เริ่มต้นของน้องเวลล์

น้องเวลล์ออกมาจากท้องมามี๊ตอนวันศุกร์ ที่ 13 มิถุนายน 2546 ที่ รพ.ควนขนุน จ.พัทลุง เวลา 11.46 น. กว่าจะคลอดได้นี่น้องเวลล์มีวีรกรรม คือถึงกำหนดคลอดแล้วก็ไม่ยอมออกจากท้องมามี๊  จนมามี๊กลัวว่ารกจะเสื่อม และอาจจะมีอาการผิดปกติอื่นๆ ตามมา ก็เลยขอหมอคลอด โดยหมอต้องฉีดยาเร่งคลอดให้ เวลล์ออกมาแล้ว แต่มามี๊อยู่บนความเป็นความตาย เพราะรกไม่คลอด ต้องตามหมอมาล้วงรก มามี๊เสียเลือดมาก ซีดไปหมด แต่ดีใจที่สุดเมื่อถามหมอว่า ลูกเป็นอย่างไรบ้าง หมอ (ความจริง คือ พยาบาล) บอกว่า ลูกปกติดี ผู้ชาย มามี๊สับสนนิดๆ (เราจะเลี้ยงลูกผู้ชายอย่างไร) เวลล์ออกมา นำหนัก 3.6 ก. ยาว 51 ซม. และพอย้ายน้องเวลล์มาที่ห้องหลังคลอดหลายคนก็แวะมาดูเวลล์ เนื่องจากเวลล์เป็นลูกครึ่ง (เค้าอยากดูว่าลูกครึ่งเป็นยัง) มามี๊สลบ ตื่นขึ้นมาก็อยู่ในห้องกับเวลล์ กับ แม่แก่ (พัทลุงหมายถึง..ยาย) วันแรกน้ำนมยังไม่ออกเลย ต้องบีบและให้เวลล์ดูดบ่อย เมื่อนมไม่ออกเวลล์หิว และร้องไห้เสียงดัง พยาบาลบอกว่า เวลล์ร้องเสียงดังที่สุดเลย (แสดงว่าปอดใหญ่ และแข็งดีมาก) จนเมื่อนมออกเวลล์ดื่มนมเก่งขึ้นมาก เราทั้งหมดออกจากโรงพยาบาลแล้ว กลับมาอยู่บ้านที่เขาวังกัน เรามีความสุขนะ แต่ลึกๆ มามี๊ก็รอคอยแดดดี้ของเวลล์เสมอ..และแดดดีก็มาเมื่อเวลล์อายุได้ 14 วัน

[ขจิต ฝอยทอง]

• ขอแสดงความยินดีกับสมาชิกใหม่ของครอบครัวด้วยครับผม
• ขอบคุณครับ

[พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล]

ยินดี ด้วยค่ะ

โดยเฉพาะได้กินนมคุณแม่ สิ่งไม่มีใครให้เขาได้ เว้นคุณแม่เท่านั้น

น่าภูมิใจมากนะคะ เวลาเขาโตแล้วบอกเขาว่า หนูกินนมมามี้ ตอนเล็กๆ  ตั้งเท่านั้นเท่านี้เดือน

เขาเอาไปคุยกับคนอื่นได้ค่ะ ว่ามีแม่ที่รักเขาจริง และอดทนกับเขามาก

[ครูตา ลป.]

มาทักทายน้องเวลล์ค้ะ  ....เกือบเป็นหนุ่มแล้วสินะ  อิอิ

[สุ]

ค่ะ ก็โตมากแล้ว ซน จอมต่อรองค่ะ ก็มีเค้านีละคะที่เป็นกำลังใจ ยังคิดเลยค่ะว่าถ้าไม่มีน้องเวลล์เมื่อหลายปีก่อน ป่านนี้สุจะมีลูกหรือยัง ฮ่าๆๆๆ