นิทานก่อนนอน

ติดลมบน ขอร่ายเล่นๆ สักบันทึกเถิด

• เปิดเพลง จอมยุทธ์ (คลิ๊กเลยขอรับ)ไปฟังด้วย

• จะได้อารมณ์คนแต่งยิ่ง

---

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

มีเด็กชายตัวน้อย ต้องการฝึกวิชาให้เก่งกล้าเพื่อไปเป็นจอมยุทธ์

เด็กน้อยไปตระเวณหาที่ฝึกต่างๆ พบว่าการเข้าสำนักต้องใช้เงิน

เด็กน้อยไม่มีเงิน เพราะบ้านเป็นชาวไร่ที่พอมีกินไปวันๆ เท่านั้น

เด็กน้อยเลยวิ่งหาสำนักอื่น พบว่าแม้แต่วัดเส้าหลินก็ยังต้องให้ของเซ่นก่อนจึงเข้าฝึกได้...

เด็กน้อยท้อใจแต่มุ่งมั่นจะเป็นจอมยุทธ์ให้ได้ จึงยอมเป็นคนรับใช้สำนักหนึ่งเพื่อแอบขโมยฝึกวิชา พบว่าตนเองถนัดเพลงเตะมากจึงเน้นเพลงเตะเป็นพิเศษ

ผ่านไป 3 ปีเด็กน้อยแอบฝึกจนวิชาแก่กล้า แม้จะเคลื่อนไหวธรรมดาเคลื่อนไหวได้รวดเร็ว จนเป็นที่ผิดสังเกตของคนรอบข้าง

ต่อมาจึงโดนจับได้จึงโดนไล่ออกจากสำนักพร้อมลงโทษอย่างหนัก ทำลายเส้นเอ็น เพื่อไม่ให้ขโมยวิชาไปใช้ได้จนกลายเป็นคนขาเป๋

จากความผิดหวังกลายเป็นความท้อแท้กลายเป็นขี้เมาชมจันทร์ไปวันๆ

จวบจนวันหนึ่งเมาตกเขาแต่ไม่ยักกะตายแถมได้เจอคัมภีร์รวมสรรพวิชาจากยอดคน

เขาเกิดแรงฮึดยังไม่ยอมแพ้ พยายามใช้ขาเป๋ฝึกต่อร่วมกับไม้เท้า ทุกคนที่รู้เรื่องต่างพากันหัวเราะเยาะที่เด็กน้อยไม่เจียมตน

20 ปีต่อมาเขากลายเป็นจอมยุทธ์ที่มีวิชาตัวเบาและเพลงเตะไม้เท้าที่กล่าวขานในยุคนั้น

 ศิษย์ของเขาถามว่า เหตุใดอาจารย์หลังขาเป๋จึงยังฝึกเพลงเตะต่อหากฝึกอย่างอื่นน่าจะประสพความสำเร็จเร็วกว่านี้

อาจารย์ตอบว่า ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้ลอง เขาได้ลองทั้งเพลงหมัด พรรชนี อาวุธ เพียงแต่หลังจากลองฝึกเกือบ 10 ปีจึงพบว่า วิชาเหล่านั้นไม่เหมาะกับตน

มิหนำซ้ำ การที่ตนขาเป๋กลับทำให้ตนได้พบวิชาใหม่ที่ไม่มีใครพบมาก่อน หากตนไม่ขาเป๋อาจไม่มีชื่อเสียงเช่นนี้ก็ได้

นิทานเรื่องนี้สอนให้ว่า...ว่าอะไรดีขอรับท่านผู้ชม

[seangja]

ความฝันและความมุ่งมั่นทำให้คนคนหนึ่งได้เข้าใจถึงธรรมชาติแห่งตน..เมื่อเข้าใจความจริงแห่งชีวิตแล้วจากชีวิตที่ปล่อยตามกระแสก็สามารถทวนและสร้างกระแสขึ้นมาได้...ขอให้นิทานก่อนนอนคืนนี้ทำให้ฝันดีและมีพลังทั้งคนคิดและคนอ่านนะ

[k-jira]

เอ.. เรื่องนี้คุ้นๆเหมือนกับเป็นชีวประวัติของยอดคนท่านใดในบู๊ลิ้มเลยนะคะ ^_^

บอกไม่ถูกว่านิทานเรื่องนี้ สอนว่าอะไร แต่ดูเหมือนว่า คำตอบของมัน จะคล้ายๆกับ บันทึกเรื่องนี้ "เหตุเกิดจากดูหนังเรื่องรามเกียรติ์ " ซึ่งข้าพเจ้าเคยเขียนไว้เมื่อนานมาแล้ว

...สรรพสิ่งมีที่มาที่ไป สวรรค์มักไม่ปิดช่องทางเดินของมนุษย์  สถานการณ์หรือชะตากรรมที่ว่าเลวร้าย บางที..อาจบังเกิดขึ้น เพื่อเตรียมรับความโชคดีที่กำลังจะเข้ามาในชีวิตก็เป็นได้...

ถ้าคนเราคิดถึงแต่เรื่องดีๆ เพื่อเป็นกำลังใจให้กับตนเอง แม้อุปสรรคที่กำลังเผชิญอยู่จะหนักหนาสาหัสแค่ไหน เขาก็พร้อมที่จะยิ้มสู้และฝ่าฟันให้ผ่านไป

ขอบคุณสำหรับนิทานค่ะ ^___^