PSUShare 8: ตอบความเห็น การสานต่อความสัมพันธ์


ความรู้สึกเหล่านี้เป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นได้ครับ ผ่านทางการโต้ตอบความเห็นซึ่งกันและกัน นั่นแหละเป็นชีวิตของบันทึก หลายๆบันทึกที่มีชีวิตรวมกัน นั่นก็คือชีวิตของชุมชนครับ
     ผมชอบอ่านบันทึกคุณกฤษณา ผมชอบอ่านบันทึกคุณเมตตา ผมชอบอ่านบันทึกอาจารย์หมอสมบูรณ์ และอีกหลายๆท่าน เพราะอะไรนั่นเหรอครับ เพราะบันทึกเหล่านี้มีชีวิต มีจิตวิญญาณของผู้บันทึก หลายท่านคงจะประหลาดใจ บันทึกเหล่านี้มีชีวิต มีจิตวิญญาณได้อย่างไร ในเมื่อเป็นข้อเขียน เป็นเพียงตัวอักษรที่จารึกไว้ ผมเองก็อธิบายไม่ถูกครับ ไม่รู้ว่าจะบอกอย่างไร หากท่านไม่เชื่อ ขอเชิญท่านคลิ๊กอ่านบันทึกเหล่านี้ดู ท่านก็จะทราบเองครับ ว่า การมีชีวิตของบันทึกเป็นอย่างไร
     ผมมีความเชื่อว่า การแสดงความเห็นเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตบันทึก ท่านอ่านบันทึกแล้วมีความคิดอย่างไร เห็นด้วย ไม่เห็นด้วย บอกกันสักนิด หรือแวะมาทักทาย ทิ้งร่องรอยไว้สักหน่อยเพียงเท่านี้ก็ให้กำลังใจมหาศาลแก่ผู้เขียนบันทึกแล้วครับ แต่ความมีชีวิตจะต้องโต้ตอบกันได้ ดังนั้น การตอบความเห็นก็เป็นส่วนสำคัญอีกประการในการสร้างชีวิตของบันทึกให้มีสีสันขึ้น
     ระบบบล็อกที่สร้างขึ้นมา ได้รองรับการสื่อสารสองทางไว้แล้ว ท่านคิดอย่างไร ก็บอกออกมาในความเห็น ผู้เขียนบันทึกคิดอย่างไร ก็ตอบความเห็น เสมือนเราได้คุยกันจริงๆ สิ่งเหล่านี้ ช่วยสานต่อความสัมพันธ์ให้แนบแน่นขึ้น เราคงไม่ปฏิเสธว่า ทำไมในบางบันทึกเมื่อเราได้อ่านข้อความในบันทึก ได้อ่านความเห็นต่อเนื่องยาวนาน ถึงให้ความรู้สึกอบอุ่น สนุกสนานไปกับข้อความที่ปรากฎ ความรู้สึกเหล่านี้เป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นได้ครับ ผ่านทางการโต้ตอบความเห็นซึ่งกันและกัน นั่นแหละเป็นชีวิตของบันทึก หลายๆบันทึกที่มีชีวิตรวมกัน นั่นก็คือชีวิตของชุมชนครับ........ชุมชนที่มีชีวิต เป็นสิ่งที่มีจริงครับ และเป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาได้ ด้วยน้ำมือของท่านเอง ลองดูซิครับ
หมายเลขบันทึก: 74736เขียนเมื่อ 27 มกราคม 2007 09:10 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:10 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (35)

จ๊ะเอ๋....

  • ตื่นมาทำอะไรแต่เช้าคะ...(อุ๊ย..คุณตื่นนานแล้ว..ฉันตามอ่านงานคุณเลยลืมเวลาค่ะ)วันนี้ไม่ไปทำงานหรือคะ
  • ตายละ..ฉันเพิ่งบันทึกเรื่องวิญญาณ...สดๆร้อนๆค่ะ
  • วันนี้วันหยุดครับ เพิ่งไปส่งเจ้าตัวโตไปเรียนทำผ้าบาติกที่โรงเรียนครับ
  • แวะไปอ่านมาแล้ว ชีวิต และวิญญานในห้องนอนคุณกฤษณา
  • เป็นไงคะ...น่ากลัวไหม..มีเด็ดๆอีกค่ะ..
  • ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้จริงๆค่ะ...คุณทำให้ฉันตื่นเต้นที่ได้มี"ชื่อ"ที่คุณเอ่ยถึง...ให้เกียรติฉันเหลือเกิน...
  • ฉันมีความสุขในทุกๆเรื่องที่คุณพูดถึงฉัน...ไม่ว่าจะที่ไหน..ในบันทึกของใคร...ฉันตามอ่านหมดแหละ...เหลือเชื่อยิ่งกว่าบันทึกใดๆ...คุณจำฉันได้......
  • เข้ามาสนับสนุนความคิดดีๆ แบบนี้นะคะ
  • ดิฉันเองไม่ได้รู้จัก blogger หลายๆ ท่านโดยตรงค่ะ
  • แต่ที่เราแวะไปเยี่ยมบ้าน (blog) กันบ่อยๆ ให้กำลังใจกันบ่อยๆ
  • หากเราเจอหน้ากัน ดิฉันมั่นใจว่า เราคงสนิทกันเหมือนรู้จักกันมานานค่ะ
  • คิดถึงก็มาเยี่ยมกัน มาต่อยอดกัน สร้างสรรค์สังคมแห่งนี้ให้น่าอยู่ค่ะ
  • มีชื่อผมติดอยู่ในบันทึกด้วย ดีใจมาก
  • แต่รู้สึกว่ามีเฉพาะที่ มอ. เท่านั้นที่ชอบอ่านบันทึกของทาง มข.
  • น่าแปลกไม๊ ครับ ระยะทางเดี๋ยวนี้ไม่ใช่อุปสรรคเลย
มาอ่านค่ะ...เช่นกัน...ที่ชอบอ่านบันทึกตามชื่อที่คุณไมโตกล่าวถึง...กำลังคิดอยู่ว่าทำไม....หรือเพราะรู้ว่าคนเขียนกลั่นกรองการเขียน...เพื่อเรา...ทุกครั้งที่จรดปลายนิ้วที่จะเขียนนอกเหนือจากแรงบันดาลใจ...ที่พรุ่งปรี๊ดขึ้นมา...แล้ว...ก็มาจากความคิดคำนึงที่ผุดขึ้นมาในใจ...ว่า...เอ๊ะวันนี้คุณหมอสมบูรณ์ หายไปไหน...วันนี้ทำไม..คุณติ๋ว...ไม่เขียน....วันนี้คุณไมโตคิดอะไร...และวันนี้ทำไมพี่เม่ย...พี่โอ๋...ไม่เขียน...และอีกหลายท่าน...มันเป็นความผูกพันธ์....แม้ไม่ได้ให้ความเห็นทุกบันทึกแต่...เปิดหาทุกวันค่ะ...

ผมก็มายืนยันว่า ผมชอบอ่าน บันทึกของท่านที่พี่ไมโตเขียนไว้ทุกคน เพราะท่านเหล่านั้น เขียนบันทึกได้อย่าวเป็นธรรมชาติและแฝงความน่ารัก ขบขันอย่างจริงใจ

ผมเป็นแฟนพี่ๆอย่างเหนียวแน่น และที่สำคัญพี่ก็มาอุดหนุนที่บันทึกผมเป็นประจำ

ผมลองเขียนแนววิชาการที่ดูแข็งๆ(เพราะเชื่อว่าวิชาการแข็ง แต่ไม่จริงหรอก) ผมคิดว่าผิดพลาดตอนนำเสนอมากกว่า ผมอยากให้การเขียนเชิงวิชาการออกมาแบบสนุกๆผ่อนคลาย

พี่ติ๋ว อ.หมอสมบูรณ์ พี่ไมโต และอีกหลายท่านทำได้ดีมากครับ

 

  • เจ้าของบ้านหายไปไหนคะ...
  • ดิฉันเพิ่งทะเลาะกับลูกสาววัยรุ่นมา...ไม่รับโทรศัพท์มือถือให้เขา...อ่านmentต่างๆแล้วอารมณ์ดีขึ้นเลยค่ะ....
  • ขออนุญาตพูดคุยเนื่องจากถูกกล่าวถึงนะคะ...
  • หลายท่านที่ดิฉันเข้าไปคุยด้วยนั้น...มิได้ทำตามมารยาทอย่างที่ อ.หมอสมบูรณ์บอกเท่านั้น...ฉันมักมีอารมณ์ร่วมด้วยเสมอค่ะ......ดังนั้น...บางบันทึกแนเวียนอ่านหลายรอบเพื่อสร้างอารมณ์ก่อน...แล้วถึงตอบ....อาจจะช้า....
  • ฉันมีความรู้สึกเช่นเดียวกับคุณเมตตาค่ะ....ตามหาเพื่อน...ถ้าเห็นว่าเพื่อนหายไป.....ดังนั้นฉันมักจะหาโอกาสบอกเพื่อนๆทางอ้อมทั้งๆที่ไม่มีใครถาม..ว่าจะไม่อยู่...เพื่อนจะได้ไม่คอย
  • และนี่อีกอย่างนึงค่ะ...ทุกท่านในblog...ถ้าสงสารเพื่อนละก้อ...ไปไหนมาไหน...บอกกันสักนิดส์นึงนะคะ....ไม่บอกคนที่บ้านไม่เป็นไร...แต่บอกเราหน่อย...คนคอยทรมานใจค่ะ
  • อ้อ...วันนี้ตอนค่ำๆจะไปงาน "เลี้ยงรุ่นแก่นนคร...แสดดำ..." ค่ะ...จะไปร้องเพลงและสนุกกับเพื่อนๆเก่าๆ.แก่ๆ..เผื่อค่ะ....ปีนี้เพื่อนไม่ยอม...32 ปีแล้วที่ฉันไม่เคยไปเลย....กลับมาจะเล่าให้ฟังนะคะ
  • ขอขอบคุณทุกท่านอีกครั้งค่ะที่ให้ความรักและกำลังใจอยู่ตลอดเวลา...ทุกท่านไม่ต่างจากพวกเราที่ถูกกล่าวชื่อค่ะ

ฝากคุณกฤษณา ปล่อย แก่  เอ้ย  ปล่อยไก่ เผื่อด้วยนะคะ

อิจฉาจัง คุณกฤษณา ได้ไปร้องเพลง 

เราแถว ๆ ม.อ. กะจะนัดกันหลายรอบแล้ว  แต่ยังหาจังหวะ โกหกคนที่บ้านไม่ได้

ฮาๆๆๆๆ

 ดิฉัน ก็รู้สึกเหมือนกัน  วันไหน เห็นคุณกฤษณามา  แต่ไม่เห็นคุณหมอสมบูรณ์  รู้สึกเหมือนดื่มกาแฟแต่ขาดคอฟฟี่เมต ยังไงยังงั้น

    วันนี้ คุณหมอมาต่อยอดบันทึกดิฉัน  ทำให้รู้ว่า คุณหมอไม่ได้หายไปไหน  แต่มีประชุมนี่เอง

   เอ๊  ชักสงสัยแล้วสิ  ถ้าคนที่บ้านหายไป  พวกเราจะโหยหากันแบบนี้ไหมน้อ

   หรือว่าดีใจ เย้

  • แวะมาฝากรอย (จารึก)
  • ใครที่ชอบร้องคาราโอเกะ หากต้องถูกวางยาสลบ อย่าลืมบอกคนดมยาให้วัดความดันในท่อช่วยหายใจด้วยนะ
  • ไม่เช่นนั้น ท่านอาจจะเสียงแหบ เหมือนคนไข้คนนี้ แล้วท่านจะร้อง เกะ ต่อไปไม่ได้อีกนาน

จ๊ะเอ๋....คุณไมโต

  • จะไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงความเป็นตัวตนและความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณได้...อย่างแน่นอนค่ะ....เพราะฉันเป็นฉัน...เป็นคนที่คุณเข้าใจอย่างมากๆ....ก็พอแล้ว...
  • เช้านี้ซ่อมคอมได้หรือยังคะ...
  • เมื่อวานฉันไม่ได้ทานข้าวผัดทูน่า...วันนี้คุณรัตติยาจะทำทาน..มาทานด้วยกันนะคะ...

คุณรัตติยา คะ....

  • เขาร้องกันแต่เพลงมาร์ชแก่นนครค่ะ...แล้วก็มีนักเรียนน้องๆมาแสดงให้ดู...ยิ่งใหญ่เหลือเกิน...ฉลอง 40 ปีค่ะ...ฉันรุ่นที่ 4 ..โอย..นับญาติไม่ไหว...ดีใจที่ได้พบเพื่อนเก่าๆค่ะ...เมาท์กันไม่ยอมกินข้าว....

อ.หมอสมบูรณ์ คะ...

  • ไม่ได้ไปต่อที่ไหนค่ะ....เพราะเอาเจ้าตัวเล็กไปด้วย...เอาไปเป็นเพื่อนลูกของเพื่อนๆ...งงไหมคะคนไม่มีลูกเล็กๆ....
อีกหนึ่งบันทึก เกี่ยวกับ บันทึกมีชีวิต ที่นี่ค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณไมโต...

  • ซ่อมคอมได้หรือยังคะ....
  • ฉันมีอาหารอร่อยกับความสุขที่บันทึกฉันค่ะ..มาเร็ว..เพื่อนๆคอยอยู่....
  • ชอบอ่านบันทึกของทุกคนค่ะ ได้ความรู้ที่แตกต่างกัน
  • มักเก็บเกี่ยวประสบการณ์ทุกเรื่อง การทำงานกับนักศึกษาต้องใช้ความรู้ในหลายเรื่อง
  • วันที่ 26 มกราคม รอคุณไมโตและน้องนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไร จะนำเสนอภาพบรรยากาศกลุ่มสัมพันธ์ของนักศึกษา

รอคุณไมโตมาตอบ คห.  แต่ไม่มาสักที

sompornp เป็นคนชอบอ่าน เขียนได้เล็กน้อย (หุหุหุ)

  • จะอ่านบันทึกเกือบทุกท่าน แต่คนที่มีความสัมพันธ์กันแนบแน่น (คิดเอาเอง ฮา...) ก็จะต้องตามทุกบันทึก  จะมีความเห็นบ้าง ไม่มีความเห็นบ้าง แต่รักทุกคนนะคะ  อ้อน....อ้อน.....เพราะสังคม G2K ให้อะไรหลาย ๆ อย่างในชีวิต  เช่น  แลกเปลี่ยนเรียนรู้ในเรื่องงาน  เรื่องส่วนตัว  เรื่องที่สนใจ หรือแม้แต่ความรื่นรมย์ในชีวิต (ที่สมพรชอบมาก)
  • วันไหนไม่ได้อ่าน ก็จะคิดถึง ...........
  • ว่าวันนี้กะปุ๋มทำอะไรบ้าง เย็น ๆ เวลาไปเดินก็จะคิดว่ากะปุ๋มไปวิ่งหรือยัง เอ....เรายังไม่ได้ไปชิมปลาร้าของคุณแม่กะปุ๋มเลย  เราจะไปถล่มกะปุ๋มวันไหนดี
  • ครูอ้อยเป็นไงบ้างหนอ วันนี้ไปเรียนหรือเปล่า วันนี้จะเจออะไรดี ๆ มาเล่าสู่พวกเราบ้าง ฯลฯ
  • คุณติ๋วเขียนบันทึกหรือยังนา......หรือตื่นเช้านี้ คุณติ๋วแวะไปบ้านไหนมาบ้าง....วันนี้กีต้าร์ จะแสดงอะไรให้แม่ดูอีก  จะมีเรื่องตาตั้ม หรือการ์ตูนมาเล่าหรือเปล่าหนอ....
  • คุณไมโตจะมีคำคมเด็ด ๆ อะไรมาฝากหรือเปล่า  ชอบข้อคิดเห็น และบันทึกของคุณไมโตมาก เพราะอ่านแล้วสามารถอธิบายและขยายทุกอย่างได้ชัดเจน..........  ช่างเป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่น(แต่ไม่อยากอยู่เคียงข้าง......... เกรงใจคุณสมจิน)
  • แล้ววันนี้คุณเมตตาจะมีโครงการอะไรดี ๆ ของ ม.สงขลามาฝากให้เราอารมณ์กระเจิดกระเจิงในเรื่องงานอีก  แล้วเรื่องสนุก ๆ ตามสไตล์คุณเมตตาวันนี้จะมีอะไร  โอ้ย...สนุก ๆ ๆ โดยเฉพาะเรื่อง ลูก ๆ ผู้น่ารัก
  • แล้ววันนี้คุณแป๊ด  ซึ่งดู ๆ แล้วนิสัยเหมือนเรา จะเข้าไปเยี่ยมเยือนใครบ้าง  แล้ววันนี้เราจะไปสุมหัวกับคุณแป๊ดที่บล๊อคใครดี  แล้ววันนี้ลูก ๆ จะมีคำถามอะไรไหม.......หนูน้อยชินมัย....
  • ช่วงนี้จะห่าง ๆ กับบล๊อกคุณเม่ย คุณนิดหน่อย คุณโอ๋ คุณศิริ ไปบ้าง แต่ก็ติดตามด้วยความรักและคิดถึงเสมอ.....(ไม่ได้เดี๋ยวเราตกกระป๋อง  ฮา....)
  • ท่าน อ(ศ.นพ).หมอสมบูรณ์ ขวัญใจเราอีกท่านก็น่ารัก อ่อนโยน ชอบดมเด็ก เราจึงอยากตามไปดมด้วย แต่กัวอ่ะ.....
  • คุณเอก คุณแผ่นดิน คุณบอย  คุณบอน คุณออต คุณจ๊อด น้องชายผู้ที่อ่านบันทึกน้องทีไรได้ทั้งความอบอุ่น และความรู้มากมาย
  • ท่าน ศ.นพ วิจารณ์  อ.ประพนธ์ อ.หมอปรามี  คณบดีมาลินี อ.วิบูลย์ ครูบา ดร.แสวง ดร.ธวัชชัย ดร.แจน ปรมาจารย์ ผู้ที่สมพรเคารพ และจะแวะไปเก็บเกี่ยวความรู้ที่ท่านได้เล่าสู่ให้พวกเราชาว G2K เสมอ ๆ
  • ท่านปภังกร ท่าน beeman ท่านJJ  จะเข้าไปอ่านที่ท่านเขียนบ้าง แต่ไม่ค่อยมี ment เลยค่ะ เพราะอะไร ก็.........อิอิอิ...ข้าน้อยฯ......
  • ท่าน ศน.ปวีณา อ.จันทรรัตน์ อ.Paew ที่มีทั้งเรื่องราวที่เป็นสาระทางวิชาการ เรื่องราวดี ๆ ในชีวิตที่มา ลปรร.กับพวกเราเสมอ อ.paew คะ โครงการดูงาน........ว่าไงค่ะ
  • คุณอ้อ คุณหนิง น้องaudit3 น้องPan น้องจูน น้องนิว น้องกะมอม(เกด)  คุณตูน กัลยาณมิตรสาวน้อยที่น่ารัก
  • อ.หมอนนท์ หมอฟันผู้ใจดี  ตอนนี้สมพรยังเลือดออกปาก เฮ้ย! เลือดออกตามไรฟันอยู่เลยค่ะคุณหมอ สืบเนื่องจากบล๊อคนี้http://gotoknow.org/blog/DentStory/72391
  • อิอิ เราหลอกให้หมวดขจิตของคุณแป๊ด อ่านยาว ๆ ก่อน ว่าเราจะลืม คุณครูผู้ใจดีไหม.....ไม่ลืมหรอกค่ะ คุณครูขา......
  •  แล้วยังมี อ.แม่ใหญ่ ที่เป็น blog ใหม่ที่น่าตามไปให้กำลังใจนะคะhttp://gotoknow.org/blog/sompornp/74715
  • อ.ภาทิพ  คุณครูภาษาไทยในดีด้วยค่ะ
  • เอ....มีใครอีกไหมหนอที่อยู่ในใจsompornp

ความสัมพันธ์ดังกล่าว  เกิดขึ้นได้ด้วยตัวของเราเองเหมือนที่คุณไมโตบอก

แล้วคุณล่ะคะ  สร้างความสัมพันธ์ อย่างไรให้มีความสุขคะ......

คุณสมพรคะ...ความเห็นนี้ยกไปเป็นอีกบันทึกดีมั๊ยคะ...รวมความน่ารักไว้ทั้งหมดเลยค่ะ....เชียร์...อ้าวแล้วนี้บันทึกใคร ข้าพเจ้าคิดว่าบ้านตัวเอง...

สวัสดีตอนสาย ครับ เพราะคราวนี้มาตอบสายจริงๆ
  • ผมว่าที่คุณ sompornp เล่าให้ฟังในความเห็นข้างบนนี้ เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนมากครับของการสร้างความสัมพันธ์ นอกเหนือจากการรู้จักเพียงแค่การอ่านบันทึก การปฏิสัมพันธ์ผ่านทางการแสดงความคิดเห็นโต้ตอบกันในเรื่องต่างๆ สร้างสายใย โยงใยสัมพันธ์กัน จนคนที่ไม่เคยพบหน้าค่าตากัน กลายเป็นเพื่อนสนิท ที่รู้ใจ
  • ความสัมพันธ์ทีเกิดขึ้น เป็นมิตรภาพที่แท้จริง ที่จริงใจ ไร้ผลประโยชน์ ของคนบนสังคมเสมือนที่เชื่อมั่นในสิ่งเดียวกัน คือการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผ่านกระบวนการเล่าสู่กันฟังบนบันทึก ยามใครหายไป หลายคนห่วงหา เหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง......นี่คือชีวิตจริงๆ บนสังคมเสมือนแห่งนี้ ที่เราพบเห็นเป็นปกติ
  • ดังนั้นผมจึงเชื่อว่า บันทึกมีชีวิตได้ ชีวิตที่มีการปฏิสัมพันธ์กันจนเหมือนญาติพี่น้อง เหมือนคนใกล้ชิด
  • ขอบคุณทุกความคิดเห็นข้างบนครับ ที่ช่วยต่อเติมให้บันทึกนี้สมบูรณ์ขึ้นในบริบทที่ควรเป็น

อ่านกี่รอบ ก็ยิ้มได้ทุกรอบที่อ่านค่ะ

  • แวะมาอ่านบันทึกของคุณสมพรครับ
  • อ่านแล้วมีความสุขครับ
ขอบคุณมากครับ ทุกๆท่าน ช่วงนี้ไม่มีที่สิงสถิต เนื่องจากคอมพิวเตอร์เสีย ส่ง power supply ไปซ่อมแล้วครับ แต่ไม่รู้ว่าจะซ่อมได้หรือไม่ ตอนนี้ก็เลยเร่ร่อนไป เร่ร่อนมาไปก่อนครับ

คุณติ๋วขา  ช่วยคุณไมโตด้วยค่ะ 

คุณแป๊ตก็ได้  อยู่ใกล้หน่อย

หรือจะเอาไงดี

หลบ.....ดีกว่า

เตรียมตัว เตรียมใจ พบกันเดือน พค. (อีกไม่กี่วันเอง)

  • คุณสมพร นัดกับใครครับ เดือน พค. มีงานอะไรเหรอ
  • จากคนตกข่าว
  • ช่วยลุ้นให้ซ่อมคอมฯ เสร็จ ไวไว

 

  • ฉันก็มาลุ้นคุณไมโตเช่นกันค่ะ...
  • น่าสงสารจัง...เร่ร่อนไปเร่ร่อนมา...มาสิงสถิตที่บ้านฉันก็ได้ค่ะคุณขา....เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้าทำได้วางแผนจะเปิดตัว..."เรือนพักใจ"...ให้ใครต่อใครเข้าพักค่ะ...คอยตามไปดูนะคะ....
  • อ้อ..ใครไม่มีที่สิงสถิตฉันจะให้พักก่อนเพื่อนเอ้า..เพื่อนๆคงไม่ว่ากันนะคะ
  • บันทึกนี้..น่าจะเรียกว่า   "ความคิดเห็นมีชีวิต"  นะคะ
  • เครื่องคอมฯ  ที่บ้านคุณไมโต  น่ะ   อายุมันก็พอสมควรแล้วนะ    ผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชน  คุ้มๆๆๆๆ
  • ซื้อใหม่เหอะ 
แวะมาอ่าน มีชื่อครูอ้อยในแสดงความคิดเห็นของน้องอึ่งอ๊อบ มิตรรักยังนึกถึงและคิดถึงกันเสมอค่ะ.....ขอบคุณค่ะ
  • สงสัยว่าเวลาไปสิงสถิตที่อื่นทำไมรูปคุณไมโตไม่ขึ้น หรือว่าท่านเจ้าที่แถวนั้นแรง
วันนี้คอมยังซ่อมไม่เสร็จอีกหรือคะ..พ่อเพื่อนหมูอ้วน...
แวะมา keep in touch ครับ  (อ.ขจิต สอนมา อิอิ)
มาตอบแทนค่ะ...คอมฯคุณไมโตซ่อมไม่ได้แล้ว มันพังแบบรุนแรง...ต้อยถอยตัวใหม่...ดีใจจริงๆ...ล้วงเงินออกจากกระเป๋าเสี่ยได้.....ไม่รู้อีกกี่วันกว่าเขาจะมาส่งให้...น่าจ๋งจ๋านจัง....
  • โอย...พ่อเพื่อนหมูอ้วนของฉัน....น่าจ๋งจ๋านจริงๆค่ะคุณเมตตา
  • ฉันแวะมา good night ค่ะ

สวัสดีค่ะ หาตัวคุณ mitochondria ไม่เจอ รออ่านความลับอยู่นะคะ เห็นมีหลายคน Tag แล้วแต่เจ้าตัวไปไหนนะเนี่ย

^___^

ขอโทษด้วยครับ เครื่องคอมที่บ้านเสียครับ ตอนนี้เร่ร่อนอยู่ครับ ไว้ได้เครื่องคอมใหม่เมื่อไหร่คงได้เปิดเผยความลับที่ไม่ค่อยจะลับบ้าง แม้จะไม่ค่อยจะลับ แต่ก็รู้สึกเขินจัง แล้วรออ่านกันนะครับ
  • อ.ไมโตขา ขอบคุณสำหรับขนมและการ์ดใบเมเปิลที่น่ารักๆนะค่ะ....รอของฝากที่ฝากไปกับคุณเมตตานะค่ะ.....
  • ซื้อคอมเครื่องใหม่แล้วยังค่ะ?
  • เมื่อวาน ได้ อำบางคนค่ะ ว่านัดแล้วใยไม่มา
  • เมื่อส่งให้พี่ติ๋วคุยต่อ เห็นว่าปลายสายที่คุยกับพี่ติ๋ว...อึ้งไป....เกิดรัยขึ้นหรอค่ะ...อิอิอิ
  • รออ่านความลับ อ.ไมโตอยู่นะค่ะ
วันนี้พบคุณสมพรด้วยค่ะ....น่ารักๆ เหมือนกับบันทึกที่เขียนเลยค่ะ.....
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท