บันทึกประจำวันอังคาร ที่ 27 กุมภาพันธ์ 2550
นุชกะเหรี่ยงวันนี้ ดีใจ และมีความสุขมากๆ แต่ไม่รู้เหตุใดภายในใจลึกๆของฉันนั้นกลับซึมปนเศร้าเล็กๆ แต่ในดวงจิตของฉันยังมีไฟดวงหนึ่งที่ยังพอให้แสงสว่างอยู่ในมุมๆลึกๆของจิตใต้หัวใจ
• พี่แหม่ม
โทรบอกพี่แหม่มว่าเราได้คุยกับแม่แอ๊วบ้างแล้ว พี่แหม่มก็ให้คำแนะนำว่าต้องค่อยๆหารือกัน เพราะงานที่นุชส่งทำในพื้นที่ประจวบฯกับเพชรบุรี ต้องคุยกับกรรมการอีกยาว
• อ.มารค
กระโดดโลดเต้นเลยคะ เมื่อเช้านี้ได้รับโทรศัพท์จากอานจารย์มารคนุชไม่ได้ยินเสียงมากว่า 2 ปีแล้ว อาจารย์ให้กำลังใจนุชเสมอแม้กระทั่งวันนี้ ท่านเป็นผู้มองเห็นสิ่งที่คนอีกหลายคนมองข้ามไป (ไม่ได้หมายถึงตัวนุชนะคะ แต่หมายถึงชาวบ้านนะคะ – หุหุ) ดีใจมากๆ
ไม่รู้จะเอ่ยกล่าวคำขอบคุณได้ เพราะอาจารย์มารค ตามไท เป็นผู้สรรค์สรรค์ความงดงามแก่มวลมนุษย์
ท่านมีงานเยอะมาก เมื่อวานทราบว่าอาจารย์พึ่งกลับจากปัตตานี แต่ฟังจากน้ำเสียงของอาจารย์ ก็รู้สึกว่า อาจารย์มารค ทำงานเพื่อมวลมนุษย์มากเท่าใด น้ำเสียงของท่านก็ยิ่งรู้สึกว่าหนุ่มขึ้นมากตามเท่านั้น
• มูลนิธิโตโยต้า
โทรประสานงานเรื่องขอความอนุเคราะห์รถกระบะยายนต์จากมูลนิธิโตโยต้า เพื่อให้การทำงานในพื้นที่ที่ค่อนข้างทุรกันดานมีประสิทธิภาพมากขึ้น
แต่....ทราบว่าวันนี้เจ้าหน้าที่ที่รับเรื่องไม่มีใครอยู่เลย เขาลงพื้นที่กันหมด ...... คิด คิด คิด ส่งจดหมายลองดูไปอีกดีกว่า
• กินข้าวที่รัฐสภา
เดิน เดิน เมื่อถึงประตูรัฐสภา น้องชลฤทัยก็โทรมาให้ไปที่โรงอาหารเลย อืม...ได้กินข้าวฟรี (แต่ข้าวไม่อร่อยไงไม่รู้แหะ) ขณะนั้นก็เจอ พี่โก๋ อ.แหวว รัตน์(เลขาฯอ.แหวว) น้องชล กินข้าวกัน แต่...อ.แหวว รู้สึกอารมณ์อาจารย์ในขณะนั้นค่อนข้างบูดๆ งอนๆ เรื่องอะไรก็ไม่แน่ชัด แต่สุดท้าย ก็ได้เห็นรอยยิ้มของ อ.แหววอยู่ดี
• ส่งไปรษณีย์
ระหว่างรออาจารย์แหวว นุชก็ขอตัวไปส่งไปรษณีย์ ที่อาคารรัฐสภา 1 เขาให้บริการค่อนข้างดีทีเดียวและทันใจ เลยได้ส่งเรื่องเสนอไปกับ พ่อพิภพ และ มูลนิธิโตโยต้า อีกรอบ .... ทีนี้ก็ รอ ลุ้น ลุ้น ลุ้น อย่างมีสติ
• เข้าร่วมรับฟัง กรรมาธิการวิสามัญศึกษาปัญหาและแนวทางแก้ไขการไร้สถานะทางกฎหมายและสิทธิของบุคคลในประเทศไทย
อืม....ได้มีโอกาสเห็นผู้ใหญ่ใจดีหลายท่านนั่งทำงานร่วมกันเพื่อแก้ปัญหาอย่างจริงจัง อีกครั้ง
และสิ่งที่ได้รับฟังในวันนี้ มุมเห็นของนุช คือ เห็นสิ่งที่หลายคนมีความเข้าใจไม่เท่ากัน แต่หลายท่านก็พยายามที่จะรับฟังและแก้ไขปัญหาต่างๆไปได้ด้วยดี อยากให้พี่น้องผู้ประสบปัญหามาเห็นเวลาผู้ใหญ่ใจดีทำงานเพื่อพี่น้องลักษณะนี้บ่อยๆ พี่น้องก็จะได้มีกำลังใจต่อสู้ไปพร้อมๆกับผู้ใหญ่ใจดีทุกท่าน
• คุณปรีชา ปริญญาคณิต ป่าป๊า ของนุชกะเหรี่ยง
ผู้เลี้ยงดูนุชมาตั้งแต่เด็ก แต่เรากลับลืมท่านหายเข้าป่าไปเมื่อ 10 ปีก่อนนี้ วันนี้ฉันพร้อมที่จะโทรศัพท์ไปหาท่าน เมื่อท่านรับสายฉันรู้แล้วว่า สติในใจฉันสอนให้ฉันคิดได้อย่างไร
น้ำเสียงของท่านดูชราตามวัย แต่สำหรับในใจฉันท่านมิเคยชราลงแม้แต่อย่างใด
พรุ่งนี้ฉันจะได้พบ ป่าป๊า (ลุงของฉัน) อายมากๆ แบบว่าเขิน แต่เราต้องมีความกล้า กล้าที่จะยอมรับในสิ่งที่นุชได้ทำความดีตลอดมา กล้าที่จะเอ่ยกล่าวและกราบแทบเท้าในวันพรุ่ง ฉันต้องมีสติ สติ คิด สติ ตั้งมั่น
(แอบบอก ได้พบกับพี่ต๋อย วันนี้ทำให้นึกถึงป่าป๊า มองดูแล้วคล้ายๆกันมากเลย เป็นกำลังใจพร้อมที่จะไปกล่าวคำขอโทษกับป่าป๊าด้วย)
โหลดรูปให้แล้วนะพี่ ยังไม่เห็นอะดิ
พรุ่งนี้ จะกลับหัวหินจริงๆตอนค่ำ
เพราะตังค์ในกระปุกหมดแล้ว เดินทางในกรุงเทพเหนื่อย ไม่เหมือนตอนอยู่ในป่าเลยจริงๆ
พี่แหม่ม วรรณวิมล เอโกบล คะ
ไม่สูง อะ แต่ตัวเล็กๆน่ารัก
รูปไม่ขึ้น ????
แต่นุชลองเปิด มันขึ้น เลยสงสัยว่า คนอื่นมองไม่เห็นหรือคะ
ขอคำแนะนำด้วยคะ
นุชแนบไฟล์ไว้ บนไฟล์อลับั้ม เอ๋? ??????
งง อยู่คะ
ขึ้นหรือยังคะพี่ขจิต
ขอโทษพี่ขจิต
นุชมึนๆ แต่ทีนุชโหลดอยู่ในไฟล์อลับั้ม พี่เห็นไหมคะ
นุชการูปถ่ายประจำบล็อกเจอ แล้วก็เปลี่ยนรูปแล้ว มันไปขึ้นตรงประวัติแทน
· วันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2550 เด็กและเยาวชน จากศูนย์การเรียนชุมชนชาวไทยภูเขาแม่ฟ้าหลวง กา...
ข้อคิดเห็น (0) เมื่อ อ. 27 ก.พ. 2550 @ 21:20
ภาพที่ 5 นัดเด็กทำทะเบียนประวัตและบัตรประจำตัวบุคคลไม่มีสถานะทางทะเบียนวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2...
ข้อคิดเห็น (0) เมื่อ อ. 27 ก.พ. 2550 @ 21:19
|
ขอโทษที่นุชเป็นคนเข้าใจอะไร อยากไปหน่อยนะคะ
แต่จะพยายามคะ สำหรับวันนี้ขอพักก่อนนะคะ
อ๋อ อ๋อ
รูปที่ในบันทึก เหมือนที่นุชเอารูป พฤขึ้น ตอนเขียนถึง พฤ โอ่โดเชา ในบันทึก ปกาเกอญอ อืม .......
คะ กระจ่างแล้ว อืม
แต่บันทึกแต่ละวัน นุชยังไม่สามารถหามาใส่ได้
ขอบคุณคะ สำหรับคำแนะนำคะ
อ๋อ แบบ ที่พี่ขจิต โหลด ดอกปีบขึ้นใช่ไหม คะ คะ
แต่เดี๋ยวนุชกลับหัวหิน จะไม่ได้มีโอกาสใช้เน็ท อีกนานเลยเพราะจะเข้าหมู่บ้านเพื่อไปซ่อมบ้านพักพิงของนุชและทีมงานนะคะ
แล้วได้คุยกันอีกนะคะ ขอบคุณมากมากเลยคะ
ดีใจที่ได้รู้จัก อาจารย์ขจิต เก่งๆอีกคนหนึ่งที่เป็นกำลังใจให้คะ
หวัดดีคะพี่ขจิต
สำหรับพี่แหม่ม ก็ยังคงเป็นแม่แหม่มของลูกๆในหมู่บ้านเด็ก และเป็นแม่แหม่มของเด็กๆในพื้นที่สึนนามิด้วยคะ
อยากรู้จัง นุชไปเจอปะป๊าเป็นงัยมั่ง
คิดถึงนุชนะ คิดถึงพี่แหม่มด้วย