เล่าเรื่องต่อจากบันทึกนี้ค่ะ    เสวนาเรื่องทำงานอย่างไรให้มีความสุข    เริ่มต้นด้วยดูวีดีทัศน์การขับเคลื่อน KM ของประเทศไทย  ซึ่งวันนี้ดูเฉพาะเรื่องของโรงเรียนชาวนา  ที่ จ.สุพรรณบุรี  โดยมูลนิธิข้าวขวัญ    เนื้อหาว่าด้วยเรื่องการเรียนรู้ของชาวนา  เรียนรู้เพื่อแก้ปัญหาและปรับปรุงงาน (การทำนา) ให้ดีขึ้น  เป็นการเรียนรู้จากการลงมือปฏิบัติจริง   มีการสังเกต  จดบันทึก และแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน  

ตัวอย่างหนึ่งในการเรียนรู้เช่น เรื่องการควบคุมแมลงในนาข้าวโดยชีววิธี   วิธีการมีตั้งแต่ไปไล่จับแมลงตัวเป็นๆ มาจากแปลงข้าว  นำมานับและคัดแยกดูว่ามีแมลงตัวดีและตัวร้ายอยู่เท่าไหร่    ถ้ามีตัวดีมากกว่าตัวร้าย   ก็ไม่ต้องใช้ยากำจัดแมลง  เพราะมันจะควบคุมกันเอง   เป็นการแก้ปัญหาโดยกระบวนการทางวิทยาศาสตร์

เรื่องราวของโรงเรียนชาวนา   ทำให้เราได้รับความรู้เรื่องของการจัดการความรู้   และแนวคิดเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตให้มีความสุข  ตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง

เมื่อดูวีดีทัศน์จบแล้ว...อ.เสาวรัตน์  และพี่เม่ย  ถามผู้ร่วมเสวนาว่า "ดูแล้ว  เป็นไง   ชอบตรงไหน  ประทับใจอะไรบ้าง"   และนี่คือคำตอบ...

1. ชอบการทำงานเป็นทีม  มีความสามัคคี  ไม่แยกชั้นวรรณะ
2. ชอบบรรยาศสีเขียวเป็นธรรมชาติ  ดูน่าสบาย   และมีชีวิตพอเพียง
   .
3. ชอบการแก้ปัญหา   เค้าแก้ปัญหาได้ถูกทาง
4. ชอบคนแก่ (ดูมีความสุข)
   .
5. ชอบการเรียนรู้  ได้ความรู้ดีค่ะ
6. ดูแล้ว...น่าลาออกไปทำนาจังเลย (มีคนกล่าวเสริมว่า  แสดงว่าชาวนาในเรื่อง..เค้าทำงานอย่างมีความสุขใช่มั๊ย ?)
   .
7. ในเรื่อง  มีการปฏิบัติและเรียนรู้ไปด้วย   พวกเราเอง  นอกจากทำงานไปวันๆ แล้วก็อยากหาความรู้เพิ่มเติมด้วย (อยากให้จัดสัมมนาบ่อยๆ)
8. ได้เห็นว่า  การทำงานต้องมีการพูดคุย  มีการ ลปรร.กัน  เพื่อความเข้าใจในงานและได้ความร่วมมือกลับมา
   .
9. ได้ข้อคิดว่า  เราทุกคนทำงานเป็น   แต่บางทีไม่รู้ว่าทำงานให้สำเร็จได้อย่างไร    หรือยังขาดการพัฒนา   ถ้าเราคิดงานอะไรได้  แต่ทำไม่ได้  ถ้านำมาเสนอผู้บริหาร  อาจจะช่วยให้งานสำเร็จได้  (แปลว่าคิดอะไรได้แล้ว  อย่าเก็บไว้คนเดียว  หรืออย่าปล่อยให้ไอเดียสูญหาย)   เราต้องทำเอง  ทำให้ได้ และทำให้เป็น