แม้รู้ว่าเมื่อถึงเวลา..ใบไม้ย่อมร่วงหล่น..ปลิดใบ
แต่เมื่อเผชิญกับความพลัดพรากของคนใกล้ชิดพร้อมๆ กัน ใจฉันก็หวั่นไหว
ก่อนหน้าวันแข่งขันกรีฑาสีของโรงเรียน
ฉันได้รับข่าวการจากไปของญาติในเวลาใกล้เคียงกันถึงสองคน
หลังจากเดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อจัดการกับเรื่องจำเป็นเบื้องต้นสำหรับพิธีกรรมต่างๆ ก็ต้องกลับมาร่วมกิจกรรมแข่งขันกีฬาสีของเด็กๆ ที่โรงเรียน
ต่อจากการแข่งกีฬาประเภทต่างๆ ในตอนเย็นมานานนับเดือน
ก็ถึงเวลาที่จะแข่งขันกรีฑา เป็นการปิดท้ายกิจกรรมกีฬาสีประจำปี
เด็กๆ รอคอยและเตรียมการสำหรับวันนี้ มาถึงสองครั้งแล้ว
ด้วยครั้งแรกฝนตกกระหน่ำ มาละเลงลู่วิ่ง และสนามจนแข่งขันไม่ได้
ก่อนหน้าวันแข่งขัน ก็ยังมีฝนหลงเหลือให้พี่ๆ มัธยมต้องระดมกันวิดน้ำ
ปรับพื้นที่ในเต็นท์กันให้วุ่น
เมื่อถึงวันแข่งขัน ฟ้าฝนกลับเป็นใจ ให้เด็กๆ ได้เตรียมตัวลงสนาม
บรรยากาศยามเช้า สดชื่นด้วยสีสันของเครื่องแต่งกายเด็กๆ
พี่ๆ คณะทำงานของสี เร่งแต่งตัวให้น้อง อย่างสุดฝีมือ บ้างผูกโบว์ผม
บ้างจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
พ่อแม่บางคนเวียนถ่ายรูปลูกในชุดสวย ที่มุมนู้น มุมนี้
เด็กๆ กำลังเข้าแถวเพื่อเตรียมเดินขบวนเข้าสู่สนาม เมื่อฉันได้รับข่าวร้าย..
คุณครูผู้เป็นทั้งเพื่อนและผู้ร่วมงานของฉันคนหนึ่งสูญเสียสามีด้วยอุบัติเหตุในเช้าวันนี้อย่างกะทันหัน
กระแสคลื่นของความตกใจ ไม่คาดคิด เศร้าหมองและห่วงใย หลั่งไหลไปถึงคุณครูในโรงเรียนอย่างรวดเร็ว
บางคน เร่งรุดไปอยู่เคียงข้างเพื่อนที่โรงพยาบาลและช่วยจัดการงานอันพึงกระทำ
หลายคน..ชวนกันเช็ดน้ำตา และจัดการกับงานกีฬาที่รออยู่ข้างหน้า
ด้วยภาระที่มี ฉันได้แต่โทรศัพท์เพื่อให้กำลังใจ และฝากให้น้องดูแลเพื่อนแทน
น้องสาวอีกคนหนึ่งแวะเข้ามาบอกให้เช็ดน้ำตา..ถึงเวลาที่จะต้องเปิดงาน
พิธีเปิดงาน ดำเนินไปได้เพียงครึ่ง เมื่อมีโทรศัพท์แจ้งเรื่องรถของโรงเรียนชนท้ายรถของคนอื่น
บางคน..ในทีมงานต้องผละไปจัดการอีกส่วนหนึ่ง
และอีกต่อมา.. คุณครูระดับบริหารถูกตามตัวด้วยคุณแม่ที่อยู่โรงพยาบาลอาการหนักมาก และจากไปในที่สุด
ท่ามกลางเรื่องร้ายในชีวิต...
ฉันกลับได้เห็นสายสัมพันธ์อันงดงามระหว่างคนในครอบครัวของเรา
ไม่มีใครสั่งการ แต่เห็นภาพของคนทำงานที่สลับสับเปลี่ยนกันทำหน้าที่
ทดแทนในส่วนที่ขาด เติมในส่วนที่พร่อง
เครื่องเสียงมีปัญหา ก็แก้ไขปรับเปลี่ยน ไม่ตำหนิบ่นว่า
เด็กๆ ก็ช่างมีปฏิภาณ รับสัญญาณ แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้ากับคุณครูอย่างไม่ติดขัด
ต่างคนต่างสร้างสีสันให้แก่วันกีฬา
แม้คุณครูผู้เคยพูดน้อย ยังคอยจับไมค์มาบรรยายภาพในสนามให้ผู้คนคึกคักกับการเชียร์
บางกลุ่มก็เตรียมการกับกาดหมั้ว คัวใจ้ คัวกิ๋น
ร่วมทำกิจกรรมจนเสร็จสิ้นในยามเย็น
คุณครูผู้บริหารก็ยังกลับมาทำหน้าที่มอบรางวัลให้แก่เด็ก
เมื่อหมดภาระ และเดินทางไปที่วัด
ฉันกลับพบเด็กนักเรียนชายในชุดกีฬาสีนับสิบคน ช่วยกันแบกโต๊ะ ย้ายของอยู่ที่งานแล้ว
ตามมาด้วยนักเรียนหญิงชายอีกเป็นทิวแถว
ในความสูญเสียอันยิ่งใหญ่
ภาพของเด็กๆ ที่ทยอยกันเข้ามาไหว้ลาคุณครูหลังช่วยงานเสร็จ
คงจะเติมใจของเพื่อนให้มีกำลังก้าวเดินต่อไปอีก
ท่ามกลางพายุที่โหมกระหน่ำ
คงไม่มีสิ่งใดดีไปกว่า การเกาะเกี่ยวกันและกันให้มั่น
ด้วยดวงใจ ด้วยสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น
ก้าวเดินต่อไป จนกว่าแสงสีทองจะห่มคลุมโลกสีเทาให้กระจ่างขึ้น
<p> </p><p> </p>
คุณเพื่อนที่รัก
เห็นเงียบไป ก็เข้าใจว่ากำลังมีภาระกิจ...แต่ไม่นึกว่าจะมีเรื่องทับซ้อนกันปานนี้....แต่ก็ทำให้เห็นถึงความเข้มแข็งของทุกๆคน ที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่เป็นไป...
เสียใจกับครอบครัวที่มีผู้ "ล่วงหน้าไปก่อน" บนเส้นทางของความจริงนะคะ
มาร่วมแสดงความเสียใจกับผู้ที่ละจากไป และขอเป็นกำลังใจกับผู้ที่ยังอยู่ค่ะ
ท่ามกลางพายุที่โหมกระหน่ำ
คงไม่มีสิ่งใดดีไปกว่า การเกาะเกี่ยวกันและกันให้มั่น
ด้วยดวงใจ ด้วยสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น
ก้าวเดินต่อไป จนกว่าแสงสีทองจะห่มคลุมโลกสีเทาให้กระจ่างขึ้น
คุณเพื่อนคะ
แวะไปที่ อิ อิ..หรือยังคะ.....
เอาลิงค์นี้ลูกเล่นใหม่ : ใส่ JavaScript Badge บนบล็อก ที่คุยกันตอนรอครูบามาให้ค่ะ
คุณอึ่งค่ะ แอบไปไหนมากัน ทั้งสองอึ่ง
คุณอึ่งค่ะ
ท่ามกลางพายุที่โหมกระหน่ำ
คงไม่มีสิ่งใดดีไปกว่า การเกาะเกี่ยวกันและกันให้มั่น
ด้วยดวงใจ ด้วยสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น
ก้าวเดินต่อไป จนกว่าแสงสีทองจะห่มคลุมโลกสีเทาให้
กระจ่างขึ้น
.................
กำลังใจซึ่งกันและกันเป็นพลังอันแสนงามเหมือนแสงสีทองที่ห่มคลุมโลกสีเทาให้กระจ่างขึ้นอย่างไร ก็อย่างนั้น
หน้าที่ที่เคยได้มอบร่มเงาให้ผู้คนได้พักพิง.....
ขอแสดงความเสียใจกับผู้ที่จากไปด้วยนะคะคุณครู
มารายงานเรื่องน้องหมาทั้ง 3 ด้วยค่ะ เจ้านายเห็นหน้าน้องหมาแล้วหัวเราะชอบใจ บอกหน้าตาดูตลกดีค่ะ คุณหมีเชอรี่เลยรอดตัวไปค่ะ
นางฟ้าตัวน้อย ๆ ในภาพน่ารักทุกคนเลยครับ
และเห็นด้วยอย่างยิ่งกับข้อความเหล่านี้
ท่ามกลางพายุที่โหมกระหน่ำ
คงไม่มีสิ่งใดดีไปกว่า การเกาะเกี่ยวกันและกันให้มั่น
การสูญเสียบุคคลที่รัก อย่างกระทันหันเป็นสิ่งที่ยากต่อการทำใจ ตัวเองก็เพิ่งสูญเสียญาติผู้ใหญ่ผู้มีพระคุณไปไม่นานนี้เอง เป็นบททดสอบใหญ่ของคนในครอบครัว ทำให้เห็นคุณค่าแห่งการปฏิบัติธรรม ที่ทำให้มีสติ เข้าใจ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เลยตั้งใจจะปฏิบัติอย่างจริงจังให้สามารถรับมือกับทุกข์หลากรูปแบบไม่ว่าจะสาหัสเพียงใด
การมีกัลยาณมิตรรอบข้างนั้นช่วยได้มากจริงๆค่ะ
ขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะ
การสูญเสีย แม้เราจะรู้ว่า เป็นเรื่องธรรมดา แต่ในความเป็นจริง จิตใจเราก็ถูกพัดไหว ด้วยความเศร้าอยู่พอควรค่ะ
ต้องสักพัก จึงจะตั้งหลักได้ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ