http://www.fungdham.com/sound/pramote.html ธรรมะที่น้องศิลาแนะนำ ขอบคุณค่ะน้องรัก 

ข้อมูลจาก http://women.sanook.com/work/www/www_53679.php เกี่ยวกับอัฉริยภาพบุคคล

การได้กลับมาทบทวนเรื่องราวต่างๆในอนุทินของตัวเองเพื่อทำการเก็บความรู้ และซึมซับความงดงามของความคิด ที่หลายๆคนใน บ้านหลังนี้แบ่งปันมาให้ ทำให้รู้สึกว่า บันทึกต่างๆ ล้วนมาจากใจ ปราถนาที่จะให้ นับเป็นสังคมที่น่าอยู่ ฉันเองก็รู้สึกเช่นนั้น แม้ฉันจะมีภารกิจมากมาย บวกกับความไม่สู้จะแข็งแรงในสุขภาพตัวเอง และฉันกำลังต่อสู้กับมันด้วยความมีสติ แม้การออกกำลังกายในแต่ละวัน เพื่อฟื้นฟูสภาพร่างกาย กล้ามเนื้อ ความคล่องตัว และสมองให้สัมพันธ์กับการเคลื่อนไหวร่างกาย ฉันต้องใช้สติกำกับ รู้และควบคุมการหายใจให้สัมพันธ์การการเคลื่อนไหวเช่นกัน  ในขณะที่ฉันเดิน หรือวิ่ง สติจะเตือนตลอดเวลา หายใจเข้า  1  2  3   และ 4 นั่นคือก้าวย่างที่ฉันควบคุมควบคู๋กับลมหายใจของฉันเอง เมื่อร่างกายสามารถปรับการเคลื่อนไหวได้สอดคล้องกับลมหายใจ ฉันจึงรู้สึกสบาย และดำเนินการออกกำลังกายได้อย่างมีความสุข ฉันพบว่าเมื่อร่างกาย และลมหายใจมีความสัมพันธ์กันนั้น ในขณะนั้น สมองของฉันเริ่มทำงาน และคิด..ในความว่างมักเกิดความคิด และฉันสามารถจัดการกับความคิดนั้นๆได้ด้วยความสุข ฉันไม่ต้องลบความคิดใดออกจากสมองของฉัน เพราะเพียงฉันได้ใช้สติปัญญาของฉันจัดการมัน และด้วยสมาธิที่ฉันได้รับการฝึกฝนจากพระอาจารย์หลายๆรูปจากการอ่าน การฟังวิทยุ การฝึกฝนด้วยตนเอง อดทน มานะ ตัดความยึดมั่น ตัดตัวตนของฉันออกวันละเล็ก วันละน้อย ทุกครั้งที่มันอยากจะสำแดงเดช ฉันก็จะมองว่ามันเป็นของเทียมๆ มันเกิดมาเพื่อยั่วให้ฉันเกิดหลุมพราง ให้ฉันละเลยสิ่งดีงามที่ควรปฏิบัติ ฉันก็ปล่อยให้มันวิ่งวุ่นในความคิด ควบคุมไม่ให้มันมีฤทธิ์เดชกับคนรอบข้าง  ฝึกบ่อยๆ ฉันจึงประเมินค่ามันได้ว่าอารมณ์ คนนั้น มันเป็นกิเลส นะ มันยั่วยุทำลายคน มันทำให้จิตตก และเมื่อจิตเราตกเมื่อไร มันจะนำอาวุธต่างๆมาใส่มือเรา ให้ทำลายสิ่งที่เราผจญโดยมีความพึงพอใจ ความหลงตัวเอง ความชื่นชมในอำนาจ เป็นรางวัล ฉันพยายามควบคุมตัวเอง และเตือนตัวเองให้มีสติเสมอ และพยายามไม่ให้เกิดการลืมตัว เพราะนั้น คือหลุมอุกาบาตที่ใหญ่ หล่นลงไปแบบสบายๆ โดยไม่อาจฉุดรั้งใจและกายได้ การฝึกให้มีสติ จะเป็นเครื่องป้องกัน เป็นเกราะป้องกันตัว แม้เมื่อเจอหลุมต่อให้ใหญ่เพียงใด ฉันก็มั่นใจว่า แนจะมีทางออกที่ดี ไม่เบียดเบียนใคร ให้เดือดร้อน  การควบคุมจิตใจมันมีจุดเริ่มต้น และจุดจบ ที่ลงตัวเสมอ ไม่มีทางตันหรอกนะ ไม่มีทางคด มีแต่ตรง สบายๆ ไม่รู้สึกอย่างอื่นนอกจากสบาย และมีพลังเพิ่มขึ้นว่าฉันจะจัดการกับปัญหาทุกปัญหาที่จิตฉันเกิดวิตกขึ้นมาด้วยวิธีการเดิน วิ่ง เดิน ผ่อน ก้าวย่าง และสงบ

เมื่อเวลาที่ฉันฝึกปฏิบัติตัวด้านร่างกาย คือแกกำลังกายสม่ำเสมอ ทำจิตใจให้ผ่องแผ้ว ฉันพบว่าสภาพทั่วไปของน้ำตาลในเลือด ลดลง เหลือ114 ความดันลงลงปกติ รูปร่างกระชับ ท้องไม่อืด อาการจุกแน่นตามกล้ามเนื้อที่เป็นหย่อมๆ ได้รับ การผ่อนคลายด้วยการขับลมในขณะที่เคลื่อนไหวร่างกายไปตามจังหวะลมหายใจเมื่อได้ที่  ฉันสนุกกับการออกกำลังกายไม่ใช่เพราะอยากมีรูปร่างสมส่วน หรือรักษารูปร่างให้คงสภาพ ไม่ใช่หรอกนั่นมันความคิดเมื่อฉันเป็นเด็ก ความสุขปลอมๆ สุขเทียมๆ ในขณะนี้ ฉันมั่นใจว่าทุกครั้งที่ฉันได้เดิน วิ่ง ได้ก้าวย่าง ฉันจะมีสมาธิกับการเคลื่อนไหวของร่างกาย และฉันอาจจะติดสุข เสียแล้ว

แล้วในวันหนึ่งเมื่อฉันลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่คนมีสุขภาพดีเยี่ยมเขาทำกันได้ฉันจะประกาศเพื่อแบ่งปัน ความสุข นี้ รอก่อน นะ เวลาแห่งความสำเร็จใกล้เข้ามาแล้ว  วันนั้น จะเป็นวันแห่งชัยชนะของผู้ที่มีโรคประจำตัวเช่นเบาหวาน โรคความดัน โรคท้องอืด โรค กรดไหลย้อนกลับ ด้วยวิธีแบบธรรมชาติ ที่ฉันปฏิบัติด้วยตัวฉันเอง นับเป็นอนุทินที่ยากมากเลย  ครูต้อยเอ๋ย

ส่งจดหมายน้อยถึง อ.ขจิต ขอให้เป็นที่พึงยามยากหน่อย ...ส่งเรียบร้อยแล้ว ค่อยเบาใจ แต่ไม่รูจะได้รับหรือยัง ขักง่วงอีกแล้ว...แม้จะแนบไฟล์ไม่เป็นก็อาศัยร้านเน็ตทำให้พร้อมกับบอกเขาว่า ช่วยดูให้ด้วยนะ อย่าให้มีไฟล์ที่ไม่ประสงค์ติดไปด้วย แต่จะเฮกันไปใหญ่ หรือไม่ก็ตกใจไปเลย แล้วจะมาร้องว่าครูต้อยเปลี๊ยนนนนนไป๋  อิอิ

ไม่อยากคิดจึงต้องบันทึกเก็บ เก็บออกจากสมอง

1 แนต้องไปพบแพทย์ที่รพ.บ้านแพ้ว เรื่องโรคไทรอยด์เป็นพิษ

รู้ทั้งรู ว่าฉันต้องไปหาหมอตามนัด แต่ผอ.ก็ยังสั่งให้ฉันไปอบรม อันที่จริงฉันนี่เป็นนักอบรม นักรับความรูตัวยงค์ แต่งานนี้ ฉันฉุนก฿ก สติแตก เมื่อรองผอ.เอาคำสั่งมาให้เซ็น แต่ฉันเรียนว่าฉันไปไม่ได้ ในชีวิตราชการฉันเป็นคนเดียวในโรงเรียนที่ไม่เคยเบี๊ยวการอบรม และฉันมั่นใจว่าฉันได้นำความรู้ที่ได้รับมาใช้ทุกครั้ง  แต่งานนี้ฉันไม่เซ็น แถมต่อว่าไปด้วยว่าฉันไม่เคยเหลวไหล ชีวิตที่ผ่านมาฉันไม่เคยทำให้โรงเรียนเสียหายมีแต่สร้างชื่อเสียงมาตลอด ทำไมเมื่อฉีนป่วยยังมายัดเยียดให้ฉันไปอบรม ฉันพูดเสียงดังว่าถ้าบังคับให้ฉันเซ็นฉันจะลา ก็ฉันมีใบแพทย์สั่งอยู๋ในมือนี่นา นึกๆอยากจะโทรไปเล่าให้เพื่อนซี้ที่ศาลปกครองฟังเหมือนกัน แต่เพื่อนมันคงจะขำฉันที่ฉันเฮี๊ยวก็ได้ หรือฉันอาจจะเล่าให้ผอ.เขตฟัง อย่าเลย แม้ท่านจะเมตตาฉันในฐานะรุ่นน้อง แต่ฉันก็ไม่อยากเอาเรื่องบ้าๆนี้ไปทำให้ท่านกลุ้มเปล่าๆ ฉันคิดว่า ฉันเขียนบันทึกไว้ดีกว่าแล้ววันหน้ามันอาจเป็นโจ๊กชามใหญ่ให้เพื่อนๆมานั่งซดกัน อิอิ ดีขึ้น...รู้งี้ฉันเขียนระบายตั้งแต่วันที่ 18 มีนาคมแล้ว โธ่เอ๋ย ยัยต้อยตีวิด 

เด็กน้อยบนรถเมล์ ฐิติยา นักเรียนกำลังจะขึ้น ม4โรงเรียนในตัวจังหวัด

เธอใช้เวลาว่างเป็นจิตอาสาทำงานในห้องยาให้กับโรงพยาบาลจังหวัดสมุทรสาคร ฉันพบเธอ และเธอเล่าให้ฟัง ..ครูต้อยปลื้มใจจริงๆเลย นอกจากนี้เธอและแม่ของเธอยังใช้เวลาในวันว่างไปปลูกป่าชายเลนอีกด้วย โดยปลูกครั้งละ ประมาณ 20 ต้น หลังจากแม่ของเธอได้เก็บฝักโกงกางไว้ ฉันแนะนำให้เธอเขียนฝันใส่กระดาษแผ่นโตๆ และบอกเธอว่าให้เธอมองความใฝนของเธอทุกวัน โดยเอาภาพความฝันติดไว้ในที่ๆเธอมองเห็นได้  ฟ้าเริ่มฮึ่มๆๆแล้ว สงสัยฝนจะตก ขณะนี้ก็ย่างเข้าวันใหม่แล้ว วันศุกร์ที่20 มีนาคม พรุ่งนี้เช้า ต้องไปไถนาอีกแม้จะไม่มีเด็กแล้วก็ตาม 

ไม่ได้บันทึกหลายวัน จนเหตุการณ์ผ่านไป ไม่สนุกเลยที่ไม่มีเวลามาเขียนบันทึก

วันนี้ไปโรงพยาบาลตามที่แพทย์นัด อยากจะบอกหมอว่ามึนและศีรษะมีอาการคล้ายโดนของแข็ง เบๆปวดๆ แล้วก็หายไป แต่คนไข้เยอะเลยไม่ได้บอก อีกใจหนึ่งบอกตัวเองว่านอนน้อยไป และฉันก็เห็นด้วยที่ใจคิดอย่างนั้น แต่ใจหนึ่งก็ยังไม่อยากนอน ปีนี้สุขภาพภายนอกดูดีมีราคา เฮ้ยหว่า ..พูดแปลก แต่สุขภาพภายใน เหมือนและคล้ายๆมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น เอแล้วถ้าฉันมีโอกาสปรึกษาคุณหมอฉันจะเล่าอาการอย่างไรดี ที่หมอฟังแล้วสรุปแม่นยำว่าฉันเป็นอะไรแน่

วันนี้มีคำสั่งให้ร่วมประชุมผปค.อิอิ ผู้ปกครองนะเอง ก็อยากจะทำแบบชาวg2k ที่เขาลปรร. ก็กระตุกต่อมความคิดได้ดีทีเดียว

งานจะเสร็จก่อนสิ้นเดือนไหมนี่ อยากจะหลับนานๆให้ร่างกายมันซ่อมแซมตัวเองเร็วๆ จะได้ไปปร๋อที่กระบี่กับเขาบ้าง เห็นท่าว่างานนี้หากสวรรค์บันดาล........ดลให้เรามา..ให้พวกเรามาพบกันจนได้..พี่หมอเจ๊ คงดีใจไม่แพ้ฉันเลย  คะแนนในส่วนที่รับผิดชอบเสร็จเรียบร้อย เหลือแต่ร้องเพลงรอๆฉันรอเธออยู่แต่ไม่รู้ทำมพวกเธอทำงานช้าจัง

น้องพิญดานำมาฝากฉันนำมาไว้ที่นี่เพื่อง่ายต่อการเรียกใช้ ขอบคุณการ์ตูนน่ารักๆหลากหลายอารมณ์ค่ะhttp://gotoknow.org/blog/pimyda/247072

เช้าวันนี้ฉันยังคงวิ่งไปลานกีฬา 2500 กิโลเมตร แต่ขากลับซื้อของหลายอย่างก็นั่งมอเตอร์ไซด์รับจ้าง20 บาท

ยุคน้ำมันแพงขยับตัวปั๊บก็เสียเงิน

การออกกำลังกายเช้านี้ นอกจากจะได้เดินและวิ่งสลับกันไปแล้ว ฉันยังไปพบครูสอนไทเก๊กที่ลานกีฬา วันนี้มีสมาชิกเก่ามาออกกำลังเพิ่มเป็น7 คน แต่เล่าซือ ไม่มา   การออกกำลังร่ายรำวันนี้ มีท่ายากคือท่าก่อนร่ายรำ เป็นท่านั่งด้วยขาข้างเดียว อีกขาหนึ่งเหยีอดไปด้านข้าง ฉํนทำไม่ได้เลย หน้าคะมำเอาบ่อย ครูผู้หญิงจึงบอกให้วางแขนยันไว้ก่อน เมื่อร่ายรำเสร็จไปสามรอบ ฉันได้ยินทุกคนร้องออกมาเสียงดังมาก ฉันถามว่าเป็นเสียงอะไร คือร้องอย่างไร และร้องทำไม จึงได้คำตอบว่าร้องเพื่อขับพิษออกมา ฉันก็ยังไม่ชัดเจนตรงนี้

สรุปว่าฉันใช้เวลาออกกำลังกายวันนี้ 1.45 นาที และด่มนมเปรี้ยว ไป 1ถ้วย

วันนี้อาทิตย์ที่ 1 มีนาคม ทำไมฉันลืมงานสำคัญไปได้นี่ งานฉลองสมรมลูกสาวคนที่ 2 ของอ.พยุง ผ่องสุขสวัสดิ์ ที่อบต.บางกระเดื่อ ฉันหลงวัน นึกว่าวันนี้คือวันที่ 28 โอ้ พระเจ้า ....ฉันแย่จังเลย

ต้องแก้ปัญหาแล้ว เพราะมันเป็นเรื่องของความรู้สึก ที่ละเอียดอ่อน...ในความเป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกัน

ฉันต้องหาโอกาสไปเยี่ยม และกล่าวขอโทษด้วยตัวเองในไม่ช้านี้

ค้นคว้าหาเรื่องพัฒนาการเด็กวัยรุ่นตอนปลายอ่านก็ไปเจอวัยจ๊าบท่านหนึ่งเม้นท์ พร้อมฝากน้องมู่ตู้ไว้แบบนี้ เลยเก็บมาใช้งานให้เข็ด

และอีก 1 สถาบันครอบครัวที่มีส่วนสร้างเสริมความแข็งแกร่งให้กับเด็ก วินัยเริ่มที่บ้าน ใครนะตอกย้ำให้ได้สติ ต้องไม่ลืมบ้าน และผู้นำทางบ้านต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับทุกคนในบ้าน นอกจากนี้แล้วผู้นำทางบ้านควรเป็นผูนำที่ถูกต้องตามขนบธรรมเนียมประเพณี และวัฒนธรรม ผู้นำที่ดีด้วย ปัญหาวัยรุ่น อ่อนแอจิตใจ ก็น่าจะได้เยียวยาให้ดีขึ้น

กอก้าน ก้านกอ ได้แนะนำเว็บให้ ฮ.นกฮูก ใคอม เข้าไปดูแล้วน่าสนใจมาก ภาพสวยสนุก แต่ยังเปิดเสียงไม่ออก ไม่รูเพราะเหตุใด

วันนี้คงหาสาเหตุไม่ทัน ขอเก็บไว้ก่อนและกลับมาดูอีกครั้ง เด็กน้อยก็ยุ่งกับการเตรียมตัวสอบกัน

http://www.horhook.com/section/spinyarns/new/01726_6.html

ฉันเกือบสติแตกเมื่อได้รับคำถามเกี่ยวกับสมบัติทางโลกที่ฉันต้องจำใจขายแบบโดนมัดมือชกจากคนๆหนึ่งที่จากไปและเอาสมบัติชิ้นนี้ของฉันไปไม่ได้ และฉันต้องว้าวุ่นใน และบัดนี้จิตใจฉันค่อนข้างสงบลงแล้ว เมื่อฉันหาข้อมูลความรู้เรื่องโยนิโสและไปเจอเข้าโดยบังเอิญ ทำให้ได้อ่านและจิตได้คิเด้สติ ละและวาง ฉันจึงอยากอ่านซ้ำ จึงนำมาเก็บไว้ที่นี่เพื่อความสะดวกในการหาอ่าน และนี่ก็ยังติดสบายอีกนั่นแหละ http://www.contrib.andrew.cmu.edu/~arbtip/fromLarndham.html

วันนี้ใช้เวลาไปกับการสืบค้นเรื่องทีอยากจะรู้ หายากจังเลย เย็นไปเซ็นทรัลหพระราม 2 มันใกล้ที่สุด ไปซีเอ็ด และนายอินทร์ ที่ร้านนายอินทร์ได้หนังสือมา 1 เล่มชื่อ็นสสัไนนก ?นกำส โดยถวัลย์ มาศจรัส เป็นหกนัสือที่นำเสนอความรู้เชิงResults Based Management สำหรับครู ก็สนใจเรื่องภูมิปัญญาไทย ลองอ่านดูเผื่อจะเกิดไอเดียว่าเราจะจัดการอย่างไรกับความรู้ที่มี ที่ได้จากภูมิปัญญา ให้มันเกิดประโยชน์กับสังคมได้บ้าง

แล้วไปงานศพพี่แววตา ต่อ เลิกงาน แวะซื้อข้าวหลาม คงจะหิวเลยทานไป 1กระบอก เดือดร้อนต้องหาน้ำดื่มอีกเพราะแม้ว่าจะอร่อยจนต้องรอคิวเป็น30 นาที ก็ตามมันรสเข้มข้นเกินไปสำหรับฉัน ว่าแต่ฉันก็ซัดซะหมดกระบอกเลย 5+

กลับถึงบ้านเปิดเน็ต และลองเข้าไปที่มศว.ประสานมิตร ได้การเลย อ้า ฉันก็บรรณารักษ์เก่าเหมือนกัน ดีใจมากฉันค้นได้สิ่งที่ต้องการ แต่ไม่มากนักอ่านจนตาแฉะ เออ เด็กสมัยนี้เขาเก่งนะ โลกมันเปลี่ยนไปจริงๆ มีอะไรเกิดขึ้นบนโลกแห่งการเรียนรู้มากมาย พรุ่งนี้ฉันคงเพลินกับการอ่านวิทยานิพนธ์ที่น่าสนใจ ว่าแต่ว่าวันนี้ฉันจ่ายเงินค่าอ่านให้อ.ถวัลย์ไป 360บาท ฉันต้องเอาคืนด้วยการอ่านวิทยานิพนธ์สัก 2 เล่ม..เอ..เอากำไลเกินไปหรือปล่าวนี่ ...ยังโลภอยู๋นะ 5+

ฉันกลับจากไปรดน้ำร่างอันไร้วิญญาณของพี่แววตา สร้อยศรีขำแล้ว เห็นหลานๆโดยเฉพาะยัยแก้วตา แล้วก็เวทนา วันนี้ฉันสังเกตุตัวเองว่าใจสงบมากขึ้น ตามรู้และเตือนว่านี่มันเป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้น จงไปสู๋แดนสวรรค์ หลับให้สบาย ใบหน้าที่ไร้วิญญาณ ยิ้มละไม ไม่มีร่องรอยของความเจ็บปวดใดๆเลย เป็นยิ้มที่สวยงาม รับรู้ และจากไปสู๋โลกใหม่อย่างหมดห่วง และมีความสุข พี่แววปลงตกได้แล้วจริงๆ ร่างที่ไร้วิญญาณยิ้มได้  นั่นเป็นเพราะการพัฒนาจิตไปสู๋อีกระดับหนึ่งแล้วกระนั้นหรือ

และในค่ำคืนนี้ฉํนได้กลับมาอ่านบทความกระเทาะประวัติศาสตร์ไทย อีกหลายมุมที่น่าสนใจจากที่นี่  เป็นบทความที่ยาวมากๆ ก่อนจะไปอาบน้ำและสวดมนต์

เรื่องใหม่วันนี้ที่ฉันแอบศักษามานานแล้ว

เป็นเรื่องที่ดร.ท่านนี้ศึกษา และเผยแพร่ค่ะดร.เฉลิม ฟักอ่อน ศึกษานิเทศก์ สพท.ลำพูน เขต 1

http://www.kroobannok.com/news_file/p46870772315.pdf

http://www.kroobannok.com/view.php?article_id=5261

อ่านเรื่องมะเร็งจากบันทึกของน้องดาว แม้เพียงเริ่มต้นฉันก็เจ็บปวดได้ง่ายๆอีกแล้ว ขออนุโมทนาบุญในกุศลจิต ของท่านนายแพทย์ ธันย์ โสภาคย์

และคุณแม่สม นพวงค์ และคุณย่า เกษม สนิทวงค์ คุณย่าเอิบ วรรณประสิทธิ์ ผู้ไปสู่สวรรค์แล้ว

บล็อกขายฝันทีทดี บล็อกหนึ่งhttp://gotoknow.org/blog/goodliving/171360 อ่านแล้วหลายครั้งก็ไม่รู้สึกเบื่อเพราะมันคือขุมทรัพย์สำหรับฉัน ไม่ใช่ฉันจะเป็นนักเขียน เพราะนั่นไม่ใช่ฝัน ฉันเดินทางมาไกลเกินกว่าจะมุ่งมั่นกับมัน แต่ฉันหมายถึงฝันของฉันที่จะนำเรื่องราวดีๆในโลกอินเตอร์ ขอย้ำนะว่าดีๆ ไปฝากเด้กน้อย ฉันเองก็มีเวลาเหลือน้อยเต็มทีแล้วที่จะมีโอกาสบอกเล่าเรื่องราวดีๆให้เด็กน้อยเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้ชีวิตใหม่เกิดบนความฝัน และเดินทางไปให้ถึงฝัน โดยปลอดภัย และมีความสุข นี่ต่างหากฝันของฉัน

http://gotoknow.org/blog/engteacher/241129

เป็นเว็บที่ครูอ๋อยทำผลงาน คิดว่าเป็นแบบอย่างได้เก็บไว้ก่อนปิดเทอมค่อยเอามาอ่าน และเอางาน8ปีที่มุ่งมั่นมาเรียงร้อยบ้าง แต่เอ....เขาเอางานยุคไหนส่งเป็นผลงานอะ คะ แต่ของฉันมันเป็นงานติดต่อกัน 8 ปี ที่ทำค่าย ก็ล้มลุกคลุกคลานด้วยลำแข้ง อิอิ ถลอกหมดเลย ยังเสียดายเวลานอนอยู่เลย 5+ เห็นควรว่าต้องลดชั่วโมงนอนอันน้อยนิดให้ลดลงไปอีกนิด แล้วเริ่มเรียนรูว่า ผลงานจริงๆแล้วเขาทำกันอย่างไร จึงเป็นเล่มขึ้นมาอย่างสมบรูณ์ ถูกต้อง เอ....แล้วจะไปเรียนรูที่ไหน ใครจะบอกเราที่เห็นก็มีครูอ้อยนี่แหละ แต่ไม่รูจะถูกใจปล่าววว เพราะยังไม่ได้อ่านรายละเอียดเลย ..แป่ววววว

บันทึกนี้เองที่ช่วยให้การเขียนบันทึกของฉันมีชีวิต โลดแล่นในโลกแห่งการเรียนรูแบบสบายยยย  สบาย ไปอย่างมีความสุข โดยเฉพาะเด็กน้อยทีเรียนรู้นอกตำราหลังจากเรียนภาษาอังกฤษจบไปแล้วในแต่ละชั่วโมง ฉันพบว่าเด็กป5 คนหนึ่งอ่านหนังสือพอออก เขียนหนังสือสะกดคำผิด แต่มีความสามารถใช้คอมได้นำหน้าครูอีกหลายคนในโรงเรียนของฉัน ใครว่าเด็กอ่านไม่ออก เรียนรู้สาระความรู้ในชั้นเรียนแบบไม่เอาไหน กลับเรียนรู้การใช้คอม และเขียนบล็อกได้อิอิ   ฉันทำสำเร็จแล้ว โอ้..พระเจ้า..คุณทำได้ นี่เป็นเพราะฉันเองก็ได้รับโอกาสนี้จากgotoknowเช่นเดียวกัน แม้มันจะไร้ระเบียบ แต่ฉันก็ไปถึงจุดหมายที่ฉันปราถนา 55+นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของฉัน ส่วนหนึ่งที่เป็นกำลังใจและทำให้ฉันเก่งขึ้น อิอิ

http://gotoknow.org/blog/katti/199894

ยังอีกท่านหนึ่งที่คอยดูแลฉันเพราะฉันสมัครเรียนรู้ทางออนไลน์กับเขา น้องดร.ขจิต ไงเป็นไมเดอริ่ง เอ๋ย..ไม่ใช่ เป็นต้นแบบแห่งฝันให้เด็กๆเชียวนะ

อีกครูธนิตย์ เพื่อนทางไกลที่ทำให้เด็กๆชอบวิทย์และขอมาใช้คอมในห้องsound lab

ใครจะรู้บ้างว่า โลกไร้ระเบียบของฉันได้ร่วมแก้ปัญหาให้กับการศึกษาของชาติอย่างไร้ระเบียบเข้าให้แล้ว ไชโย..555+

 ฉันย้อนกลับมาดูอนุทินตัวเองอีกครั้งในวันอาทิตย์ที่22กุมภาพัธ์ 2552 หลังจากที่ฉันใช้เวลาหมดไปกับการร่วมงานฌาปนกิจศพเพื่อนคณู พี่สาวผู้น่ารักและได้จากชีวิตบนโลกใบนี้ไปแล้ว เมื่อวันที่14กุมภาพันธ์ 2552 ขอดวงวิญญาณของพี่จงไปสู๋สุขคติ พบทางแห่งนิพพานดั่งใจหวัง

วันนี้จึงรูhสึกโล่งที่ภารกิจนั้นเสร็จสิ้นลง และฉันก็นึกถึงเด็กน้อยอีกจำนวนมาก เมื่อสายตาพลันไปเจอภาพนี้

ภาพจาก

จินตนา คงเหมือนเพชร ในบันทึกของคุณเอก

http://gotoknow.org/blog/fortune/238895 มะเร็งที่ทุกคนควรอ่าน ขอบคุณทั้งสองท่านที่ทำให้ได้คิดค่ะ
เออมันได้อารมณ์ขัน และเกิดความคิดเรื่องการเรียนรู้ของเด็กน้อย    โลกของฉันบรรเจิดเสมอเมื่อฉันสัมผัสกับ Gotoknow

Animation จาก http://www.jupitergreetings.com/index.php?target=category&id=94&maincat=anims

วันนี้เอาaNIMATION ที่อ.ขจิตมอบให้มาจักกิจกรรมเสริมการเรียนรู้ภาษษอังกฤษ ชั้น ป5 เด็กๆสนุกกับภาพเคลื่อนไหวอีกครั้ง พรุ่งนี้คงมี งานมาแลกเปลี่ยนอย่างสนุกๆ และได้ไปเยี่ยมบล็อกน้งครูอ้อย ไม่ได้โหวดหรอกค่ะ เพราะเห็นว่าทุกคู่น่ารัก และมาความหมายสำหรับการเรียนรู และเป็นสื่อที่ดีในการจัดการเรียนรู้ให้เด็กน้อยได้

ยังได้ ภาพน่ารักเพิ่มมาอีก

สิ่งนี้ลูกชอบขอเอาไปฝาก สีส้มเรียกแกนกลาง สีขาวชี้ขอบ สีเหลืองมุม  ขั้นบิด

ไปท่องแดนผู้เรียนกับ g2k เจอเรื่องที่เราสองคนกำลังหาที่นี่ค่ะ และจะติดตามอ่านต่อไป