เปลือยความสุข (4) : คำใดจะเอ่ยได้ดั่งใจ...สาธุ สาธุ
เมื่อวานเด็กชายแผ่นดิน ปรีวาสนา ในวัย 5 ขวบต้น ๆ ได้บรรพชาเป็นสามเณรที่วัดบ้านเกิดของคุณปู่และคุณย่า ท่ามกลางความปลื้มปิติของเครือญาติ ท่านเป็นสามเณรที่มีอายุน้อยที่สุด แต่ก็กล้ายืนยันว่ามีจิตใจมุ่งมั่นในด้านการบวชเณรไม้น้อยไปกว่าสามเณรรูปอื่น ๆ
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ในห้วงชีวิตที่ผ่านมา… วิถีชีวิตของท่านวนเวียนและสัมพันธ์อย่างกลมกลืนกับวิถีทางศาสนา ชอบที่จะทำบุญตักบาตร , ชอบไปวัดแทบทุกเช้า, ชอบท่องบทสวดของพระ, ชอบสวมบทบาทห่มจีวรเป็นพระสงฆ์อยู่อย่างสม่ำเสมอ รวมถึงการพร่ำเพ้ออยู่ตลอดเวลาว่า “โตขึ้นจะบวชโดยไม่สึก”</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เมื่อวาน, ความใฝ่ฝันของเด็กชายแผ่นดิน ได้กลายเป็นความจริง…เป็นความฝันที่มีชีวิต ท่านเปลี่ยนแปลงสถานะจากเด็กนักเรียนที่ดูเติบโตก่อนวัยอยู่ในสถานะของสามเณรเป็นที่เรียบร้อยแล้ว</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> 
</p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เกือบทั้งวันท่านไม่ยอมฉันนมเลยไม่แต่น้อย โดยอ้างว่าจะได้ฝึกความอดทน ไม่งั้นกลางคืนก็จะทนหิวไม่ไหว! …ความคิดเช่นนั้นทำเอาปู่และย่าอดสงสารหลานรักไม่ได้และพาลน้ำตาคลอจะหยาดไหล จนคุณแม่ของน้องดินต้องเข้าไปเจรจาและทำความเข้าใจว่าขอให้ดื่มนมไปก่อน ไม่งั้นจะไม่มีแรงเข้าร่วมพิธีบรรพชา…</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ก่อนที่คุณแม่ของสามเณรจะเดินทางกลับสารคาม เณรน้อยได้กล่าวกับโยมแม่อย่างชัดฉานว่า “แม่…อย่าลืมมาใส่บาตรเด้อ”</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> 
</p><p>เมื่อคืนผมครุ่นคิดอยู่ไม่น้อยว่าเณรน้อยจะจำวัดอย่างไร หลับหรือเปล่า ดื่มนมบ้างหรือไม่ ขณะที่เช้าวันนี้ผมยังอยู่ที่มหาสารคาม ผมนึกภาพไม่ออกว่าเณรน้อยจะบิณฑบาตอย่างไรบ้าง </p><p>
</p><p></p><p>นี่คือครั้งแรกที่ผมเขียนบันทึกอย่างไม่ลื่นไหล และไม่รู้จะสรรหาถ้อยคำใด ๆ มาบอกเล่าเรื่องราวแห่งความสุขนี้ได้ แต่เพราะเชื่อว่า “ภาพหนึ่งภาพมีค่าเท่ากับคำพูดหนึ่งพันคำ” (one picture is worth a thousand words) จึงเชื่ออย่างแรงกล้าว่า ภาพเหล่านี้จะบอกเล่าเรื่องราวของมันเองได้อย่างสมบูรณ์</p><p>
</p><p>ผมไม่ใคร่แน่ใจว่า สามเณรน้อยจะครองผ้าเหลืองได้กี่วัน แต่วันนี้..และ แค่นี้ผมก็ปลื้มสุขเกินกว่าจะอธิบายได้ รวมถึงในเร็ววันนี้ผมจะกลับไปตักบาตรตามคำสัญญาให้จงได้</p><p></p>
ความเห็น (45)
สวัสดีครั้งที่สี่ในวันนี้ค่ะคุณแผ่นดิน แผ่นดิน
- ครูอ้อยขอปลื้มด้วยคนหนึ่งค่ะ....เพราะไม่มีลูกชายกับเขาค่ะ
- เล่าให้อ่านอีกนะคะ..น่าเอ็นดูจริง
ครูอ้อยจะได้พบไหม..กับเณรหลานนี่ค่ะ
- โห...สามเณรน้อยอายุไม่เท่าไหร่ ช่างมีความคิดเป็นกุศลโดยแท้ ขอร่วมสาธุด้วยคนค่ะ สาธุ-สาธุ
- โยมพ่อโยมแม่ และญาติๆคงปลาบปลื้มใจมิใช่น้อยเลยนะคะ
วันนี้ คงเป็นอีกวัน พี่พวกเราชาวบล็อกฯ มีความสุข
ถึงจะไม่เคยได้มีโอกาสได้ f2f กัน แต่หลาย ๆ ครั้งที่อ่านบันทึกของคุณแผ่นดิน สัมผัสได้ถึงพลังแห่งความสุข ที่แผ่ซ่านอยู่ตลอดเวลา
ขออนุโมทนาบุญด้วยคนนะคะ
- พี่พนัสได้เห็นชายผ้าเหลืองของลูกตั้งแต่อายุยังน้อยเลย เป็นบุญกุศลจริง ๆ ค่ะ
- บุญกุศลที่สามเณรได้กระทำในครั้งนี้ จะส่งผลถึงบิดา มารดา ให้ได้มีชีวิตที่ราบรื่น มีความสุขต่อไปค่ะ
- อ้อขออนุโมทนากับสามเณรแผ่นดินด้วยค่ะ
- เป็นความรู้สึกที่ไม่รู้จะบรรยายยังไง ขออนุโมทหนากับสามเณรดินด้วยนะคะ
- เอ๊ แต่ทำไมพี่เจี๊ยบไม่ชวนเราไปร่วมงานบวชด้วยเลยล่ะ เพราะอะไร หรือกลัวว่าเรางานยุ่ง วันจันทร์ อังคารต้องเร่งจดหมาข่าว แต่หารู้ไม่ว่าเมื่อวานไม่ได้ทำจดหมายข่าวเลย ว่างค่ะ
อ่านแล้วอิ่มบุญไปด้วยครับ...
ขอบคุณมากครับ...
- น้องเณรน่ารักมาก
- คิดถึงตอนตัวเองเป็นเด็กๆๆ
- ฮ่าๆๆๆ
- ได้บุญกันทั้งหมดเลย
- ขอนุโมทนาด้วยครับ
สวัสดีครับ ..ครูอ้อย
 |
- เพิ่งโทรถามคุณพ่อว่าเมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง...ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ เณรน้อยปฏิบัติกิจได้อย่างสมบูรณ์ สงบเสงี่ยมเรียบร้อยมาก
- และไม่อยากให้คุณปู่ไปนอนเฝ้า เพราะกลัวว่าจะไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนน้องแดน
- ขอบคุณครับ...
ขอบคุณครับ ..คุณพิชชา
 |
เป็นความปลาบปลื้มหาได้ยากยิ่งแล้วครับ...ผมไม่ได้ไปร่วมงานแต่ก็คุยกับเณรชัดเจนแล้ว แต่โยมแม่ไปร่วมงาน เห็นรว่ากลั้นน้ำตาแทบไม่อยู่...
ผมจะกลับไปตักบาตรในวันสองวันนี้ครับ...
ปลาบปลื้ม!!! แทนจริง ๆ ครับ
ขออนุโมทนาบุญกับ คุณแผ่นดินครับ
พี่พนัสครับ
ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยครับ เณรน่ารักครับ ถึงจะครองผ้าเหลืองได้นานหรือไม่นานคงไม่สำคัญเท่าไรนัก เพราะแค่ส่วนลึกที่เณรสะท้อนออกมาก็ซาบซึ้งแล้ว ผมเองเชื่อว่าเณรแผ่นดิน จะมีชีวิตที่แข็งแรง โดยเฉพาะหัวจิตหัวใจอันแรงกล้า
ขอบคุณครับพี่พนัส ที่ทำให้ผมมีความสุขตามไปด้วย สังเกตจากตัวเองที่อ่านไป ดูภาพไป แอบยิ้มเล็กๆที่มุมปากครับ
สัวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
- ขออนุโมทนาบุญกับสามเณรด้วยนะค่ะ
- สามเณรมีความมุ่งมั่นมากเลยค่ะ ผิดกับเด็กวัยเดียวกันมาก
- อ่านบันทึกนี้อดน้ำตาคลอ ตื้นตันแทนไม่ได้เลย ความรู้สึกบอกไม่ถูก ขนลุกด้วยค่ะ เพราะเณรรู้จักที่จะอดทน ไม่งอแง อ่านแล้วไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้หมด ขอบคุณมาก ๆ นะค่ะ ที่ทำให้ราณี และเพื่อน ๆ ชาว g2k ได้สัมผัสบรรยากาศงานบุญแบบนี้
- ดีใจแทนปู่ ย่า ตา ยาย พ่อ และ แม่เณรจริงๆ ค่ะ
ปลื้มใจมากค่ะ ที่เห็นเด็กไทยแบบนี้ค่ะ เป็นภาพที่น่ารักและน่าเอ็นดูมาก ขอให้สังคมไทยมีภาพแห่งความน่ารักอย่างนี้อีกนะค่ะ
ฟ้าหลังฝน
- ป้าขอร่วมอนุโทนาบุญและเกาะชายผ้าเหลืองด้วยเด้อ
- สามเณรน้อยตัวเล็กที่สุด น่ารักจัง
- ภูมิใจพ่อแม่และปู่ย่าด้วยค่ะ
มาเยี่ยม...
เห็นจัวน้อยแล้ว...ยอมือสาธุนำเด้อ...
สมณัสสะ อะปัจจัง สามเณโร คำพระแปลว่า
สามเณรเป็นเหล่ากอของสมณะ...ฮา ๆ เอิก ๆ
เข้ามาชื่นชมค่ะ....ที่สามารถเลี้ยงลูกได้ดีเป็นเลิศ เข้าสู่รสพระธรรมได้ไวเหลือเกินค่ะ....สาธุ
สวัสดีครับ พี่แป๊ด
 |
ภาวะภายในเราเป็นเช่นไร ถ้อยคำและบรรยากาศในเรื่องราวก็ปรากฏออกมาชัดเจนในถ้อยคำของบันทึก
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณอ้อ
 |
เป็นความโชคดีของชีวิตที่มีลูกชาย...แต่คงสมบูรณ์ไม่น้อยถ้ามีลูกสาวสักคน...
กระนั้นบุตรชายทั้งสองก็เป็นยิ่งกว่าชีวิตของผม...พาพร้อม ๆ กับความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีของชีวิตการการงาน ยิ่งการได้เห็นวิถีความศรัทธาของลูก ๆ ที่มีต่อศาสนา ผมก็ยิ่งอุ่นใจและอิ่มใจเป็นที่สุด..
ขอบคุณมากครับ
 |
- สงสัยพี่เจี๊ยบเกรงใจเรื่องงานเลยไม่ได้ชวน
- แต่ก็จริงนะ...เรายังไม่ได้เขียนข่าวเลยนะ
- พรุ่งนี้กลับจากพื้นที่แล้วค่อยจัดการนะครับ
 |
บุญกุศลอันใดที่เป็นอานิสงส์จากการบวชของสามเณรแผ่นดิน ก็ให้เป็นบุญกุศลของชาวบล็อกเราทุกคนด้วยเช่นกัน...สาธุ
ขอบคุณนะครับ
 |
- ขอบคุณนะครับที่แวะมาชื่นชมและเยี่ยมเยียน
- วันนี้โทรคุยกับเณรน้อย...ท่านไม่ฉันนมตอนกลางคืน กลัวว่าจะเป็นบาป....
- ฟังดังนั้น ผมสงสารลูกมาก...
- น้ำเสียงท่านยังใสแจ๋ว และเรียกผมว่า พ่อ ไม่ใช่โยมพ่อ...
- เป็นช่วงที่ผมมีความสุขมากครับ
- อนุโมทนาด้วยนะคะ
 |
- อาจารย์บวชหรือยังครับ
- แต่ผลบุญนี้...ได้บุญร่วมกันถ้วนทั่วทุกคนนะครับ
- พ่อ แม่และผองญาติยิ้มเปี่ยมสุขกันถ้วนหน้า
- พรุ่งนี้เช้า...จะเป็นวันแรกที่เณรออกบิณฑบาต
- ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าท่านจะไหวหรือเปล่า
- ขอบคุณครับ
อ.ย่ามแดง
 |
- ตอนนี้กลับถึงบ้านหรือยังครับ...
- มีความสุขกับการเดินทางและการใช้ชีวิตมาก ๆ นะครับ
- ขอบคุณครับ
- เยี่ยมมากครับคุณ แผ่นดิน ที่ท่านสามารถสร้างแรงจูงใจให้เกิดสามเณรน้อย (อีคิวซัง) ได้ในหมู่คณะดูมีสีสันขึ้นมากทีเดียว
- แต่อย่าลืมโทรบอกคุณปู่ คุณย่า นำนมไปถวายเยอะๆนะครับ ส่วนขวดนมไม่ทราบว่าเก็บกลับบ้านหรือยัง ให้ดูดนมกล่องก็พอครับ
- มาเยี่ยมครั้งแรกครับ
- อิ่มบุญจริงๆ ครับ
- ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ
- ขณะที่ พระพรหมคุณาภรณ์ ยังเป็นเด็ก ๓-๔ ขวบ ไม่ประสีประสาอะไร ถูกผู้ใหญ่ถามว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร
- ท่านตอบโดยไม่ลังเลครับว่า อยากเป็น สังฆราช
- ผมไม่แน่ใจว่าท่านจะได้เป็นตามที่ต้องการในวัยเด็กหรือไม่ แต่ที่รู้แน่ๆ คือ ตอนท่านมีสมณศักดิ์เป็นรองก็แค่พระสังฆราชเท่านั้น
- จะได้เป็นหรือไม่ได้เป็นก็ไม่สำคัญเท่ากับผลงานที่ท่านได้สร้างไว้เพื่อชาวพุทธเรานั้น เหลือที่จะพรรณนาจริงๆ ครับ
- ผมก็หวังว่าในอนาคตเราอาจมีพระดีๆ ไว้เกื้อหนุนพระพุทธศาสนาเพิ่มครับ
ธรรมะสวัสดีครับ
 |
ผมเองก็เฝ้าฝันและปรารถนาที่จะเห็นสามเณรแผ่นดินเติบโตอย่างมีคุณค่า
และปรารถนาให้ท่านเป็นดังที่คุณพรหมลิขิตกล่าวไว้ว่า เณรแผ่นดิน จะมีชีวิตที่แข็งแรง โดยเฉพาะหัวจิตหัวใจอันแรงกล้า ...
ขอบคุณครับ
 |
ตอนนี้ผมก็หวังอยู่อย่างเดียวว่า ภายในวันสองวันนี้จะสามารถเคลียร์งานภาคสนามและกลับไปตักบาตรที่บ้านเกิดได้อย่างที่ใจหวัง....ขอบพระคุณมากนะครับที่ติดตามชื่นชมและให้กำลังอย่างไม่ขาดห้วง
ผมปลื้มในมิตรภาพเหล่านี้เป็นยิ่งนัก
สวัสดีครับ คุณ ple
ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทาย และผมก็ชอบประโยคนี้จัง ขอให้สังคมไทยมีภาพแห่งความน่ารักอย่างนี้อีก
ขอให้สังคมไทยเป็นเมืองน่าอยู่ เป็นอู่น่านอน สืบต่อไปด้วยเช่นกัน
ขอบคุณครับ
 |
ผลบุญของสามเณรเป็นบุญกุศลของเราชาวบล็อกกันทุกคน...ขอบคุณนะครับที่แวะมาให้กำลังใจและร่วมชื่นชมอย่างต่อเนื่อง
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมมีความสุขกับชีวิตมากครับ
สวัสดีครับ อ.ติ๋ว
 |
อันที่จริงสามเณรท่านต้องการบวชตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วครับ แต่ผมเห็นว่าในวัยเพียง 4 ขวบดูจะยังเด็กเกินไป แต่ปีนี้ก็ทานแรงปรารถนาท่านไม่ไหว ...เลยอนุโมทนาสาธุร่วมบุญกับท่านเสียเลย
ขอบคุณมากครับ
 |
ขอบคุณมากครับที่แวะมาร่วมอนุโมทนา...ผมเองก็ระทับใจภาพครอบครัวของคุณอุบลไม่น้อยไปกว่ากัน นะครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับ
 |
วันนี้ก็โทรไปคุยกับคุณพ่อแล้วครับว่าให้ท่านดื่มนมจากกล่อง ซึ่งเณรก็ยินยอมแต่โดยดี กระนั้นก็ยังไม่ยอมดื่มเท่าไหร่ บอกว่าอยากปฏิบัติเหมือนพระเหมือนสงฆ์
ผมล่ะทั้งดีใจ ภูมิใจ และเป็นห่วงท่านเป็นที่สุด...
พรุ่งนี้เช้า...คือเช้าแรกที่เณรจะออกบิณฑบาต
 |
- ขอบคุณนะครับที่ช่วยทำให้บันทึกนี้มีสารัตถะเพิ่มขึ้น
- ผมไม่ค่อยมีความรู้เรื่อง "ทางพระ" นัก ถึงแม้จะเติบโตเข้าออกวัดมาตั้งแต่เด็ก
- ผมไม่แปลกใจที่ลูกเณรมีความต้องการที่จะบวชมานานแล้ว...เพราะคิดว่าส่วนหนึ่งของเราได้มีอยู่ในตัวท่านอย่างสนิทนั่น และสิ่งเหล่านี้ผมก็ได้รับการถ่ายโยงอย่างลึกซึ้งมาจากคุณพ่อและคุณแม่
- อีกทั้งท่านก็ชอบวิถีทุ่งนา - ชอบวัวมาก ซึ่งสิ่งเหล่านี้ก็เป็นวิถีที่ผมเคยคลุกคลีและผูกพันมาตั้งแต่เด็ก
- บางที..ลูก คือ ภาพสะท้อนตัวตนของเราได้ไม่น้อยเลยนะครับ
- ผมขอบคุณอีกครั้งนะครับ ที่ช่วยให้ผมและชาวบล็อกได้มีความรู้เรื่อง พระพรหมคุณาภรณ์ มากขึ้น
- สังคมยังดีและยังน่าอยู่มากเลยนะครับ...
สวัสดีหลังเที่ยงคืน (ครับ) ...คุณโก๊ะ
ช่วงนี้ชีวิตของผมเต็มไปด้วยสีสันไม่น้อย โดยเพาะสีสันชีวิตที่เกี่ยวกับลูกชายทั้งสองคน...การเดินทางลงพื้นที่ในราชการอันถี่ยิบก็ไม่รู้สึกว่างเปล่า เป็นห้วงที่ผมมีพลังอย่างเหลือเฝือที่จะคิดและทำอะไรหลาย ๆ อย่าง
คุณโก๊ะก็เช่นกันนะครับ...ขอให้มีพลังอันหลากล้นต่อการก้าวเดิน และมีความฝันอันงดงามประดับชีวิตอยู่อย่างไม่รู้จบ
ผมเป็นกำลังใจให้...นะครับ
สวัสดีคุณแผ่นดิน อีกครั้งครับ
- พระพรหมคุณาภรณ์ ก็คือ พระธรรมปิฎก (ประยุต ปยุตโต) ครับ
- ลองหาหนังสือชื่อ วิถีแห่งปราชญ์(ฉบับล่าสุด) มาอ่านดูครับ หรือลองแอบอ่านที่ร้านหนังสือก็ได้ครับ
- ผมอ่านเสร็จ ต้องมาเก็บบนหิ้งที่สูงๆ เลยครับ
- และเรื่องที่ผมเล่าก็มีอ้างอิงในเล่มครับ
ธรรมะสวัสดีครับ
|
อันที่จริงพระธรรมปิฎก, ผมอ่านหนังสือท่านประมาณ 3 เล่ม (น้อยมากเมื่อเทียบกับจำนวนหนังสือที่ท่านเขียน) แต่ขออภัยจริง ๆ ที่ผมจำไม่ได้...ผมชื่นชอบหนังสือที่ท่านเขียน และโดยส่วนตัวผมมองว่าหนังสือของท่านอ่านง่าย เข้าใจง่าย ซึ่งในท้องตลาดก็เป็นหนังสือธรรมะที่ประสบความสำเร็จในทางการจำหน่ายมากครับ
ครั้งหนึ่งท่านอ.สมชาย ลำดวน เป็นคนแนะนำให้อ่าน จึงได้หามาอ่านแต่ก็ทิ้งช่วงมานานแล้วครับ
ขอบพระคุณมากครับ...
สวัสดีครับคุณแผ่นดิน
ถ้ามีโอกาส...อย่าลืม นิมนต์หลวงเณรไปเดินเรียงแถวบนสะพานไม้ยามอาทิตย์โผล่ขอบฟ้าหรืออาทิตย์ใกล้ตกดิน แล้วนำภาพมาฝากชาว G2K ชมอีกนะครับ
- ขออนุโมทนาบุญด้วยครับผม
- แค่เห็นแล้วก็ปลื้มใจ ชื่นใจจริงๆ ครับ
- ผมเองยังไม่ได้บวชเลยครับ น้องสามเณรแผ่นดินได้มีโอกาสนำทางไปแล้วครับ
- มีความสุขมากๆ ครับผม
- เป็นบทความที่ให้ผมสุขใจได้อย่างเต็มเปี่ยมครับ
- ขอบคุณพี่พนัสมากครับผม
สวัสดีครับ
|
ผมเองก็คิดเหมือนกันนะครับ อยากนิมนต์เณรมาเดินสะพานเหมือนกัน แต่คงลำบากมาก เพราะอยู่คนละพื้นที่จังหวัด แต่ตอนนี้ตั้งใจอย่างเดียวคือกลับไปตักบาตรให้ทันก่อนที่ท่านจะสึกเสียก่อน
ขอบคุณมากนะครับ
 |
ดีใจมากครับถ้าเรื่องราวในบันทึกนี้ก่อเกิดความสุขแก่ชาวบล็อก และหวังว่าความสุขที่เกิดขึ้นจะเป็นแรงส่งให้แต่ละท่านมีพลังชีวิตในการสร้างสรรค์สิ่งดี ๆ สืบต่อไปอย่างไม่รู้จบ
ขอบคุณมากครับ...
ขอบคุณพี่อนงค์ มากครับ
 |
ช่วงนี้ยังไม่มีเวลาไปท่องทักทายบันทึกกัลยาณมิตรมากนัก...เวลาส่วนหนึ่งหายไปกับการไปราชการ กลับมาก็เพลีย รีบนอนพัก เพื่อเตรียมเดินทางในรุ่งเช้า
เอาบุญมาฝากนะครับ...