ลูกศิษย์ที่ชื่อ อัลว๊าต(1)
จากการที่ดิฉันทำหน้าที่เป็นแม่พิมพ์ของชาติมาก็หลายปีแล้ว แต่ก็ไม่แน่ว่า แบบพิมพ์ที่ผลิตออกไปนั้นจะมีประสิทธิภาพและประสิทธิผลเพียงใด
ดิฉันสอนในระดับชั้นอนุบาลมาตั้งแต่บรรจุรับราชการมา นี่ก็ 6 ปีเต็มเข้าไปแล้วนะคะ ต้องพบเจอกับเด็กตัวน้อยอีกมากมาย ด้วยรอยยิ้ม แววตา ความไร้เดียงสา ความช่างเจรจา ช่างซักช่างถาม จนบ้างครั้งทำให้ตัวดิฉันเองนี่แสนจะหงุดหงิด และบ่นมาหลายต่อหลายครั้ง หรือบ่นตลอดชีวิตการเป็นครูนั่นละคะ ว่าการสอนชั้นเด็กเล็กนี้ช่างเป็นงานที่แสนจะน่าเบื่อที่สุด แต่ดิฉันก็ไม่เคยจะหลีกหนีมันพ้นได้สักที อาจเป็นเพราะว่าใจรักและหน้าที่ด้วย
เคยตั้งปฏิญาณกับตัวเองไว้ว่าเมื่อได้ทำหน้าที่นี้แล้ว จะตั้งใจสั่งสอนอบรมเด็กอย่างเต็มที่ และจะไม่ดุไม่ตีเด็กเลย แต่เอาเข้าจริงมองย้อนดูตัวเอง นางยักษ์ดี ๆ นั่นเอง (ในสายตาเด็กๆ )
ด้วยวัยเดียงสา ความน่ารักและความซุกซนย่อมเป็นของที่คู่กัน ที่ตัวดิฉันเองก็แสนจะเข้าใจดี แต่บางครั้งอารมณ์มันก็ควบคุมยากเหมือนกัน อย่างเช่นลูกศิษย์ที่ชื่อว่า น้องอัลว๊าตนี่ เมื่อพบกับอัลว๊าตครั้งแรกก็ดูเหมือนกับเด็กทั่วไป แต่เมื่อครูได้ใกล้ชิด และได้พูดคุยด้วยแล้วก็จะพบกับความผิดปกตินิดๆ ในตัวของเขา ซึ่งครั้งแรกก็คิดว่าเรานี่มีอคติกับเด็กหรือเปล่า เมื่อได้พูดคุยและปรึกษากับเพื่อนครูด้วยกันแล้วก็เข้าใจว่า เราไม่ได้คิดไปเอง
เพราะพฤติกรรมที่น้องอัลว๊าตแสดงออกมานั้นแทบจะไม่เว้นแต่ละวัน เริ่มจากการฉี่รดกางเกงทุกวัน วันละ 1-2 ครั้ง จนครูแทบตายในแต่ละวัน เพราะน้องนึกอยากจะยืนฉี่ก็ยืน อยากจะนอนฉี่ก็นอน นั่งระบายสีอยู่ก็ฉี่ใส่สมุดหนังสือเรียน และล่าสุดน้องอัลว๊าตลุกขึ้นยืนจากที่นอนแล้วควัก....ออกมาแล้วก็ใส่เพื่อนที่นอนอยู่ข้างๆ จนเปียกไปหมดทั้งหัว ทั้งตัวทั้งที่นอน ท่ามกลางสายตาของครูและเพื่อนๆในห้องนับสิบ น้องอัลว๊าตฉี่เสร็จก็นั่งยิ้ม พร้อมกับแบมือขึ้นมาเพื่อรอรับการลงโทษจากครูที่กำลังเดินเข้ามาด้วยท่าทีที่จะสุดบรรยายในหัวใจ เมื่อครูถามว่าทำอะไร อัลว๊าตนั่งยิ้มเหมือนคนไม่รับรู้และไม่สะทกสะท้านกับสิ่งที่ตนได้ทำไปแล้ว....
......เพื่อนครูหรือนักจิตวิทยาท่านใด เมื่อรับรู้หรือมีข้อเสนอแนะใดๆที่มีประโยชน์กับลูกศิษย์คนนี้ กรุณาเสนอแนะด้วยค่ะ
โอกาสหน้าจะได้มาแลกเปลี่ยนกันอีกค่ะ
ความเห็น (1)
ครูอนุบาลแทบทุกคนคงเคยเจอประสบการณ์แบบนี้ พี่เองสอนอนุบาลมา 10 ปี ก็เคยเจอ ถ้าเด็กมีปัญหาการควบคุมจริงๆ คงต้องปรึกษาหมอ แต่ถ้าเป็นเรื่องของจิตใจหรือการเรียกร้องความสนใจ ครูต้องใกล้ชิดกับเด็กมากขึ้น เหมือนแม่-ลูก พี่-น้อง เพื่อนสนิท และชวนเด็กเข้าห้องน้ำบ่อยๆ (จนไม่มีฉี่ค้างอยู่ในตัวพอที่จะมาฉี่รดเพื่อนได้อีก) สุดท้ายการสร้างข้อตกลงที่เด็ดขาดคงจะได้ผลนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ครูอนุบาลทุกคนดูแลเด็กเหมือนลูกของตน จะทำให้เด็กอบอุ่นใจและเรียนอย่างมีความสุขค่ะ