เดินเรียงเรียง เอียงตัวนอน หนุนหมอนน้อยสายตาปรอย ชำเลืองเห็น เต้นไหวๆเศษกระดาษ เศษกล่องนม ผสมกันไปนี่ทำไหร? กันอีกแล้ว ลูกแก้วตา...
เจ้าหอยหลอด ตัวดี ทำทีอวด(จะ)ส่งประกวด ถ้าสำเร็จ เด็ดนักหนามีรางวัล เป็นเงินหมื่น ชื่นอุราสร้างคุณค่างานปะติดจากผลิตภัณฑ์
เก็บสะสม กล่องนมไว้ ไม่น้อยนี่แยกเป็นสี ตัดเก็บไว้ ไม่ให้หมองบรรจงหยอด กาวติด ประดิษฐ์ตรองเอียงคอมอง ดูไกลใกล้ พอได้งาม
แม่ตกใจ! อะไรนี่ พรุ่งนี้หรือแล้วทำพรื่อ จะเสร็จทัน ที่มั่นหมายก่อนหน้านี้ ไม่รีบทำ ตามสบายมาเร่งมือ ก็เมื่อสาย ปลายเวลา
ไม่ใช่เพียง ลนลาน ให้งานเสร็จแถมหมกเม็ด เร่งรีบให้ ไฟลนจี๋จำไว้หนา จะทำงาน ให้การดีต้องรู้ที รู้วางแผน ให้แม่นยำ
หากทำการ สานเพียง"เสร็จ" ไม่เหน็ดเหนื่อย
ทำไปเรื่อย จนสิ้นสุด ก็หลุดพ้น
แต่หากหวัง ตั้งหมายไว้ ในใจตน
"สำเร็จ"ล้น คือคว้าไขว่ ได้ดังปอง
ในที่สุดงานนี้ก็ "เสร็จ" ทันเวลาค่ะ และมีบทสนทนาระหว่างแม่ลูก...ตามมาติดๆ.แบบนี้ค่ะ...
โอ้โห!!
ทึ่ง (ลูก) มาก ๆ
สำหรับแม่ก็แน่อยู่แล้ว
แต่....ศิลปินบางทีมันก็มาไม่เป็นเวลานะคุณแม่.....
แวะมาผ่อมากอย(แวะมาดู)
ส่งใจช่วยคุณลูกและคุณแม่ค่ะ
แหม ชอบทั้งศัพท์เหนือๆของคุณ sompornp และศัพท์ใต้ๆของพี่เม่ยเลยค่ะ
ชื่นชมศิลปินสาวน้อยด้วยค่ะ จินตนาการและความพยายามสาหัสจัง น่าจะเอารูปตอนกำลังปะๆมาให้ดูบ้างนะคะ มันดูละเอี๊ยด ละเอียด ตัดเล็กขนาดไหนเนี่ยแล้วก็ตัดเท่าๆกันไหมคะ ไปสรรหาสีมาจนครบได้ยังไง โอ๊ย...มีคำถามมากมาย เห็นแล้วทึ่งค่ะ
แถบบอกชื่อBlog ข้างบนสวย น่ารัก มากครับ
.......
เช้านี้ในวงน้ำชา กาแฟ ที่เมืองปายกับพี่นิดหน่อย และทีมพยาธิ มอ. เราคุยกัยเรื่อง "พี่เม่ย" ด้วยครับ