โดนจนได้...นึกว่าจะรอดแล้วเชียว...
-____-"
ขอเล่าความรักแบบเป็นตัวเป็นตนดีกว่าเนอะๆ..
บ้านหมูอยู่ใกล้ รพ.อินทร์บุรี
ทาง วพบ.ชัยนาท เขาก็จะส่ง นศ.พยาบาล...มาฝึกงานที่นี่
ก็แซวไปตามประสาวัยรุ่นล่ะคับ^^
เลยได้แฟนเป็น นศ.พยาบาล กะเขา 1 คน ขอบอก 1 คนเท่านั้น
เขาจะกลับไปส่งงาน อ.พยาบาล ทุกๆวันศุกร์...หมูก็เทียวไปรับ
ไปส่งตลอดคับ...มอเตอร์ไซด์ ด้วยนะคับ...วพบ.ชัยนาท
จะห่างจาก รพ.อินทร์บุรี ประมาณ 35 กิโลเมตร
เล่นเอาว่าไป วพบ.ชัยนาท จนไม่ต้องแลกบัตรกะยามหน้า
ประตูจนเขาจบเลยล่ะคับ...คบกันได้ประมาณ 1 ปีนิดๆ
เขาก็จบแล้ว...เป็นวันซ้อมใหญ่ก่อนที่จะรับที่สวนอัมพร
นายหมูรีบอาบน้ำแต่เช้า ซื้อดอกไม้ lilly ช่อใหญ่
หาเป้ใบใหญ่ๆใส่ดอกไม้ไป...มอเตอร์ไซด์อีกตามเคยT____T
พอไปถึง...คนเยอะจังแฮะ...
หาเจอจนได้...เขาบอกว่าให้รอแป๊ปนึง...เด๋วมาหา
รอแล้วรอเล่าก็ไม่มาซักกะที...นายหมูกลายเป็นก้อนหินไปแล้ว..
ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือ ถ่ายรูปกะเพื่อน...น้องรหัส...น้องเสี่ยง
น้องเถาว์..หรืออะไรก็ไม่รู้...ตอนนั้นไม่เข้าใจระบบพยาบาลเขา
ว่า..อาจารย์...น้อง..เพื่อน...สำคัญกว่า...เป็นแบบนี้ทุกที่หรือป่าว
หมูก็ไม่รู้...หมูเลยกองดอกไม้ไว้ตรงนั้น...แล้วก็กลับบ้านเลย
หมูใจร้ายไปไหม?
ทำไมหมูไม่อดทนรอเขาล่ะ?
ซักพักเขาเขาทำงานใช้ทุนก็เริ่มห่างกัน
พอทราบอีกทีเขาแต่งงานกับ บุรุษพยาบาล E.R. รพ.นั้นไปแล้วคับ
เลยเดินคอตกออกมาถึงหน้าประตูรั้วของ วพบ.
เจอสาว 2 คน เดินถือดอกไม้มา 1 ช่อ
พอดีหมูเคยเจอพี่เขา มาฝึกงานที่ตึกพี่สะไภ้หมูเลยรู้จักกัน
ก็เลยขอเบอร์พี่เขาไว้ คุยไปคุยมา . .
เลยได้รู้จักกับแฟนคนปัจจุบันหมูนี่แหละคับ
คบกันมา 7 ปีแล้ว..ทะเลาะกันหลายพันครั้งแล้วมั้งคับ
แต่ไม่ถึงกับเลิกกันเลย
อยากบอกหมูรักป๊อปจังคับ..
ขอบคุณมากคับ อ.ขจิต ที่แวะมาอ่าน
อย่าง อ.ขจิต ไม่รักคุดแน่นอนคับ
ลองหา อ. เหมือนกันดูสิ่คับ อิอิ
อ.ลูกหว้าน่ากัวป่าวคับ
(แอบนินทา)
อ่านบันทึกนี้ของคุณหมู หวานซะ ลูกตาลเชื่อมที่กิน จืดไปเลยค่ะ (แอบแซว) ต้องกินลูกตาลเชื่อมให้หมดก่อน ถึงจะเขียนข้อคิดเห็นนะค่ะ เนี๊ยะ
ปล.แฟนคุณหมู น่ารักจังค่ะ
ขอบคุณ น้องมะปรางหวาน(อิอิ) ที่แวะมาอ่าน
ขอบคุณมากๆคับ
ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะไปให้กำลังใจกัน
บันทึกนี้ คุณหมู แอบหวานนะค่ะ ^-^
ยังโกดกันอยู่เลยคับ
คงต้องไปง้อกันวันที่ 14
ขมกลืนคับ
คุณหมูค่ะ
โกรธกันเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ไม่งั้นก็ไม่รู้ว่ารักกันแค่ไหน ยิ่งรักยิ่งต้องง้อ งัยค่ะ
วันที่ 14 เตรียมของขวัญอะไรไปง้อละค่ะ
พูดไงดีครูอ้อย
อยู่ไกลกัน
แฟนหมูขี้น้อยใจคับ
ง้อย๊ากยาก
ดอกไม้ 1 ดอกพอคับ
ขอบคุณน้องมะปรางมากคับ
สงสัยต้องทำอย่าง อ. ขจิต บอกคับ
ขาวไหมล่ะพี่ อิอิ
เจ๊หว้า ไม่เหง หมู กะ อ.ขจิต นินทาเจ๊หว้าอยู่
อิอิ
เน็ตเน่าอ่ะคับ 1mb เหลือ 128 เซงจางเลย
คุณน้องหมูคับ
โอ้ย ๆ ๆ ต่อมอิจาร้อนผ่าว ๆ เล่นเอาตัวเป็น ๆ มาเฉลยให้ลุง ป้า น้า อา ในบล็อกดูแบบนี้
สงสารลุงขจิต แกเนอะ
ถ้าเป็นพี่นะ วันรับปริญญาวันนั้นหนะ พี่จะรอจนกว่าเขาจะรับเสร็จเลยหละ ไม่ทิ้งดอกไม้ไว้หรอก ว่าแต่ ก็ถือว่าดีใช่ปะ ไม่งั้น ไม่เจอหวานใจคนปัจจุบันแน่ ๆ
ถนอมความรักให้ดี ๆ นะคะ
อ้อ วันวาเลนไทม์ หนะ ผู้หญิง ไม่ต้องการของขวัญที่จับต้องได้หรอกค่ะ ขอแค่ความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้ต่อกันเสมอมา ความห่วงใยกัน ความเข้าใจกัน นั่นแหละ สุดยอดแล้ว เชื่อพี่เหอะ ถึงอยู่ไกลกัน หยอดคำหวานผ่านทางหูโทรศัพท์ ก็ทำให้แอบเอาไปฝันหวานได้ทั้งคืนแล้วหละคะ
ขอบคุณพี่รัตติยามากๆเลยคับที่แนะนำ
ถ้าหมูได้แฟนที่คิดไม่อกุศลแบบพี่รัตติยาจะดีมากๆ
เลยคับ
ลุงขจิตเป็นคนมีฟามหลังคับ
พยาบาลก็กัว
ครูก็กัว
เอาไงดีคับลุงขจิต
อิอิ
เสียงน่ารักแบบนั้น
ลุงขจิตคงกลัวหรอกคับ
อิอิ
คุณหมู
แวะมาทักทายค่ะ แล้วก็มาติดตามผลว่าง้อสำเร็จรึเปล่าค่ะ
ขอบคุณน้องมะปรางเปรี้ยวคับที่เป็นห่วง
ยังเลยคับ
พรุ่งนี้ต้องบุก I.C.U. รพ. กำแพงเพชร อิอิ
Happy Valentine’s Day!
บรรทัดสุดท้ายฝากไปให้น้องสะใภ้พี่หน่อย...
ขอบคุณเจ๊หว้ามากคับ
หมูง๊อสำเร็จแล้ว
อิอิ
เรารักกันเหมือนเดิม
อ.ขจิต อย่านอนดึกคับ หมูเป็นห่วง
อ.ลูกหว้าไม่เห็นเรานินทา
งั้นเรานินทาต่อดีก่า
อิอิ
แวะมาติดตามผลค่ะ
ง้อสำเร็จแล้ว ยินดีด้วยค่ะ
ขอบคุณน้องมะปรางเปรี้ยวจิงๆคับ
เด๋วเขียนเป็นบันทึกดีกว่า
จะได้ดูดีนิดนึง
ขอบคุณพี่ มากๆคับที่แวะมาเยี่ยมเยียน
สวัสดีค่ะ น้องหมู...
ขอบคุณเจ๊ติ๋วมากๆคับ
สุขแค่เจ๊ติ๋วก็พอแล้ว