เมื่อเช้ามีงานวุ่นๆ เล็กน้อยก่อนจะวิ่งขึ้นไป ยังห้องอบรมคุณอำนวย....เมื่อไปถึง ท่าน อ. JJ ได้เริ่มไปเล็กน้อย จึงได้เข้าไปเป็นวิทยากรผู้ช่วยทันการ...เมื่อเข้าไปทักทายท่านอ.Beeman ก็พบคุณเมตตาทันที...ว้าว ดีใจจัง คุณเมตตามีของฝากมาด้วย....รวมของฝากจาก คุณรัตติยา และ อ.ไมโต ด้วย.....ดีใจที่ได้พบคุณเมตตา และดีใจที่ได้ของฝาก แสดงว่า ...แม้คุณรัตติยา และ อ.ไมโต จะมาไม่ได้...แต่ก็คิดถึงเราด้วย.....จึงฝากของฝากมา...ดีใจ... HAPPY HAPPY ค่ะ.......
ดูหน้าตาของฝากนะค่ะ
ขนมน่าอร่อยมั่กๆๆๆๆๆ
การ์ดจากใบเมเปิล ทำเอง มีคุณค่าทางใจ มากๆๆๆ ผู้รับสุขใจที่สุด
ขอบคุณ คุณเมตตา คุณรัตติยา และ อ.ไมโต มากๆๆๆ ค่ะ.......... ............จุ๊บ ๆๆๆ
ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่ จังหวัดขอนแก่น ขอทักทายกันทางบล็อกก่อนพบตัวจริงนะคะ
ได้รู้ว่าจากความลับคุณหมอมาโนชมาแล้ว ได้เห็นจากบันทึกนี้จริงๆค่ะว่า สับสน ไ กับ ใ จริงๆ (อ่านแล้วยิ้ม...คิดถึง blog tag) "ใด" ต้องไม้ม้วนค่ะ ;-)
คิดเห็นเหมือนกันค่ะ ว่าขนาดเราไม่ค่อยได้มาส่งเสียง แต่เราก็รู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของสังคมนี้ตลอดเวลานะคะ อบอุ่นค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.มาโนชขา
สวัสดีค่ะ อ.โอ๋....ช่างสังเกตนะค่ะ อ.มาโนช สับสนจริงๆ เลยค่ะ...ถ้าไม่มี tag เราคงไม่ทราบนะค่ะ ว่า อ.มาโนช มีปัญหา......อิอิอิ
อบอุ่นนะค่ะ เราเป็นเครือข่ายกันโดยไม่ได้พบตัวเป็นๆ.....มีอะไรก็มีพูดมาเล่า...ทั้งเรื่องงาน และเรื่องสนุกๆ ฯลฯ
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
คุณหนิงขา เราหน่ะ เมาท์ & เมาท์ กันตลอดเลย ยังกะไม่ได้พบกันมาน๊าน นาน จริงมั้ยค่ะ....อิอิอิ.......
เรียน คุณ paew
ดิฉันพลาดไม่เห็นบันทึกนี้ได้งัยค่ะ แต่มาคิดอีกที ตามมาอ่านทีหลังก็ดีเหมือนกันนะคะ ต่อมอิจฉาลดลงไปเยอะเลย
แง ๆ ๆ อยากมีโอกาสได้เจอ และได้โอบกอดแต่ละท่านบ้างจังเลย แง ๆ ๆ
อ้อ ตอนที่ดิฉันฟังข่าวไฟไหมที่ขอนแก่น ก็โทรไปแจ้งคุณเมตตาทันทีเลยค่ะ ดูเธอตกใจน้อยกว่าดิฉันอีก
อ.Paew ขา
คุณสมพรขา