“ที่นี้มีคำถาม....ถามว่า....ถ้าปลาฉลามกับฝูงปลาโลมาทะเลาะกัน...แล้วฉลามแพ้ฝูงโลมา...พี่ติ๋วว่า...พวกเหาฉลามจะทำยังไง”
กลางวันวันก่อน....ขณะพวกเรากำลังคุยเล่นกันอย่างสนุกสนานระหว่างมื้ออาหารกลางวัน....มีอาจารย์ท่านนึงอยากจะเล่านิทาน
“พี่ติ๋ว...เคยฟังนิทานสารคดีไหม๊”
“อุ๊ย!...พี่นิยมนิทานตลก....ถ้านิทานวิชาการสงสัยจะไม่เคยฟัง.......อาจารย์เล่าเลย”…..ฉันยุ
“เรื่องมีอยู่ว่า.........” เธอเริ่มเล่า
“พี่ติ๋วรู้จักเหาฉลามไหม๊…..”
“รู้จัก”
“แล้วพี่ติ๋วว่า....มันมีพฤติกรรมยังไง....หากินยังไง”
“มันก็ก็อยู่เป็นฝูงๆ....ว่ายเกาะไปข้างๆฉลาม......กินเศษอาหารที่ฉลามกินเหลือๆนั่นแหละ”....พรรคพวกที่นั่งข้างๆช่วยตอบ
“แล้วฉลามมันอยู่ยังไง”
“มันก็อยู่ตัวเดียว....ฉายเดี่ยว....ว่ายไปตัวเดียว”
“เออ....ใช่....ถูก.....ที่นี้พี่ติ๋วเคยเห็นปลาโลมาไหม๊”
“เคย”
“มันอยู่กันเป็นฝูงใช่ไหม”
“ใช่ๆๆๆ….”
“เอ่อ...ไปไหนมันก็ไปด้วยกันเป็นทีม...เป็นฝูง...มันมีความน่ารัก...สง่างาม”
“ที่นี้มีคำถาม....ถามว่า....ถ้าปลาฉลามกับฝูงปลาโลมาทะเลาะกัน...แล้วฉลามแพ้ฝูงโลมา...พี่ติ๋วว่า...พวกเหาฉลามจะทำยังไง”
เออ...คำถามเธอน่าคิด.....เอ.....อาจารย์คิดอะไรอยู่น้า......
“ก็เปลี่ยนไปเกาะฉลามตัวอื่นๆ” พรรคพวกตอบ....
“แล้วถ้าเหลือตัวเดียวแล้วล่ะ”
ฉันนิ่ง..... คิด.....
“เหาฉลามมันก็แปลงเป็น...เหาโลมาไง”...ฉันตอบ
คำตอบนี้ถูกใจท่านผู้ถามมากๆ...เธอหัวเราะชอบใจที่พี่ติ๋วตอบถูกใจ...
เธอบอกว่า...นี่แหละ...ตอนนี้เหาฉลามบางตัวก็คิดแบบนี้.....
.....แต่มีบางคนวิเคราะห์ว่า....เหาฉลามบางตัวจะกัดแทะเนื้อปลาฉลามจนหมดก่อน...ก่อนที่จะปรับและแปลงตัว....แล้วกลายมาเป็น ”เหาโลมา”....
.....ซึ่งคำตอบนี้ดูเด็ดดวงมากกว่า...ม๊ากๆ.......
.....ทุกคนที่นั่งตรงนั้นพากันหัวเราะ... เธอสอนปรัชญาชีวิตนี่นา......
……แล้วก็แอบคิดกันว่า... เอ...แล้วใครจะเป็นเหาโลมาหว่า...