วันหยุด

ส่วนภาพดอกไม้ใบหญ้าที่แต่งแต้มท้องทุ่งอยู่ตามหัวไร่ปลายนาทุกหนแห่งนั้น ให้ความรู้สึกคล้ายคนทั่วไป น้อยคนจะเห็นคุณค่าด้วยการหยุดพิจารณาใกล้ๆ มักแค่มองผ่านกัน หลายคนพลาดโอกาสที่จะได้ชื่นชมความงดงามเหล่านั้นไปอย่างน่าเสียดาย

เสาร์นี้ตื่นขึ้นมาด้วยจิตใจเบิกบาน ตรงข้ามกับวันที่ต้องไปโรงเรียน(ฮา) ภรรยาจะไปคุมสอบโอเน็ตนักเรียนชั้น ม.3 ตัวเองต้องขับรถไปส่ง ยังไม่อยากลุกเลย จึงอ้อยอิ่งอยู่บนเตียงแบบคนขี้เกียจ เสียงนกระงมไปทั่วทั้งใกล้และไกล หมายถึงต้นไม้รอบๆบ้าน ซึ่งมีนกหลายชนิดอาศัยอยู่ รวมทั้งพื้นที่โดยรอบสระน้ำของเพื่อนบ้าน ซึ่งเต็มไปด้วยต้นไม้ สวนกล้วยน้ำว้าและกอไผ่ขนาดใหญ่ฝั่งตรงข้าม เป็นที่อยู่ของนกต่างๆอย่างหลากหลายเช่นกัน เสียงและชนิดของนกที่บ้าน จึงมีให้ฟังและชื่นชมอย่างเพลิดเพลินเสมอ โดยเฉพาะเช้าวันหยุดเช่นนี้

กลับมาถึงบริเวณทางเข้าหมู่บ้าน ซึ่งเป็นนาข้าวกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา อาทิตย์ยามเช้าพ้นขอบฟ้ามาทักทายผู้คนที่นี่ ไปโรงเรียนจะต้องผ่านตรงนี้ จึงแอบคิดทุกครั้ง วันหยุดเสาร์-อาทิตย์จะมาเก็บภาพงดงามแถวนี้อีก(ไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่)

กิจกรรมโปรดตัวเองอย่างหนึ่งเป็นการถ่ายภาพ และที่ถ่ายบ่อยๆก็คือ พระอาทิตย์ขึ้นและตกโดยเฉพาะละแวกบ้าน สงสัยเหมือนกัน ทำไมชอบบรรยากาศสีสันท้องฟ้ายามนี้นัก บางคนบอก นอกจากความงามช่วงเวลานี้เหนือกว่าเวลาอื่นใดแล้ว การเคลื่อนตัวของดวงตะวัน เพื่อปรากฏกายหรือเร้นหายลับฟากฟ้าไปในแต่ละวัน ใช้ระยะเวลาสั้นๆเอง จึงน่าจะเป็นเสน่ห์อย่างแรงที่ธรรมชาติเสกสรรปั้นแต่งให้มนุษย์เรา

อาทิตย์ตกถ่ายง่ายกว่าอาทิตย์ขึ้น ยามเช้ามีอุปสรรคที่บางคนประสบ คือแพ้ใจตัวเอง แพ้ความสบาย แพ้ความง่วงเหงาหาวนอน ในที่สุดก็แพ้ความอยากจะถ่ายภาพ(ฮา) จริงๆเช้าวันนี้ก็มิได้ชนะใจตัวเองอะไร เพียงแต่มีธุระปะปังจะต้องทำเท่านั้น

กว่าจะเสร็จธุระกลับมาถึงบ้าน ก็ไม่เช้าขนาดจะถ่ายพระอาทิตย์ให้สวยได้อีกแล้ว เป้าหมายจึงเป็นท้องไร่ท้องนาและดอกไม้ใบหญ้า ที่ยังพราวไปด้วยหยดน้ำยามเช้า เลนส์ที่ใช้ไม่ได้ถอดเปลี่ยน ปล่อยเลยตามเลย เพราะนึกในใจใกล้ก็ขยายภาพได้ แถมทำให้ฉากหลังเบลอดีด้วย เลนส์ที่ถ่ายจึงเป็น 70-300 mm. ที่ค้างคากล้องอยู่แล้ว

ภาพรถอีแต๋นหันหน้าสู่เวิ้งฟ้าและนากว้าง สะดุดตามากมาครั้งหนึ่งในวันไปโรงเรียน วันที่ไม่มีเวลา วันนี้จึงรีบจัดการ ความรู้สึกภาพที่ได้ เหมือนเห็นวิถีชีวิตชาวนาบ้านเราแจ่มชัดขึ้น เวิ้งฟ้าเบื้องหน้า คล้ายความสำเร็จซึ่งแสนว่างเปล่าหรือไกลเหลือเกิน ยิ่งเห็นม็อบชาวนาเคลื่อนพลเข้ากรุงเทพฯ เพื่อทวงถามเงินจำนำข้าวของพวกเขาแล้ว ทำให้ภาพนี้คมชัดและมีความหมายยิ่งขึ้นไปอีก

อีกอย่างในชีวิตครู ตัวเองมักคิดเปรียบเทียบเสมอกับเหล่าลูกศิษย์ พวกเขาดั่งดอกไม้ใบหญ้าตามท้องไร่ท้องนา ที่ผู้คนในสังคมมักละเลย แม้แต่รัฐบาลผู้ที่มีหน้าที่โดยตรง อย่างดีก็แค่นำมาแอบอ้าง เพื่อประโยชน์ตนและพวกพ้องให้ดูชอบธรรมเท่านั้น “ประชาชน”เป็นคำที่นักการเมืองชอบพูดถึง เอะอะอะไรก็เพื่อประชาชน แต่ผลที่เกิดขึ้นก็เป็นอย่างที่เรารู้เช่นเห็นชาติ ทุจริตจากการรับจำนำข้าวนั้น ผู้รู้หลายคนบอกภาษีราษฎรสูญหายไปจากโครงการนี้เป็นเงินร่วม 4-5 แสนล้านบาทเลยทีเดียว

จ่อมจมอยู่กับท้องทุ่งทางเข้าหมู่บ้านช่วงสายของวันหยุดร่วมชั่วโมง ชัตเตอร์ลั่นไปแล้วเป็นร้อยครั้ง จากนั้นก็แช่ตัวเองอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ หวนคิดถึงเหตุการณ์บ้านเมืองด้วยสำนึก จากที่ได้พิจารณาภาพต่างๆที่เพิ่งถ่ายมาเมื่อครู่อย่างไร้เวลาคอยกำกับควบคุม

นับวันช่วงเวลาดีๆอย่างนี้ของชีวิต ซึ่งหดสั้นเข้ามาทุกทีแล้ว ยิ่งทวีความสำคัญขึ้นในจิตใจ

เขียนใน GotoKnow โดย ธนิตย์ สุวรรณเจริญ
ใน ภาพถ่าย

คำสำคัญ (Tags): #ธนิตย์ สุวรรณเจริญ#บ้านกร่างวิทยาคม#วันหยุด#ท้องไร่ท้องนา#ดอกไม้ใบหญ้า#ไผ่ค่อม#พิษณุโลก

หมายเลขบันทึก: 562384เขียนเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2014 20:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2014 22:50 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (33)

สายนที"๑๙

เขียนเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2014 20:53 น. ()

ติดตามมาชมภาพท้องไร่ ท้องนา ที่สวยงามค่ะ มองแล้วรู้สึกสดชื่นนะคะ

...แต่สงสารชาวนาจัง

วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

เขียนเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2014 20:57 น. ()

พิศเพียงภาพ ซาบซึ่ง ถึงความงาม

เฝ้าติดตาม ชื่นชอบ ภาพธรรมชาติ

รายรอบริมทาง ทุ่งนา สวยสะอาด

ดั่งภาพวาด วิถี ชน คนชาวนา....... ด้วยความระลึกอาจารย์ทั้งสองท่าน

นุชระพี

เขียนเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2014 21:35 น. ()

สวัสดีคะอาจารย์ธนิตย์

อิจฉาชีวิตที่อยู่ใกล้ชิดธรรมชาติแบบนี้จังคะ

อักขณิช

เขียนเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2014 21:40 น. ()

สวยทุกภาพเลยครับ

Dr. Ple

เขียนเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2014 22:03 น. ()

..... สวยทุกๆ ภาพจริงๆ ค่ะท่านอาจารย์ .... โดยเฉพาะภาพนี้ค่ะ .... ขอบคุณค่ะ

อ.ต๋อย

เขียนเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2014 22:17 น. ()

อ่านแล้วมีความสุข เหมือนใจย้อนกลับไปหาท้องนากับดอกหญ้า ที่มาของผม.... ขอบพระคุณครับ ....

noktalay

เขียนเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2014 22:38 น. ()

งดงามค่ะ...ชีวิตนี้น้อยนัก...เวลาทุกช่วงจึงมีความหมายค่ะ

ยายธี

เขียนเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2014 06:25 น. ()

ถ้า..ชาวนาทุกๆคน..สามารถ..ใช้เมล็ดข้าวทุกเมล็ดที่ตนเป็นผู้ผลิต..เป็นค่าตอบแทนการเปลี่ยนแลกในสากลนิยมอย่างเสรีได้เมื่อไร...คำว่า..ทุนนิยม..จะ..หดหายไปเหมือนหางกบ..อิอิ..มาชื่นชม..ธรรมชาติ..ที่เหนือ..จิต..มนุษย์..ด้วยคนเจ้าค่ะ...ยายธี

(ขอบคุณกับภาพงามๆ..และข้อเขียนดีๆเจ้าค่ะ)

ธิ

เขียนเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2014 09:45 น. ()

รื่นรมย์ เรื่องราว แง่คิด

ขอบคุณค่ะ

ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์

เขียนเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2014 13:01 น. ()

สดชื่นมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ

เพชรน้ำหนึ่ง

เขียนเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2014 21:44 น. ()

-สวัสดีครับอาจารย์

-ตามมาชมภาพสวย ๆครับ

-มุมมองของภาพ..งดงาม...

-เก็บภาพ"ดอกงิ้ว-แคป่า"จากริมกำแพงเมืองมรดกโลกมาฝากครับ..

Pojana Yeamnaiyana Ed.D.

เขียนเมื่อ 23 กุมภาพันธ์ 2014 06:42 น. ()

...ตามมาชื่นชมภาพถ่ายฝีมือจริงๆนะคะอาจารย์ธนิตย์...สวยงามมากทั้งภาพผู้คน โดยเฉพาะภาพดอกไม้ใบหญ้า...และตามมาขอขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยมทักทายบันทึก...ฝูงเป็ดCommon Godeneye กับแผ่นน้ำแข็งที่กำลังละลาย...เพราะบันทึกดังกล่าวไม่สามารถเข้าไปกดขอบคุณ และตอบความคิดเห็นได้โดยไม่ทราบสาเหตุนะคะ...

เพชรน้ำหนึ่ง

เขียนเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2014 12:08 น. ()

-สวัสดีครับอาจารย์

-ตามมาอีกรอบ..

-วันก่อนมีดอกงิ้วมาฝาก..

-วันนี้มีเมนูจาก"ดอกงิ้ว"มาฝากครับ..

ธนิตย์ สุวรรณเจริญ