| อนุทิน ... ๒๖๓๕ |
"เวลา"
...
วันเวลามีค่านัก
เพิ่งประจักษ์อายุขัย
นาฬิกาเดินผ่านไป
จุดสุดท้ายคือปลายทาง
อย่าหาเรื่องฆ่าเวลา
ใช้ศรัทธาพาถากถาง
ชีวิตคือเส้นทาง
มิอ้างว้างทางของตน
...
ไปอบรม Hi-tech teaching ที่ศูนย์คอมพิวเตอร์ ม.สงขลานครินทร์มา 2 วัน 17-18 พ.ค.นี้ วันแรกเป็นการทำความรู้จักกับ LMS ซึ่งเป็นระบบการเรียนการสอนที่ใช้กันอยู่ในมอ. ได้รู้รายละเอียดต่างๆของระบบมากขึ้นหลังจากที่ใช้เพื่อการสอนนักศึกษาเทคนิคการแพทย์มา 2-3 ปีแล้วแบบเรียนรู้เอาเอง ใช้งานของระบบได้ไม่ถึง 1 ใน 5 ตอนนี้รู้จักระบบแล้ว ชอบมาก คิดว่า ClassStart.org (http://www.classstart.org/) ของอ.จันทวรรณก็น่าจะเป็นรูปแบบเดียวกันแต่เปิดกว้างกว่า คงได้ไปเริ่มใช้บริการเสียทีค่ะ
ส่วนวันนี้เป็นเรื่อง
ระหว่างอบรมก็เลยเอาข้อมูลน่าสนใจมาแว้บใส่อนุทินเอาไว้ก่อนค่ะ ทรัพยากรของท่านวิทยากร อ.ตั้ม-ผศ.ปริญญา เชาวนาศัย ท่านมีเยอะมากค่ะ ว่าจะค่อยมาขยายความทีหลัง
โรงเรียนเปิดมาตั้งแต่วันที่14 พ.ค จนถึงวันนี้ 17 ก็ยังเหนื่อยและเพลียทั้งใจและกาย ได้ยินคนพูดถึงเรื่องเออร์รี่รีไท ก็อยากตามๆเขาไป ไม่อยากได้ใคร่ดีอะไรอีกแล้ว ยิ่งเมื่อเห็นหนังสือให้ไปประชุมที่เขตเรื่องครูแกนนำแล้วยิ่งรู้สึกอยากหยุดพักเสียจริงๆ จนไม่รู้จะหาคำพูดอธิบายเหตุผลได้ นอกจากบอกได้คำเดียวว่า " เบื่อ"
ติดทองหลังพระ คำว่าติดทองหลังพระชั่งกว้างนัก มีครับคนที่ติดทองหลังพระมีจริงๆแต่มีน้อยในสังคมนะวันนี้ คนที่เรียกว่าติดทองหลังพระนั้นทำงานเพื่อสังคมเพื่อชุมขนไม่หวังผลตอบแทนล่วงหน้าว่าจะใด้อะไร การเสียสละเวลาและเสียทุนทัพรย์การช่วยเหลือต่างๆ แต่นั้นและครับคนติดทองหลังพระมักจะอยู่ในโลกใบนี้ใด้ไม่นานนัก ที่รู้ๆก็มีหลายท่านแต่ไม่ขอเอ๋ยนามท่านนะที่นี้ ตนล่าฝันศัทธาท่านที่ติดทองหลังพระจากใจจริงครับ..
เหรียนมีสองด้าน จริงมั้ยครับแต่คนมักจะหยิบยกพูดด้านที่สวยงามทั่งนั้นถูกไม่ครับ ส่วนเหรียนอีกด้านที่ไม่สวยงามไม่มีท่านใดกล่าวถึง คำพระท่านใด้สอนไว้ว่าเหรียนด้านทีไม่สวยงามก็ต้องทำใจไว้แล้วบอกตังเองว่า ปลงชะโยม..?
"ยิ้ม"..ที่ปรากฏ..บนใบหน้า..มักจะแสดง..เบื้องหลัง.."รอยยิ้ม"..หากไม่..จริงใจ..(ยิ้ม...ที่คนตะวันตกไม่เข้าใจ...คือรอยยิ้ม...ของคนตะวันออก..).."อาเซียน"
จงท่องให้ขึ้นใจไว้ว่า "กรรมขึ้นอยู่ที่การกระทำ เราต้องการให้มันเป็นไปในทิศทางไหนเราต้องลงมือทำและตั้งใจทำมันให้ดีที่สุด"..
| อนุทิน ... ๒๖๑๕ |
"เติมกำลังใจ"
อยู่ ๆ ก็อยากเขียนบันทึก "เหนื่อยใช่ไหม" ... (บทกวีอารมณ์เติมกำลังใจ) มอบให้กัลยาณมิตรผู้เหนื่อยอ่อนกับการทำงาน
สู้ สู้ นะครับ ;)...
เมื่อตัดมันไปไม่ได้ อภัยให้ไม่ได้ ก็ลืมมันซะ ลืมทุกอย่างให้หมด
แล้วเดินไปข้างหน้า
ทุกการกระทำย่อมมีผลที่ตามมา ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ยังไงก็ต้องมีผลที่ตามมา อย่าทำอะไรที่จะเสียใจภายหลัง หากแม้ทำไม่ได้จริง ๆ เลือกทางที่จะเสียใจให้น้อยที่สุด
มรดกรักฉบับพันล้านวอน
ฝนตกลงมาเย็นนิดนึงนะ คืนนี้คงนอนสบาย งานการก็เสร็จไปหลายชิ้นแล้ว น่าจะทำให้เสร็จนานแล้วนะ มัวแต่เที่ยวสนุก ทุกข์ถัดแบบที่เขาพูดกันเลย
เหลืออังกฤษเสริม กับการออกข้อสอบประำจำภาคเรียน
งานชิ้นใหญ่เสียด้วย เป็นกำลังใจให้ คนเก่าๆๆคนนี้ด้วยนะคะ
ในที่สุดความแน่นอนบนความไม่แน่นอนก็เกิดขึ้นกับผม เมื่อคืนนี้ เวลา ๑๙.๐๐ น. เศษ ลูกชายคนเดียวของผมก็ต้องจากผมไปอย่างไม่มีวันกลับ การเจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมดาที่จะเกิดขึ้นกับทุกคน ไม่เลือกว่าเป็นเพศใด สถานะใด ความตายก็เกิดขึ้นได้กับทุกคน ผมมีลูกคนเดียวความยากจนจึงทำให้ผมมีความคิดว่ามีลูกเพียงคนเดียวก็พอ เราไม่มีฐานะจะเลี้ยงดูให้เขาเติบโตอย่างมีคุณภาพ วันนี้จึงเป็นวันที่ผมต้องเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผม ผมยืนดูจนถึงวาระสุดท้ายของลูกชายผม การตายเป็นการจากกันอย่างถาวรไม่อาจย้อนกลับมาพบกันได้อีก ความรักและความผูกพันเท่านั้นที่ยังคงเหลืออยู่ในใจของเราตลอดไป ลูกเอ๋ยไปสู่สุคติภพนะลูก สิ่งใดที่ลูกได้ทำไว้ในขณะที่ยังมีชีวิต ที่เป็นสิ่งไม่ดี พ่อคนนี้อโหสิกรรมทุกเรื่อง พ่อตั้งใจให้ลูกเกิดมาพ่อรักลูก พ่อคิดอยู่เสมอว่าพ่อต้องตายก่อน จึงจัดหา จัดเตรียมไว้เพื่อลูกในอนาคตจะได้มีความสุข ให้ต่างจากพ่อที่เกิดมาเป็นคนจน ต้องดิ้นรนแสวงหาด้วยตนเอง วันนี้พอจะมีให้ลูกใช้ได้ไปจนตายแต่ลูกกลับมาตายก่อนพ่อ พ่อคนนี้รักลูก
อภัยนะ ถ้าก้าวล่วง
ทั้งปวง ทำไปนั้น
รัก หวังดีมีต่อกัน
ผูกพัน และจริงใจ
รักโกทูโนนะคะ ช่วงนี้ขอพักยกก่อน ขอดูแลคุณแม่ ห่วงแม่ค่ะ ใจกังวลกับอาการของท่าน รู้สึกไม่สบายใจ มีโอกาสคงได้กลับมาอีกครั้งค่ะ ขอบคุณทุกท่านค่ะ
| อนุทิน ... ๒๖๐๒ |
"หัวใจของพ่อ"
วันหนึ่งในการอบรม Pre-University
เด็กคนหนึ่งเดินลงมาจากห้องแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ชั้น ๓ เพื่อมาบอกคุณครูว่า "คุณครูขา หนูขออนุญาตรอพ่อนะคะ คุณพ่อหนูจะเอาของเข้ามาส่งที่ตึกนี้ ตอนนี้อยู่จอดอยู่ปากทางเข้า"
ผมเลยถามว่า "อ้าว ! แล้วทำไม ไม่เอารถเข้ามาเลย เดินให้เหนื่อยทำไม"
เด็กตอบว่า "พ่อหนูขับรถ ๖ ล้อบรรทุกผักจะนำไปส่งในเมืองเชียงใหม่ พ่อหนูเลยมาแวะเอาของมาให้หนูก่อนคะ"
สักพักผมก็เห็นคุณพ่อรูปร่างผอม ๆ ผิวคล้ำกร้านแดด ถือกระเป๋าเสื้อผ้า ๑ ใบมาให้ลูก แหม มันเป็นภาพที่ไ่ม่รู้จะบรรยายอย่างไร สำหรับความรักของคนเป็นพ่อที่มีต่อลูกสาว
ดวงตาของลูกสาวแดง ๆ เหมือนจะมีน้ำตาคลอ
คุณคงไม่ต้องนึกต่อใช่ไหมครับว่า สถานะครอบครัวเขาเป็นอย่างไร และกว่าจะส่งลูกสาวเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้ มันลำบากแค่ไหน
ด้วยจิตคารวะ ครับ
| อนุทิน ... ๒๕๙๘ |
"ทุกชีวิตมีเรื่องเล่า"
นั่งอ่านงานที่คุณแผ่นดินทิ้งไว้ให้เด็ก ๆ ได้ฝึกเขียนเรื่องเล่าในสมุดทำมือและสมุดคณะฯ ทำให้
ชีวิตยังคงมีเรื่่องเล่าเสมอ
บางคน บอกว่า ฉันมีความเหงาเป็นเพื่อน
บางคน บอกว่า เสียงนาฬิกาปลุก คือ เสียงแห่งโอกาสและการเริ่มต้น
บางคน บอกว่า ดินสอมีคุณค่าที่ปากกาไม่มี อยู่หนึ่งประการสำคัญ สิ่งนั้น คือ โอกาสในการแก้ตัว
ฯลฯ
อุ่นใจ.. กับรอยยิ้มที่ลูกยิ้มให้
รอยยิ้ม คือของขวัญอันยิ่งใหญ่... ในชีวิตของพ่อ
ที่ทำให้พ่อ ไม่รู้สึกท้อ...ไม่รู้สึกเหงา
...
ขอบใจลูกมากนะที่ล่อเลี้ยงความหวังและกำลังใจให้กับพ่อเสมอมา
ใจ...สู้หรือเปล่า...
• เจ้าหน้าที่ดูแลความสะอาดตึก ป่วย เธอเรียนรู้อยู่เป็นปี ก็ยังรู้สึกว่า ที่ต้องทำหน้าที่นี้ เพราะต้องใช้หนี้วิบาก อยู่ที่อื่นเธอเป็นเหมือนนางฟ้า มาที่นี่...ต้องมา...
• อาสาทำหน้าที่แทนแม่บ้านเป็นวันแรก ส่วนอื่น ทำหน้าที่เป็นมือรอง เรียกว่า นั่งอยู่ข้างสนาม ไม่มีหมวก ไม่มีเก้าอี้ หน้าที่หลักประจำ คือ "ทำใจ" :)
วันนี้ได้ข่าวไม่ดีจาก คีรีวง (จ.นครศรีธรรมราช)
ที่ซึ่งเคยไปเยือนเมื่อ เพ็ญเดือน 3 ปี 2553
มีน้ำป่าไหลลงจากเขาหลวงสู่น้ำตกท่าหา ทำให้นักท่องเที่ยวเสียชีวิตไป 3 ราย
นึกถึงคราวาตภัยและน้ำป่าหลากทำลายหมู่บ้านคีรีวง หลายครั้ง หลายครา
รำลึกถึงชาวชุมชน และขอให้ทุกคนปลอดภัย.
ตามไปดู...
• เข้าไปชมผลงาน "แรงบันดาลใจสีเขียว"... คิดและทำอย่างใส่ใจ... ของน้อง ที่วันก่อนมาที่ร้าน ก็ยิ่งตื่นตาตื่นใจ ...มิน่า ถึงดูมีความสุขนัก
• ได้เรียนรู้ แบบอย่าง คนทำงาน ที่...มีใจ เต็มใจ ตั้งใจ ใส่ใจ ฯลฯ แม้อายุวัยยังน้อย แต่งาน...ไม่น้อย ที่สำคัญ ทำ ทุ่มเทอย่างมีความสุขด้วย
เช้านี้สดชื่น โลกหมุน ชีวิตคนหมุน ไปตามกัน บางครั้งไม่เห็นด้วยก็ย้อนศร แต่หลายๆครั้งเห็นด้วยก็ตามกันไป มีบ้างไหมที่เราจะปีนศร วันนี้ล่ะจะปีนให้ดู
07-05-55
"เช้า&ค่ำ"
12 - 21 พฤษภาคม 2555 ศึกษาดูงานที่ประเทศสหรัฐอเมริกา...สิ่งที่ดีใจที่สุดในครั้งนี้...คือ จะได้เห็นหน้าพี่ชาย - พี่สาว (พี่ไชสุวัน + พี่นีนาถ) ที่เคยรู้จักกันบนโลก Online เท่านั้น แต่ในคราวนี้ จะได้เห็นหน้าพี่ทั้งสองกันจริง ๆ แล้ว ที่ลาสเวกัส...คงมีเรื่องเล่ามาฝากพี่ ๆ น้อง ๆ ใน Gotoknow มากมายเลยค่ะ...สำหรับประสบการณ์ตรงที่ต้องเผชิญด้วยตัวของเราเองเท่านั้น...