ปฏิบัติการอ่านคน มุมมอง วิธีคิด ตัวตนของคนเขียน blog หน้าใหม่ด้วยการ F2F กับหนูนิด แห่งบุรีรัมย์
การที่เราจะรู้จักใครสักคนเป็น ต้องใช้เวลาในการเรียนรู้
การทำความรู้จักกับคนเขียน blog หน้าใหม่ที่พึ่งจะเริ่มเขียนบันทึก ต้องใช้เวลาในการเรียนรู้มาก ฃ
แต่นายบอนใช้เวลา 3 วัย เรียนรู้ด้วยการ F2F
<div class="picture">
</div>
หนูนิด ( เจ้าของ blogคุณหนู กับ ตำนาน , หมอดิน , love story )เจ้าหน้าที่ระบบงานคอมพิวเตอร์ สำนักงานพัฒนาที่ดินบุรีรัมย์ รู้จัก gotoknow และนายบอนเป็นครั้งแรก ตามบันทึก
<h2 class="r">ความประทับใจเข้าไปสู่หัวใจจากคุณนิด หมอดิน</h2> และคุยกันทางโทรศัพท์อย่างคุ้นเคย เพราะหนูนิด คุยเก่ง
วันหนึ่งหนูนิดชวนนายบอนไปร่วมสัมมนาตามที่เขียนในบันทึก คำชวนจากเพื่อน … ความคุ้มค่าของการไปร่วมสัมมนา IT ที่โรงแรมมิราเคิลแกรนด์ กทม. 19 ก.พ.2550
นายบอนก็ไปด้วย
<h3 style="background-color: #ccffcc">การที่นายบอนจะ F2F กับใครสักคน ย่อมจะต้องพิเศษกันหน่อย นี่เป็นเหตุผลสำคัญที่ใส่รูปถ่ายประจำบล็อก เป็นภาพที่ไม่ชัด เพราะถ้าเห็นหน้าชัด หลายท่านย่อมจะคุ้นเคย เพราะสามารถที่จะพบเห็นนายบอนในหลายๆที่ ทั้งที่ มข., มมส. และ กทม.</h3>
17 ก.พ. นัดหมายหนูนิด ไปโคราช เพื่อไปพบ คุณอำนาจ แสงสุข ( น.เมืองสรวง) ตามด้วยครูอ้อยใน กทม. และ กลับมาพบกับพี่หนิง และพี่พนัสที่ มมส. ตามที่พี่หนิงพยายามโทรมาชวนให้นายบอนไปหาเสียที
<h2>นายบอนมักจะฟังคำชวน เก็บข้อมูลไว้ก่อน ไม่ยอมตอบตกลงทันที จะพยายามร้อยเรียงความต้องการ นัดหมายหลายๆอย่างให้ลงล็อคในเวลาใกล้กัน เพื่อที่จะได้ไปให้สมใจอยากทุกงาน ชีวิตมีคุณค่ายิ่งขึ้น</h2>
จึงทำให้หนูนิดได้ F2F กับ น.เมืองสรวง, ครูอ้อย, พี่หนิง DSS@MSU และ พี่พนัส-แผ่นดิน ติดต่อกันเลย ในขณะที่หลายคนไม่มีโอกาสได้พบ F2F คนเขียนบล็อกครบทั้ง 4 ท่าน
เอ้อ … 5 คนสิ ถ้านับนายบอนเข้าไปด้วย
หากวางแผนไม่ดี ไม่ลงตัว ไม่มีโอกาสเช่นนี้แน่นอน
คุณนิด ตอบรับคำชวนของนายบอน ที่จะไปโคราชด้วย เพราะอยากไปดูคอนเสิร์ตของศิริพร อำไพพงษ์ และร่วมงานบุญประจำปีของหมู่บ้านคุณ น.เมืองสรวงด้วย
ทีแรก นายบอนไม่เชื่อหรอก ว่า หนูนิดจะมา คิดว่า คงจะอำกันเล่นๆ ผู้หญิงตัวคนเดียวจะมาเดินทางไปกับผู้ชายคนแปลกหน้าได้ยังไง พ่อแม่ ญาติพี่น้องคงไม่ยอมแหงๆ แต่หนูนิดก็มาจริงๆ แม้จะแกล้งขู่ว่า ลำบากนะ เหนื่อยด้วย ฯลฯ เดินทางตลอดแบบนี้ คนอย่างคุณหนูจะไหวเร้อ หนูนิดบอกว่า ไหว ชอบลุยอยู่แล้ว..
วันนัด 17 ก.พ. ที่ขึ้นรถจาก มหาสารคามไปโคราช แต่มีคิวแทรก นายบอนนัดไป ขอนแก่น หนูนิดก้ไปนั่งรอจริงๆ นายบอนเห็นทีแรก ก็ใช่เลย นั่งผมหยิกๆอยู่ใน บขส. มีกระเป๋าถือ 2 ใบ ใบหน้า แต่งเครื่องสำอางนึกว่า จะไปเดินแบบที่ไหน พอกหน้าขาวทีเดียว เห็นแล้ว แอบขำๆ ....
… จะไปงานบุญ งานบ้านนอก ไหวเร้อ ท่าจะไม่รอด แต่ก็พานั่งรถสองแถวไปโอเอซิส เดินชมชั้น 1-2 หนูนิดยังไม่เคยมาเดินโอเอซิสขอนแก่นเลย
เดินๆไป จนหนูนิด ซื้อ CD รวมเพลงของศิริพร อำไพพงษ์ จนดูสีหน้าเหนื่อยๆ เห็นแล้วสงสาร เลยพามานั่งที่ร้าน Internet Café ของ TOT ชั้น 1 ให้หนูนิดรับแอร์เย็นๆนั่งพัก เปิด net อ่าน gotoknow และให้หาเบอร์โทรครูอ้อยไว้
1 ชั่วโมงผ่านไปพาเดินออกมา ฝ่าแดดเข้ามายังตลาดบางลำภู นั่งรถสองแถวไปแฟรี่ ช่วงบ่าย 2 โมง หนูนิดถึงกระซิบบอกว่า หิวข้าว ถ้าไม่บอกล่ะก้อ จะพาตระเวณทำสอบความอึดกันต่อ
ตอนนั้น ก็ยังงงๆอยู่ว่า หนูนิดเป็นหมอดินที่ทำงานลุยๆในพื้นที่จริงหรือ? ท่าทางคุณหนูออกอย่างนี้
ช่วงกินข้าวที่แฟรี่ ดูเหมือนคุณหนูจริงๆ พออิ่มก็พาเดินดูสินค้าต่างๆ จนมาเจอร้านขายกระเป๋าที่สารจากผักตบ ,ใบข้าวโพด ทำเหมือนกระเป๋าย่านลิเภา ดูหลายลวดลายแล้ว เธอจึงเลือกใบหนึ่งมาฝากครูอ้อย ต่อราคาเหลือ 230 บาท แล้วขึงพามาขึ้นรถ ป.2 มาโคราช ลงที่ปากทางไปอำเภอโนนสูง รอที่ปั้ม ปตท. ให้คุณอำนาจ แสงสุข (น.เมืองสรวงมารับ)
ตอนที่มานั่งคุยกันที่บ้านพักคุณอำนาจ หนูนิดถึงนึกได้ว่า ลืมกระเป๋าที่ซื้อมาฝากครูอ้อย คุณอำนาจ ขับรถพากลับไปหาที่ห้องน้ำป็มน้ำมันก็ไม่เจอ โทรสอบถามบริษัทรถโดยสารอยู่หลายครั้ง ก็ไม่เจอ
จึงทำเสียงอ่อยๆ กระซิบนายบอน “ขอโทษนะ”
รู้สึกอ่อนใจในความขี้ลืมจริงๆ
ช่วงที่อยู่บ้านคุณอำนาจ ก็ลืมนาฬิกาไว้ในห้องน้ำอีก , แปรงสีฟันก็ลืม จนคุณอำนาจ ต้องหากระเป๋าใบใหญ่มาให้ ใส่ของไว้ในกระเป๋าเดียว เพราะคุณอำนาจได้มอบของที่ระลึกหลายอย่างให้อีก ถ้าใส่ถุงอีกหลายใบ ย่อมจะลืมอีกแหงๆ
เมื่อพบกับครูอ้อย หนูนิดยอมรับกับครูอ้อยตรงๆว่า ตั้งใจซื้อของ เป็นกระเป๋ามาฝาก อุตสาห์เลือกแล้วเลือกอีก คนขายก็ช่วยตัดสินใจให้ หลังจากที่บอกว่า ซื้อให้ผู้หญิงอายุ 48 ปี นิสัย กุ๊กกิ๊ก ใสๆ ...
หนูนิดตั้งใจเลือกให้ครูอ้อยจริงๆ.....
<div class="picture">
</div>
หนูนิด ทำงานด้านพัฒนาที่ดิน เกี่ยวกับเรื่องการเกษตรอีกด้วย เมื่อพบ คุณอำนาจ รวมทั้งแม่บ้าน และลูกชาย (น้องอาท) และคุยกับ น.เมืองสรวงจนติดใจ เพราะมีความสนใจเรื่องการเกษตร, วิถีชนบท ชีวิตแบบชาวบ้านเหมือนกัน ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ประสบการณ์ ความรู้กันหลายอย่าง
ฟังแล้ว อยากจะหยิบประเด็นที่ทั้ 2 คุยกันมาเขียนบันทึกจริงๆ ฟังแล้ว ยังชอบ แต่นายบอนนอนน้อย จำประเด็นไม่ได้เลย
ที่วัดด่านทองหลาง มีงานบุญประจำปี หนูนิดได้พบกับการละเล่นต่างๆ อาทิ มหาวิทยาลัย ก.ไก่ ปาลูกโป่ง, ชกมวย, และยืนดูการแสดงคอนเสิร์ตของศิริพร อำไพพงษ์ และวงพิณแคนแดนอีสานจนถึงตี 1 กลับมาอาบน้ำ คุณอำนาจ ก็ตื่นขึ้นมาคุยด้วย เอาผลงานการทำหนังสือพิมพ์มาให้หนูนิดดู และแนะนำแนวคิด ด้านงานพัฒนาให้หนูนิดฟัง เข้านอนเกือบตี 3
ตอนเช้า ก็คุยกันต่อ เดินดูสถานที่ทำเกษตรพอเพียงในแบบคุณอำนาจ จากลากันด้วยความประทับใจในอุดมการณ์ และแนวความคิดของกันและกัน ในช่วงก่อนเที่ยง 18 ก.พ. แล้วเดินทางเข้า กทม.กันเลย
ตามแผนเดิม นายบอนจะพาหนูนิดไปพบครูอ้อยตอนบ่าย 19 ก.พ. แต่หนูนิดท้วงว่า 19 ก.พ. ต้องไปสัมมนาที่โรงแรมมิราเคิลแกรนด์นะ นายบอนเลยทำ surprise ทันที โทรหาครูอ้อยตอนเที่ยง บอกจะเข้า กทม เย็นนี้ ขอพบ และทานข้าวกันเย็นนี้เลยละกัน
ครูอ้อยบ่นอุบ บอกก่อนล่วงหน้าหลายๆวันก็ไม่ได้ ก็นี่คือ นายบอนนี่นา.....
แล้วนายบอนก็ไม่ได้บอกหนูนิด ว่าเย็นนี้ จะต้องได้พบครูอ้อย
ถึงหมอชิต 2 ครูอ้อยบอกจะมารับไปทานข้าว ครูอ้อยมาถึงก็เดินตามหา นายบอนมองเห็นรีบเข้าไปสวัสดีก่อน หนูนิดมองเห็นถึงกับตะลึง แต่ก็จำครูอ้อยได้ แม้เห็นแว๊บแรกจากข้างหลัง
<h2>หนูนิดตื่นเต้น ทำตัวไม่ถูก เมื่อได้เจอขวัญใจคนเขียนบล็อก เลยแอบหยิกขานายบอนตอนนั่งมาในรถครูอ้อยด้วย</h2>
ถือว่า หนูนิดเป็นคนเขียน blog หน้าใหม่ ที่มีโอกาสได้เจอครูอ้อยก่อนใครอีกหลายคนเลยทีเดียว
19 ก.พ. เมื่อไปสัมมนาที่โรงแรมมิราเคิลแกรนด์ ด้วยความที่หนูนิดชอบอ่านหนังสืออย่างมาก เลย surprise กันต่อ พาไปหอสมุดแห่งชาติ นั่งรถเมล์มาลงที่อนุสาวรีย์ชัยฯ แล้วต่อรถเมล์ผ่านบริเวณที่รับพระราชทานปริญญาบัตรแถวสวนอัมพร รถติดพอสมควร มาลงที่ 4 แยกวชิรพยาบาล แล้วเดินฝ่าเปลวแดดจาก 4แยกมาถึงหอสมุดแห่งชาติ
หนูนิดบ่นอุบ ทรมานจริงๆ ร้อนก็ร้อน ต่อไปจะไม่มาด้วยอีก แล้ว.....
เมื่อเข้าถึงหอสมุดแห่งชาติ รับแอร์เย็นๆ หยิบหนังสือให้อ่าน 2-3 เล่ม หนูนิดติดใจ หยิบสมุดบันทึกมาจดข้อความสำคัญไว้ด้วย
พอขากลับ บอก ขอบคุณที่พามา ไม่เคยรู้ เคยเข้าไปที่นี่มาก่อนเลย
20 ก.พ. ปิดท้าย F2F หนูนิดมาพบพี่หนิง DSS@MSU ที่ห้องทำงาน คุยกันเรื่องที่พี่หนิงกำลังฟีเวอร์ครูบาสุทธินันท์เรื่องเกษตรพอเพียง ซึ่งเข้าทางของหนูนิดพอดี จึงคุยกันอย่างสนิทสนมอย่างรวดเร็ว จนกลายเป็นคนคุ้นเคยขึ้นมาทันที แถมยังได้พบกับพี่พนัสแผ่นดินอีกด้วย
<h2>ในเวลา 71 ชั่วโมงเท่านั้น ที่ได้สัมผัสถึงตัวตน มุมมองของหนูนิดในหลายบรรยากาศ หลายสถานที่ ในแบบที่คงจะมีไม่กี่คนที่จะได้สัมผัสความพิเศษในแบบ นี้</h2>
1. แม้หนูนิดจะเขียนบันทึกไม่มาก ยังไม่มีคนรู้จัก แต่เมื่อได้พบกับตัวจริง ของ 5 คนเขียนบล็อก ทำให้ได้รับมุมมอง ความประทับใจ ความพิเศษ และมิตรภาพที่แน้นแฟ้นมากขึ้น
2. ความพิเศษที่จะได้รับ ขึ้นอยู่กับความจริงใจที่ได้แสดงออกมา
ความเห็น (8)
คุณบอน
มะปรางกำลังติดตามอ่านบันทึกของคุณนิดอยู่ค่ะ
อ่านบันทึกนี้แล้ว ดีใจจัง ที่สมาชิกใน Gotoknow ได้มาพบปะกัน
มิตรภาพดี ๆ ของสมาชิกใน Gotoknow เห็นแล้วดีใจค่ะ
เดี๋ยวจะหาเวลามาเขียนบันทึกการ F2f ของหนูนิดกับครูอ้อย และ น.เมืองสรวงด้วยนะครับ
เข้นข้นไม่เบาทีเดียว
ก็จะไม่ให้หยิกได้ไง น่าหยิกมากเลยน่ะ... จะบอกซักคำก็ไม่ได้หนูนิดงี้เหวอเลยค่ะ
แก้ข่าวนะหนูนิดพูดว่า ต้องดูแลหนูนิดแบบนี้ต่อไปคงไม่ให้มาด้วยแล้วตะหาก ยี้!หนอ
อืมม บางทีก็ไม่ค่อยเหมาะนัก (หรือเปล่า) ไม่ค่อยเห็นด้วยกับการ F2F ในลักษณะแบบนี้ แต่ก็โต ๆ กันแล้ว คงไม่มีปัญหา (บางทีอาจคิดมากไปเอง)
ไม่ได้ว่าคุณนิดนะคะ แต่ก็อยากให้ระวังตัวมากกว่านี้...โชคดีที่เป็นคุณบอน แต่ถ้าไม่ใช่คุณบอน อะไรจะเกิดขึ้น ???
ขอโทษนะคะ ถ้าหาก comment นี้ทำให้คุณนิดไม่สบายใจ นิวก็แค่เป็นห่วงหนะคะ
อาจเป็นเพราะว่า การได้สัมผัสความจริวงใจ ความมีตัวตนและ เข้าถึงความเป็นสังคมเปิดของ gotoknow ซึ่งกว่าที่คุณนิดจะตัดสินใจเช่นนี้ คงต้องตรวจสอบข้อมูล และใช้เวลาในการตัดสินใจมาพอสมควรล่ะครับ ไม่งั้น คงไม่ได้มา F2F เช่นนี้แน่นอน
และอาจจะเป็นความมั่นใจของหนูนิดด้วยนะครับ