อุปาทาน

ตอนเด็กๆ ผมทำสมถะได้ค่อนข้างดี ก็เกิดอยากรู้ อยากเห็น นั่งสมาธิตอนหัวค่ำปุ๊บ เอาเชียว...จิตส่งออกไปกุฏิครูบาอาจารย์บ้าง ไม่ใช่แค่นั้นนะ ไปเช็คว่าท่านนั่งตรงไหน ตอนนี้ท่านทำอะไรอยู่ แต่เนื่องจากสติยังอ่อนอยู่ อุปาทานมาขี่คอก็ไม่รู้ แถมอยากอวดเลวอีกต่างหาก ดันไปเช็คกับท่านอีกว่า...เมื่อคืน ผมมากราบ เห็นท่านนั่งสวดมนต์อยู่ (ดูความเลวของผมซิ)

วิธีการที่ท่านทำลายอุปาทานของผม ท่านพูดสั้นๆว่า

เหรอ...ข้าไม่ยักเห็นแกเลย

ตอนนั้น รู้สึกตัวทันทีเลยครับว่า อ๋อ...อุปาทานมันเป็นอย่างนี้เอง เลวจริงๆ ตั้งแต่นั้นมามิบังอาจไปเช็คโน่นเช็คนี่ เป็นเหตุให้เริ่มดูจิตของตัวเองตั้งแต่นั้นมา