ที่มาของเพลง..กลับบ้านเรา...รักรออยู่ (0) “เสียงแหบ”..ไม่อยากให้เกิด....
...ที่รู้สึกแย่มากๆคือ...เขามีอาชีพซ่อมเครื่องเสียง เขาชอบทำงานไปร้องไปเพราะต้องทดสอบเสียง...แต่เขาทำไม่ได้...เขาร้องได้ไม่เหมือนเดิม......
สืบเนื่องจากบันทึกของ อ.หมอสมบูรณ์ และ "ทีมถุงลมดมยา” (ฉันขออนุญาตคุณพุ่มพวงตั้งชื่อทีมให้ค่ะ) ใน http://gotoknow.org/blog/somboonthienthong/73928 ซึ่งวันนั้นฉันเองก็นั่งฟังอย่างสนใจ จึงอยากเอามาเล่าให้เป็นบทเรียน ที่ไม่ต้องลงทุนด้วยตนเอง
แต่เป็นการนำเอาเรื่องของอดีต....มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับเพื่อนๆในห้องประชุม......เกิดประโยชน์ยิ่งนักค่ะ.... เป็นเรื่องเล่าใน M&M Conferences
ผู้ป่วยเป็นมะเร็งตับมาทำผ่าตัดตับ...”ดมยาตับ...ตัดตับ”....คงนึกว่าฉันจะเอา syringe pumpไปใช้ล่ะซี.... ผิดแล้วค่ะ......วันนั้นฉันไม่ได้ดมยารายนี้...
ผลการตรวจผู้ป่วยด้านอื่นๆปกติดีหมด ยกเว้นผลการทำงานของตับเองที่ดูไม่ดี การผ่าตัดได้ใส่สายคาเข้าที่ช่องไขสันหลังขณะดมยาสลบด้วยตามเทคนิคสมัยใหม่
ใส่ท่อช่วยหายใจเบอร์ 8 ความลึก 21 ซม. การผ่าตัดดำเนินไปเรียบร้อย เสร็จจากผ่าตัดคาท่อช่วยหายใจไว้ แล้วนำผู้ป่วยเข้า ICU
วันแรกที่ทีมดมยาตามเยี่ยม ผู้ป่วยยังคาท่อช่วยหายใจอยู่จึงไม่ทราบว่ามีเสียงแหบ
จากนั้น 5 วันหลังผ่าตัดพบว่ามีเสียงแหบ จึงส่งปรึกษาหมอหู คอ จมูก ซึ่งตรวจแล้วไม่พบว่ามีการเคลื่อนของกระดูกอ่อนแถวคอ แต่เป็นการเกิดอัมพาตของสายเสียงด้านซ้าย
แพทย์อธิบายให้ผู้ป่วยเข้าใจ และนัดอีก 1 เดือนให้มารับการตรวจอีก 2 สัปดาห์ผ่านไป ผู้ป่วยกลับมาตรวจด้วยอาการหวัด วิสัญญีแพทย์เจ้าของได้ออกไปช่วยกันดูเพื่อให้ความเห็นร่วมกันในการรักษา
อาจารย์ท่านเล่าว่า เสียงคนไข้แหลมๆ เล็กๆ แตกเป็นสองเสียง และมีอาการสำลักง่ายเนื่องจากสายเสียงปิดไม่สนิท ผู้ป่วยต้องระมัดระวังตนเอง และมีการส่งผู้ป่วยเข้า speech therapy ตอนนี้อยู่ระหว่างรอ follow up
เราแลกเปลี่ยนความรู้และข้อคิดเห็นในสาเหตุความน่าจะเป็นของผู้ป่วยรายนี้สรุปเป็น 3 ประเด็นคือ
1.ท่อช่วยหายใจอาจจะตื้นไปแล้วเลื่อนขึ้นได้ขณะขยับศีรษะผู้ป่วย จนอาจจะเป็นเหตุให้กด recurrent laryngeal nerve
2.อาจจะความดันในท่อช่วยหายใจที่เราใส่ไว้กันลมหายใจรั่วออกกด แต่ได้เอาฟิล์ม X-ray มาดูก็เห็นว่าท่อช่วยหายใจอยู่ในตำแหน่งปกติ อาจจะเลื่อนในOR หรือเปล่า ไม่รู้....และที่สำคัญ...มิได้วัดความดันในถุงลมท่อช่วยหายใจในกรณีผ่าตัดนานๆ...
3.อาจจะจากการติดเชื้อไวรัส
มีอาจารย์ท่านหนึ่งกล่าวว่าเคยพบ และใช้เวลานานประมาณ 8 เดือนถึงเป็นปกติ
อาจารย์เจ้าของผู้ป่วยรายนี้เล่าว่า...ที่รู้สึกแย่มากๆคือ...เขามีอาชีพซ่อมเครื่องเสียง เขาชอบทำงานไปร้องไปเพราะต้องทดสอบเสียง...แต่เขาทำไม่ได้...เขาร้องได้ไม่เหมือนเดิม......
คนที่นั่งฟังในห้องประชุมหัวเราะ(อย่างไม่เจตนา)....ในความบังเอิญ....
แต่ฉันไม่เห็นอาจารย์ท่านที่เล่าจะหัวเราะ.....เธอได้แต่เล่าด้วยน้ำเสียงที่แสนเศร้า
......ลึกๆเธอสงสารผู้ป่วยอย่างแน่นอน ฉันว่า.....
....ทีมแพทย์ให้กำลังใจผู้ป่วย.....คาดว่าน่าจะดีขึ้นเรื่อยๆและคงหายดีเป็นปกติในที่สุด....ซึ่งเขาก็เข้าใจดีค่ะ.....
เราสรุปกันเรื่องของการวัดความดันถุงลมของท่อช่วยหายใจทุก 2 ชม. เพื่อป้องกันหนึ่งในสาเหตุของการเกิดเหตุการณ์นี้ไว้ก่อน......
...ไม่มีใครอยากให้เกิดเลยค่ะ.....ไม่ว่าจะกับใครหรืออาชีพใดๆก็ตาม...
.....ก่อนออกไปร้องเพลงคาราโอเกะ...กรุณาตรวจสอบสายเสียงของท่านก่อนค่ะ
หมายเลขบันทึก: 75425เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2007 03:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน 2012 17:52 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (27)
พออ่านบันทึกจบ..เกือบสลบ ครับ
สวัสดีค่ะคุณติ๋ว...
- ครูอ้อยคงไม่ตรวจสายเสียงก่อนออกร้องเพลงคาราโอเกะ เพราะร้องเพลงไม่เป็น ไม่อาสาด้วยค่ะ
- แต่จะเช็คไมค์ทุกครั้งที่จะนำเสนอผลงานค่ะ ขอบคุณค่ะที่ตักเตือนเชิงแนะนำ
- wording ให้ว่า " ศีรษะ " นะคะ
ไปออกข้อสอบต่อค่ะ หนาวไหม คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ..คุณสายน้ำแห่งความคิด...
- อย่าเพิ่งสลบค่ะ...ยังไม่ถึงเวลา....คอยหมอดมยาก่อนค่ะ....
- ขอบคุณที่แวะมาคุยค่ะ
สวัสดีค่ะครูอ้อย
- ขอบคุณค่ะแก้ไขแล้ว....
- ครูอ้อยเพิ่งตื่นหรือยังไม่ได้นอนกันคะ
- เพิ่งจะตื่นขึ้นมาค่ะ พอดีพ่อบ้านไม่สบาย เลยไม่กล้าลุกขึ้นมาค่ะ เดี๋ยวจะรบกวนการนอนพักของเธอค่ะ
- ขอบคุณค่ะคุณติ๋ว..ตีสี่ครึ่งครูอ้อยก็จะอาบน้ำ
- จากนั้นออกเดินทางตีห้า
- ถึงโรงเรียนประมาณตีห้าครึ่งค่ะ
- ออกกำลังรอบสนามประมาณ สิบห้านาที
- แล้วเริ่มทำงานค่ะ
กรุณาติดตามอ่านเรื่องเล่า "คุณอำพราง" ขอบคุณครับ
- เดี๋ยวนี้บ้านเรามีนักร้องเยอะขึ้น การดมยาสลบ ในผู้ป่วยที่เป็นนักร้องจึงต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ เพราะอาจทำให้อาชีพเขาเสียหายได้ และอาจเกิดการฟ้องร้องได้ ต้องระวังครับ
เสียงแหบ ใคร ๆ ก็ไม่อยากให้เกิดแน่ค่ะ เพราะเดี๋ยวร้องคาราโอเกะ ไม่เพราะ (เกี่ยวกันรึเปล่าคะเนี่ย)
- สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว พี่รู้ไหม สถานที่ที่อ้อไม่อยากไปคือ โรงพยาบาลกับโรงพัก เพราะอะไรบอกไม่ได้ รู้แต่ว่า กลัว...ค่ะ
- แต่ฟังพี่ติ๋วเล่าแล้วก็รู้สึกเห็นใจทีมแพทย์ พยาบาลนะคะ โดยเฉพาะพี่ติ๋ว ต้องทำงานหนักแถมยังต้องใช้สมาธิมากเลยนะคะ วัน วัน พบแต่caseที่เศร้า ๆ แต่ถึงกระนั้น พี่ติ๋วเราก็มีแต่เรื่องตลกมาเล่าให้ฟังได้คลายเครียดเสมอ ๆ แทนที่จะเป็นอ้อมาเล่าให้พี่ติ๋วได้คลายเครียดนะคะ พี่ติ๋วและทีมแพทย์ พยาบาลทำบุญมากค่ะ ที่ได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันทุกวัน ขอเป็นกำลังใจส่งมายังพี่ติ๋วและทีมงานค่ะ
- รักพี่ติ๋วนะคะ
- พูดถึงเรื่องทำบุญ มีใครอ่านเรื่องตักบาตรตอนเช้า ในความเห็นที่ 12 ในบันทึกนี้ หรือยังครับ
ครูอ้อยขา...เอาใจคุณพ่อบ้านเยอะๆค่ะ...ตอนนี้อากาศเปลี่ยนแปลงมาก...บรรดาคุณพ่อบ้านชอบนอนถอดเสื้อก็ต้องบังคับให้ใส่หน่อยค่ะ..ไม่งั้นหวัดถามหา...ขอให้หายไวๆนะคะ...ด้วยความห่วงใยจากการบินไทย เอ๊ย! "กฤษณา"...รักคุณเท่าฟ้า..ค่ะ
สวัสดีค่ะ..คุณสายน้ำแห่งความคิด..ที่ทำงานดิฉันก็มีหลาย "อำ" เช่นกันค่ะ...อำนาจ...อำมหิต...อำไปเรื่อยๆๆ...ก็มีค่ะ...ไม่ช้าก็อำลาค่ะ...
ใช่ค่ะ..ท่าน อ. หมอสมบูรณ์...บางครั้งเราฝึกหัดกันในโรงเรียนแพทย์พอจะได้เห็นหัตถการที่เสี่ยงสูงแบบนี้ค่ะ...ใช่ค่ะ..ต้องระวังอย่างมากเลย...ยิ่งกว่าการถูกฟ้องร้องคือความรู้สึกผิดที่ติดตัวค่ะ....
แน่นอนคุณติ๋ว ครูอ้อยเอาใจพ่อบ้านอยู่แล้วค่ะ
คุณรัตติยาขา....เกี่ยวกันแน่นอนค่ะ เพราะร้องเพลงต้องใช้เสียงที่เกิดจากลมผ่านเส้นเสียงออกมา....ถ้าเสียงเริ่มแหบก็ต้องดูแลหน่อยค่ะ..สังเกตจากเวลาเป็นหวัดก็ได้...หรือบางคนชอบพูดตะโกนโดยอาชีพเช่นอาจารย์ทั้งหลายต้องส่งเสียงแข่งกับเด็กๆ....ไม่งั้นร้องเพลงไม่เพราะจริงๆค่ะ..ยกเว้นเพลงของ ศิริพร อำไพพงษ์ เช่น ทำบาปบ่ลง...เสียงแหบมหาเสน่ห์ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณอ้อขา...ทราบค่ะทราบ...เพราะพี่เองก็ใช่ว่าจะอยากไปถ้ามันไม่ใช่ที่ทำเงิน....ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ...ทุกท่านที่มีภาระหน้าที่นั้น...พี่มองว่าทำงานหนักกันทุกคนค่ะ..บนความรับผิดชอบในบทบาทที่ตนพึงกระทำต่อแผ่นดินไทย...ใครว่านิ้วที่ไม่เท่ากันความสำคัญจะต่างกัน...ไม่หรอกค่ะ...สุดแต่ว่าช่วงไหนจะเอานิ้วไหนออกใช้มากกว่าค่ะ..แต่สุดท้ายก้คือต้องสามัคคีทั้ง 5 นิ้วถึงจะได้งานค่ะ.....สำคัญทุกงานและทุกหน้าที่ของทุกคนค่ะ...ขอบคุณอีกครั้งค่ะ.....เรื่องตลกไม่ต้องห่วงค่ะ..จะเก็บตกมาฝากเป็นระยะๆค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย....ใช่ค่ะ...กลับบ้านเรา...รักรออยู่ค่ะ...และมีคนรอรักเราอยู่ที่บ้านด้วยนะคะ
- สวัสดีครับ...
- โชคดีที่ผมไม่เคยร้องเพลงคาราโอเกะเลยแม้แต่เพลงเดียว โดยไม่ต้องเช็คสายเสียง แต่ตอนนี้แย่ครับ..ไม่มีเสียง เพราะโดนไข้หวัดรุมกระหน่ำแบบไม่ยั้งมือ
- มาให้กำลังใจครับ...(งดการแลกเปลี่ยนสักวัน)
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน....
- เป็นไข้หวัดต้องพักผ่อนมากๆค่ะ ดื่มน้ำอุ่นๆ....ทำร่างกายให้อุ่นๆไว้ค่ะ...พวกผู้ชายน่ะขี้ร้อน....และจากประสบการณ์....หนาวมากอย่างนี้อย่าเปิดหน้าต่างให้ลมโกรกเพราะจะเจ็บคอและหวัดก็จะตามมาค่ะ...ระวังติดเด็กๆนะคะ....
- หรือคุณแผ่นดินติดจากคุณพ่อบ้านของครูอ้อยคะ
- ขอให้หายไวๆค่ะ...ตอนนี้พักผ่อนก่อนดีที่สุดค่ะ
- ขอบคุณค่ะที่ยังแวะมาคุยทั้งๆที่ไม่ค่อยสบาย.....มิน่าล่ะ...เสียงแหบๆไป
- ขอบคุณครับอาจารย์...
- ผมไม่ได้ติดไข้จากพ่อบ้านครูอ้อยหรอกนะครับ..แต่น่าจะเป็นการแบ่งปันของเจ้าตัวเล็กแผ่นดินและแดนไท ซะมากกว่า
- ที่ผ่านมาเดินทางบ่อย ไม่ได้พักผ่อน แต่ละที่อากาศแตกต่างและเปลี่ยนแปลงบ่อยเหลือเกิน..ตั้งรับไม่ทันเลยครับ
- ล่าสุด เจ็บคอ...มากเลยครับ...
- พรุ่งนี้ต้องเดินทางไปช่วยผู้ประสบภัยที่อุตรดิตถ์ ก็คงมีเรื่องเล่ามาฝากอาจารย์อีกหน
- รักษาสุขภาพนะครับ
- ขอบคุณค่ะ คุณแผ่นดิน...พรุ่งนี้เดินทางไปอุตรดิตถ์หรือคะ?...แล้วกำลังเริ่มจะไม่สบาย?
- เอาอย่างนี้ก็แล้วกันค่ะ....เอาตามสูตรส่วนตัวซึ่งดิฉันใช้มาแล้วได้ผล(อย่าบอกใครว่าพยาบาลบอกนะคะ..อายหมอ)
- ....คุณแผ่นดินเบิกยาติดตัวไปเลย..ไปที่อื่นไม่ใช่บ้านเราจะเบิกยาก...ต้องซื้อ...เปลืองตังค์..
- ดิฉันมักทาน amoxicilin 500 mg.ครั้งละ 1 เม็ดวันละ 3 ครั้งก่อนอาหารเช้า-เที่ยง-เย็น........ยาลดน้ำมูก-แก้แพ้อากาศประเภทchlorphenilamine หรือ sinusaid หรือ actifed อะไรก็ได้..อาจจะง่วง..ไม่งั้นก็ Telfast ไม่ค่อยง่วง.......ยาลดไข้...ยาแก้ไอด้วยค่ะ....ทานเลยก็จะพอทุเลา...มีเรี่ยวแรงทำงานที่ปฏิเสธไม่ได้ค่ะ
- แต่ก่อนเขาให้ทานเมื่อเสมหะข้น...แต่ถ้าดิฉันคอยนาน...เป็นหวัดมากๆก่อนละก้อ...หัวทิ่ม..ทำงานไม่ได้เลย...ดิฉันชิงทานก่อนค่ะ...ไม่งั้นไม่ไหวค่ะ
- ....สูตรนี้ของดิฉันเองค่ะ...ห้ามลอกเลียนแบบ.
- ขอบพระคุณครับ...
- อันที่จริงเจ้าหน้าที่หลายท่านก็อาสาจะไปแทนเพราะเห็นว่ากำลังไม่สบายอย่างหนัก
- แต่ผมต้องไปเอง...เพราะได้ลงแรงร่วมกับนิสิตไว้มาก ...
- นับตั้งแต่เกี่ยวข้าวกับชาวร้อยเอ็ด และมหาสารคามและขอรับบริจาคข้าวเปลือกไปช่วยชาวอุตรดิตถ์
- ขอบคุณครับ ยิ่งมาได้รูสูตรยาขนานแท้ของอาจารย์ก็ยิ่งมั่นใจว่า "ทนได้" และ "สู้ไหว" แน่นอนครับ
- แต่ช่วงนี้ก็จะหายไปจาก blog สักประมาณ 2 - 3 วัน
ค่ะ...ยินดีค่ะ...กรุณาดูก่อนว่าคุณไม่แพ้ยาตัวไหนนะคะ...ขอให้หายไวๆและกลับมา...หายเหนื่อยแล้วค่อยเขียนบันทึกนะคะ...จะคอยอ่านค่ะ...ขอให้คุณและทีมเดินทางไปและกลับโดยสวัสดิภาพค่ะ
อ้อ.....ยาลดไข้นั้น...ถ้ารู้สึกตัวรุมๆก็เริ่มทานเลยค่ะ...ไม่ต้องทน...แล้วทานเลยทุก 4 ชม.ไม่ต้องรอให้ไข้ขึ้นค่ะ....ไม่งั้นจ๋อยแน่ๆ...พอวันที่ 2 ก็อาจจะห่างออกไป..ตามอาการ...
นายอาคม บุตรไชย
ลดเสียงแหบหลังดมยาสลบได้ หากเลือกใช้ท่อช่วยหายใจ ได้ผลมาแล้ว
Cuffท่อช่วยหายใจบางผลิตภัณฑ์ บริเวณขอบ cuff มีความคม เมื่อถอดท่อช่วยหายใจในจังหวะที่ vocal cord ปิด จะเกิดการบาดเจ็บของ vocal cord ทำให้เกิดเสียงแหบชนิดชั่วคราวและถาวรได้ ถ้าเลือกได้ ขอให้เลือกชนิดที่มีความลาดเอียงของขอบ cuff และ เมื่อ blow cuff แล้ว cuff ไม่พองตัวแบบลูกแอปเปิ้ล (ใช้แว่นขยายส่องดูรอยต่อของ cuff ก่อนซื้อไว้ใช้ในโรงพยาบาล )ให้ผู้ป่วยกลืนน้ำลายให้เกลี้ยงปาก ก่อนนำสลบ (ถ้าน้ำลายของเราหลุดลงหลอดลมของเราเพียงเล็กน้อยเรายังเดือดร้อนเลย) ตรวจสอบแรงดันลมของ cuff เป็นระยะ ได้ติดตามผลระยะยาว(มากกว่า 500 ราย)แล้วไม่พบเสียงแหบ นอกเสียจาก ผู้ป่วยมี URI มาก่อน
สวัสดีค่ะ คุณนายอาคม บุตรไชย
- ขอบคุณมากๆค่ะที่แนะนำหลายๆวิธีที่นำมาใช้ในการดมยาสลบเพื่อลดอาการเสียงแหบ เช่น วิธีการเลือกใช้ท่อช่วยหายใจที่เหมาะสม
- ขอเพิ่มเติมค่ะ เสียงแหบเป็นภาวะแทรกซ้อนทางวิสัญญีที่สาเหตุส่วนใหญ่มักเกิดจากสายเสียงบวมและหายไปได้เองเมื่อยุบบวม หากไม่ดีขึ้นต้องได้รับการรักษาละค่ะ
- คำแนะนำเรื่องของการกลืนน้ำลายลงคอให้หมดเป็นสิ่งที่ดีที่สามารถลดน้ำลายที่เหลือค้างในปากอันอาจเป็นสาเหตุของการไหลเข้าหลอดลมขณะ ventilate ได้
- การตรวจสอบแรงดันใน cuff นิยมใช้ ไม่ควรเกิน 25 mmHg. ...ดังผลงานวิจัยนี้ของคุณพุ่มพวง สาระพาณิชย์(กิ่งสังวาลย์...เดิม)ค่ะ
- ขอบคุณมากๆค่ะที่เข้ามาแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์ค่ะ
ภิญญดา เลขวรรณวิเศษ
ดิฉันมีอาการเสียงแหบมาเกือบเดือนแล้วคะไปหาหมอบอกว่ามีตุ่มขึ้นที่กล่องเสียง..หมอให้ยากลุ่มสเตียรอยด์มารับประทาน แต่ไม่อยากใช้ยารักษาตอนนี้ก็ยังมีความรู้สึกว่าตัวเองยังมีเสียงที่แหบอาจเป็นว่าต้องมีการฝึกการพูดแต่การเดินทางไปพบแพทย์แต่ละครั้งลำบากจังต้องเข้าตัวจังหวัดหรือข้ามจังหวัด..พอจะแนะนำได้มั๊ยคะว่าจะทำอย่างไรหรือมีวิธีการฝึกพูดเหมือนที่มีคนไข้บางคนบอกว่าต้องฝึกพูด
ขอบคุณคะที่แนะนำ