ถ้าคิดว่าชีวิตคือการต่อสู้ ก็ต้องแข่งขัน เหนื่อยไม่รู้วันจบ แต่ถ้าคิดว่าชีวิตคือการทำงาน วันไหนไม่ทำงานวันนั้นชีวิตก็หาไม่ ร่างกายของเราคือชีวิต มีลมหายใจเพื่อการมีชีวิตเพื่อต่อสู้ เพื่อตัวเราเอง เพื่อคนที่เรารัก เพื่อสังคม เพื่อประเทศชาติ เพื่อโลกที่สวยงาม การทำลายมักเริ่มจากตัวเราเองเสมอ ทำลายความเชื่อตัวเอง
ข้อคิดเห็นของอาจารย์เป็นมุมมองที่มองข้ามไม่ได้ หลายคนคิดว่าโลกกำลังบิดเบี้ยวไม่น่าอยู่ คนในสังคมมีแต่การแข่งขัน บางครั้งจุดจบของผู้ชนะก็คือความแพ้ การแพ้ใจตัวเองในการทำความดีนำไปสู่การปฏิบัติชั่ว
ขอบคุณทุกคนที่มีความคิดเห็นที่แตกต่าง แต่การให้กำลังใจซึ่งกัน มองในสิ่งที่สวยงามที่มีอยู่ ก็น่าจะเป็นสิ่งที่เพิ่มความมีกำลังใจให้กับตัวเอง เพื่อสู่กับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง
ขออภัยอาจารย์ด้วยถ้ามุมมองหรือข้อคิดไม่ตรงประเด็นที่อาจารย์บันทึก
มาเยี่ยมครับ.....อาจารย์
เพิ่งรู้ว่าเป็นนักกวีด้วย
มาร่วมกันแข่งขันกันทำความดี ครับ