ธรรมชาติยามเย็นที่องครักษ์ ทำให้รู้สึกอิจฉาคนบ้านนอก อากาศดูดี ความวุ่นวายในเมืองเป็นภาพตรงข้ามกับตรงนี้โดยสิ้นเชิง
จำได้ว่า ปี 2542 มีเพื่อนรุ่นน้องที่เป็นวิศวกร ถามว่าเรียนปริญญาเอกนี่ต้องการอะไร เราตอบแบบที่ไม่ตรงกับเรื่องที่เรียนไป 2-3 เรื่อง ซึ่งเรื่องที่ 1บอกว่าอยากเห็นสี่แยกไฟแดงมีป้ายเลขวิ่ง ด้วยเหตุผล 4 ประการคือ
1.ลดการเกิดอุบัติเหตุ
2.ช่วยลดน้ำมัน หากรถทุกคันที่รอไฟแดงปิดเครื่องเมื่อป้ายเลขวิ่งอยู่มากว่า 60วินาที ให้สตาร์ทเครื่องเมื่อเลขอยู่ที่ 30 วินาฑี
3.ช่วยลดมลพิษ เมื่อรถที่ติดไฟแดงต่างปิดสวิตส์
4.ช่วยสกรีนรถที่ขาดการดูแลเอาใจใส่ ในการตรวจสอบเครื่องยนต์ (เท่ากับลดมลพิษด้วย)
และแล้วต้นปี 2543 ก็มีสี่แยกที่มีป้ายเลขวิ่งบอกเวลารอติดไฟแดง ป้ายแรกเกิดขึ้นที่ สี่แยกสะพานมหานาค และต่อจากนั้นก็ระบาดไปเรื่อยๆ เชื่อว่าความเครียดของคนขับรถลดลง เพราะรู้เวลาว่าควรหยุด ควรไปเมื่อไร เราก็คือคนหนึ่งในจำนวนคนเหล่านั้น
ผมเองก็ชอบไฟแดงที่มีตัวเลขนับถอยหลัง ...เพราะทำให้มี "ความหวัง" ว่าไฟจะเขียวเมื่อไร ...แต่บางแยกก็เริ่มนับใหม่โดยไฟไม่ยอมเปลี่ยนเป็น "เขียว" ...ทำเอาผิดหวังเหมือนกันครับ ...แต่ก็ได้นำมาเป็น "แบบฝึกหัด" ดูอารมณ์ตัวเอง ได้ประโยชน์ดีเหมือนกัน
จาก ....คนเมืองตราด ...ครับ