เด็กๆกับขนมซอง ในชุมชน
ต่อ เรื่อง งานประชุม เย็นที่ 25 ม.ค.50
ที่ ทีม อ.ปุณ จาก ม.ราชภัฏสุรินทร์ มารายงาน งานวิจัยให้แกนนำชาวบ้านที่นี่ฟังเพื่อเพิ่มเติมข้อคิดเห็น และรับฟังแนวคิด/ กิจกรรมของชุมชนต่อไป
สืบนื่องจากที่ชุมชนนี้ ไม่มีศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ที่สะดวก เพราะในเขตนี้ต้องไปใช้ ศูนย์ฯที่ห่างจากหมู่บ้าน ประมาณ 6 ก.ม. ก็มี แนวคิด อยากจะสร้าง ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กวันก่อนเรียน ในพื้นที่ป่าสาธารณของชุมชน ปีที่แล้วก็เลย มอบที่ดินนี้ ให้ อบต. เข้ามาดำเนินการ แต่ตอนนี้ยังไม่มีความคืบหน้า
ส่วนทาง ทีม อ.ปุณ ก็ ได้ ร่วมกับเยาวชนที่นี่ สำรวจข้อมูลเด็กเล็ก และเรื่องสุขภาพ ไว้แต่ปีที่แล้ววันนี้ก็เลยมาเป็นประเด็นพูดคุยด้วย เพราะมีเรื่องที่น่าเป็นห่วง นั่นคือ
จากข้อมูลว่า เด็กเล็กทานขนมซองที่ซื้อจากร้านค้าในชุมชน มีเด็กที่ทาน เกิน 1 ซอง /วัน บางคนทาน 6 ซอง/วันและมีรายที่ ทาน 1-8 ซอง /วัน และการดื่มนม ก็เป็นเปอร์เซ็นต์ ที่น้อยมาก
ในวงผู้นำเอง ก็คุยให้ข้อมูล เรื่องการทานขนมซองของเด็ก .....เด็กทานแบบนี้มาก ก็ไม่อยากทานข้าว และได้รับสารอาหารก็ไม่ครบถ้วน
ที่ประชุม ก็คุยเรื่อง แนวทางแก้ไขกัน ว่าจะให้ความรู้เด็กๆ อย่างไร หรือ พ่อ แม่ จะมี บทบาทอย่างไรที่จะช่วยกันดูแลสุขภาวะของเด็กๆร่วมกัน
ก็คุยกันเรื่องค่ายที่ อยากชวน พ่อ แม่ และเด็กๆมาคุยกัน เรื่อง ขนมที่มีประโยชน์ / ที่มีโทษ การตั้งคำถาม/ การช่วยกัน กระตุ้นเตือน
บางคนก็คิดเรื่อง การทำละคร ให้เด็กๆ คิดเรื่องและ แสดงออกตามความคิดของเขา เป็นต้น
ความเห็น (6)
สมัยเด็ก ๆ จำได้ค่ะว่า อยากกินขนมพวกนี้ เพราะดูหน้าตามันสวยดี น่าลองกิน
แต่โตขึ้นก็รู้ว่า ไม่ค่อยมีประโยชน์ ก็ไม่ค่อยกินแล้วค่ะ นาน ๆ จะกินครั้งนึง
หากเด็ก ๆ ทานเยอะก็น่าเป็นห่วงนะค่ะ เพราะว่าขนมพวกนี้ไม่มีประโยชน์จริง ๆ
หวัดดีคะ คุณมะปรางเปรี้ยว
ซองสีสวย และราคาถูกด้วย ซอง 2 บ. ก็มี
เ ด็กๆ วลาไปที่ร้านขายของนี่ เสร็จหมดเลยคะ
ร้องจนผู้ใหญ่ ต้องล้วงกระเป๋าหาเศษตังค์...
บางที เด็ก หยิบเองเลยคะ
แล้วให้ แม่ค้า ไปเก็บเงิน กับคนที่บ้าน....
ที่หมู่บ้าน ก็คุยกันคะกับ ทีมงานวิจัย ว่าจะจัดให้ความรู้กับกลุ่มเป้าหมาย ช่วง 16-18 ก.พ.
- สมัยเด็ก ๆ ผมค่อนข้างขาดโอกาสกับการกินขนมในวัยเด็ก ๆ มาก
- เรียนมัธยม ก็ไม่ค่อยมีเงินกินข้างเที่ยง จนต้องหลบอ่านหนังสือในห้องสมุดแทน
- ทุกวันนี้เจ้าตัวเล็กทั้งสองจะได้ทานขนมหลังเลิกเรียน โดยให้ทานคนละไม่เกิน 10 บาท ซึ่งฝากเงินไว้กับคุณครูเป็นรายเดือน ตกเย็นก็จะถามว่าซื้อขนมอะไรทาน และส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีปัญหา เพราะครูดูแลให้
- แต่ขำ ๆ มีครั้งหนึ่งผมชวนลุกแวะซื้อขนมในตัวเมืองในช่วงกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ลูกตอบว่าไม่ต้องซื้อ , ผมถามว่าทำไม ลูกก็ตอบว่า ..ไปกินที่บ้านเราดีกว่าไม่ต้องเสียตังค์
- ผมขำ, เพราะว่า ที่บ้านผมพี่สาวตั้งร้านขายของชำ เจ้าตัวเล็กทั้ง แผ่นดินและแดนไทก็เลยสนุกกับการกินขนมเป็นว่าเล่น แต่ย้ำไม่ให้เขากินบรรดาพวกลูกอม เป็นหลัก
- แต่สำคัญอีกอย่างที่บอกกับเขาคือ อนุญาตให้ทานได้ แต่ก็ต้องทานข้าวมาก ๆ เช่นกัน
- ขอบคุณครับ
ดีจังคะ....ผู้ปกครองอยู่ใกล้ชิดเด็กๆ ก็เป็นเกราะ ให้เด็กๆ
ไม่ว่าเรื่องอะไร มันก็ไม่ใช่เรื่องร้าย /น่ากลัว...และสิ่งเหล่านี้ เป็นเรื่องเรียนรู้ซึ่งกันและกันด้วย
คะ ลูกสาว น่ารัก จังคะ .....
สู้ สื่อ ไม่ไหว หรอกคะ.....ยอมแพ้
แต่ เราสามารถ สร้าง สิ่งแวดล้อม เล็ก ๆ
เพื่อ แลกเปลี่ยนกับเขาได้.....
ขอบคุณคะ .... อ่านแล้ว ยิ้มคนเดียว เลยคะ