เปาหยิงฉุบ
มีคนใกล้ชิดสนิทสนมที่นิยมการพูดตรงไปตรงมา วิจารณ์ว่าความคิดผมเป็นระดับเปิดปุ๊บติดปั๊บ เปิดแล้วไหลออกมาเป็นชุดเลย แล้วยังเป็นความ คิดที่มีฐานมาจากปัญหาที่เกิดกับชาวบ้าน แต่ครูบาเสนอแนวทางการแก้ปัญหาที่ใช้ข้อมูล และความรู้ประกอบกับการวางแผนแก้ปัญหาเหนือระดับที่ชาวบ้านจะมาสามารถมองเห็นได้
แต่ครูบาไม่มีคนที่จะสานบางส่วน ที่จะทำให้เกิดในหมู่ชาวบ้านได้เต็มรูป เนื่องจากความคิดของครูบาอยู่ไกลจากชาวบ้านหลายปีแสง ดิฉันโทรศัพท์คุยถามข่าวคราวครูบาเป็นครั้งคราว มีปัญหาเหมือนกันบางประการที่เราเผชิญอยู่คือ การหาคนจะมาร่วมทำงานยากเต็มที เราไม่ได้ต้องการคนที่มีความรู้เก่งกาจเป็นเลิศ แต่ต้องการความเป็นมนุษย์ธรรมดาที่มีความรู้สึกรู้สมกับความเป็นมนุษย์ของผู้อื่น และความตื่นตัวที่จะเรียนรู้รอบด้าน
ที่ยกเรื่องมาเล่าก็เพราะมันเข้ากับเรื่องที่จะคุยกันเรื่องอวดลูกสาว ทุกคนมีแววที่จะทำงานสร้างสรรค์สังคมเชิงรุก จับทิศจับทางที่หลายคนมองว่าประจ๋อประแจ แต่ผมตีความว่าเธอกำลังแสวงหาการทำงานที่แปลกแตกต่างของเก่าที่จำเจ การที่ได้รู้จักคนอย่างอิสระ ไม่มีเจ้ามีนาย มีแต่ความเป็นเพื่อนและพร้อมให้อภัย สิ่งเหล่านี้เองที่กำลังจะอธิบายมิติทางสังคมที่บางคนใช้คำว่าสมานฉันท์ ได้ยินมานานแต่ก็ไม่เห็นใครสมานกับใคร มีแต่ความหมางเมินหวาดระแวงซึ่งกันและกัน บางกลุ่มถูกหาว่าปลดเกียร์ว่าง บางคนวางแผนบึมส์ๆๆ เผาอาคารสถานที่วินาศสันตะโร แต่ก็ไม่เห็นพลังส่วนใหญ่ของคนไทย ลุกขึ้นมาคิดและทำช่วยกันอย่างไร
ทำไมคนไทยคิดแต่จะตัวรอด ไม่พึ่งพากัน เห็นใจช่วยเหลือกัน บางหน่วยงานถึงกับไม่ร่วมมือกัน อึดอัดพาลเบื่อหน่ายอยู่อย่างซังกะตายไปวันๆ บางหน่วยงามเหี่ยวเฉาจนแทบจะโทรมตายกันก็มี
เมื่อเข้ามาสู่โลกของบล็อก ซึ่งผมถือโอกาสโมเมตีความว่านี่คือหลักการอิงระบบที่เป็นฐานใหญ่ในประเทศไทย ที่เข้าใจเช่นนี้เพราะผมได้คนดีเป็นเพื่อนในอัตราก้าวหน้า เป็นผู้อุปถัมภ์ความรู้ความคิด และขันอาสาในเรื่องที่สะดวกทำ ร่ายยาวซะจนมาถึงลำดับที่4 รถโดยสารเกือบจะเลนป้าย
ลำดับที่4 เธอเชื่อแป๊ด รัตติยา เขียวแป้น ทำงานอยู่คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เป็นคนที่หัวใจเบิกบานสนุกสนานแต่ทำงานตึงมือ เธอร่วมสนุกด้วยการเผยความลับส่วนตัวที่เป็นเอกลักษณ์จริงๆ ลองอ่านดูสิครับด้วยความที่ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้หญิง แต่ไม่มีนิสัย หรือความเป็นผู้หญิงสักนิดเดียว เช่น ไม่ชอบการแต่งตัว ไม่ชอบใส่ตุ้มหู ไม่ชอบดอกไม้ ไม่ชอบให้ใครมาบอกว่ารัก ไม่ชอบพูดคะ ขา กับคนรัก (เฉพาะกับคนรักเท่านั้นนะคะ) แต่เชื่อหรือไม่ค่ะว่า ขนาดเป็นคนที่มีนิสัยแบบนี้
แต่สมัยสาวๆหนะ มีหนุ่มๆมาตอมกันเป็นฝูงเลยค่ะ
อั่นแน่ แสดงว่าต้องมีดีตรงอื่นแน่เลย
ความลับอันนี้ สำคัญมากเลยนะคะ อย่าบอกน้องฟ้าลูกสาวคนเล็กของดิฉันนะคะ ว่า การที่ดิฉันตั้งครรภ์น้องฟ้านี้หนะ สาเหตุมาจาก ดิฉันนับวันผิดค่ะ ถึงจะนับวันผิดก็เถอะ แต่ขอบอกว่า ลูกสาวคนนี้ได้อย่างใจดิฉันมากเลยค่ะ
ดิฉัน กับ สามี ไม่มีพิธีแต่งงาน เราอยู่ด้วยกันทันทีหลังจากที่ดิฉันเรียนจบปริญญาตรี และเมื่อดิฉันท้อง เราก็เลยตัดสินใจจดทะเบียนกันเฉยๆ โดยความเห็นชอบของผู้ใหญ่ ถึงแม้เราจะไม่มีพิธีมงคลสมรส แต่จนถึงวันนี้ เรารักกันมาตั้งแต่ปีพ.ศ30 จนถึงตอนนี้ ก็เกือบ 20 ปีแล้วค่ะ
อ่านแล้วเป็นยังไงครับ เสน่ห์ของเธออยู่ที่การเป็นตัวตนสูงมาก เธอประกาศชักธงรบบุกอีสานเป็นทีมแรก วันที่ 5-6-7 เมษายน คณะเธอจะขึ้นจากสงขลามานอนนับดาวที่บุรีรัมย์พร้อมลูกๆและเพื่อนๆ ดูความตั้งใจเธอสิครับ ผมมีลูกสาวหัวใจเต็มร้อยจะไม่ให้คุยได้อย่างไรจริงม๊ะ
พวกเราคุยกันว่า หลานคนไหนหนาที่แป๊ดนับวันผิด เราจะจัดฉลองให้ความผิดที่แสนงาม.
ความเห็น (25)
- มาเพิ่มข้อมูลครับ
- พี่รัตติยาอยู่คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
- ที่พ่อว่า มาตอมกันเป็นฝูงเลย
- อันนี้แมลงday ใช่ไหมครับ ยิ้ม ยิ้ม
- เข้ามาอ่านตั้งนานครับ..ถึงรู้ว่าครูบาเป็น "ฮิตาชิ"
- ตัวหนังสือติดกันเป็นพรืดเลยครับ..ไม่มีช่องว่างให้พักสายตาเลยครับ..
- ดีแต่ว่ามีอักษรหลายสีมาสลับเป็นช่วงๆ
- บันทึกนี้มอบให้ลูกสาวชื่อ "รัตติยา"
- ครูบาติดอันดับ..คนเขียนบันทึกที่มีผู้เข้ามาใช้เวลาอ่านนานที่สุด..ครับ
- โอโหอาจารย์ Beeman ตามมาแล้ว
- ต้องพาไปดูนิเวศสถานของผึ้งครับพ่อ
- มาแก้ไข comment ครับ
- ตอนเข้ามาครั้งแรก ตัวอักษรติดกันเป็นพรืด
- แต่ตอนนี้ดีแล้วครับ
- ตอน พิมพ์ comment เห็นว่าเป็นคนแรก แต่สังหรณ์ใจว่าเดี๋ยว......ตาขจิต ต้องมาแซงคิวแน่เลย
ขอบคุณทั้งสองท่านครับ
ถ้าตกลงกันได้ ไม่ต้องเปาหยิงฉุบ ครับ
- นั่นนะซิพ่อ เรื่องแบบนี้ไม่น่าตกลงกันได้
- ยิ้ม ยิ้ม
- สังหรณ์ใจเป็นจริงไหมครับ
- อยากชวนอาจารย์มาเที่ยวที่บ้านพ่อครูบาครับผม
- เอาไว้ไปตั้งต้นที่ขอนแก่นหรือมหาสารคามครับ คุณขจิต
- แล้วหาคนพาไปเยี่ยมครูบาครับ
พ่อครูบาฯ ขา
งานเพิ่งเสร็จค่ะพ่อ แล้วเน็ตหลุด ๆ ติด ๆ ตลอด เลยตั้งมั่นทำงานอย่างเดียวเลยค่ะ แต่พอจะนอน ลองเข้าดูใหม่ กลับติดแฮะ เห็นชื่อบันทึกนี้ปุ๊บ อยากเข้ามาเล่น เป่ายิ้งฉุบ ก่อนนอนกับพ่อครูฯ
แต่พออ่านเนื้อใน อ้ายหยา เรื่องข้าพเจ้าเองเหรอเนี่ย
ข้าน้อยสมควรตาย ที่ปล่อยให้ผู้หมวดขจิต แวะเวียนมาก่อน
ขอบคุณค่ะ ที่การแสดงความเป็นตัวตนออกมา เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คนสัมผัสเราได้ ถึงแม้จะยังไม่เคยได้มีโอกาส ได้พูดจา พบเจอกัน
ขออนุญาตราตรีสวัสดิ์นะคะพ่อครูฯ
- อยู่ในพื้นที่เดียวกันกับน้องแป๊ด ไม่ทราบความลับนี้มาก่อนตามที่พ่อครูนำมาเปิดเผย
- สงสัยงานนี้ต้องเกาะแขนน้องแป๊ดมาพบพ่อครูเพื่อนอนนับดาวกับเขาด้วยคนกระมังคะ?
สวัสดีค่ะพ่อ...
หนูนิดว่า...พวกพี่ๆ ถ้าเป่าหยิงฉุบกันจริงๆ นะ หนูนิดชนะขาดเลยแหละ...เพราะว่าหนูนิดจะไปจะเอ๋...กับพ่อวันเสาร์นี้แหละ...พ่อจะว่าไงเอ่ย?
เย้ พ่อครูฯ
หนูได้เพื่อนร่วมก๊วน บุกสวนครูบาฯ เพิ่มอีกท่านนึงแล้ว งานนี้ รับรอง ระหว่างการเดินทาง คงไม่มีใครหลับกันเป็นแน่แท้
ตอนนี้ กำลังหาข้อมูลเส้นทาง และระยะทาง ระหว่าง กรุงเทพฯ ไปสวนพ่อครูฯ อยู่ค่ะ เพื่อนำมาวางแผนการเดินทาง ค่ะ
 |
อีกา บินมาไวๆ มาจับต้นโพธิ์ โผมาต้นไทร
แต่นี่หนูนิดคงไม้ต้องบิน เพียงแต่บิดพวงมาลัย เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา ไก่ขันทีหนึ่งก็ถึงแล้ว(สำนวนเม็กดำ1)
|
ถ้าวันเสาร์ หมายถึงวันที่24 ก.พ.ก็มาเล๊ย
ยิ่งหาคนช่วยรับแขกอยู่ด้วย
จะมี วปอ.มาเยี่ยม 200 คน
เป็นแขกชุดใหญ่
แวะเวียนมารับความสุข หลังจากส่งบันทึกงาน ขึ้นไป 1 บันทึก ค่ะ
คุณพ่อขาฯ งานนี้ มีโอกาสที่เด็ก ๆ จะได้เจอคุณครูขจิต คุณครูในฝันของเขารึเปล่าค่ะ
อยากให้คุณครูขจิต มาด้วยจังเลย อย่างน้อยจะได้สบายใจได้ว่า มีคนเอาเจ้าทะโมนทั้งหลาย อยู่แน่ๆ
อิอิ
ขออนุญาต พาทะโมนน้อย ๆ 2 คน ไปหาข้าวทานก่อนนะคะ
ด้วยความเคารพค่ะ
 |
คุณ รัตติยา เขียวแป้น เมื่อ |
- อ.ขจิต ขวัญใจของเด็กทั่วโลก ว่าไงครับ
- ทราบแล้วตอบด้วย
- จะช่วยให้งานนี้เด็กๆซู่ซ่าขึ้นเยอะ
- ดีไม่ดีเด็กๆยกโขยงมารุม
- ก็จะจัดมหากรรมวันเด็ก
- ตามสไตส์ขจิต ขึ้นก็ได้ !!
 |
paew |
- วันดีเดย์ 5-6-7 เมษายน ชาวใต้บุกแน่ครับ
- ผมเคลียงาน เขียนเส้นใต้ไว้แล้วว่า วันพบญาติ
- ดังนั้นมิตรสหายภาคอื่นถ้าว่างตรงกันก็ร่วมได้
- เพียงแต่จะขอจำนวนที่แน่นนอนว่ามากี่ท่าน
- จะได้ออกแบบรับรอง รับลูกถูก
- เนื่องจากมาอยู่ด้วยกันหลายวัน
- กิจกรรมอาหาร มื้อนี้ภาคไหนจะโชว์เสน่ห์ปลายจวัก
- สมมุติว่า ภาคใต้โชว์ ภาคอื่นจะเป็นลูกมือ
- มื้อไหนที่ไม่มีคนแสดงฝีมือ ผมแสดงเอง
- นอกจากเรื่องอาหารแล้ว
- การเชื่อมโยงการทำงานระหว่างกัน
- มาคิดว่าเราจะทำอะไรกันได้บ้าง ประเด็นอยู่ตรงไหน จะทำหน้าที่2 ได้อย่างไร
- ยังไม่ได้เช็คว่า ท้องฟ้าเป็นอย่างไร
- ถ้าเดือนไม่มืด ดาวไม่มาก จะจัดมโหรีพื้นบ้านของแท้ให้ฟัง เป็นเพลงเขมรทำนองซึ้งๆ ดีไหมครับ
- จะจัดแบบสบายๆ นั่งๆนอนๆคุยกัน เพราะอากาศร้อน ชิมน้ำสมุนไพร เรื่องคลายเครียด เรื่องจิปาถะ คุยหมด เท่าที่จะทำได้
- เป็นการหารูปแบบและบทบาทชาวบล็อกอีกรูปแบบหนึ่ง
- เพิ่มขึ้นจากการประชุม การคุยกันทางบล็อก การเล่นเกมส์ ต่างๆ
- แต่คราวนี้พิเศษ ตรงมาอยู่ต่อหน้าต่อตากัน
- ผมคิดว่ามันเป็นอีกก้าวหนึ่ง ที่ ขยับก้าว อีก1 ขั้น
- วันนี้ผมลงไปเยี่ยมการประชุมโครงการวิจัยที่สารคาม เลยไม่ทราบว่าบล็อกเป็นอะไร แต่พอมาเปิดดู ก็เห็นรูปแบบใหม่ๆ ให้เรียนรู้และทำตาม และก็มาเจอเรื่องที่อาจารย์หารือมาพอดี
- ก็มานั่งตอบด้วยความคิดถึง ดีใจ ที่จะเกิดอะไรใหม่ๆในวงการบล็อกของเราครับ
-
คุณ รัตติยา เขียวแป้น เมื่อ
- อ.ขจิต ขวัญใจของเด็กทั่วโลก ว่าไงครับ
- ทราบแล้วตอบด้วย
- พ่อชวนขนาดนี้พลาดได้อย่างไร
- ตอนนี้รอเหลือนัดวันกับท่านอื่นและรอผู้ใหญ่หนึ่งท่านตอบมาครับ
- ไม่สบายหรือเปล่าครับพ่อ
- หายไป
- เตรียมงานใช่ไหมครับ
- ให้ช่วยอะไรไหมครับ เอาบันทึกนี้มาฝากครับพ่อ
- ดูแลสุขภาพบ้างนะครับ
เรียนท่านครูบา
เพิ่งรู้นะค่ะว่าครูบาเป็นเสือปืนไว เป่าหยิงฉุบ อย่างไรก็ชนะ
ราณีว่าเขาคงไม่เข้าใจคำว่าสมานฉันท์ดีพอ ( เพราะสะกดไม่ถูกมั้ง ...ฮิ ๆ) ไม่รู้จะเขียนบอกอย่างไรจึงดูง่าย แก่การเข้าใจ หรือสะท้อนใจบ้าง ปากก็พูดว่าสมานฉันท์ แต่ไม่เห็นทำอย่างที่พูดเลย
 |
- โลกICT. ต้องวางใจไว้ตรงกลาง
- อย่าเครียด อย่าเคร่ง อย่าตั้งความหวังสูง
- อยากให้อาจารย์ คิด และเขียนแบบสบายๆเรื่อยๆ
- คือรู้เท่าทันที่จะอยู่แบบปกติ
- อาจารย์วางตัวไว้แบบสมดุลย์อยู่แล้ว
- แต่ความที่เป็นคนมุ่งมั่นสูง
- อาจจะคิดเผื่อคนอื่นมาก หวังดีกับคนอื่นมาก
- จะเครียดได้ ถอยมาอยู่จุดเดิม ค่อยเดินอย่างสบายๆ
- ผมอยากเห็นอาจารย์สบายๆในการเป็นผู้เรียนที่มีความสุข
- ประเทศนี้จะได้มีครูดีๆ เก่งๆ สอนเยาวชนไทยให้เป็นคนดีเพิ่มขึ้นๆๆ