เมื่อวานผมติดประชุม...พอยามค่ำคืนต้องทำหน้าที่ของความเป็นพ่อดูแลลูก ๆ เพราะแม่ของลูกเข้าเวรดึก...เป็นอาชีพของพยาบาล...
การสัมผัสดูอารมณ์ของคนเรามีหลายประการเช่นเมื่อมีความโกรธเฝ้าดูอารมณ์เร่าร้อนที่ผ่านออกมา...จากจิตใจ...ขณะที่มีอารมณ์สนุกสนาน...
อารมณ์ที่ปนเสียงหัวเราะออกมามันสดใสงดงาม ถึงแม้เป็นสิ่งที่เป็นนามธรรมก็ยังสัมผัสได้เด่นชัด...ช่วงตีสี่ผมตื่นขึ้นมาเพราะลูกชายคนเล็กร้องไห้
ลุกขึ้นมาโอบกอดลูกน้อยเสียงสะอื้นอ้อนเว้าวอนแบบงัวเงียสัมผัสลมหายใจปรนเสียงร้องไห้ที่ไร้เหตุผล...ขณะวางลงก็ร้องเสียงดังอีก...
ผมเลยลุกยืนยกลูกชายตัวน้อย ๆขึ้นเอาหัวคางพาดบ่าดูเหมือนเสือซีต้านอนพาดบนกิ่งไม้อย่างนั้นแหละ ผมเดินรอบในบ้านยามตีสี่ถึงตีห้าแบกลูกน้อย ๆไว้บนบ่า...
เสียงแห่งความหลับมาเยือนลมหายใจแห่งความรักความพึงพอใจของลูกที่สัมผัสได้จากการหายใจรดต้นคอของพ่อ...เป็นลมหายใจที่สดชื่น...
ช่วงที่ลูกยังไม่หลับน้ำหนักดูไม่เท่าไหร่แต่พอหลับแล้วมีน้ำหนักทิ้งลงบนบ่าของพ่อเพิ่มอีกหลายกิโล
โอ้เจ้าเด็กน้อย...จะรู้ไหมว่าวันนี้พ่อต้องอดนอนและเหนื่อยเพื่อเจ้านะจะบอกให้...
เรียนท่าน umi
เหนื่อยเพื่อลูก
ปลูกด้วยรัก
พักแล้ว.....หายเหนื่อย ครับ
สวัสดีครับ ท่าน
ชอบใจขออนุญาตต่อเติมมุมคิดที่งดงามนี้ว่า...
เหนื่อยเพื่อลูก
ปลูกด้วยรัก
พักแล้ว.....หายเหนื่อย
กว่าจะหายเมื่อย...เมื่อลูกโต
กว่าจะมาเดินโชว์...เมื่อลูกได้แต่งงาน...
กว่าจะมีหลาน ๆ ก็ต้องเหนื่อยเพื่อลูกอีกนะครับ
อดหลับอดนอน ก็เพื่อให้ลูกหลับลูกนอน
เหตุก็มาจากความรัก จริงๆครับ
สวัสดีครับ คุณ
ด้วยความขอบคุณมากครับ
มี ความลับอะไรอีกหรือนี่...เดี่ยวทำความเข้าใจก่อน
เพราะยังงง ๆ ครับ ฮา ๆ เอิก ๆ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ
ถูกต้องนะครับผม
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ
เห็นด้วยครับ
ขอบคุณครับผม
สวัสดีครับ คุณ
เหนื่อยเพื่อลูก...เข้าใจดีครับ เพราะอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน...เห็นด้วย 100 % ครับ
ขอบคุณครับ