งานบุญกับงานธุรกิจ.....
วันนี้ ขณะ อยู่ดูแลเด็กๆที่หอประชุม กำลังดู พี่เลี้ยงเยาวชน รวมกลุ่มน้องๆ ทำกิจกรรม การละเล่นเพื่อการตื่นตัวและนำเข้าสู่กิจกรรม การเดินป่ากับ ครูเดินป่า จากชุมชนที่นี่
ฉันรับโทรศัพท์ จาก ท่านผู้จัดการร้านสิ้นค้าชุมชน ของจังหวัดสุรินทร์ ที่ตั้งร้านที่ส่วนราชการของอำเภอเมือง ใกล้ศาลากลางจังหวัด ....พี่หวาน....เสียงพี่หวานจริงๆ
“ เมื่อไหร่จะส่งสินค้าผ้าสีธรรมชาติมาอีก ที่ส่งมาคราวที่แล้วเป็นชุดเป็นเสื้อแบบวัยคนทำงานนั้น หมดแล้วจ้ะ....”
เราทำงานส่งเสริมแม่บ้านที่นี่ ย้อมสีธรรมชาติ ทอผ้าฝ้าย และมีแผนกตัดเย็บ แต่ก็จำนวนน้อยมาก เราเคยส่งไปเรียนเพิ่มเติมการ
ออกแบบ และการตัดเย็บ ที่ สารพัดช่าง แต่ไม่ค่อยมีใครสมัคร
เพราะ เย็บจักรไม่เป็น ไม่ชอบทางนี้บ้าง ไม่ได้อยู่บ้านบ้าง ชอบทำงานรับจ้างรายวันมากกว่า
คนที่เย็บผ้าได้ก็น้อย คนที่อยากเรียนก็ไม่เพิ่ม....เรื่องนี้ต้อง ใช้ความชอบ..จริงๆนะ ในการที่เราจะตัดเย็บ ทำงานฝีมือสักอย่าง ฉันเคยไปเรียนที่ สารพัดช่าง กับแม่บ้าน ...การเรียน ฉันสู้แม่บ้านไม่ได้ ไปเรียนก็ ไปคุย กับครู กับเพื่อนมากกว่า
การบ้านก็ลอกแม่บ้านอีก ครูให้ออกแบบเสื้อสมัยนิยม มีปก ผ่าหน้า ตีเกร็ดหน้า หลัง เข้ารูป....ให้วางแบบ โค้ง เว้า ตีเส้น คำนวณ ...ฉัน บวกเลข หาร ไปหารมา สองข้าง ไม่เท่ากัน....หรือว่าจะหมดอนาคตซะแล้ว
สำหรับวิชานี้ ฉันได้มาแต่แง่มุมการมองเสื้อผ้าแบบผู้หญิงๆ การทำให้สวยมันมีเทคนิค มองแบบงานศิลปะ องค์รวม..มองหาโค้ง หาเว้า ทำให้เป็นผู้หญิงน่ะแล้วแต่ละคนก็มีรายละเอียดไม่เหมือนกันอีก...การที่เรา
จะออกแบบเสื้อผ้าให้สำเร็จรูป ราคาถูกๆ มันก็ยากอยู่นาทำขายกลุ่มเล็กๆ
ไม่มีระบบแบบนี้ ก็อยู่ไม่รอด....
ฉันชะลองาน แปรรูป ไว้นานๆมาคิดที เนื่องจากทำหลายเรื่อง ประเภทเห็นของสวยๆงามก็อยากทำไปหมด....บางที ผู้จัดการแบบพี่หวาน คงไม่รู้ว่าฉัน ไม่สามารถบริหารงานธุรกิจชุมชนให้มันต่อเนื่องได้ ด้วยปัจจัยหลายอย่าง
“ พี่หวาน ช่วงนี้ แม่บ้านที่กลุ่ม ไม่ค่อยว่างเลยคะ ติดงานบุญ งานแต่ง งานบวช งานศพ เดือนนี้ งานเยอะมากคะ...เลยยังไม่ได้ผลิตเสื้อผ้าเลยพี่...”
“ ใช่ ชาวบ้านเป็นแบบนั้น เอางานบุญ ไว้ก่อน งานธุรกิจมาทีหลังเสมอ...” เสียงหวานๆในโทรศัพท์
ประเด็นนี้น่าสนใจ งานบุญกับงานธุรกิจ.....
ชาวบ้านจะเลือกอย่างแรกเสมอ ฉันก็ให้นึกภูมิใจ ว่า แม่บ้านเรานี่ ทำงานด้วยใจจริงๆ
ความเห็น (9)
- มาบอกว่าผมก็เลือกงานบุญครับ
- เอากำลังใจมากฝาก
- คาดว่าน่าจะชอบ
- ที่นี่ครับ
- ขอบคุณครับผม
- ยินดีที่รู้จักครับ
- เดือนหน้าก็จะได้กลับบ้านบุรีรัมย์แล้ว
- แวะมาให้กำลังใจครับ
- พร้อมทั้งมาเพื่อยืนยันว่าที่หมู่บ้านของผมก็เป็นไปในทำนองเดียวกัน คือเอางานบุญ ไว้ก่อน งานธุรกิจมาทีหลังเสมอ.
ไปแวะอ่านมาแล้วค่ะ เป็นกำลังใจที่ดี เลยคะ
ย่ามแดง อ้อ...กลับพร้อมนักศึกษาหรือคะ....ปิดเทอม
ก็เงียบแหละนะ......เดี๋ยวนี้คงไม่มีใครกล้าไปเที่ยว
ทะเลโคลน....ชอบไปเดินเล่นคะ ดูพระอาทิตย์ตกดิน ไปสำรวจนก ด้วย
ปั่นจักรยานไปเป็นแก้งค์ของชมรมอาสา เลยคะ
ผูกพันกับหมู่บ้านมากนะคะ....คุณแผ่นดินต้องเขียนเรื่อง
หมู่บ้านเยอะๆ น่าจะดีนะคะ
ดอกคูณ หรือคะ ที่เด็กรักป่า มีอยู่ 1 ต้นที่ปากทางเข้า อยู่ตรงข้ามจะเป็น ต้นหาด ฤดูร้อน นอกจากเห็นสีเหลืองของคูณแล้ว
ก็ได้กิน ลูกหาด สีส้ม ด้วยค่ะ เปรี้ยวๆ เหมาะกับอากาศร้อน ลูกหาด น้อยรายที่จะเอาไปขายที่ตลาดได้ เพราะมันช้ำง่าย
ผมมีความทรงจำอันมากมายในหมู่บ้าน..รักและคิดถึงอยู่เสมอ ราวกับตนเองอยู่ที่นั่นตลอดเวลา
ชีวิตเติบโตและถูกหล่อเลี้ยงด้วยสังคมชนบท...
ดื่มด่ำกับวิถีวัฒนธรรมของหมู่บ้านในแบบเดิม ๆ ...
นอกจากดอกคูนที่ผมชื่นชอบแล้ว...ดอกจาน เป็นอีกดอกที่ผมชื่นชอบเป็นพิเศษ ชื่นชอบทั้งดอกทั้งลำต้น...เคยใช้เป็นที่พิงกายนอนพักเสมอเมื่อครั้งที่เป็น "เด็กเลี้ยงวัว" อยู่กลางทุ่ง
ขอบคุณครับ