คุณnutim กรุณาส่งTag ต่อมาให้ seangja...นั่งคิดว่าจะเอาความลับห้าอย่างเรื่องอะไรดีหนอ(เพราะมีเยอะกว่าห้าง่ะ...ตัดสินใจลำบากแต่เพื่อเพื่อนน้อยกว่านี้ได้อย่างไร...)ก็เลยจัดการให้ดังนี้ค่ะ
๑.เป็นคนไม่ชอบถ่ายรูปเลย...ถ้าไปเที่ยวไหนหากไม่ถูกบังคับจริงๆแล้วจะขอเป็นตากล้องดีกว่า...จึงมีปัญหามากเวลาจะทำอะไรที่ต้องใช้รูปถ่ายแล้วเผอิญรูปหมดจะต้องทำใจนานมากๆกว่าจะไปถ่ายรูปได้...
๒.ชอบตุ๊กตาคริสตี้แต่กลัวแมว...มีวีรกรรมที่ทำให้ไม่ค่อยอยากยุ่งกับแมวเหมียวตอนเด็กๆอยู่สองคดีที่จำได้ หนึ่งคือแม่เคยเลี้ยงแมวแล้วแม่ไม่อยู่ไปธุระต่างจังหวัดสองสามวันฝากให้ช่วยคลุกข้าวกะปลาทูให้แมว...ดิฉันก็เอาข้าวแต่ไม่แกะเนื้อปลาและคลุกปลาทูให้...แมวมันก็กินแต่ปลาทูไม่กินข้าวแม่กลับมาก็ตีข้อหาขี้เกียจและไม่ดูแลแมวให้ดี...สองมาจากความอยากรู้ว่าจะมีอะไรขึ้นถ้าเราตัดหนวดแมว..เล็งแมวตัวผู้ของแม่ไว้ตัวหนึ่งเจ้าตัวนี้มันชอบเที่ยวไปบ้านโน้นบ้านนี้เสมอๆจึงวางแผนล่อหลอกแมวให้เชื่อใจและคุ้นมือเมื่อมันเริ่มเผลอก็เอากรรไกรตัดหนวดมันแต่ก็โดนมันตะปบหน้าเฉียดลูกตา...แมวเสียศูนย์ไม่ไปเที่ยวไหนช่วงหนึ่งและตัวฉันเองหน้าก็มีรอยแผลเป็นรอยแมวข่วนอยู่ช่วงหนึ่ง
๓.รักและชอบสุนัข...ปัจจุบันมีน้องหมาที่บ้านอยู่แปดตัว...หมาที่บ้านถ้าเป็นตัวผู้จะเอาไปทำหมันแต่พบว่าเขาจะอ้วนมากสืบเนื่องมาจากเวลาเราไปไหนก็ตามเห็นขนมหรือของแปลกๆทั้งบ้านก็จะซื้อมาให้เด็กๆ(หมา)ทดลองรับประทาน...หมาที่บ้านมันจะชอบล่านกกับตะกวดมากๆเพราะบ้านเป็นสวนอยู่ติดคลอง....
๔.ไม่กลัวงู กิ้งกือ จิ้งจก ตุ๊กแก แมงสาบ แต่กลัวมดกับผึ้ง,ต่อ-แตน เพราะตอนเด็กเคยเอาไม้ไปตีรังต่อหรือแตนก็ไม่รู้(ตอนนั้นคิดว่าเป็นจอมปลวกหรือโนนดินเฉยๆ)..มันก็ยกพวกกันมาทั้งรังจะรุมต่อยต้องหนีลงน้ำ...รายการนี้มีแผลที่ถูกต่อยกะแม่ตีข้อหาซนทำให้หยุดโรงเรียนไปวันนึง
๕.เป็นคนไม่ชอบเขียนหนังสือ...เขียนออกยากมาก.....ต้องขอบคุณผอ.อัจฉราที่แนะนำเรื่องการเขียนบล็อกทำให้ได้มีโอกาสฝึกปรือและฝึกหัด...เรื่องนี้ถือเป็นปมด้อยของตัวเองเพราะกว่าจะเขียนอะไรต้องสร้างแรงกระตุ้น/สติ/อารมณ์อย่างมากๆ บางครั้งต้องเดินรอบตึกพอให้ได้ฟิวส์ก่อนจึงค่อยมาเขียน......การเขียนบันทึกจึงเป็นวิธีแก้ปัญหากลัวการเขียนอย่างหนึ่งของตัวเอง
คราวนี้อยากรู้จัก/ขอTag คุณกุ้งปวีณา ,คุณพัชรา(พี่ปิ่ง),คุณจันทรา(พี่มอม),พี่เล็กศุภลักษณ์(ชุมชนคนชุดเขียว)และจันทร์เมามายด้วยนะคะ
คุณศิริ
ถูกTag blogหรือยังถ้ายังไงSeangja ขอTagblogคุณศิริเพิ่มด้วยได้ไหม...อยากรู้จังว่ามีเคล็ดอย่างไรน้อถึงมีพ่อบ้านที่ทำทั้งการบ้านการเรือนขยันขันแข็งแบบนี้..(อยากมีมั่งจัง)..ตุณศิริช่วยขยายเคล็ดให้หน่อยจะขอบคุณมากค่ะ...
คุณนู๋ทิม
ข้อหนึ่งแก้ไม่หายค่ะ...ไม่ชอบถูกถ่ายรูปจริงๆ
ส่วนเรื่องแมวลืมไปแล้วว่าฉีดrabiesครบหรือไม่ครบ..คาดว่าอาจไม่ครบเลยมีอาการบ้าตุ๊กตาแมวอยู่ในปัจจุบัน
ข้อสาม..หมาแต่ละตัวมันน่ารักคนละรูปแบบค่ะแต่แน่นอนมีบางตัวที่รักเป็นพิเศษกว่าตัวอื่นๆแต่เราจะไม่บอกเดี๋ยวเสียการปกครองน่ะค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณSeanqia
อจ.จันทวรรณ
ขอบคุณที่มาร่วมแลกเปลี่ยนความลับด้วยกันค่ะ...อจ.ถ่ายรูปสวยออกนะคะ...ส่วนเรื่องแมวชอบอ่านเรื่องโคโค่กับมิงค์ของอาจารย์นะคะแต่ไม่คิดเลี้ยงแมวค่ะยังกลัวและขนลุกเวลาแมวมาพันแข้งพันขาอยู่ค่ะ...
คุณกฤษณา
ขอบคุณค่ะเรื่องการเขียนบันทึกเป็นนิสัยชอบเอาชนะ/ท้าทายตัวเองอย่างหนึ่ง...แต่คนที่เขียน/เปิดบันทึกแล้วแฟนคลับติดเกรียวทั่วทุกทิศในทัศนะของSeangjaขอยกให้คุณกฤษณาดีกว่า...
ไม่บอกก็ไม่รู้นะนี่ว่าไม่ชอบเขียน เห็นเขียนได้น่าอ่านมากเลยล่ะ
พี่ยังคิดไม่ครบ 5 ข้อเลย รอก่อนนะ
คุณหมออัจฉรา
ขอบคุณที่ร่วมแลกเปลี่ยนค่ะ..เพราะผอ.นี่แหละค่ะที่แนะนำ...ตอนนี้หนูเลยเริ่มเขียนได้ดีขึ้นและยึดหลักเดียวกันกับผอ.ในการเขียนที่ว่า เขียนในสิ่งที่อยากเขียนแต่ขณะเดียวกันที่ผอ.เคยสอนเรื่องAARเป็นสิ่งที่จะซ่อน/ขบคิดอยู่เสมอในเวลาวางพล็อตเรื่องที่จะเล่า/เขียน
มาแอบดู ฮิๆๆ ...
ข้อ 4. เหมือนกันเลยหง่ะ ไม่กัว จิ้งจก กิ้งกือ เจอแล้วชอบจับเล่น เคยโดน ต่อหัวเสือ ต่อยเป็นไข้เหมือนกันเลยอ่ะค่ะ ... แต่เราอยู่ดี ๆ มันก็มาต่อยหง่ะ ฮือๆๆ ...
คุณจินตนา
เนอะจิ้งจกกะกิ้งกือมันน่ารักน่าเล่นจะตายไป..ดิฉันชอบเอากิ่งไม้ให้กิ้งกือพันเล่นแล้วเราก็ยกตัวมันแข่งกันว่าในเวลาที่กำหนดใครยกและย้ายกิ้งกือได้มากกว่ากัน...สนุกมากค่ะ...
แต่ผึ้ง/ต่อต่อยนี่ถ้าคนที่แพ้พิษของเขาจะอันตรายทีเดียว..อือน่าสงสารจัง...