เวลาที่เรารู้สึกเหมือนตกอยู่ในวังวนของความไม่สบายใจ มีปัญหารอบตัว ลองมองรอบๆ มองไปไกลๆ เราจะรู้ว่าเรื่องที่เรายึดติด คิดกังวลนั้นเล็กน้อยหนักหนา...นั่นคือสิ่งที่เรียนรู้จากการอ่านบันทึกของครูบา..วันนี้ จากเรื่องราวของเด็กน้อยเหล่านี้ จากการพูดคุยกับคนอื่น ได้รู้ว่าเขามีญาติที่กำลังป่วยต้องดูแล ยังไม่รู้อนาคตว่าจะเกิดอะไรขึ้น จากการได้เห็นพ่อแม่ของลูกชายอายุ 11 ขวบกับโลงศพลูก...ความเศร้าที่ฉายออกมานั้นเราก็รับรู้ได้ว่าไม่มีอะไรมาเทียบ
เรายังโชคดีกว่าคนอีกมากมาย มีหนทางให้ทำประโยชน์กับผู้คน ไม่สบายก็เพียงใจ ซึ่งเป็นเพราะตัวเองทำตัวเองเสียมากกว่า....มาเลิกสงสารตัวเองกันเถิดค่ะ...มองให้รอบ มองให้ลึก...ยังมีอะไรให้เราทำอีกมากมาย
สวัสดีปีใหม่ครับพี่โอ๋
ในที่สุดแล้ว เราควรต้องมองชีวิตที่หลากหลายที่กำลังต่อสู้กันอยู่ สรางกำลังใจให้ตนเอง และหากตนเองเข้มแข็งก็ช่วยคนอื่นที่อ่อนแอ เป็นเรื่องที่ชอบครับ
ผมคิดว่า ทุกข์ที่สุด คือการที่จมอยู่ในกองทุกข์โดยไม่คิดต่อสู้ และเฝ้าแต่โทษตนเองอยู่ร่ำไป
=ว่าง= ไม่มีอะไรเลยเมื่อผ่านไปได้แล้ว คนอื่นที่แย่กว่าเรา ทำให้เรามีกำลังใจสู้ มันก็ดูดีด้านหนึ่ง อีกด้านหนึ่งหากเขาเป็นเพียงฐานให้เรารู้สึกดี ก็จะแย่กว่าเดิมไป สนับสนุนจังที่บอกว่ายังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ แล้วจะไม่มีอะไรแย่ ++ว่าง++
สวัสดีค่ะ..คุณโอ๋-อโณ
ขอบคุณคุณ space สำหรับความเห็นด้วยค่ะ เรายังมีอะไรให้ทำอีกเยอะจริงๆ
ขอบคุณคุณกฤษณา สำหรับกำลังใจค่ะ เพื่อนที่คอยให้กำลังใจจาก GotoKnow มีค่าจริงๆค่ะ