อนุทิน 32934

ฉันกลับจากไปรดน้ำร่างอันไร้วิญญาณของพี่แววตา สร้อยศรีขำแล้ว เห็นหลานๆโดยเฉพาะยัยแก้วตา แล้วก็เวทนา วันนี้ฉันสังเกตุตัวเองว่าใจสงบมากขึ้น ตามรู้และเตือนว่านี่มันเป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้น จงไปสู๋แดนสวรรค์ หลับให้สบาย ใบหน้าที่ไร้วิญญาณ ยิ้มละไม ไม่มีร่องรอยของความเจ็บปวดใดๆเลย เป็นยิ้มที่สวยงาม รับรู้ และจากไปสู๋โลกใหม่อย่างหมดห่วง และมีความสุข พี่แววปลงตกได้แล้วจริงๆ ร่างที่ไร้วิญญาณยิ้มได้  นั่นเป็นเพราะการพัฒนาจิตไปสู๋อีกระดับหนึ่งแล้วกระนั้นหรือ

และในค่ำคืนนี้ฉํนได้กลับมาอ่านบทความกระเทาะประวัติศาสตร์ไทย อีกหลายมุมที่น่าสนใจจากที่นี่  เป็นบทความที่ยาวมากๆ ก่อนจะไปอาบน้ำและสวดมนต์