เรื่องเล่าอิสรชน : ทำเพื่อใช้หนี้เก่าไม่ได้สร้างบุญใหม่
ทำเพื่อใช้หนี้เก่าไม่ได้สร้างบุญใหม่
ผมมักจะบอกใครต่อใครเสมอ ๆ ครับว่า สิ่งที่ผมทำและทุ่มเทอยู่ทุกวันนี้ ผมทำเพื่อใช้หนี้เก่า ๆ ที่ผมเคยมีมาในอดีต และผมเชื่อว่ามันเป็นภาระของผมที่ติดตัวมาในชาตินี้ และเชื่อต่อไปอีกว่า หากผมชดใช้หนี้เก่าได้หมด จดและไม่ก่อหนี้ใหม่แล้ว ผมจะมีชีวิตที่สงบเมื่อบั้นปลาย หรือแม้จะสิ้นลมหายใจไปแล้วจากโลกนี้
ผมมีความสุขที่ได้ทำในสิ่งต่าง ๆ ที่ผมทำแล้วสังคมมีความสุขและยินดีกับสิ่งที่ผมลงมือทำมาตั้งแต่ ผมเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 เมื่อ ปี 2528 หรือเมื่อ 22 ปีมาแล้ว ที่อาจารย์หลาย ๆ ท่าน ในช่วงนั้น แนะนำและนำพาผม ให้ได้มีโอกาสเรียนรู้ชีวิตในอีกมุมหนึ่งนอกเหนือจากในห้องสี่เหลี่ยม ท่านหนึ่งที่ผม จำได้ และ ระลึกถึงคือ อาจารย์ชื่นจิตต์ สภานนท์ อาจารย์สอนภาษาไทยตัวเล็ก ๆ ที่มากด้วยความสามารถ
ผมเรียนรู้จากคุณแม่ของผมที่สอนให้ผม รักคนรอบข้าง รักสังคม และชุมชนที่เราอาศัยอยู่ สอนให้ผมตระหนักรู้ตลอดเวลาว่า เราต้องไม่เอาเปรียบสังคม และต้องหาโอกาสคืนกลับให้สังคมอยู่ตลอดเวลา ทำให้ผม ระลึกและประมวลได้ว่า เราต้อง ใช้หนี้คืนให้แก่ทุกสิ่ง ทุกคน ทุกชีวิต ที่อยู่รอบตัวเรา เพราะทั้งหมด คือ กลไกหล่อหลอมให้เราเป็นตัวตนได้ถึงทุกวันนี้
ใจจริงผมอยากจะเชิญชวนให้ทุกท่านระลึกกับตัวเองอยู่เนือง ๆ ว่าเรามาใช้หนี้เขา เพราะหากเราระลึกได้อย่งนี้ เราจะไม่ทุกข์แถมจะสุขใจด้วยซ้ำว่า เราได้มีโอกาสพบเจอเจ้าหนี้และได้ชดใช้คืนเขาเร็ว จะทำให้ภาระกิจของเราหมดเร็ว เราก็จะได้พักและมีความสุขกับชีวิตที่เหลืออยู่ ผมว่าแนวคิดแบบนี้ จะสอนให้เราประมาณและระลึกอยู่เสมอ ๆ ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ใช่ของเรา ไม่ต้องติดยึดเราก็จะสบาย
บางอย่างเรามีภาระกิจมาเพื่อจะดูแลโอบอุ้มและให้โอกาส เราก็ทำหน้าที่ตรงนั้นให้ดีที่สุด เพราะเมื่อเราทำหน้าที่นั้นให้ดีที่สุดแล้ว เมื่อเวลาผ่านไปภาระกิจนั้นสำเร็จลุล่วงเราก็ไม่ต้อติดยึดเอาเป็นบุญคุณ จะได้ไม่ต้องตามไปทวงหนี้เขาในอนาคตอีก ให้คิดง่าย ๆ เพื่อให้จบลงเร็วที่สุด ไม่ต้องหวังผลบุญ แต่ให้หวังเพียง เราตามมาชดใช้หนี้ที่เรามีต่อ บุคคล ชุมชน สังคม และบ้านเมือง ตลอดจนมนุษยชาติหมดแล้ว เราก็หมดหน้าที่ ไม่จำเป็นต้องเวียนว่ายกลับมาเกิดอีก ผมว่าหากเราพร้อมใจคิดกันให้ได้แบบนี้ ยุคอาริยะ ก็จะมาได้ง่ายขึ้น ไม่ต้องรอนาน
ความเห็น (1)
ชื่นชมในแนวคิดที่เสียสละ...
และสามารถผลักดันให้เกิดเป็นรูปธรรมได้...
การเกิดมาแล้วได้มีโอกาสทำประโยชน์แก่สังคม...
ถือว่าเป็นชีวิตที่สมบูรณ์...