ชีวิตรอดได้...หากให้โอกาส
เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาฉันแวะไปดูลูกนกเลิฟเบิร์ด....มันตกจากกรงลงมาที่พื้น....ฉันได้ยินสามีบ่นว่าเจ้าแมวข้างบ้าน ที่น่าจะปีนข้ามรั้วแล้วกระโดดลงมาบนกรงนกจนนกตกใจ… <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> 
</p><p></p><p>ลูกมะพร้าวที่เป็นรังเก่าและได้ให้ลูกมา 2 คอกแล้วฉีกขาด…เละตุ้มเป๊ะ….ท่อนบนขาดรุ่งริ่ง ห้อยต่องแต่งลงมา ท่อนล่างกองกับพื้นพร้อมกับลูกนกหนึ่งตัว…. </p><p>“ตายๆ….ลูกนกตายอย่างเดียวเลย…ดูซิ…แล้วแม่มันจะยอมกกเหรอ…เฮ้อ!….เบื่อจริงๆ” เสียงป่าป๊าบ่นต่อ </p><p>สามีฉันเอากระดาษหนังสือพิมพ์รองไว้ที่พื้นกรง ใต้มะพร้าวที่เหลือเพียงครึ่งล่าง</p><p>...ฉันเห็นลูกนกตัวแดงๆ อ้วนกลม นอนนิ่งๆ....แม่กับพ่อของมันอยู่บนกิ่งไม้ด้านบน....ไม่ลงมาหาลูก</p><p> 
</p><p>ก่อนออกไปทำงานฉันแวะเอากระป๋องรองใต้มะพร้าวที่มีลูกนก….แล้วค่อยๆยกสูงขึ้นเพื่อให้เข้าไปใกล้เศษมะพร้าวที่เหลือค้างด้านบน…</p><p>
</p><p>ไม่ถึงๆ….ฉันเอากระถางวางเทินต่อกันอีก….จนมันเกือบจะชนกัน…</p><p>มองๆไปก็คล้ายๆบ้านเดิมของมัน….</p><p></p><p>แต่มันยังเอียง…ฉันเอากิ่งไม้ล็อคกระป๋องไม่ให้ล้ม….พอที่จะรองรับให้มั่นคงหน่อย มองหยาบๆก็พอลุ้น….. </p><p> </p><p>วันต่อมาฉันเห็นกระดาษหนังสือพิมพ์เกลื่อนพื้น เศษกระดาษบางส่วนขึ้นไปอยู่บนมะพร้าว….คาดว่าพ่อ-แม่นกเอาไปหมกลูกของมัน…</p><p>...ฉันได้ยินเสียงจิ๊บๆๆๆ.....เบาๆ.....ของลูกนกแทน….</p><p>ได้ผล.....ฉันเก็บกอหญ้าบ้าง ใบตะไคร้บ้าง ให้มันเหมือนที่เคย...เพราะพ่อ-แม่นกชอบเอาไปเลี้ยงลูก.... </p><p>
</p><p>…วันนี้ฉันแอบเห็นลูกนกลืมตา ชูคอสูงโผล่ออกมาจากฝามะพร้าวที่ขาดยุ่ย รกไปด้วยเศษหญ้าและกระดาษ….</p><p>ฉันแอบถ่ายรูปไว้ เสียดายที่พ่อแม่มันเห็น..รีบเข้าไปกกลูกเสียก่อน....ขนมันเริ่มขึ้นเล็กน้อย....มันรอดตาย...</p><p>
</p><p></p><p></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal" align="left">
</p><p></p><p>บรรยากาศร่มเย็นแบบนี้ ที่นกเลิฟเบิร์ดชอบค่ะ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal"></p><p> </p><p>ฉันเคยป่นมิลเล็ตเม็ดข้าว เลี้ยงลูกนกหงส์หยกที่ตกลงมา ตัวเล็กมากๆ ยังไม่มีขน.... </p><p>ต้องเอาผ้ารองให้อบอุ่น...ค่อยๆเอาน้ำหยอด....เอากรงหล่อน้ำกันมดขึ้น...เอากรงเล็กใส่ไว้กรงใหญ่กันแมวกิน.....</p><p>แล้วมันก็รอดทั้งๆที่ไม่คิดว่าจะรอด เพราะฉันให้โอกาส....และมันก็ดิ้นรนด้วยตนเองด้วย </p><p align="left">
</p><p></p><p>นี่ก็เป็นอีกหนึ่งชีวิตที่ฉันให้โอกาส…… </p><p>เอื้องสาย...เดิมสวยมาก...โตอยู่ใต้ต้นชมพู่...พอตกแต่งกิ่งรกๆของชมพู่ คนตัดกิ่งไม้ก็ซัดซะขาดกระจุย...สงสัยตายแน่…</p><p></p><p>สภาพเขาเละติดตอ.... ฉันเอามันไปไว้ใต้กิ่งน้อยหน่า บริเวณนั้นชุ่มชื้น....
</p><p></p><p>นานหลายเดือน ฉันเห็นรากงอกออกมาก่อน...แล้วจึงมียอดอ่อนๆแตกตามมา....</p><p align="left"></p><p align="left"></p><p align="left">ฉันมีประสบการณ์เห็นการอยู่รอดของชีวิตมาหลายครั้ง </p><p></p><p>ฉันมีความเชื่ออยู่เสมอว่า.....</p><p>"ชีวิต(เขา)น่าจะอยู่รอดได้....หาก(เรา)ให้โอกาส"</p><p>และฉันก็เชื่ออีกว่า..... </p><p>"เมื่อพบวิกฤติ ชีวิตก็จะ(พยายาม)หาทางรอด".... </p><p>ไม่มีใครอยากตาย ……</p><p>....และเราควรหยิบยื่นความช่วยเหลือ เมื่อเรามีโอกาสค่ะ....</p>
ความเห็น (20)
- มาเยี่ยมชมค่ะ
- ขอให้ได้บุญมากๆนะคะ
- นกและต้นไม้เรายังให้โอกาส
- ดังนั้นคนต้องได้รับโอกาสเช่นกันใช่ไหม
- สวัสดีครับ
- ช่วงนี้งานยุ่งหรือเปล่าครับ
- ส่วนผมแทบไม่ทันได้หายใจ - กลับบ้านดึกทุกวัน
- นี่ก็กำลังรอบรรยายแก่นิสิตใหม่ เลยถือโอกาสท่องแวะมาทักทาย...
- คิดถึง นะครับ
- .........
- อ่านบันทึกแล้ว รู้สึกถึงความอ่อนไหวของจิตใจตนเองในสมัยเด็กและหนุ่ม ..ที่พบเห็นเหตุการณ์ในทำนองนี้และรู้สึกหวั่นไหวสะเทือนใจอย่างมาก
- และรู้สึกสัมผัสถึงความงดงามของจิตใจเจ้าของบันทึกและคนในครอบครัวเป็นอย่างมาก
- .....
- แน่นอนครับ (ผม) จะ หยิบยื่นความช่วยเหลือเมื่อเรามีโอกาส
- ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว และพี่อุบล ที่คิดถึ้ง..คิดถึง
ต่อจากข้อความของพี่อุบล นะคะ
แล้วคนพิการหละคะ สมควรได้รับโอกาสเช่นไร อย่างไรดีคะ จากการทำงานพัฒนาคุณภาพชีวิต ด้านการศึกษาของผู้พิการตรงนี้มา2-3 ปี หนิงเจอคนทั่วไป (ที่ไม่พิการและไม่มีญาติพิการ) ที่ให้โอกาสคนพิการอย่างเข้าใจ น้อยจังเลยค่ะพี่ๆขา... หรือท่านผู้จิตใจดีเหล่านั้น ซ่อนตัวและจิตใจดีๆมีกุศลอยู่ที่ไหนน๊า... หรือหนิงไม่ดีเอง สายตาสั้นมากค่ะ (-4.25 ) เลยมองไม่ชัดเจนเอง ^__*
เป็นความสุขใจ ที่ได้ให้โอกาสแก่ผู้ที่ต้องการค่ะ เวลาแนะนำ หรือช่วยลูกศิษย์ให้ได้ทุน หรือได้ช่วยเหลือใครๆ อย่างเต็มใจ.... ทุกๆครั้งมีความสุขใจมากๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่แก้ว
- โอกาสของคนที่รู้สึกสิ้นหวัง...มักจะมาจากคนใกล้ที่ให้ความหวังค่ะ
- ...อัศจรรย์มีจริงค่ะ.....
- ขอบคุณพี่แก้วค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
- เมื่อสััปดาห์ก่อนๆค่อนข้างยุ่งค่ะ ไม่ค่อยได้เข้าบันทึก เพราะใช้เวลาเขียน webboard ของคณะแพทย์ค่ะ
- งานคุณแผ่นดินนั้น...เป็นหลัก...ของนิสิตฯอยู่แล้ว...
- ความมีเมตตา จิตใจที่อ่อนโยนนั้นเหมาะเหลือเกินที่จะเป็นพ่อ-แม่คนที่ 2...นับเป็นโชคดีของนิสิตค่ะ
- ขอให้กำลังใจในการทำงานทุกๆกิจกรรม ผ่านอุปสรรคไปได้ด้วยดีค่ะ
- .....คิดถึงอยู่เสมอเช่นกัน....
- เด็กๆเป็นไงบ้างคะ...เณรแผ่นดินล่ะเป็นไงบ้างคะ
- ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่มีให้อย่างสม่ำเสมอค่ะ....ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณหนิง
- งานแบบที่คุณหนิงทำนั้นหนักหน่วงนัก เพราะนอกจากจะต้องเหน็ดเหนื่อยในการให้กำลังใจ...ให้คำแนะนำ...ให้ความช่วยเหลือแล้ว หากขาดทุนทรัพย์ด้วยยิ่งแล้วใหญ่ค่ะ
- คนใจดี มีเมตตามีมากค่ะ แต่การแสดงออกอาจจะทำไม่ได้ในหลายสถานการณ์...
- คงไม่สรุปว่าคนเหล่านี้มีน้อยหรอกค่ะ...แต่โอกาสที่เขาจะแสดงการช่วยเหลืออาจจะมีน้อยเพราะความไม่พร้อมของเขามากกว่าค่ะ
- ขอให้กำลังใจคุณหนิงและทีมงานค่ะ......สวรรค์มีตา.......
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.Paew
- สุขที่สุดคือการให้การช่วยเหลือ...ให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
- ขอบุญกุศลตกอยู่แก่ผู้ให้..เช่น อ.Paew ค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
พี่ติ๋วขา
อ่านไป ลุ้นไป ว่าชะตาชีวิตของลูกนกจะเป็นอย่างไร
เดชะบุญ มาเจอคนใจบุญอย่างพี่ติ๋ว เฮ้อ โล่งอก
สวัสดีค่ะ คุณรัตติยา
- เป็นลูกนกที่เพาะกันเองค่ะ....คอกนี้เป็นคอกที่ 5 แล้วค่ะ...มันตกจากมะพร้าวตายไปก่อนหนึ่งตัว...เลยเหลือตัวเดียวค่ะ......
- ตอนนี้ที่มันมีลูกให้ก็สัก 11 ตัวได้แล้วค่ะ...หายบ้าง....หลุดบ้าง...เหลือรุ่นพี่ๆมัน 7 ตัวค่ะ...
- ที่ช่วยเหลือให้รอดได้...เพราะชอบลุ้นให้ชนะโชคชะตาที่ใครๆมักคาดไม่ถึงค่ะ
- คุณแป๊ดสบายดีนะคะ....ไม่ออกทัวร์ทั่วไทยอย่างคุณไมโตและคณะบ้างหรือคะ
- คิดถึงมากๆค่ะและขอบคุณที่แวะมาคุยค่ะ
- ดิฉันเกือบได้ไปภูเก็ต....ประชุม ปขปท.และ วิจัยของ มอ.ซะแล้ว...นี่เพื่อนๆไปกัน 3 คนค่ะ..ขาดดิฉัน
เป็นอีกคนที่ได้รับโอกาสดี ๆ ในชีวิตเสมอ
เช่นได้โอกาสที่มีพี่ติ๋วเป็นพี่สาวที่น่ารักอีกคนไงคะ
(น้ำตาลเรียกพี่ค่ะ)
และจะให้โอกาสแก่คนอื่นเช่นกัน (ถ้ามีโอกาส)
คิดถึงค่ะ
พรุ่งนี้จะนัดพบคุณไมโตค่ะ (แต่ไม่ใช่ที่อำเภอนะคะ....อ้นตราย)
สวัสดีค่ะ น้องอึ่งอ๊อบ
- พี่ติ๋วก็ได้รับโอกาสดีๆอยู่เสมอเช่นกันคือมีน้องสาวใจดี...ที่ชื่ออึ่งอ๊อบไงจ๊ะ(น้ำตาลเรียกแม่จ้ะ)
- คิดถึงมากๆเช่นกันค่ะ...ขอให้มีความสุขกับเด็กๆ...น้องฟ้ากับน้องฝน....
- เตรียมคำถาม...อะไรเอ่ย..ไว้ดีๆล่ะ...อย่าให้หลานทายก่อนนะคะ.....ต้องชิงทายหลานก่อน ไม่งั้นมีหวัง....น้าอึ่งอ๊อบแพ้หลานแน่ๆ....(ป้าติ๋วกับลุงสมบูรณ์แพ้มาแล้ว...ขอบอก)
- พรุ่งนี้พบกันแล้วอย่าลืมบันทึกนะจ๊ะ....จะคอยอ่าน....
- เพิ่งกลับเข้าที่พักครับ
- เหนื่อยมาก
- เมื่อวานสลบไปตั้งแต่ไม่ถึง 3 ทุ่ม
- ตอนนี้น้องดินสึกแล้วนะครับ
- วิ่งซนอยู่ที่บ้านปู่ย่าทั้งสองคนเลย
- .....
- มีความสุขกับชีวอตและการงาน มาก ๆ นะครับ...
- เคารพ - รัก
- แวะมาชื่นชมค่ะพี่ติ๋ว...
- ช่วงนี้หนูแทบสลบ
- แต่ก็จะพยายามแวะเวียนมาให้พี่ติ๋วเห็นหน้าเป็นระยะๆค่ะ
- ว่าน้องคนนี้น้ำหนักลงไปเท่าไหร่แย้ว....
- ผอมทันตาเลยค่ะพี่
 |
สวัสดีค่ะ
- ดีใจด้วยค่ะที่มีความพยายามที่จะลดน้ำหนัก...แค่พยายามก็สำเร็จไปเกินครึ่งแล้วค่ะ...
- .....แล้วอย่าลดมากจนเป็นอันตรายต่อสุขภาพนะคะ....เป็นห่วงค่ะ...ขอเอาใจช่วย....
ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณพรรณา
- เห็นว่าชอบธรรมชาติ เลยแวะนำภาพสวยๆในงานเกษตร มข.มาฝากค่ะ
