การตัดสินจริยธรรมของคนจะดูเพียงพฤติกรรมที่ผิวเผินไม่ได้
"จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้ หยั่งถึง"
วันนี้มีเรื่องเล่าสนุกๆ อ่านแล้วอย่าถือเป็นอารมณ์นะครับ...
ทับทิมอยู่ในครอบครัวที่ค่อนข้างจะหัวโบราณ ได้รับการอบรมให้อยู่ในกรอบขนบธรรมเนียมประเพณีและวัฒนธรรมของไทยอย่างเคร่งครัด ตั้งแต่เด็กจนโตเป็นสาว ดังนั้น เธอจึงเป็นผู้ที่รักนวลสงวนตัว ไม่เที่ยวเตร่คบค้าสมาคมกับชายใด
ครั้งหนึ่ง ทับทิมมีความจำเป็นต้องไปราชการต่างจังหวัดโดยลำพังหลายวัน และจำเป็นต้องพักค้างคืนที่โรงแรมด้วย ในคืนแรกทับทิมรู้สึกตื่นเต้นและหวาดกลัว จนนอนไม่หลับ จึงเปิดประตูออกมายืนที่ระเบียงด้านหลัง สักครู่ทับทิมก็ผลุนผลันออกจากห้องลงไปเคาะประตูห้องผู้จัดการโรงแรม พอผู้จัดการเปิดประตูออกมา ทับทิมก็ต่อว่าทันที
“ฉันไม่คิดว่าโรงแรมที่มีชื่อเสียงอย่างนี้จะปล่อยให้แขกที่ไม่มีวัฒนธรรมมาทำบัดสีอย่างน่าละอายที่สุด คุณต้องจัดการเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นฉันจะย้ายไปอยู่โรงแรมอื่น”
“เป็นไปได้ยังไงครับ” ผู้จัดการงุนงง ทับทิมคาดคั้นต่อ
“เชิญคุณมาดูให้เห็นกับตาได้เลย” ว่าแล้วทับทิมก็เร่งเร้าให้ผู้จัดการตามไปที่ห้องพักแล้วเธอก็เปิดประตูออกไปที่ระเบียบด้านหลัง
“โน่นไง คุณดูเสียให้เต็มตา คนอะไรบัดสีบัดเถลิงที่สุด” ทับทิมโวยวาย
“ขอประทานโทษเถอะครับ จากที่มองอยู่นี่ผมเห็นเพียงผู้ชายคนหนึ่งเปลือยท่อนบนเท่านั้น”
“คุณนี่เป็นผู้จัดการได้อย่างไร ทำไมคุณไม่ปีนขึ้นไปบนโต๊ะชะโงกหน้าดูซิว่าจะเห็นมั้ย”
ทับทิมอยู่ในครอบครัวที่ค่อนข้างจะหัวโบราณ ได้รับการอบรมให้อยู่ในกรอบขนบธรรมเนียมประเพณีและวัฒนธรรมของไทยอย่างเคร่งครัด ตั้งแต่เด็กจนโตเป็นสาว ดังนั้น เธอจึงเป็นผู้ที่รักนวลสงวนตัว ไม่เที่ยวเตร่คบค้าสมาคมกับชายใด
ครั้งหนึ่ง ทับทิมมีความจำเป็นต้องไปราชการต่างจังหวัดโดยลำพังหลายวัน และจำเป็นต้องพักค้างคืนที่โรงแรมด้วย ในคืนแรกทับทิมรู้สึกตื่นเต้นและหวาดกลัว จนนอนไม่หลับ จึงเปิดประตูออกมายืนที่ระเบียงด้านหลัง สักครู่ทับทิมก็ผลุนผลันออกจากห้องลงไปเคาะประตูห้องผู้จัดการโรงแรม พอผู้จัดการเปิดประตูออกมา ทับทิมก็ต่อว่าทันที
“ฉันไม่คิดว่าโรงแรมที่มีชื่อเสียงอย่างนี้จะปล่อยให้แขกที่ไม่มีวัฒนธรรมมาทำบัดสีอย่างน่าละอายที่สุด คุณต้องจัดการเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นฉันจะย้ายไปอยู่โรงแรมอื่น”
“เป็นไปได้ยังไงครับ” ผู้จัดการงุนงง ทับทิมคาดคั้นต่อ
“เชิญคุณมาดูให้เห็นกับตาได้เลย” ว่าแล้วทับทิมก็เร่งเร้าให้ผู้จัดการตามไปที่ห้องพักแล้วเธอก็เปิดประตูออกไปที่ระเบียบด้านหลัง
“โน่นไง คุณดูเสียให้เต็มตา คนอะไรบัดสีบัดเถลิงที่สุด” ทับทิมโวยวาย
“ขอประทานโทษเถอะครับ จากที่มองอยู่นี่ผมเห็นเพียงผู้ชายคนหนึ่งเปลือยท่อนบนเท่านั้น”
“คุณนี่เป็นผู้จัดการได้อย่างไร ทำไมคุณไม่ปีนขึ้นไปบนโต๊ะชะโงกหน้าดูซิว่าจะเห็นมั้ย”
คำสำคัญ (Tags): #คุณธรรมจริยธรรม#จี้ใจได้สาระ
หมายเลขบันทึก: 82156เขียนเมื่อ 6 มีนาคม 2007 09:16 น. ()ความเห็น (5)
สวัสดีค่ะท่าน ศน.ธเนศ
- ครูอ้อยอ่านแล้ว...ให้รู้สึกหลายอย่างค่ะ
หนึ่ง...ขำขำ
สอง...จริงอย่างชื่อบันทึก
สาม...ครูอ้อยก็เคยเป็นค่ะ
- อย่าตัดสินใจ..อะไรง่ายๆ...เกี่ยวกับคุณธรรมที่มองแบบผิวเผิน
ขอบคุณค่ะ
เรียนคุณครูธเนศ
อ่านแล้วขำ ๆ แหมกล้าบุกเดี่ยวไปปลุกผู้จัดการอย่างนี้ แถมอยู่2 ต่อ 2 กับผู้จัดการด้วย แต่กลับไปมองคนอื่น ถ้าไม่ชอบก็เข้านอนซะ คิดได้หลายแง่คะเดี๋ยวกลับมาเล่าใหม่ สนุกดีค่ะ
ธเนศ ขำเกิด
ดีจัง...ที่เรื่องๆเดียวสะท้อนให้เห็นตั้งหลายมุมมอง ...มะรืนนี้จะไปเป็นวิทยากรอบรมครู(รุ่นเยียวยา) ที่นครนายก เขาอบรม 13 วัน แต่ 15-17 มีค.ผมจะไปดูงาน KM ที่กัวลาลัมเปอร์ มาเลเซีย ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสบันทึกบล็อกได้มากน้อยแค่ไหน คงคิดถึงทุกท่านมากเลย
เที่ยวเผื่อด้วยนะคะ....สนุกสนานด้วยค่ะ
เรียนท่านอาจารย์ ธเนศ
อ่านไปอ่านมาแล้ว "ขำไม่ออก" เรื่องนี้ คุณทับทิม แก คงจะอยากรู้อยากเห็นเนาะ