บันทึกความรู้สึกฉันเอง : ต่อ พฤ โอ่โดเชา
(06.39 น.) ในเช้าตรู่ของวันศุกร์ที่ 23 กุมภาพันธ์ 2550
ฉันสะดุดตื่นลืมตา พร้อมกับรีบลุกขึ้นดูว่า พฤ ...ล่ะ พฤตื่นแล้วฉันจึงรีบรุดตาม “เห็นเพื่อนเขาออกไปแล้ว จะรีบตามไปก่อนนะ” เราไม่ได้กล่าวคำลาซึ่งกัน
และแล้วพฤก็วิ่งออกไป พร้อมกับสัมภาระที่ฉันดูแลเวค่อนข้างจะรุงรังนิดๆ…
พฤ............พฤ.......วิ่ง..........วิ่ง.........วิ่งตามใคร.......วิ่ง........ลับหายไป โดยที่ฉันไม่รู้ว่าพฤจะได้เจอเพื่อนของเขาไหม อืม........
และอยู่ๆ น้ำตาฉันก็เอ่อหลั่งออกมา : อยู่บนจิตสำนึกในห้วงอกของฉัน ปนกับเสียงของพฤ ที่ก้องอยู่ในใจฉัน มันเป็นเสียงจากพฤที่เล่าเรื่องราวในสิ่งที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุบัน มันดังกังวาลในใจ จนอื้ออึง ……เปรียบได้กับเสียงของลำโพงกังวาลการสะท้อนกลับ
ห้วงหนึ่ง.........ฉันได้แต่ถอนหายใจ
ห้วงหนึ่ง.........ฉันรู้สึกห่วงใย
ห้วงหนึ่ง.........ฉันแค้นใจตัวฉันเอง
ห้วงหนึ่ง.........ฉันอยากวิ่งตามไป......
..........พฤช่วยฉัน พฤสอนฉัน มันสะท้อนภายใต้จิตสำนึกฉัน
ห้วงหนึ่ง.........ฉันจะสู้ต่อไป “พฤ”
คำเอ่ยสั้นๆที่พฤเอ่ยต่อฉันเมื่อค่ำคืนของวันวาน
พฤว่า “สุดท้าย เธอก็ต้องไปใช่ไหม เธอรู้ตัวรึ ฉันเป็นห่วงเธอ....... ” ฉันว่า “เธอจะห่วงฉันเรื่องใด ห่วงไปทำไม ฉันบอกแค่ ฉันย้ำตัวเอง ฉันเป็นคนนอก ฉันไม่ใช่คนใน”
คำเอ่ยที่ไม่ได้เอ่ย
พฤ : ฉันไม่รู้ว่าเรื่องราวของพฤ เป็นอย่างไรที่ผ่านมา หลังจากที่เราได้พบกันเมื่อปีประมาณ 7 ปี ก่อนนี้ แต่เพราะไม่ยากเลยที่ฉันจะติดตามเรื่องราวของพฤ ถึงแม้เมื่อวานพฤจะเล่าให้ฉันฟังส่วนหนึ่งแล้วก็ตาม
พฤ : ขอบคุณที่จำฉันได้
พฤ : ขอบคุณที่พฤสอนฉัน โดยที่พฤไม่ต้องรู้หรอก
พฤ : เรื่องราวที่เราได้สนทนากันอย่างออกรสชาติปนความรู้สึกของฉันที่มีต่อกัน เมื่อวานนี้นั้น ฉันจะเก็บไว้สะท้อนในสำนึกในตัวตนของฉัน
พฤ : ขอบคุณที่ให้กำลังใจฉัน และอยากบอกว่า ไม่ต้องห่วงฉันนะ เดี๋ยวเราได้มีโอกาสเจอกันอีก ครั้งหนึ่งลืมฉันไปก่อน
ขอบคุณคุณ กฤษณาคะ
บล็อกที่คิดจะปิดนั้นแรกๆกะจะปิดชั่วคราวคือ บล็อกบันทึกการทำงานนะคะ
แต่เมื่อนุชได้ทบทวนและรับฟังจากพี่กฤษณา แล้วก็เปรียบเสมือนกำลังใจสำหรับนุชมากคะ
บันทึกการทำงาน นั้น ทีแรกนุชเกรงว่าจะเผลอเขียนถึงบุคคล ในทางความคิดของนุช ไปในทางความรู้สึกที่ไม่ดี
เรียนปรึกษา
ถ้านุชเอ่ยชื่อเขาเพื่อใช้เป็นบทเรียนในการทำงาน จะมีปัญหาหรือเปล่าคะพี่
ขอคำแนะนำอีกครั้งคะ
และขอพระคุณมากๆอีกครั้งด้วยคะ