ช่วงนี้อยู่ในช่วงการทำวิทยานิพนธ์ ค่อนข้างวุ่นๆกับการค้นงานการหาข้อมูลต่างๆมาเขียน ผู้เขียนปกติแล้วเป็นคนที่รู้จักคนง่ายแต่การที่จะคบใครนานๆต้องใช้เวลา ต้องศึกษาความคิด นิสัยใจคอของคนที่เราจะคบด้วยค่อนข้างนาน มาอยู่ที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี จึงมีแต่เพื่อนในสาขาวิชาเอกภาษาอังกฤษ คนจีนทั้ง 6 คนที่เป็นเพื่อนก็หนีกลับไปทำวิจัยที่ประเทศจีน เหลือพี่ๆเพื่อนๆบางคนช่วงนี้ก็กำลังเขียนวิทยานิพนธ์ หลายคนหายไปเลย ปล่อยให้ผู้เขียนโดดเดี่ยวเดียวดาย ทำงานอยู่ที่มหาวิทยาลัย ที่มหาวิทยาลัยเป็นห้องพัก มีน้องปริญญาโท สาขา เคมี 4 คน เป็นศิษย์เก่าจากมหาวิทยาลัย อุบลราชธานี มาเรียนปริญญาโทต่อที่นี่ เลยได้น้องๆเป็นเพื่อน ออกกำลังกาย เล่นตะกร้อ ฟุตบอล(กีฬานี่ผู้เขียนชอบ) แต่น้องชอบเล่นแบดมินตันและเริ่มไปว่ายน้ำผู้เขียนเลยได้ลูกศิษย์ในการสอนว่ายน้ำเพิ่ม หลังจากที่เคยสอนมานานเมื่อเกือบ 10 ปีก่อน ไม่ทราบว่าเป็นลูกศิษย์ใครบางคนจากมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีหรือไม่ อาจารย์อุทัย อันพิมพ์ อาจจะเคยเห็น ลองมาดูรูปดีกว่า
จากซ้ายไปขวา น้องวานจากจังหวัดบุรีรัมย์ น้องออมจากจังหวัดมุกดาหาร น้องเจี๊ยบจากจังหวัดอำนาจเจริญ น้องเขียวจากจังหวัดอุบลราชธานี(โอ้โห มาจากคนละจังหวัดทีเดียว)
คนริมสุดทางซ้ายมือน้องแอ๊ด(ฮิฮิฮิๆๆ)มาจากจังหวัดกาญจนบุรี(สังเกตไหมครับว่าเป็นเสื้อสุดหล่อเป็นของฝากจากพี่สมพร จากเชียงใหม่)
(ขอออกตัวก่อน การถ่ายรูปอาหารให้น่ากินยากมาก คงต้องอาศัยผู้รู้อย่างคุณ Nidnoi หรือหลายๆท่านช่วยแนะนำ ผู้เขียนถ่ายออกมาแล้วไม่ดีเท่ากับการถ่ายรูปดอกไม้ หรือคน ยอมรับว่าเป็น การถ่ายรูปที่ปราบเซียนมาก)
ส้มตำปลาดุกฟู(เพิ่งเคยเห็น น้องเจี๊ยบบอกว่าสั่งผิด)
<p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p align="center"> ลูกชิ้นทอด น้ำจิ้มอร่อยมาก</p><p> </p><p align="center"> ไข่เจียว </p><p></p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="center"> ปลาทับทิมนึ่งมะนาว </p><p></p><p> </p><p align="justify"> ของแถมเห็นคุณยายคนแก่มาขายต้องซื้อทุกที สงสารแก อยากถามว่าที่จังหวัดที่ท่านอยู่เรียกว่าอะไร </p><p></p><p></p><p align="justify"> ผู้เขียนมีเหตุผลที่เขียนบันทึกนี้เพราะต้องการสนับสนุนความคิดของท่านอาจารย์ ธเนศ ขำเกิดในเรื่องการอยู่หอพัก ถ้าอยู่ใกล้ๆกัน สามารถช่วยเหลือกันได้ เนื่องจากมีเพื่อนชาวเวียดนามด้วย น้องๆทั้ง 4 คนก็ได้ฝึกการฟังภาษาอังกฤษ ฝึกพูด เป็นการเกื้อกูลกันที่ดี ขนาดผู้เขียนเองก็ต้องอาศัยน้องทั้ง 4 คนในการถามเส้นทางต่างๆในภาคอีสาน เนื่องจากอยู่แต่มหาวิทยาลัย ไม่ได้ไปไหนเลย แถมไม่เคยมาภาคอีสามาก่อน ถ้าเป็นภาคกลางหรือภาคใต้คงลุยไปได้ทุกที่ ครั้งก่อนไปบ้านพ่อครูบาสุทธินันท์ก็ถามทางน้องทั้ง4 คน นอกจากนี้การไปโรงเรียนบ้านเม็กดำ ที่มหาสารคามของ ผอ ศักดิ์พงศ์ ก็ได้น้องช่วยแนะนำเส้นทาง การมาเรียนในระดับสูงๆ ผู้เขียนเชื่อว่า เป็นการค้นคว้าเองเป็นส่วนใหญ่ แต่การที่ได้กัลยาณมิตรดีๆจากน้องทั้ง 4 คน จะเป็นกำไรชีวิตในอนาคตเรายังได้ติดต่อกันอีก สังคมอยู่ได้ต้องมีการช่วยเหลือเกื้อกูลกัน จึงอยากบอกว่า วันธรรมดากับคนพิเศษความรู้สึกจึงพิเศษเป็นธรรมดา…</p><p align="justify"></p><p align="center"> </p>
ตามมาอ่านครับ...
มีเรื่องให้อ่าน มีภาพให้ดู และมีเพลงให้ฟัง...
ครบอรรถรสครับ...
แฮะ ๆ พี่ก็รู้คำตอบค่ะ ข้าวเกรียบ ปิ้ง ค่ะ
จะเจอเวลามีงานตามวัด หรืองานเกษตร ที่ ม.อ. ค่ะ ชอบดูเวลาคุณยายคนขาย เขาไช้ไม้พลิกข้าวเกรีบไปมา
เห็นทีไร อดซื้อไม่ได้ทุกทีค่ะ แต่ถ้าจะให้อร่อย ต้องรีบทานตอนร้อนๆ นะคะ เดี๋ยวจะหายกรอบซะ
อ้อ เทคนิคการถ่ายรูปอาหาร คุณnidnoi เธอเคยบอกไว้ว่า ให้เราเอากล้องจ่อให้เห็นอาหารเต็มหน้าจอเลยค่ะ แล้วให้พึงระลึกอยุ่เสมอว่า เราถ่ายอาหาร ไม่ได้ถ่ายจานใส่อาหาร
กำลังนั่งออกข้อสอบ ติวภาษาอังกฤษ ให้น้องฟางอยู่ค่ะ
เด็ก ๆ ไล่ให้แม่อยู่บ้าน สงสัยจะแอบไปหาอะไรมา surprised คุณแม่อีกแน่ ๆ เลย
เห็นเจ้าตัวเล็ก ควักกระปุก ได้เงินมา 36 บาท ทุ่มสุดตัวเลยงานนี้
ชอบคำนี้ค่ะ
"ผู้เขียนปกติแล้วเป็นคนที่รู้จักคนง่ายแต่การที่จะคบใครนานๆต้องใช้เวลา "
ปิ๊กก็เป็นเหมือนกัน รู้จักเค้าไปทั่ว แต่เพื่อนสนิทจริงๆ มีแค่คนสองคนเท่านั้นเอง
ที่ กทม. เรียกข้าวเกรียบว่าวค่ะ
(เพี๊ยงงง ...อย่าหน้าแตกอีกนะ)
ใช่ ๆ ค่ะ ข้าวเกรียบว่าว
ลืมชื่อไปได้ไงเนี่ย
บ้านผมก็เรียก ข้าวเกรียบว่าว
อ.ขจิต ขาดไข่เจียวไม่ได้เลยนะคับ อิอิ
แวะมายิ้ม ยิ้ม ..ก่อนนอน
ว่าแต่ ...
หากต้องการให้ขยายตัวมากๆ ต้องใส่น้ำของรากตดหมาเยอะๆ นะครับ แล้วจะอร่อยมากยิ่งขึ้น
คืออะไรอ่ะคะ :)
น้องชาย
ขนมที่ว่าบ้านพี่เรียก "ข้าวควบ" เจ้า อร่อย ออกหวานนิดหน่อยค่ะ กินหน้าหนาว ยิ่งอร่อยค่ะ
น่าจะได้วันนี้คับ
ขอบคุณพี่ขจิตมากๆ
หมูงานสุมหัวมากๆต้องซ่อมคอมอีก 6-7 เครื่อง
ไม่มีเวลาได้บันทึกเลย เลยขอมาป่วนพอคับ
มาเห็นภาพตอนเช้าหิวข้าวหรือครับ
ว่าแต่ เหลืออะไรให้ผมกินบ้างครับ อิอิ
สวัสดีค่ะ รถด่วน ปิ๊กกินได้นะ เคยลอง แต่กินได้ไม่เยอะ รู้สึกว่าเค้าขายแพงด้วยหง่ะ
เห็นกระทู้นี้มีของกินเยอะ เลยนำมาฝากบ้าง ร้อนๆ อย่างนี้ต้อง นี่เลย
ได้หนังสือของพี่ขจิตแล้ว ประทับใจมากๆคับ
ขอบคุณพี่ขจิตอีกครั้งคับ
ตามด้วยน้ำมะนาว หวานเย็น เปรี้ยว ชื่นใจ
ภาพจากเวป : ครัวไกลบ้านค่ะ
มายั่วโมโห...เอ้ย...ยั่วน้ำย่อยคุณหลานแต่เช้าเลยนะคุณลุง
ไปเล่นกีฬาหรือไปกินเป็นหลักกันแน่เนี่ย
ดีๆ สมองต้องได้รับสารอาหารเยอะๆ จะได้อ้วน...เอ้ย...จะได้ฉลาด
อยากทานไอสครีมของคุณจินตนาด้วย คุณลุงจะทานหมดแล้วยัง วิ่งมาไม่ทัน
^____<
มาดูคนพิเศษกับวันพิเศษเจ้าค่ะ
เดินเท้าเปล่าเข้ามาแบบเบาที่สุดเลยนะเจ้าค่ะ
มุมเขียว หรือมุมเทา แต่ขอทายว่าเป็นมุมเทา
เพราะเราแอบเห็นนิ้วคนเสื้อเขียวชู 2 นิ้วเชียว
พูดเบา ๆ นะ (จะให้จิ้มลูกกระตาหรือกัดหูดีเจ้าค่ะ)
แต่น้องเขาน่ารัก สดใส ทั้งคู่เลยเนอะ น่าเอ็ดดูจัง
น้องเขาจะเข้ามาอ่านใหมนี่ แต่ไม่เป็นไรหรอก
น้องเขาไม่รู้หรอกนะว่าไม่แสดงตนเป็นใคร
เพราะว่าฉันไม่ใช่คนแถวนี้ ชะ ชะ ไช ยา ไช ยา ไช ยา ไช (ร้องเพลงอีกแล้ว)
เว้นเสียแต่ว่า....(ไม่นะ ไม่เอา สัญญาแล้วว่าจะไม่พูดดดด)
คุณ "ขจิต" อย่ามาดึงมือนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้!!
อย่ามาห้ามนะ เราจะจิ้มลูกกระตาน้องเขาให้
อ้าว!! เห็นใหมห้ามดีนักจิ้มผิดเลย
โดนลูกกระตาคนเสื้อเหลืองเต็ม ๆ เลย
จุ๊!! อย่าร้องดังไป เดี๋ยวน้องเขาได้ยิน
ทนเจ็บหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวก็หาย (ฮิๆๆๆ)
ไม่ทะลึ่งแล้วเจ้าค่ะ เดี๋ยวเจ้าของบันทึกเอ็ดเอา
หากการทิ้งรอยของเรา ทำให้ใครเข้าใจผิด
ต้องขอโทษนะเจ้าค่ะ...ไม่มีเจตนาจริง ๆ
แค่อยากให้หัวเราะบ้างก็แค่นั้นเจ้าค่ะ
ขอโทษจริง ๆ เจ้าค่ะ (หงอยๆ เลยเรา)
วัดจากอะไรว่ากำลังใจที่ให้น้อยนิด
เอาอะไรเป็นเกณฑ์ตัดสินในการวัด
ความรู้สึกดี ๆ มีให้เสมอ
ขอบคุณนะเจ้าค่ะ
อะฮ้า ... ตระกูล อ อีกแล้ว
สิ่งที่เราไม่เห็น ไม่ได้แปลว่าสิ่งนั้นจะไม่มี
บางครั้งสิ่งที่ไม่เห็น อาจจะมีมากกว่าสิ่งที่เห็นก็เป็นได้
จะเห็นหรือไม่ใช่สิ่งสำคัญ สำคัญคือเราได้ให้ด้วยความจริงใจ มากน้อยอยู่ที่คนรับจะตัดสิน
ขอบคุณเช่นกันกับสิ่งดี ๆ ที่ให้เรามาตลอด
และเราจะไม่มีวันลืมเลือนไปจากความทรงจำเจ้าค่ะ