ถ้าไม่ป่วยจะคิดถึงไหม


ตั้งแต่วันพฤหัสบดีเป็นต้นมา เป็นไข้ ปวดหัว ปวดกล้ามเนื้อ และไอ

กลางคืนหลับๆตื่นๆ เพราะอาการไอ ปวดหัว และหนาวสั่นเยือกๆ เป็นช่วงๆ พอหลับก็ฝันพิศดารเหมือนกำลังทำงานแต่ไม่แล้วเสร็จสักทีอย่างไงอย่างนั้น

 ระหว่างที่ป่วยได้มีเวลาคิดทบทวนเรื่องนั้นเรื่องนี้

เรื่องแรก วินิจฉัยโรคให้ตัวเอง ว่า จะเป็นอะไรได้บ้าง ไข้หวัดไวรัส ไข้หวัดใหญ่ ไข้หวัดนก โรคฉี่หนู ไข้เลือดออก ดูแล้วมีโอกาสแทบทั้งนั้น เพราะไปสัมผัสกับคนป่วยไข้หวัดใหญ่ ไปสัมผัสไก่ที่มากระพือปีกใส่จนจามไปสองสามที ไปเก็บกวาดกล่องเก่าๆ เจอหนูตายแห้ง แล้วก็ถูกยุงกัด การวินิจฉัยทำให้ได้ทบทวนความรู้เรื่องโรคที่คิดว่ารู้แล้ว แต่พอเอาเข้าจริงยังมีรายละเอียดของโรคอีกมากที่ต้องรู้ชัดๆแจ้งๆจริงๆ

เรื่องต่อมาคือคิดหาทางให้ร่างกายสร้างภูมิต้านทาน ก็ต้องให้ร่างกายไม่ขาดสารอาหารถึงจะไม่อยากรับประทานอาหารเลยก็ต้องฝืน ก็รับประทานอาหารน้อยๆบ่อยครั้งจากกลุ่มผักผลไม้ น้ำผลไม้ น้ำผึ้ง นมเปรี้ยว ข้าวโอ๊ค หลานที่เป็นหมอเอายาแก้อักเสบ ยาแก้ไอ แก้ไข้ และวิตามินซีมาให้ และพอกินยาแก้ไอก็พบอาการข้างเคียงทำให้ต้องหันไปค้นตำราว่าด้วยยา ถึงพบว่าเภสัชตำรับของโรงพยาบาลของรัฐมักจะเขียนผลข้างเคียงและข้อควรระวังน้อยกว่าความรู้เรื่องยาที่ค้นผ่านอินเตอร์เนท ซึ่งก็เข้าใจว่าคงเป็นไปได้ เพราะข้อจำกัดเรื่องการพิมพ์และคงมีไว้เป็นแนวปฏิบัติกลางๆ ด้วย

ต่อมาก็คิดว่าเพราะนอนได้น้อยจากที่ไอ ทำให้ภูมิต้านทานเพิ่มช้า ดังนั้นต้องนอนให้หลับสนิทแม้จะเป็นระยะสั้นๆ จึงทำสมาธินอน

สุดท้ายก็ทบทวนการใช้ชีวิตที่ประมาท นึกว่าตัวเองแข็งแรงเลยเพิกเฉยกับสิ่งเล็กๆน้อยๆที่สะสม รวมๆกันเข้า ร่างกายเลยสั่งสอนให้รู้จักพักเสียบ้าง

พ่วงท้ายนิดหน่อยว่า ระหว่างป่วยทำให้มีเวลานอนพักมากขึ้นและได้คิดถึงใครต่อมิใครๆหลายๆคน...สรุปดื้อๆว่า ถ้าไม่ป่วยคงไม่ได้คิดถึง

แต่สัญญากับตัวเองว่า คราวหน้าไม่ต้องรอให้ป่วยก็จะคิดถึงบ่อยๆ

หมายเลขบันทึก: 51851เขียนเมื่อ 26 กันยายน 2006 08:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 01:31 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (11)
มาเยื้ยม...เข้ามาตามทางที่บันทึก...โอ้...ไม่สบายเหรอ...ขอให้หายไว ๆนะตรับ...ไม่มีใครที่ไม่เคยป่วย...ดีครับได้ทบทวนการใช้ชีวิต...ถึงแม้ผมจะอยู่แสนไกล...ก็ขอส่งกำลังใจมาให้...จากเพื่อนร่วมโลกคนหนึ่ง...
     ขอให้อาจารย์กลับมาแข็งแรงดังเดิม ต่อไปอย่าได้ป่วยนะครับ คิดถึงอาจารย์ด้วยคนนะครับ

ถึงว่า...ว่าทำไมอาจารย์หายๆไปไหน...

เป็นห่วงนะคะ

*^__^*

กะปุ๋ม

  • แวะมาเยี่ยมครับ
  • อาการคงดีขึ้นแล้ว ดูแลสุขภาพบ้างนะครับผม
  • ขอบคุณครับ

ขอบพระคุณทุกท่านที่กรุณาค่ะ

อาการดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วค่ะ การป่วยทำให้ได้คิดทบทวนการใช้ชีวิตและร่างกายจิตใจที่มากไปหน่อย พอถูกโจมตีด้วยไวรัสตัวเล็กจนมองไม่เห็นเลยลงไปกองค่ะ  

อากศช่วงนี้เปลี่ยนแปลงบ่อยๆ หวังว่าทุกท่านคงสบายดี ดูแลสุขภาพด้วยเช่นกันนะคะ

  • ตามมาจากข้อคิดเห็นครับ
  • ตอนนี้น่าจะค่อยยังชั่วและหายป่วยแล้วนะครับ
  • ตอนผมป่วย ผมก็จะคิดถึงตัวเองทุกที
  • แต่ถ้าตอนดีๆ แล้ว ไม่ค่อยห่วงสุขภาพตัวเองเลย

หายป่วยไวไว  นะคะ

ถนอมสุขภาพ  และดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ

หลายคนดูแลสิ่งต่างๆ  มากมาย  แต่มักจะลืมดูแลและห่วงใยตนเองเสมอ  จนไม่สบายถึงจะได้คิด

ขอบคุณค่ะ อาจารย์beeman และอาจารย์กัลปังหา

เป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ เวลาไม่ป่วยไม่ค่อยนึกถึงตัวเอง เลยต้องคิดใหม่ทำใหม่ให้ดีค่ะ

  • กลับมาอีกครั้งครับ
  • ตามรอยที่ทิ้งไว้ครับ
  • ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ
  • และขอบคุณสำหรับภาพเชียงใหม่ ที่ส่งไปให้ครับ

คุณสร้อยค่ะ ขอให้หายป่วยในเร็วไวนะค่ะ ต้องการพยาบาลเฝ้าไข้หมูขออาสา แต่ขอให้ไม่ป่วย ไม่เจ็บดีที่สุดคะ หายเร็วๆนะค่ะ

  • สวัสดีค่ะ อาจารย์ beeman 吴联乐 ..หวังว่าอาจารย์จะหายไอในไม่ช้านี้ค่ะ เรื่องรูปนั้นก็ด้วยความยินดีค่ะ..ตากล้องจับภาพได้สวยมากจึงไม่ต้องแต่งภาพเลยค่ะ

 

  • สวัสดีค่ะ คุณMOO ที่คิดถึง..รออ่านบันทึกอยู่นะคะ....ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ ตอนนี้ไม่ป่วยแล้วค่ะ....เพียงแต่ว่านอนดึกเกินพิกัดไปหน่อย....งานค้างเยอะค่ะ....
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท