การปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวัน
หลายคนอาจรู้สึกว่าการปฎิบัติธรรมเป็นเรื่องไกลตัว แต่แท้จริงแล้วเราสามารถปฎิบัติธรรมได้ตลอดเวลา เพราะว่าธรรมนั้นไม่ได้อยู่ที่ใด แต่อยู่ที่ตัวเราและรอบๆ ตัวเรานั่นเอง
การพิจารณาดูอารมณ์ของเราเองก็ถือเป็นการปฏิบัติธรรมได้แล้ว เพราะถ้าหากเราตามดูอารมณ์ของเราได้ทัน และเห็นว่าอารมณ์นั้นเป็นเพียงแค่สภาวะธรรมหรือสภาพธรรมหนึ่งๆ ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่และก็จะดับไป เท่านั้น ถ้าเรารู้เช่นนั้นแล้วเราก็จะไม่ถือเอาอารมณ์นั้นๆ มาเป็นตัวตนของเรา ไม่เอามาเป็นสรณะเสียจนเกิดความเดือดร้อนไปกับอารมณ์นั้นๆ หรือยึดมั่นถือมั่นกับอารมณ์นั้นๆ นั่นเอง
ตัวอย่างเช่น ถ้าได้ยินคำชม ว่าเป็นคนเก่ง คนรวย จิตของเราจะทำหน้าที่รับรู้คำชมนั้น เกิดความสุขกับคำชมนั้นๆ พาลคิดไปว่าเรานั้นเก่งและรวยขึ้นจริง แต่ถ้าพิจารณาให้ลึกลงไปจะเห็นว่า หลังจากขณะที่มีคนมาชมว่าเราเก่ง หรือเรามีเงินมากนั้น เราไม่ได้เก่งขึ้นจริงในทันใด เราก็ยังเป็นคนเดิม มีสิ่งที่สังคมเรียกว่าความเก่งเท่าเดิม มีเงินในกระเป๋าเท่าเดิม ดังนั้นถ้าเราไม่มีสติ เราอาจหลงว่าเราเก่งขึ้น และรวยขึ้นเนื่องจากคำชมไปแล้วก็ได้ และเกิดกิเลสฝันหวานอยากเก่งอยากรวยมากขึ้นไปอีก
ดังนั้นการปฏิบัติธรรม โดยมีสติตามดูสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆ ตัวในชีวิตประจำวันให้ทัน ก็เป็นการปฏิบัติธรรมชั้นยอดแล้ว เพราะถ้าเรามีสติ ไม่หลงไหลไปกับสิ่งต่างๆ ที่มากระทบตัวเราทุกวัน และเห็นว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งไม่เที่ยงแท้ กิเลสของเราก็จะลดลงไปด้วยเช่นกัน
ความเห็น (6)
ไม่ว่าจะเป็นที่อาจารย์กมลวัลย์ Comment ใน beyondkm หรืออยู่ในบันทึกนี้ของอาจารย์ ผมว่าเป็นการสอนธรรมะที่มีคุณค่ามาก ...เพราะเป็นการทำให้การปฏิบัติธรรมเป็นเรื่องที่ทำได้ในชีวิตประจำว้น ....ยิ่งอ่านไป อ่านไป ก็เริ่มรู้สึกว่าสงสัยจะอาจารย์เดียวกัน (แค่รู้สึกเท่านั้นครับ ไม่ serious อะไร)
ดิฉันได้เรียนรู้การปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง ตอนที่ทำหน้าที่เป็นรองคณบดีฝ่ายบริหาร อยู่ที่คณะวิศวฯ ค่ะ งานเยอะ ประชุมก็มาก คนก็มาก งานสอน งานวิชาการก็ต้องทำเหมือนเดิม เจอความต้องการที่ไม่มีที่สิ้นสุดของคนแล้วก็กลุ้มมากๆ เคยเครียดมากพอควรค่ะ ประมาณว่าไม่รู้จะทำงานไปเพื่ออะไร
แต่โชคดีค่ะ มีคณบดีคณะวิศวฯ ในขณะนั้น (รศ.ดร.ศิริศักดิ์ หาญชูวงศ์) เป็นคนที่ปฏิบัติธรรม ศึกษาค้นคว้า และปฎิบัติด้วยตนเอง อาจารย์ศิริศักดิ์คงเห็นหน้าดิฉันแล้วสงสารว่าทำงานหนัก และทำตัวเป็น "ผู้เป็น" มากไป แบกเรื่องงานไว้กับตัวมาก มีทุกข์และเป็นทุกข์ แทนที่มีทุกข์แล้วดูทุกข์ เลยมาสอนให้เป็น"ผู้ดู"ค่ะ อาจารย์เขาสำเนาหนังสือชื่อ "ผู้ดู ผู้เป็น" ของหลวงพ่อคำเขียน ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่เทียนไว้ให้อ่านด้วย นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของการศึกษาและปฏิบัติธรรมค่ะ
สวัสดีครับ อาจารย์
- ก่อนอื่นต้องขอบพระคุณที่เข้าไปอ่านบล็อกของผมครับ
- บทความของอาจารย์นั้นน่าสนใจเช่นกันครับ ผมจะตามอ่านเรื่อยๆ นะครับ
- สิ่งที่อาจารย์แนะนำมานี้ดูเหมือนง่ายครับ แต่ถ้าใครไม่เคย(เข้าคอร์ส)ปฏิบัติธรรมมาเลยก็ยากครับ
- แค่ ผู้ดู ผู้รู้ ผู้เป็นนี่ก็ลำบากแล้วครับ ใครไม่เคยฝึกอาจทำไม่ได้ หรือเข้าใจผิดไป แค่อ่านจากหนังสืออย่างเดียวก็จอดครับ
- อยากให้อาจารย์อธิบายเพิ่มให้หน่อยครับ อย่างน้อยคนที่ไม่เคยปฏิบัติธรรม หรือปฏิบัติธรรมมาน้อยอย่างผม จะได้เข้าใจมากขึ้นครับ
ธรรมะสวัสดีครับ
ยินดีค่ะคุณ 
ธรรมาวุธ
ดิฉันก็ชอบที่คุณ ธรรมาวุธ เขียนเช่นเดียวกันค่ะ และขอขอบคุณที่จะติดตามนะคะ
เรื่องเข้า course ปฏิบัติธรรม ดิฉันก็ไม่เคยค่ะ แต่โชคดีที่มีอาจารย์ดี (อ.ศิริศักดิ์) ที่ทำงานอยู่ไกล้ตัวในช่วงที่กำลังเรียนรู้พอดี เลยได้มีโอกาสปฏิบัติทุกวันเพราะถูกเตือนโดยอาจารย์ค่ะ
การเป็น ผู้ดู สำหรับใครหลายๆ คนคงจะแปลกค่ะ คนมักลืมตัวและกลายเป็น ผู้เป็น ไปแบบอัตโนมัติทันที
ขอบคุณคุณธรรมาวุธ ที่มาจุดประกายสอบถามนะคะ กำลังนึกอยู่เลยว่าจะเขียนเรื่องอะไรต่อดีใน blog การปฏิบัติธรรมนี้
ประนอม ลังการ์พินธุ์
สวัสดีค่ะท่าน ดร.
คนเจียงฮายเจ้า น้องของอาจารย์สมเจตน์
ดร.และ ดร.ศิริศักดิ์ สบายดีไหมคะ
พอดีว่าจะตั้งกลุ่ม Facebook ในเครือญาติเพื่อสนทนา(ธรรม)บ้าง ทุกคนจะได้ไม่เหินห่างจากธรรม(หลังจากได้รับความรู้จาก ดร.มา)
จึงขออนุญาต ดร.ทั้งสอง เข้าเป็นสมาชิกในกลุ่ม และเป็นเสาหลักให้ด้วย
ถ้าอนุญาต.. กรุณาแจ้ง E-mail ให้ด้วยนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ
ทุกคนที่เจียงฮายฝากความระลึกถึงมาด้วยค่ะ
ตุ๋ย ประนอม (เจียงใหม่) เจ้า
สวัสดีค่ะอ.ประนอม ^_^
ดิฉันอยู่บน facebook อยู่แล้วค่ะ ค้นได้เลยในชื่อ Kamolwan Lueprasert ค่ะ สามารถ add friend ได้เลยค่ะ พอดีจะส่ง email ไปให้แต่ไม่รู้จะส่งไปให้ที่ email ไหนค่ะ ตอนนี้มีแต่ email ของ คุณสมพงศ์ค่ะ