"Work&Life Equal" ความสมดุลย์ระหว่างงานกับชีวิตส่วนตัว
หลาย ๆ คนใช้ชีวิตส่วนใหญ่ไปกับการทำงาน ลองคำนวนคร่าว ๆ นะครับ สำหรับคนทำงานประจำ วันละ 8 ชั่วโมง รวมเวลาเดินทางไปกลับอีก 2 ชั่วโมง เราใช้เวลาไปกับการทำงานอาทิตย์ละกี่ชั่วโมงแล้ว นี่ยังไม่รวมเวลาที่ทำโอทีนะครับ บางคนยังทำงานพิเศษนอกเหนือจากงานประจำอีก...
เห็นแล้วใช่มั้ยครับว่าเราใช้เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตหมดไปกับการทำงาน ยิ่งคนที่ทำงานในเมืองใหญ่แล้วด้วย ต้องเสียเวลาในแต่ละวันไปกับการจราจรที่ติดขัด แล้วเราจะเหลือเวลาให้กับคนในครอบครัวของเราเท่าไหร่ครับ...
ลองถามสามีภรรยาสิครับว่า....คุณใช้เวลาในการพูดคุย ปรึกษาหารือ หรือแสดงความรักต่อกันมากน้อยแค่ไหน...
ถามคนที่เป็นพ่อแม่สิครับว่า...คุณมีเวลาสอนการบ้านให้ลูกของคุณมากน้อยแค่ไหน...
ถามคนที่เป็นลูกครับว่า...นานแค่ไหนแล้วที่คุณไม่ได้กลับไปเยี่ยมพ่อแม่...
เราลองมาถามตัวเรากันมั้ยครับว่า...เวลาแต่ละวันของเรา เราได้ใช้มันอย่างคุ้มค่าแล้วหรือยัง เราได้แบ่งเวลาให้กับคนที่เรารักมากน้อยแค่ไหน ยังไม่สายนะครับที่เราจะหันมาทำให้ชีวิตของเราเกิดความสมดุลย์และลงตัวระหว่างงานและครอบครัว...
"เราใช้เวลาอยู่กับคนที่ไม่รักเรา...มากกว่าใช้เวลาอยู่กับคนที่เรารักหรือเปล่า"
ความเห็น (18)
แอนน์/สคส.
พยายาม balance ทุกๆ ครั้งที่รู้สึกตัว หรือมีคนมากระตุก แต่เมื่ออยู่กับงานแล้ว ก็หลุดทุกที่ ยากจังนะคะ ?
ขอบคุณที่มากระตุกอีกครั้งค่ะ : )
เห็นด้วยกับ คุณแอนน์/สคส. ครับ...
ผมว่าเป็นเรื่องที่ทุกคนรู้ดีอยู่แล้วแต่ส่วนมากจะลืมครับ...
ดีใจครับที่สิ่งที่เขียนช่วยกระตุกคนอื่น และที่สำคัญตัวผมก็จะได้ไม่ลืมที่จะกระตุกตัวเองด้วยครับ...
ถูกต้องนะครับ คุณราณี 
...
เราต้องไม่ลืมที่จะใส่ใจคนรอบข้างนะครับ...
"เราใช้เวลาอยู่กับคนที่ไม่รักเรา...มากกว่าใช้เวลาอยู่กับคนที่เรารักหรือเปล่า"
จากประโยคนี้ ต้องบอกว่า คงต้องรักเพื่อนร่วมงานทุก ๆ คนแล้วล่ะค่ะ เพราะเจอกันทุกวัน การใช้ชีวิตในที่ทำงานถ้าทุกข์ก็จะทรมานมาก แต่ถ้าสุข เหมือนเวลาในแต่ละวัน หมดไปเร็วจริง ๆ ค่ะ
น้อง มะปร้างเปรี้ยวครับ 
ครับ...
ในที่ทำงานมีทั้งเพื่อนที่เป็นเพื่อนจริง ๆ กับอีกหลายคนเป็นได้แค่เพื่อนร่วมงานครับ...
ในองค์กรที่ทีการแข่งขันสูง ความจริงใจอาจจะหาได้ยากครับ...
ประโยคนั้นพี่หมายถึง...เราใช้เวลาอยู่กับคนอื่น มากกว่าคนในครอบครัวเราหรือเปล่า...
ขอบคุณมากนะครับสำหรับความคิดเห็น...
คุณเอก 
...
จากที่ได้อ่านในหลาย ๆ บันทึก การทำงานกับชุมชนเป็นงานที่หนักและต้องทุ่มเทมาก ๆ
แต่ถึงยังงัยเราคงต้องหาเวลาพักบ้างครับ...
อย่างน้อยก็เพื่อตัวเราเองและคนที่เรารักครับ...
คุณครูแอ๊ว 
...
ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทาย...
บางที่เรื่องเหล่านี้เราก็ลืมครับ เนื่องจากภาระหน้าที่ต่าง ๆ ที่ต้องรับผิดชอบมาก...
เราคงต้องสะกิดตัวเองกันบ่อย ๆ แล้วครับ...
เห็นด้วยกับคุณ Mr.Direct เมื่อก่อนไม่เคยคิด แต่เดี๋ยวนี้คิดได้แล้ว
ขอบคุณครับ คุณจินตนา 
...
ที่เข้ามาทักทาย...
ขอบคุณครับ คุณ beyondKM 
...
การ balance เรื่องเหล่านี้ให้ลงตัวที่สุด เป็นเรื่องยากครับ...
แต่ถึงจะยากยังงัยก็เป็นความจำเป็นที่ต้องทำให้ได้ ถึงจะไม่ลงตัวที่สุด ก็คงต้องให้ได้ในระดับหนึ่งครับ...
คุณสมทรง 
...
ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทาย...
ดีใจด้วยครับที่ทำได้ลงตัวและมีความสุขในแต่ละวัน...
ขอบคุณครับ...
สวัสดีคะ
จิ๊บก็หายไปนานยังจำได้ไหม แวะมาชมแล้วก็จริงนะคะ แต่การทำงานของจิ๊บถ้าทำแล้วมีความสุขแล้วไม่ขอเกี่ยงคะสู้ๆๆ
สวัสดีครับ คุณจิ๊บ 
...จำได้ครับ...
ถ้ามีความสุขกับการทำงานแล้ว ชีวิตก็มีความสุขไปด้วย ดีครับ....
ขอบคุณครับ...
- อื้มครับ แล้วคนที่ไกลคนที่รักเรา จะทำอย่างไรดีครับ
- ผมมานั้งคิดเอ๊ะทำไงดีเน๊าะ งั้นโทรหาเขาดีกว่า
- แล้วค่อยไปทำงาน วันเสาร์ยังต้องทำงานเลยครับ เขาให้ไปพูดบรรยายเรื่อง การจัดการสิ่งแวดล้มกับความรุนแรง
- ผมต้องทำการบ้านมากทีเดียวกับหัวข้อนี้
- ไปทำงานก่อนครับ และผมคงต้องบวกเวลาในการอยู่กับคนข้างนอกเพิ่มอีก 3 ชั่วโมงแล้วครับ
ครับ...คุณนิเวศน์ 
...
คนที่อยู่ห่างกัน แค่โทรหาก็สร้างความรู้สึกดี ๆ มากแล้วครับ...
สละเวลาเพื่อคนที่เรารักเพิ่มอีกนิด ชีวิตก็จะมีความสุขเพิ่มขึ้นครับ...
ขอบคุณครับ...