ง่ายขึ้น

ไม่แน่..หลายคนติดใจ ก็อาจจะชักชวนสมาชิกคนใหม่มาเพิ่มเติม แทนที่จะได้แลกเปลี่ยนกันเฉพาะในเนต ก็จะได้มาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันภายนอกด้วย

น่าสนุกนะคะ

ขอโปรดรับไว้พิจารณาด้วยค่ะ

^___________^  (ยิ้มหวานๆกว้างที่สุดให้เลย)

เพิ่มเติมในข้อ 4 อีกนิดก็คือ

การมาพบเจอกันในแต่ละครั้ง ให้มีเลขาฯสีที่รับผิดชอบในวันนั้น (ไม่สิ ต้องเรียกว่าคุณลิขิต จะได้เข้ากับภาษา KM ) ทำหน้าที่จดบันทึก ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นไว้ และผู้เข้าร่วมกิจกรรม ให้ลงชื่อไว้ในสมุดบันทึก  จะได้เก็บเป็นสถิติไว้ด้วย ^__^

ไอเดียของคุณ

k-jira

ยอดเยี่ยม..เก๋  เท่ สุดสุด  ขอหนุนๆๆ สุดตัว

ดีใจมาก ๆ ครับ ได้มาเจอพี่ ๆ น้อง ๆ

ขอบคุณมากครับ

จัดอีกนะครับ

งวดหน้า ขอข้าวกับผักเยอะ ๆ ;)

;)