ได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งเขียนถึงการไปปฏิบัติธรรมที่วัดผาลาด ทำให้อดหวนระลึกถึงครั้งเรียนที่ ม.ช. ทุกครั้งที่มีโอกาสจะต้องมุดรั้วหลังมหาวิทยาลัย แล้วเดินลัดเลาะลำธาร ซึ่งรุ่นพี่ได้ทำเครื่องหมายไว้จนกระทั่งขึ้นมาถึงวัดผาลาด เพื่ออยู่ปฏิบัติธรรมกับพี่ๆชมรมพุทธศิลป์
มองจากวัดผาลาดลงมา..
แต่ถ้าใครขี้เกียจเดินก็สามารถขี่มอเตอร์ไซด์ขึ้นมาตามถนนขึ้นดอยสุเทพได้ วัดนี้เป็นวัดเก่าแก่กว่า 400 ปีตั้งอยู่ระหว่างเส้นทางขึ้นดอยสุเทพค่ะ
ลองอ่านบทความนี้ดูนะคะ...
“ นั่งสมาธิอยู่ริมน้ำตก หน้าเรือนกระจก ดูต้นไม้ สายน้ำ เสียงนกร้อง ธรรมชาติสวยงามยิ่งนัก บริสุทธิ์ สดชื่นให้ความปลอดโปร่งโล่งใจ นั่งมองเห็นสายน้ำไหลผ่าน
จงทำตัวให้เป็นเช่นสายน้ำที่ซึมซับได้ในทุกที่ ไม่ว่าจะเป็นของแข็ง ของเหลว ล้วนมีน้ำเป็นองค์ประกอบทั้งสิ้น
จงทำตัวให้อ่อนโยนเช่นสายน้ำที่ไม่เคยแข็งกับใคร ไม่ว่าจะไหลผ่านหิน ดิน ทราย กรวด ที่มีความแข็งต่างๆกัน สายน้ำก็ไม่เคยทิ้งความอ่อนโยน
จงทำใจให้แข็งเช่นหิน ที่แม้ถูกน้ำกัดเซาะเท่าไหร่ หินก็ยังคงความแข็งแกร่งเช่นเดิม ใจเราก็เช่นกันขอให้เข้มแข็งอยู่เสมอ ไม่ว่าจะถูกกิเลส สิ่งยั่วยวนต่างๆ มา หลอกล่อ ก็ขออย่าได้ตามกิเลส อย่าให้กิเลสกัดกร่อนจนผุหรือรั่วได้ ”
วันพระที่ 9 พ.ค. นี้หวนคิดถึงความหลังในวันวานบ้างคงจะไม่เป็นอะไรนะคะ
สวัสดีค่ะ อ.ลูกหว้า
เป็นบันทึกความหลังในวันวานที่งดงามมากค่ะ ขอบคุณที่นำมาฝากนะคะ..
ธรรมะสวัสดีครับ
ป.ล. คนที่ชอบระลึกถึงความหลังนี่หมายความว่าไงน้า......และตอนนั่งสมาธิที่น้ำตกจนเกือบตกน้ำตกเนี่ย เป็นความโชคดีของน้ำตกนะครับ โล่งอกแทนน้ำตกครับ
เพี้ยง......
ใจเต็ม...และเต็มใจครับ
ไม่เชื่อถามผมดูซิ เอ๊ย ไม่ใช่ ถาม อ.เม้งดูซีครับ (โยนครับโยน)
สาธุ และอนุโมทนากับหนูลูกหว้า
ที่หมั่นเพียรเจริญสติทุกวันพระ เขียนบันทึกธรรมทุกวันพระ...
เป็นกิจที่หาผู้ทำได้ยากและทำได้เสมอๆในปัจจุบัน
ขอให้เกิดอานิสงส์ มีความสุขกายสุขใจ ศัตรูและภยันตรายใดใดอย่ากรายใกล้ ปลอดภัยในที่ทุกสถานและในกาลทุกเมื่อ
หงุดหงิดใจขึ้นมา แผ่เมตตานะหนูหว้า
สวัสดีครับ
ชีวิตคนเราเหมือนสายน้ำ ...ไหลผ่านไปสู่กระแสธารใหม่เสมอ
...
ขอบคุณครับ...ขอบคุณที่นำประโยคอันชุ่มเย็นมาชโลมหัวใจ
จงทำตัวให้เป็นเช่นสายน้ำที่ซึมซับได้ในทุกที่ ไม่ว่าจะเป็นของแข็ง ของเหลว ล้วนมีน้ำเป็นองค์ประกอบทั้งสิ้น
จงทำตัวให้อ่อนโยนเช่นสายน้ำที่ไม่เคยแข็งกับใคร ไม่ว่าจะไหลผ่านหิน ดิน ทราย กรวด ที่มีความแข็งต่างๆกัน สายน้ำก็ไม่เคยทิ้งความอ่อนโยน
สวัสดีครับ
รบกวนครับ ขอตัดข้อความบางตอนไปนะครับ ขออนุญาติครับ
http://gotoknow.org/blog/mrschuai/98057
อย่าโหมหนักมากครับรักษาสุขภาพนะครับ
แล้วรีบกลับมาสร้างบรรยากาศดีๆครับ
คิดถึง อ.ลูกหว้า หายไป คงยุ่ง ๆ
นำภาพวัดผาลาดปัจจุบันมาฝากค่ะ
สวัสดีค่ะ
อ.ลูกหว้า หายไปนะคะ คงงานยุ่งคิดถึงค่ะ
สุขัง พลัง อ.ลูกหว้า
สำนวนดีมาก ชอบสายน้ำ หลวงพี่คนหนึ่งที่ชอบธรรมชาติ ถ้าบอกให้ไปอยู่ในเมือง หรืออยู่วัดในเมืองแล้วละก็ บอกว่า โน ! ไม่ไปดีกว่า ธรรมชาตินั้นจะทำให้ชีวิตเรามีสุข สบายกาย สบายใจ
ทุกวันหลวงพี่ก็จะอ่านหนังสือธรรมะบ้าง อ่านธรรมะของคนอื่นบ้าง และเรื่องทั่วไป เพราะปัญญานั้นเป็นสิ่งที่ฝึกได้ คนที่มีปัญญาจะสามารถมองเห็นว่าอะไรถูก อะไรผิด
ร่างกายนั้นต้องการอาหาร คนจะหาอาหารใจได้จากธรรมะ
อาจารย์คะ,
ท่าทางอาจารย์จะอ่านเล่มเดียวกับป้าหรือเปล่า หนังสือชื่อ "ชำระรากแห่งจิต"
ป้าอ่านก่อนนอน เล่มนี้ใช้เวลาอ่าน นาน.น.น.น... มาก
แต่ก็อ่านจบจนได้ ผู้เขียนมีความพยายามในการเขียน พอๆกับความพยายาม
เพื่อหลุดพ้น เธอเขียนได้ธรรมดา เหมือนเพื่อนเขียนให้เพื่อน ทั้งสอน และเตือน ดีค่ะ..
แรงบันดาลใจ ได้เข้ามาsearch ชื่อของวัดผาลาด เท่าที่ดู คงไม่มีบุญได้เข้าไป
ปฎิบัติธรรม เหมือนใครเขานะ สภาพ วังเวง มาก ปลงเกินไป ป้าเลยขอเป็นกำลังใจ
ให้นักปฎิบัติ ทุกท่านก็แล้วกันค่ะ...สาธู๊
สวัสดีค่ะป้าเจี๊ยบ ...วัดผาลาดสงบมากเลยค่ะ ถ้ามีโอกาสสักครั้งอยากให้ลองไปเยี่ยมชมนะคะ ไม่ต้องไปปฏิบัติธรรมก็ได้ค่ะ
อาจารย์ใจดี ดีใจ
อาจารย์ใจบุญ อุ่นใจ
อาจารย์ใจไม่สบาย ไม่สบายใจ
อาจารย์ใจเป็นสุข ก็สุขใจ